19 Αυγ 2020

Χαμός με μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ στον ΣΚΑΪ – Μας προετοιμάζουν για νέα Ίμια στο Καστελλόριζο – ΜΑΝΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ – ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΖΟΓΟΠΟΥΛΟΣ – ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΕΤΗΣ. Συνεκμετάλλευση συμβουλεύουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη οι ρουφιάνοι των ΣΗΜΙΤΗ/ΕΛΙΑΜΕΠ



Η τελευταία φορά που το ΕΛΙΑΜΕΠ εμπλεκόταν με Ελληνική Κυβέρνηση, καταλήξαμε στα Ίμια, στο γκριζάρισμα του Αιγαίου με την συμφωνία της Μαδρίτης που αναγνώριζε συμφέροντα της Τουρκίας στο ελληνικό πέλαγος, στους S-300, στην παράδοση του Οτσαλάν, την πολιτική των σεισμών και το σχέδιο Ανάν…

Στην κυβέρνηση… Σημίτη του 2020, αλλά με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη βγήκε και πάλι στην γύρα η υποχωρητική πολιτική του ΕΛΙΑΜΕΠ, όπως για παράδειγμα ότι το Καστελλόριζο δεν έχει ΑΟΖ (όπως το απόσπασμα από το 2011 που παραθέτω παρακάτω)

Με το Oruc Reis να κόβει βόλτες στο Αιγαίο, ο ΣΚΑΪ με τα γνωστά τουρκοσήριαλ και τα τουρκικά τηλεπαιχνίδια, που έδινε βήμα στην Ερντογάν για να προβάλει την θέση του περί αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης κι ευτυχώς έλαβε την ανάλογη απάντηση από τον Πρόεδρο Προκόπη Παυλόπουλο που του έκοψε την φόρα, προσκαλεί καθημερινά στελέχη του ΕΛΙΑΜΕΠ στα πάνελ.

BONUS: Είναι τυχαίο που Άδωνις Γεωργιάδης ως υπουργός χρηματοδότησε το ΕΛΙΑΜΕΠ όπως αποκάλυψε πολιτικός αρχηγός στην Βουλή; (Οπως αποκάλυψε ακόμη και ο φίλος του από το ΛΑΟΣ Κυριάκος Βελόπουλος στην Βουλή, με υπογραφή Αδωνι Γεωργιάδη χρηματοδοτήθηκε το ΕΛΙΑΜΕΠ)

Συνεκμετάλλευση συμβουλεύουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη


Ο Θάνος Ντόκος του ΕΛΙΑΜΕΠ είναι σύμβουλος Ασφαλείας του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη

Ο Πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ Λ.Τσούκαλης δικαιώνει το Τουρκολιβυκό σύμφωνο και ζητάει διάλογο για συνεκμετάλλευση :



Επίσης τα ανάλογα ευαγγελίζονται και οι υπόλοιποι ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ σε "προβολές" του Sky σε συνεργασία με την εγκληματική οργάνωση του ΕΛΙΑΜΕΠ :




23.01.2011

Μεγίστη ανευθυνότητα και αδικαιολόγητα υπέρμετρη αισιοδοξία


Του [ΡΟΥΦΙΑΝΟΥ του ΕΛΙΑΜΕΠ]  Ιωαννη Ν. Γρηγοριαδη*

Το ξαφνικό ενδιαφέρον μερίδος της εγχωρίου αρθρογραφίας για τη χάραξη της ελληνικής αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) στην περιοχή του Καστελλορίζου (Μεγίστης επί το ελληνικότερον) παρουσιάζεται σαν να προασπίζει ζωτικά εθνικά συμφέροντα.

Στην πραγματικότητα, είναι μία ακόμη προσπάθεια εκτροχιασμού μιας ούτως ή άλλως δύσκολης διαπραγματεύσεως για τη διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών στο Αιγαίο και στην Ανατ. Μεσόγειο.

Αυτό όμως που πραγματικά εκπλήσσει είναι η προχειρότης των ισχυρισμών και των χαρακτηρισμών. Ενδεικτικά, και στον βαθμό που επιτρέπει ο περιορισμένος χώρος της επιφυλλίδος αυτής:

Η αντικατάσταση της αναφοράς στο Καστελλόριζο με τον όρο «νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελλορίζου» προφανώς αποσκοπεί στην ενίσχυση της επιχειρηματολογίας για τη διεκδίκηση δεκάδων χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων ΑΟΖ για μία νήσο εκτάσεως 12 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Ωστόσο, μια απλή ματιά στον χάρτη της περιοχής αποκαλύπτει ότι το νησιωτικό σύμπλεγμα της Μεγίστης δεν ανήκει εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα. Πέραν της Μεγίστης, του Αγίου Γεωργίου (Ρω), της Στρογγυλής και μερικών βραχονησίδων στην είσοδο του λιμένος της Μεγίστης, υπάρχουν οι νήσοι Καράβολα (Κέκοβα), Αλιμενταριά, Δασειά και πολλές βραχονησίδες οι οποίες παραχωρήθηκαν στην Τουρκία βάσει της ιταλοτουρκικής συμφωνίας του 1932.

Προκαλεί πραγματικά έκπληξη πώς «διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί και ειδικοί επί του διεθνούς δικαίου» οι οποίοι διετύπωσαν και προτάσεις για την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων της Ελλάδος δεν μπήκαν στον κόπο καν να μελετήσουν την ιταλοτουρκική συμφωνία του 1932 ή έστω να δουν ένα χάρτη της περιοχής στο Διαδίκτυο. Είναι και αυτή μια άποψη περί υπευθυνότητος.

Εντύπωση, επίσης, προκαλεί η καλλιεργούμενη υπέρμετρη αισιοδοξία σχετικά με το μέγεθος του υποθαλασσίου ορυκτού πλούτου στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Δημιουργείται η εντύπωση ότι δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου βρίσκονται στον βυθό της ανατολικής Μεσογείου και ότι η ανακήρυξη της ΑΟΖ θα μετατρέψει την Ελλάδα και την Κύπρο σε κάτι ανάλογο της Σαουδικής Αραβίας και του Αμπού Ντάμπι. Η ύπαρξη εκμεταλλευσίμων ποσοτήτων υδρογονανθράκων στην ανατολική Μεσόγειο είναι πιθανή, αλλά όχι βεβαία. Αυτό που είναι ακόμη λιγότερο βέβαιο είναι ότι οι ποσότητες που θα βρεθούν θα είναι τέτοιες, ώστε να αλλάξουν τις στρατηγικές και οικονομικές ισορροπίες στην περιοχή. Δεν παραξενεύει τους «ειδικούς» αναλυτές γιατί καμιά από τις μεγάλες πολυεθνικές πετρελαϊκές εταιρείες δεν σπεύδει να εξασφαλίσει δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης από τις χώρες που ήδη έχουν οριοθετήσει την ΑΟΖ τους, αν όντως οι ενδείξεις είναι τόσο θετικές;

Σε νομικό επίπεδο, αυτό που ουσιαστικά προτείνεται με την έκκληση για άμεση χάραξη της ελληνικής ΑΟΖ ισοδυναμεί με μονομερή καταγγελία των διμερών διαπραγματεύσεων για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδος. Ετσι, η Ελλάς θα επιτρέψει στην Τουρκία να παρουσιασθεί ως το μέρος που όντως ενδιαφέρεται για την ειρηνική επίλυση των διαφορών στο Αιγαίο.

Εκεί, όμως, που η ανευθυνότητα συναντά την αναισχυντία είναι η συστηματική σπίλωση και απόπειρα ηθικής εξοντώσεως αντιφρονούντων ακαδημαϊκών, διπλωματών και ερευνητικών ιδρυμάτων.

Φαίνεται ότι οι εν λόγω «ειδικοί» διαθέτουν μία ειδική συσκευή (ας την ονομάσουμε «ελληνόμετρο»), η οποία όχι μόνον αμετακλήτως ορίζει τι αποτελεί το εθνικό συμφέρον, αλλά μετράει και τον βαθμό της εθνικής συνειδήσεως του καθενός. Ετσι, «προδότες» και «αργυρώνητοι» χαρακτηρίζονται ακαδημαϊκοί με διεθνώς αναγνωρισμένο επιστημονικό έργο, οι οποίοι προτίμησαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα και να αγωνισθούν για ένα καλύτερο ελληνικό πανεπιστήμιο σε συνθήκες αντίξοες, παρά να αποδράσουν στην Εσπερία, απολαμβάνοντας ξένες βασιλικές τιμές. Εφαρμόζονται και εδώ οι αλήστου μνήμης γκαιμπελικές πρακτικές: Λάσπη, λάσπη και όλο και κάτι θα κολλήσει.

Επειδή όμως στην Ελλάδα η μνήμη είναι συχνά βραχεία: Οι κύκλοι αυτοί αντιτάχθηκαν σε κάθε πρόσφατη επιτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και καπηλεύθηκαν τη μεγαλύτερη νίκη της ελληνικής διπλωματίας, την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Πέτυχαν να εκτροχιάσουν τη συμβιβαστική λύση του Μακεδονικού, το 1993, υπό όρους που η ελληνική διπλωματία σήμερα ούτε μπορεί να ονειρευθεί. Κατατρομοκράτησαν συστηματικά και επί μακρόν την ελληνική κοινή γνώμη με «ισλαμικά τόξα», «Μεγάλες Αλβανίες» και «αποσχιστικά κινήματα στη Θράκη», ενώ η πραγματική μείζων εθνική απειλή, η οποία άλλωστε οδήγησε και στην τουρκική κατοχή του 38% της Κύπρου, προήλθε από επίορκους αξιωματικούς και κάποιους υποστηρικτές τους οι οποίοι σήμερα εμφανίζονται -με θράσος περισσό- ως κήνσορες. Και εγκαλούν όσους διαφωνούν μαζί τους για έλλειμμα πατριωτισμού.

Τα παραπάνω δεν αναιρούν το αβάσιμο των τουρκικών ισχυρισμών στη μεγάλη πλειοψηφία των ζητημάτων της ελληνοτουρκικής διενέξεως στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Αναδεικνύουν, όμως, περίτρανα το βάθος της πνευματικής κρίσεως η οποία μαστίζει τη χώρα. Τριάντα χρόνια χορτάσαμε από τον λαϊκισμό των αγροτικών μπλόκων, των εργατοπατέρων, των κομματικών φοιτητικών οργανώσεων και της καφενειακού τύπου προσεγγίσεως ζητημάτων μείζονος σημασίας στα ΜΜΕ. Ο χύδην λαϊκισμός, όμως, ο ψιμυθιωμένος με τίτλους ακαδημαϊκούς και ευγενείας, είναι ό,τι αποκρουστικότερο.

* Επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Μπίλκεντ – επιστημονικός συνεργάτης του ΕΛΙΑΜΕΠ.

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ - ΠΗΓΗ
ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ/ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ:Α.Τ.