Πολλοί άνθρωποι βρίσκονται ήδη σε κατάσταση σοκ ενόψει επικείμενου οικονομικού κραχ. Όλα τα υπάρχοντά τους κινδυνεύουν να χαθούν. Γιατί όμως συμβαίνουν παγκόσμια χρηματοοικονομικά κραχ; Ποιος ωφελείται; Αυτό έχει σχέση με την Ατζέντα 2030 και τη Μεγάλη Επαναφορά; [Πηγή βίντεο]
Η εφορία & το υπερβολικό δυτικό φορολογικό σύστημα είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΧΡΕΙΑΣΤΑ - Ποιος και πως χρηματοδοτεί τις κυβερνήσεις;
Ο Πρόεδρος του Ελ Σαλβαδόρ Nayib Bukele σε μια σημαντική ομιλία του στο CPAC στην Ουάσιγκτον DC τις 22/02/2024, αναφέρει, εκτός των άλλων πολύ σοβαρών επισημάνσεών του, ότι το IRS (εφορία) και το υπερβολικό [δυτικό/αμερικανικό] φορολογικό σύστημα είναι εντελώς άσκοπα. Αξίζει να ακούσετε την πλήρη ομιλία του νεαρού ηγέτη στο βίντεο που ακολουθεί. Εμείς επικεντρώνουμε το ενδιαφέρον μας, στο τμήμα από το 18:40 μέχρι το 21:35 που απομαγνητοφωνήσαμε και που παραθέτουμε κάτω ακριβώς από το βίντεο.
🔳 ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ :
“Για παράδειγμα, η οικονομική κατάσταση των Ηνωμένων Πολιτειών. Όταν μιλάω με τους συντηρητικούς φίλους μου εδώ, μου λένε πάντα ότι το πρόβλημα είναι οι υψηλοί φόροι. Αλλά κάνουν λάθος. Φυσικά, οι υψηλοί φόροι είναι εξαιρετικά υψηλοί εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες.Το αναγνωρίζω. Έχετε δίκιο σε αυτό. Αλλά δεν είναι αυτό το πραγματικό πρόβλημα.
Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι οι ίδιοι οι υψηλοί φόροι αλλά το γεγονός ότι δεν χρηματοδοτούν καν την κυβέρνηση. Αλλά ακόμη και αυτοί οι υψηλοί φόροι, υψηλότεροι από πολλά μέρη στον κόσμο, ακόμα και αν αυτοί οι φόροι αλήθεια χρηματοδοτούν πραγματικά την κυβέρνηση... Ποιος είναι αυτός που χρηματοδοτεί την κυβέρνηση;
Η κυβέρνηση χρηματοδοτείται από κρατικά ομόλογα, χαρτιά. Και ποιος αγοράζει τα κρατικά ομόλογα; Κυρίως η Fed. Και πώς τα αγοράζει η Fed; Με το τύπωμα χρήματος. Αλλά τι εγγύηση έχει η Fed για το χρήμα που τυπώνει; Τα ίδια τα ομόλογα του Δημοσίου. Οπότε, βασικά, χρηματοδοτείτε την κυβέρνηση για να τυπώνει χρήμα από το ΠΟΥΘΕΝΑ...
Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να ρωτήσει : Άρα, αν η κυβέρνηση μπορεί απλά να τυπώσει περιορισμένες ποσότητες χρήματος από το... πουθενά, γιατί εισπράττουν φόρους; [γέλια και χειροκροτήματα]. Θέλω να πω, μια συγκεκριμένη θεωρία θα έβγαζε νόημα, σωστά; Αν τώρα, μπορούν να τυπώσουν ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΕΣ ποσότητες χρημάτων, γιατί να χρειάζονται τους φόρους;
Η απάντηση είναι απλή αλλά είναι πολύ σοκαριστική. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι: πληρώνετε υψηλούς φόρους μόνο και μόνο για να διατηρήσετε την ψευδαίσθηση ότι χρηματοδοτείτε την κυβέρνηση, κάτι που δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα.Είναι σοκαριστικό, αλλά είναι αλήθεια. Η κυβέρνηση χρηματοδοτείται από την εκτύπωση χρήματος. Χαρτί που υποστηρίζεται από χαρτί. Μια φούσκα που αναπόφευκτα θα σκάσει.
Η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη από ό,τι φαίνεται διότι, ΑΝ οι περισσότεροι Αμερικανοί και ο υπόλοιπος κόσμος... θα συνειδητοποιούσαν αυτή τη φάρσα… η εμπιστοσύνη στο νόμισμά σας θα χαθεί. Το δολάριο θα πέσει -και μαζί του ολόκληρος ο δυτικός πολιτισμός.
Εάν ο επόμενος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών δεν κάνει τις απαραίτητες πολιτικές και τις διαρθρωτικές αλλαγές, αργά ή γρήγορα αυτή η φούσκα θα σκάσει.
Υπάρχει ακόμα χρόνος. Δεν χρειάζεται να κάνετε τα ίδια λάθη που κάναμε τη δεκαετία του '60 και του '70. Μπορείτε ακόμα να προλάβετε να πηδήξετε [από την κατσαρόλα] πριν το νερό βράσει”. [Πηγή]
Βλ. : Ποιος ελέγχει πραγματικά τις κυβερνήσεις; Είναι το οργανωμένο έγκλημα. (προς το τέλος της ανάρτησης)
ΓΝΩΡΙΖΕΣ ΟΤΙ:
Μέχρι το 1961, οι προβλέψεις του Keynes για μια παγκόσμια νομισματική κρίση άρχισαν να γίνονται πραγματικότητα.
Το πρόβλημα αυτό προκλήθηκε από την έλλειψη επαρκούς νομίσματος (ιδίως δολαρίων ΗΠΑ) σε παγκόσμια κυκλοφορία για να στηρίξει το ταχέως αναπτυσσόμενο διεθνές εμπόριο. Ο κόσμος χρειαζόταν δολάρια ΗΠΑ πέρα από την ικανότητα της καλής πίστης και της πίστωσης του φορολογούμενου των Ηνωμένων Πολιτειών προκειμένου να διευκολυνθεί το εμπόριο.
Δεν ήταν δυνατόν να σπάσει η συνθήκη του Bretton Woods λόγω της πιθανής ζημίας του σταθερού πυρήνα της παγκόσμιας οικονομίας, καθώς αυτό είχε τη δυνατότητα να οδηγήσει σε έναν ακόμη μεγάλο πόλεμο. Για να επιτείνει το πρόβλημα, η πλειονότητα των δολαρίων που κυκλοφορούσαν βρισκόταν σε ιδιωτικές τράπεζες, πολυεθνικές εταιρείες, ιδιωτικές επιχειρήσεις και ατομικούς τραπεζικούς λογαριασμούς.
Το 1963 ο χρυσός που είχε ανατεθεί στη φροντίδα του Προέδρου IR. Sukarno ανακλήθηκε από τα Έθνη για να στηρίξει την έκδοση περαιτέρω δολαρίων ΗΠΑ, προκειμένου να διευκολυνθεί περαιτέρω το διεθνές εμπόριο. Βάσει αυτής της συμφωνίας, ο Sukarno (ως ο διεθνής διαχειριστής του χρυσού) ξεκίνησε τη διαδικασία επανατοποθέτησης του χρυσού που είχε προηγουμένως ανατεθεί στη φροντίδα του ινδονησιακού λαού, πίσω στο τραπεζικό σύστημα για να δημιουργήσει ένα κλασματικό υπόβαθρο για το δολάριο ΗΠΑ.
Η επιχείρηση επρόκειτο να διεξαχθεί από την ελβετική κυβέρνηση μέσω της (UBS), της Τράπεζας της Ένωσης της Ελβετίας. Αρχικά η διαχείριση αυτή έγινε υπό τη διαιτησία της Τριμερούς Επιτροπής Χρυσού στη Χάγη, σύμφωνα με τις αποφάσεις της Διεθνούς Κοινότητας μέσω των κυβερνητικών εκπροσώπων τους στη Διάσκεψη του Innsbruck/Schweitzer και τις μετέπειτα αναθεωρήσεις της.
Στο πλαίσιο της συμφωνίας που υπογράφηκε μεταξύ του προέδρου Sukarno και του προέδρου John F. Kennedy, ο έλεγχος των περιουσιακών στοιχείων αυτών θα περνούσε αυτομάτως στις ΗΠΑ μετά την πτώση του προέδρου Sukarno από την εξουσία. Αυτό συνέβη το 1967.
Το ενδεχόμενο αυτής της συμφωνίας οδήγησε στο εκτελεστικό διάταγμα 11110 που εκδόθηκε τον Ιούλιο του 1963, το οποίο θα παρείχε στο Υπουργείο Οικονομικών την εξουσία να εκδίδει δολάρια των Ηνωμένων Πολιτειών (αντί της Ομοσπονδιακής Τράπεζας). Εντός δύο εβδομάδων μετά την υπογραφή της συμφωνίας του Green Hilton, η οποία θα επέτρεπε τότε την ενοποίηση του Executive Order 11110.
Ο John F. Kennedy δολοφονήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1963, οκτώ ημέρες μετά την υπογραφή της Συμφωνίας του Green Hilton. Με τον θάνατο του Κένεντι, η εξουσία που παραχωρήθηκε στο Υπουργείο Οικονομικών δεν αναλήφθηκε ποτέ.
Οι διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ από το 1963, μετά την εκτέλεση της Συνθήκης του Green Hilton από τον πρόεδρο Kennedy και τον πρόεδρο Soekarno, αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τους Συνδυασμένους Διεθνείς Λογαριασμούς και τη Συνθήκη του Green Hilton.
Στον Soekarno απονεμήθηκε από τη Διεθνή Κοινότητα ποσοστό 2,5% επί των περιουσιακών στοιχείων σε αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες του. Κληροδότησε όλα τα έγγραφα εγγύησης και υποχρέωσης στον δάσκαλό του ***** ***** ******** και στον κληρονόμο του, ** **** *** ********
Μέχρι σήμερα, οι συμφωνίες αυτές πρέπει να τηρούνται. Τα περιουσιακά στοιχεία τοποθετήθηκαν στους συνδυασμένους λογαριασμούς διεθνών εξασφαλίσεων που αποτελούν την Παγκόσμια Διευκόλυνση Χρέους.
Αν και πρόκειται για ένα φαινομενικά αθώο έγγραφο, με την ορθή και πλήρη ερμηνεία του, η Συμφωνία του Green Hilton είναι μια από τις πιο βαθιές συμφωνίες που έγιναν μεταξύ των Προέδρων δύο χωρών μέσα στον εικοστό αιώνα, και πιθανότατα, στην ιστορία του κόσμου, ιδίως επειδή η συμφωνία αυτή έγινε μεταξύ ενός Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών και του Trustee (διαχειριστή) του κρυμμένου, αλλά συνδυασμένου πλούτου του κόσμου.
Αυτά τα περιουσιακά στοιχεία δεν αποτελούν ιδιοκτησία των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά συγκεντρωτικά περιουσιακά στοιχεία υπό την εξουσία ενός κεντρικού συστήματος, τα οποία θα χρησιμοποιούνταν όπως ανεξάρτητα κρίθηκε προς το καλύτερο όφελος του Κόσμου.
Αυτή η μνημειώδης προσπάθεια, πιθανότατα θα ΟΔΗΓΟΥΣΕ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ...
Αντ' αυτού, η εξουσία που παραχωρήθηκε στο Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Ο πρόεδρος Kennedy έχασε τη ζωή του και ο πρόεδρος Sukarno τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό από την ίδια του τη χώρα μέχρι το θάνατό του -λόγω ενός πολέμου των μέσων ενημέρωσης που χρησιμοποίησε προπαγάνδα για να στρέψει τους συμπατριώτες του εναντίον του.
Αυτό είναι το ίδιο πράγμα που συμβαίνει σήμερα στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Χρησιμοποιούνται ως άλλος ένας μηχανισμός ελέγχου των συλλογικών συστημάτων πεποιθήσεων. Είμαστε εδώ για να μεταφέρουμε τη γνώση αυτών των πράξεων και να παρέχουμε έναν κόσμο που θα είναι καλύτερος απ' ό,τι τον βρήκαμε, για τώρα και για τις επόμενες γενιές...
Οι ΗΠΑ, μη αναγνωρίζοντας τη Συνθήκη του Green Hilton, στην πραγματικότητα αρνούνται ότι τα περιουσιακά στοιχεία που κατείχε ο πρόεδρος Sukarno αποτελούν μέρος των συνδυασμένων διεθνών λογαριασμών ασφάλειας της Παγκόσμιας Διευκόλυνσης Χρέους, υπονοώντας έτσι ότι εξακολουθούν να ανήκουν στους αρχικούς ιδιοκτήτες (κληρονομικούς ή μη).
Γεγονός είναι ότι τα περιουσιακά στοιχεία που κατείχε ο Sukarno δεν ανήκαν στην Ινδονησία, στα πολυάριθμα σουλτανάτα της ή αλλού, αλλά σε διάφορες άλλες χώρες, βασιλικές οικογένειες κ.λπ. και κατατέθηκαν στην Ινδονησία από το 1921, δηλαδή την ίδια ακριβώς περίοδο που κατατέθηκαν περιουσιακά στοιχεία στις Φιλιππίνες.
Οι Ιάπωνες ήταν αυτοί που ανέλαβαν από τα Παγκόσμια Έθνη να αναλάβουν την εκσκαφή σηράγγων, ορυχείων, καταφυγίων κ.λπ. και να καταθέσουν περιουσιακά στοιχεία μέσα σε αυτά, όπως και το ότι αυτά μεταφέρθηκαν στην Ινδονησία.
Είναι κοινώς γνωστό ότι όλα αυτά τα χρόνια οι ΗΠΑ μεταδίδουν σκόπιμα μέσω των συχνοτήτων ότι είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες και ότι όποιος εντοπίζει ή βρίσκει περιουσιακά στοιχεία πρέπει να τα αναφέρει αμέσως στην πρεσβεία των ΗΠΑ. Αυτό ήταν ένα τέχνασμα των ΗΠΑ για να εντοπίσουν περιουσιακά στοιχεία και τελικά να τα κλέψουν. Η μη αναγνώριση της Συνθήκης του Green Hilton, η οποία αφορούσε την Ινδονησία και τον Πρόεδρο Sukarno, επέτρεψε στις ΗΠΑ να διεκδικήσουν τα περιουσιακά στοιχεία και έτσι να τα κλέψουν / λεηλατήσουν για τους δικούς τους σκοπούς.
Επιπλέον, οι ΗΠΑ, με την άρνηση και τη μη αναγνώριση της Συνθήκης του Green Hilton, άνοιξαν τις πόρτες για τους απογόνους του Προέδρου Sukarno, καθώς και για πολλούς άλλους που διορίστηκαν ως δευτερεύοντες κάτοχοι, διαχειριστές, υποδευτερεύοντες κάτοχοι / θεματοφύλακες κ.λπ. από τον Πρόεδρο Sukarno (Λέγεται ότι πάρχει πλήρης κατάλογος αυτών των ατόμων, ο οποίος περιλαμβάνεται στα αρχεία του Προέδρου Soekarno, τόμος 4), για να διεκδικήσουν τα περιουσιακά στοιχεία που βρίσκονται στην Ινδονησία.
Η ίδια ακριβώς κατάσταση προκύπτει με τις Φιλιππίνες και άλλες χώρες. Μόνο στη Ρωσία, κατά την εποχή Γέλτσιν, ο Πρόεδρος Κλίντον ισχυρίστηκε ότι ο χρυσός που είχε κατατεθεί στη Ρωσία ανήκε στην πραγματικότητα στις ΗΠΑ. Χιλιάδες ΜΤ χρυσού μεταφέρθηκαν από τη Ρωσία με τρένα στην Ελβετία και τη Γερμανία, με εντολή του Προέδρου Γέλτσιν.
Η μετακίνηση αυτή παρακολουθήθηκε και ο πρόεδρος Γέλτσιν ήταν υπόλογος για το θέμα αυτό. Ο όρος του να παραιτηθεί από την Προεδρία της Ρωσικής Ομοσπονδίας, συνεπαγόταν πλήρη διεθνή ασυλία από τη δίωξη για τις εγκληματικές του πράξεις της κλοπής περιουσιακών στοιχείων από τους παράπλευρους λογαριασμούς σε συνεργασία με άλλους (οι πράξεις αυτές αρχίζουν να επιστρέφουν και να δαγκώνουν τα άλλα εμπλεκόμενα πρόσωπα αρκετά άγρια).
Βλέπουμε λοιπόν παραδείγματα της τακτικής που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ προκειμένου να κλέψουν, να χρησιμοποιήσουν παράνομα, να λεηλατήσουν κ.λπ. τα περιουσιακά στοιχεία των Συνδυασμένων Διεθνών Λογαριασμών Ασφάλισης (Combined International Collateral Accounts).
Όσον αφορά τη συνθήκη, υπάρχουν τουλάχιστον τρία (3) γνωστά πλαστά αντίγραφά της. Μπορεί να υπάρχουν και άλλα. Όλα διαφέρουν μεταξύ τους και όλα οδηγούν σε σύγχυση όσους ισχυρίζονται ότι έχουν διαβάσει τη Συνθήκη. Δεν είναι γνωστό ποιος συνέταξε κάποια από τις πλαστογραφίες, αν και οι εικασίες είναι πολλές.
Σε αντάλλαγμα για τη συνεργασία του Προέδρου Soekarno σε αυτό το θέμα, από κοινού με τον θεματοφύλακα/μοναδικό αρμόδιο δικαστή, δόθηκαν στην Ινδονησία οικονομικά κληρονομικά δικαιώματα ίσα με το 2,5% της αξίας των περιουσιακών στοιχείων, τα οποία θα χρησιμοποιούνταν εντός της Ινδονησίας για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της χώρας.
Τα δικαιώματα αυτά και με πλήρη αναφορά στη Συνθήκη του Green Hilton επιβεβαιώθηκαν στο πλαίσιο της Συνθήκης «Αναγνώρισης των δικαιωμάτων» στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης, το 2003. Θα βρείτε επίσης αναφορά σε όλα αυτά σε διάφορες συμβάσεις Schweitzer / Innsbruck.
Είναι περιττό να πούμε ότι τα περιουσιακά στοιχεία δεν έχουν ακόμη χρησιμοποιηθεί προς όφελος της Ινδονησίας. Κάποια έχουν μετακινηθεί παράνομα, κάποια έχουν κλαπεί / λεηλατηθεί, αλλά βασικά οι δύο προαναφερθείσες Συνθήκες παραμένουν αναποτελεσματικές και μη αναγνωρισμένες από τις ΗΠΑ, οι οποίες, μέσω της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, εμποδίζουν τη μετακίνηση, την κατανομή, την εκχώρηση ή αλλιώς τη χρήση τους όχι μόνο για την Ινδονησία, αλλά και για κάθε άλλη χώρα στον Κόσμο και τον Λαό της.
Πολλοί Ινδονήσιοι, όπως και Φιλιππινέζοι, ταξιδεύουν στον Κόσμο κρατώντας διάφορα πιστοποιητικά Χρυσού και Πλατίνας, ισχυριζόμενοι ότι είναι οι ιδιοκτήτες του Χρυσού, με αποτέλεσμα να συλλαμβάνονται και να φυλακίζονται. Αυτό θα συνεχιστεί μέχρι να βγει η Αλήθεια στη φόρα.
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συνδέονται με τους συνδυασμένους διεθνείς λογαριασμούς ασφάλειας, τις παράνομες δραστηριότητες, την κλοπή, τη λεηλασία κ.λπ. που είναι όλοι αλληλένδετοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με αποτέλεσμα να μην είναι εύκολο να απομονωθεί ένα ζήτημα από όλα τα άλλα. Για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος της κατάστασης πρέπει να κατανοήσει τη συνολική εικόνα και να εκτιμήσει τη σχετικότητα ενός μέρους σε σχέση με άλλα μέρη.
Δεν περιορίζουμε εσκεμμένα ή σκόπιμα τις παράνομες δραστηριότητες στις ΗΠΑ, παρόλο που οι ΗΠΑ είναι υπεύθυνες για τη σημαντική πλειοψηφία των σχετικών προβλημάτων. Άλλες χώρες, κεντρικές τράπεζες, αθέμιτα στοιχεία μυστικών υπηρεσιών, εμπορικές τράπεζες, ιδιώτες, έχουν επίσης δραστηριοποιηθεί στον τομέα της κλοπής, της λεηλασίας, της παράνομης χρήσης. [Πηγή - προσθήκες : Φοίνιξ]
