13 Νοε 2017

Ο καρπός μιας ιστορικής αναγκαιότητας οδηγείται σε οριστικό πολιτικό εκφυλισμό - Μια απάντηση στο τελευταίο συνονθύλευμα σοφιστειών της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ.





Ο σταλινικός χαφιές της goldman sachs,Καζάκης διαλύει το Ε.ΠΑ.Μ τώρα που θα ήταν απαραίτητο...Τα γράφαμε απο παλιά αλλά ήμασταν οι "γραφικοί" και οι "συνωμοσιολόγοι"...




Ο καρπός μιας ιστορικής αναγκαιότητας οδηγείται σε οριστικό πολιτικό εκφυλισμό

Μια απάντηση στο τελευταίο συνονθύλευμα σοφιστειών της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ.


Την Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017 η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ σε μια απέλπιδα προσπάθειά της να αιτιολογήσει τις κατ’ εξακολούθηση αυθαιρεσίες της, έστειλε μια επιστολή με τίτλο «Ερωτήματα και Απαντήσεις» σε όλα τα μέλη του ΕΠΑΜ. Προσπαθώντας να απαντήσει στα αμείλικτα ερωτηματικά που δημιουργήθηκαν σε όλους μετά τα τελευταία γεγονότα στο εσωτερικό του Μετώπου, διαστρέφει για μια ακόμη φορά την αλήθεια.

Εμείς με χαρά απαντάμε στις δικές τους ερωτήσεις, βασιζόμενοι στα πραγματικά γεγονότα που δεν σας αποκαλύπτουν. Τους ευχαριστούμε γι’ αυτό, διότι μας δίνουν την εξαιρετική ευκαιρία να αναδείξουμε, το ψέμα, την ανηθικότητα, την συκοφαντία, την απόκρυψη της αλήθειας και των πραγματικών περιστατικών. Να αποδείξουμε πώς για όσα μας κατηγορούν, δεν αποτελούν παρά την δική τους αντανάκλαση μπροστά στον καθρέφτη.


Α. Ας δούμε λοιπόν ενδεικτικά ορισμένα από τα επικοινωνιακά τους πυροτεχνήματα


ΕΡΩΤΟΥΝ: Είχε δικαίωμα το ΕΣΣ να προβεί σε διαγραφή μελών από το ΕΠΑΜ;

Η απάντηση είναι σαφής και ξεκάθαρη. ΟΧΙ. Το Καταστατικό το αναφέρει πεντακάθαρα στο αρ. 11:

Άρθρο 11

«Διαγραφή μέλους του Ε.ΠΑ.Μ. μπορεί να γίνει από την γενική συνέλευση της Τοπικής Οργάνωσης στην οποία ανήκει, μόνο για πράξεις κατάλυσης του καταστατικού. Πρόταση διαγραφής μπορεί να καταθέσει στην Τ.Ο. οποιοδήποτε άλλο μέλος ή όργανο του Ε.ΠΑ.Μ. με συνοδευτική έκθεση των λόγων που δικαιολογούν την πρόταση διαγραφής. Η απόφαση και οι λόγοι της διαγραφής κοινοποιούνται εσωτερικά σε όλες τις Τοπικές Οργανώσεις του Ε.ΠΑ.Μ. μέσω του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου.»


Τηρήθηκε ή όχι αυτή η διαδικασία; Όχι.


Αντίθετα μας κατηγορούν στο κείμενό τους, ότι «έχει πάψει για εμάς η έστω και τυπική δέσμευση στο καταστατικό του μετώπου» και ότι έτσι «…τιθέμεθα αυτοδίκαια εκτός οργάνωσης.» και επίσης «H διαγραφή μελών πάρθηκε διότι το μέτωπο αντιμετώπιζε έκτακτες συνθήκες εσωτερικού πραξικοπήματος” Το καταστατικό όμως, δεν προβλέπει κατάσταση έκτακτης ανάγκης ή επιβολής στρατιωτικού νόμου.

Παρ’ όλα αυτά, το θέμα είναι, ότι πράξεις κατάλυσης του Καταστατικού δεν διαπράξαμε εμείς, αλλά διαπράττει συνεχώς και κατ’ εξακολούθηση η σημερινή ηγεσία.


Κατέλυσαν το Καταστατικό με:

  • Την υπόγεια μεθόδευση για την διάλυση της Τ.Ο. Ιλίου, πέρα και πάνω από κάθε δημοκρατική διαδικασία. Ποια ήταν τα αμαρτήματα της Τ.Ο. Ιλίου;
  • Ζήτησε ενημέρωση για την διάλυση της ΠΓ που προήλθε με πρόταση του ΓΓ στις 13/6/2017.
  • Ακολούθησε συνάντηση της ΤΟ Ιλίου με κλιμάκιο της Οργανωτικής Γραμματείας και η παραποίηση των πρακτικών της από τον ΟΓ Κυπριώτη, στοιχείο που κατήγγειλε η ΤΟ Ιλίου μέσα στον Ιούλιο.
  • Ο Θ. Ζανιδάκης, μέλος της ΤΟ Ιλίου, καταγγέλλει στην ΠΓ και στο ΕΣΣ πώς δεν αναγνωρίζει την ΤΟ Ιλίου ως Τοπική Οργάνωση του ΕΠΑΜ, γιατί ασχολήθηκε με το ζήτημα της διάλυσης της ΠΓ σε συνεδρίασή της και προτείνει στον ΟΓ Κυπριώτη την διάλυση της ΤΟ
  • Σήμερα η ΤΟ Ιλίου έχει τεθεί σε διαδικασία ανασύστασης από την ηγεσία ενώ τα μέλη της, εκτός του Θ. Ζανιδάκη, θεωρούνται -επισήμως- διαγραμμένα.

Την διάλυση και ουσιαστική κατάργηση του Ελεγκτικού Συμβουλίου, γιατί εξέδωσε μη δεσμευτικό πόρισμα αναφορικά με την καταγγελία ενάντια στον Α. Ρόσσιο, και τόλμησε να παραλάβει χωρίς να ασχοληθεί, τις καταγγελίες ενάντια στον Δ. Κυπριώτη, και στην νεοσύστατη ΠΓ που προέκυψε από τις 18/6 και μετά.

Ποιος μπορεί να καταργήσει το Ελεγκτικό; Το ανώτατο όργανο του Μετώπου, δηλαδή το Συνέδριο. Γιατί; Διότι, πολύ απλά, τα μέλη του αναδεικνύονται δια κληρώσεως, από το ίδιο το Συνέδριο και μόνο αυτό μπορεί να αποφασίσει την ανασύσταση, ή την κατάργησή του. Υπογραμμίζουμε: Το Ελεγκτικό δεν ασχολήθηκε με τις καταγγελίες για Κυπριώτη και ΠΓ, ενώ κατέληξε σε μη δεσμευτικό πόρισμα για τον Α. Ρόσσιο.


3. Την από 21/7 απόφαση της ΠΓ, να ελέγχει όποια επιστολή απευθυνόταν στο ΕΣΣ από ΤΟ και μέλη. Το εκλεγμένο όργανο του ΕΠΑΜ (ΕΣΣ), δεν μπορεί να γίνεται κυτίο παραπόνων, λένε! Έτσι η βάση λογοκρίνεται και το ΕΣΣ μπαίνει σε «προστατευτική» γυάλα.


4. Την άρνησή τους να κοινοποιήσουν την Καταγγελία - Ανακοίνωση που αποκάλυψε τον σφετερισμό τους, η οποία κατατέθηκε στο ΕΣΣ στις 7/9 και παρέμεινε επί 5 ημέρες στα αζήτητα από την ΠΓ, παρά το ότι ζητήθηκε να σταλεί σε όλες τις ΤΟ. Ποιος παραβίασε το Καταστατικό;


Tα δικά μας κείμενα, συναγωνιστές δεν τα διακινήσαμε αυθαίρετα, όπως διατείνονται. Ζητήσαμε να λάβουν όλοι γνώση με την αποστολή τους από την κεντρική γραμματεία, συνοδευόμενα από όποιον αντίλογο υπήρχε. Εξαναγκαστήκαμε να πάρουμε την πρωτοβουλία αποστολής τους, αφού οι εκκλήσεις μας για πλήρη και σφαιρική ενημέρωση όλων έπεσαν στο κενό. Πρέπει, τελικά, να αμφιβάλλουμε για το πώς πρέπει να σκεφτόμαστε; Πρέπει να παίρνουμε έγκριση; Μα σοβαρολογούμε;


Εδώ η παραβίαση συνίσταται από τις ακόλουθες περιπτώσεις:


α. Του άρθρου 10 του Καταστατικού όπου αναφέρει:

Άρθρο 10. Στεγανά στο Ε.ΠΑ.Μ. δεν υπάρχουν. Όλα τα μέλη του έχουν τα ίδια δικαιώματα στην ενημέρωση και στην συμμετοχή σε όλα τα επίπεδα και

β. Από την Πολιτική Απόφαση του 4ου Συνεδρίου μας: «Τα μέλη του ΕΠΑΜ έχουν την ελευθερία να ασκούν ανοιχτή και δημόσια πολιτική κριτική, ακόμα και στο ίδιο το Μέτωπο. Σε όποια πράξη ή θέση του Μετώπου, που θεωρούν, ότι προσβάλλει την πολιτική φιλοσοφία, τα προτάγματα και τους δεσμούς του με τον ελληνικό λαό. Με όποιον τρόπο θεωρείται πρόσφορος εντός και εκτός του Μετώπου».


Συνιστά αυτό κατάλυση του Καταστατικού και παραβίαση βασικής δημοκρατικής αρχής εντός του Μετώπου; Ποιος άραγε θα έπρεπε να «τίθεται αυτοδίκαια εκτός οργάνωσης;»

Δώστε εσείς την απάντηση στον εαυτό σας.


Επειδή όμως γνωρίζουν και οι ίδιοι πώς η κατηγορία τους για παραβίαση του Καταστατικού εκ μέρους μας δεν μπορεί να υποστηριχτεί σοβαρά ούτε από τους ίδιους, επιχειρούν να την πολιτικοποιήσουν με σταλινικής έμπνευσης επιχείρημα. Να τι γράφουν:

«Με την «Ανακοίνωση-Καταγγελία» συγκροτήθηκε καθοδηγητικό κέντρο παράλληλης και αντίπαλης πολιτικής οργάνωσης μέσα στο ΕΠΑΜ, σε αντιπαράθεση με τα εκλεγμένα όργανα και σε ανοικτή -όχι όμως και έντιμη- αντιπαλότητα με τις αποφάσεις του μετώπου.»


Μας θεωρούν αντίπαλη πολιτική οργάνωση, επειδή ήρθαμε σε αντιπαράθεση με τα εκλεγμένα όργανα και τις αποφάσεις του Μετώπου. Έτσι εκτρέπονται σκόπιμα στην κρίση τους και ομιλούν για «μεθοδευμένη εκδήλωση εσωτερικού πραξικοπήματος που ξεδιπλωνόταν βήμα το βήμα, τουλάχιστον επί ένα δίμηνο.»



ΕΡΩΤΟΥΝ: Η άσκηση του δημοκρατικού δικαιώματος των μελών του μετώπου να συνενώνονται σύμφωνα με πολιτικές πλατφόρμες και να διεκδικούν την ηγεσία του μετώπου, ακόμα και σε αντίθεση με τον ΓΓ, χαρακτηρίζεται «πραξικόπημα»;

Η αλήθεια είναι πως συνεχές πραξικόπημα συντελούνταν, όταν από την έλευση του «δημοσιογράφου» Α. Ρόσσιου και μετά, απλωνόταν σαν γάγγραινα μέσα στην ΠΓ, αλλά και ευρύτερα στο εσωτερικό της οργάνωσης του ΕΠΑΜ, η πρακτική της υπονόμευσης, των ανήθικων επιθέσεων ενάντια σε συναγωνιστές και στελέχη, και ο ανταγωνισμός για μια θέση στο κοινοβούλιο εκθρόνιζε μεθοδικά αλλά σταθερά την κινηματική και παραγωγική πολιτική δράση. Το κέντρισμα της ματαιοδοξίας


Η αλήθεια είναι πως συνεχές πραξικόπημα συντελούνταν, όταν από την έλευση του «δημοσιογράφου» Α. Ρόσσιου και μετά, απλωνόταν σαν γάγγραινα μέσα στην ΠΓ, αλλά και ευρύτερα στο εσωτερικό της οργάνωσης του ΕΠΑΜ, η πρακτική της υπονόμευσης, των ανήθικων επιθέσεων ενάντια σε συναγωνιστές και στελέχη, και ο ανταγωνισμός για μια θέση στο κοινοβούλιο εκθρόνιζε μεθοδικά αλλά σταθερά την κινηματική και παραγωγική πολιτική δράση. Το κέντρισμα της ματαιοδοξίας προς συναγωνιστές ανά το πανελλήνιο, με υποσχέσεις για πολιτική καριέρα ήταν στην ημερησία διάταξη. Να γιατί μιλήσαμε για τον αυριανισμό που χτύπησε την πόρτα του ΕΠΑΜ, και εγκαταστάθηκε με την ανοχή αλλά και την υπόγεια υποστήριξη όσων σήμερα σφετερίζονται την πολιτική παρακαταθήκη του.


Τα αποκαλύπταμε μέσα στην ΠΓ επί 7 μήνες. Βιώναμε όλοι αυτή την πρακτική. Την βιώνανε και όσοι σήμερα μας κατηγορούν για σφετεριστές. Τους πείθαμε λοιπόν και παίρναμε μέτρα ενάντια στο φαινόμενο αυτό. Ομόφωνα μέσα στην ΠΓ.



Παραθέτουμε παρακάτω τις αποφάσεις του ΕΣΣ και της ΠΓ, που παρά το ότι καταχωρήθηκαν και στα πρακτικά, δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, αφού την επομένη ημέρα των αποφάσεων, οι σημερινοί θεματοφύλακες αναιρούσαν τις αποφάσεις και σφύριζαν αδιάφορα. Δεν αναφερόμαστε βεβαίως, στο «Πολιτικό Πρόγραμμα» που παραπέμφθηκε στις καλένδες, αλλά σε ομόφωνες αποφάσεις



Απόφαση Ε.Σ.Σ. στη 2η Σύνοδό του - Φθινόπωρο 2016

Υλοποίηση του Επικοινωνιακού σχεδιασμού που κατατέθηκε και ομόφωνα ψηφίστηκε στο ΕΣΣ αλλά και αγκαλιάστηκε από όλο το Μέτωπο.

Ο Επικοινωνιακός σχεδιασμός δεν υλοποιήθηκε ποτέ αφού σχεδόν από την επόμενη μέρα υπονομεύτηκε από τα ίδιους που τώρα μας κατηγορούν για απραξία και σφετερισμό. Όχι μόνο δεν υλοποιήθηκε, αλλά καταργήθηκε στην ουσία δίνοντας την θέση του σε έναν άλλοΝ «καλύτερο», που δήθεν εκπόνησε ο επαγγελματίας επικοινωνιολόγος και δημοσιογράφος Α. Ρόσσιος που εμφανίστηκε στο Μέτωπο. Φυσικά ο καινούριος Επικοινωνιακός Σχεδιασμός είναι ακόμα στο συρτάρι του και δεν έχει παρουσιαστεί ποτέ τουλάχιστον εμείς δεν τον είδαμε.



Μη υλοποιώντας τον επικοινωνιακό σχεδιασμό το Μέτωπο δεν υλοποίησε ψηφισμένες αποφάσεις που αφορούσαν:

- Την οργάνωση των ηλεκτρονικών μέσων προβολής

- Την παρουσία μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

- Την αξιοποίηση του e-roi

- Την αξιοποίηση της έντυπης έκδοσης της εφημερίδας ΑΝΑΠΟΔΑ (Ελευθερωτης)

- Τον σχολιασμό της επικαιρότητας σε όλη την Ελλάδα από τις ίδιες της Τ.Ο.

- Την αξιοποίηση της ηλεκτρονικής έκδοσης του ΑΝΑΠΟΔΑ

- Την ενεργοποίηση όσο το δυνατόν περισσότερων μελών στις εσωτερικές διαδικασίες του Μετώπου.


- Την ανάδειξη νέων στελεχών

- Την λειτουργία Γραφείου Τύπου

- Την λειτουργία Γραφείου Δημοσίων σχέσεων

- Τον σχολιασμό των κυβερνητικών επιλογών

- Την πολεμική στην αντιπολίτευση

- Την διείσδυση μας στην τοπική αυτοδιοίκηση



Όλα τα παραπάνω αντικαταστάθηκαν με το απόλυτο τίποτα (ή καλύτερα με λίγες εμφανίσεις στην τηλεόραση) και αυτό το «τίποτα» επιβλήθηκε ετσιθελικά στο Μέτωπο.



Αποφάσεις της ΠΓ. Συνεδρίαση 9/5/2017

«Μετά την απόφαση του Ε.Σ.Σ της 7/5, η ΠΓ ομόφωνα αποφασίζει τα εξής:

1. Υπαγωγή της Γραμ. Επικοινωνίας και του τομέα ενημέρωσης στην Γραμματεία Πολιτικού Σχεδιασμού. (ΓΠΣ)»

Δεν υλοποιήθηκε ποτέ, αφού ο Α. Ρόσσιος δεν καταδέχτηκε να συνεργαστεί με τον πολιτικό σχεδιασμό. Το αναφέραμε αλλά σφύριξαν αδιάφορα.

«α. Γραφείο Τύπου και Μ.Μ.Ε:

Yπεύθυνος ο Α. Ρόσσιος. ΤΟ ΓΡΑΦΕΊΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΜΜΕ: Υπεύθυνος σ. Α. Ρόσσιος. Αναφέρεται στον ΓΓ τον ΟΓ και στον ΓΠΣ. Έκδοση ΔΤ με την έγκριση τουλάχιστον ενός εξ αυτών, ανάλογα της διαθεσιμότητας.»

Δεν υλοποιήθηκε ποτέ, όσον αφορούσε τον Γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού, Θ.Σ. καθ’ ότι ο Α. Ρόσσιος απαξίωνε συστηματικά την ΓΠΣ και τον επικεφαλής της.

«Για τα ΜΜΕ(Τ/Ο- Ρ/Φ) να κατατεθεί πρόταση στην Π.Γ ολοκληρωμένη κοστολογημένη πρόταση για διαθέσιμα μέσα (με τη συνεργασία με Ο.Γ,Ταμία, Χ. Πολυχρονοπούλου)»

Δεν υλοποιήθηκε ποτέ, αφού στην πορεία προς υλοποίηση αρνήθηκε να συνεργαστεί ο Ο.Γ, και η Χ. Πολυχρονοπούλου, αφήνοντας εμβρόντητα τα μέλη του Πολιτικού Σχεδιασμού. Ο ΓΓ ενημερώθηκε αλλά σφύριξε αδιάφορα.

«β. Διαδικτυακός σταθμός e-roi.gr

Για την διαμόρφωση του προγράμματος συστήνεται επιτροπή προγράμματος αποτελούμενη από τους Α. Ρόσσιο, Θ. Συμβουλόπουλο και Χ. Χαρτάλο που θα εισηγηθεί το τελικό πρόγραμμα του σταθμού στην Π.Γ»


Δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Ο Α. Ρόσσιος δεν δέχτηκε την συνεργασία.

«δ. Διαχείριση social media ( Κεντρική ιστοσελίδα, f/b, βάση μελών)

Θα υπάγεται, ομοίως, στην Γ.Π.Σ.» Δεν υλοποιήθηκε ποτέ.

«Για τον ορισμό του πολιτικά αρμοδίου που θα έχει την εποπτεία, τη στελέχωσή της ως και τις επί μέρους αρμοδιότητες των στελεχών, να κατατεθεί σχετική εισήγηση από την Γ.Π.Σ»

Δεν υλοποιήθηκε ποτέ παρ’ ότι κατατέθηκε εισήγηση και οργανόγραμμα επικοινωνίας από την ΓΠΣ. Απορρίφθηκε ύστερα από την μη συναίνεση του Α. Ρόσσιου.



Αποφάσεις ΠΓ. Συνεδρίαση της 16/5/2017

«Να γίνει σχεδιασμός εξορμήσεων για το καλοκαίρι, περιοδείες , εκδηλώσεις και ομιλίες παντού ανά την Ελλάδα. Το καλοκαίρι αυτό δεν πρέπει να υπάρξει κανένας εφησυχασμός, ο λαός είναι σε κρίσιμη φάση, χρειάζεται να κατανοήσει ότι μόνο δικαίωμα που του έχει απομείνει πλέον είναι το ιστορικό του δικαίωμα σ΄ αυτήν τη Χώρα και να παλέψει γι' αυτήν την ίδια την ύπαρξη του αρχίζοντας ανένδοτο αγώνα.»

Η ΓΠΣ, στις 22/5, κατέθεσε ολοκληρωμένη πρόταση εξορμήσεων και δράσεων για το καλοκαίρι συμπεριλαμβανομένων και των ΜΜΕ πανελλαδικά σε συνεργασία με τις ΤΟ. Απορρίφθηκε από τον ΓΓ. Χωρίς όπως αποδείχτηκε να έχει μπει καν στον κόπο να τη διαβάσει. Η απόρριψη αυτού του σχεδιασμού, ουδέποτε αντικαταστάθηκε με κάποιο άλλο προγραμματισμό πολιτικής δράσης.



Ποιος λοιπόν ενεργούσε πραξικοπηματικά μέσα στο Μέτωπο και ειδικά απέναντι στις ομόφωνα ψηφισμένες αποφάσεις της ΠΓ; Ποιος αναιρούσε αναίτια και πραξικοπηματικά τις υλοποιήσεις αυτών των αποφάσεων; Ποιος λειτουργούσε ανέντιμα όχι μόνο απέναντι στα πρόσωπά μας αλλά και απέναντι στις ομόφωνες αποφάσεις του ΕΣΣ και της ΠΓ; Το αφήνουμε κι αυτό στην κρίση σας.



Β. Το Μέτωπο σε πορεία οργανωτικού και πολιτικού εκφυλισμού.



Κάπως έτσι, μέσα από μια διαρκή πορεία επαναλαμβανόμενων εσωτερικών συγκρούσεων, κρίσεων και δικαιολογημένων -μερικές φορές και αδικαιολόγητων- αποχωρήσεων μελών και στελεχών, φτάσαμε και στην τελευταία αποφράδα περίοδο που τυπικά εγκαινιάζεται με το πραξικόπημα της 13ης Ιουνίου, μέσα την καρδιά της ηγεσίας του Μετώπου.

Ένα πραξικόπημα που άρχισε πλέον να κλιμακώνεται προς την κορύφωσή του με την απαράδεκτη για πολιτικό αρχηγό και ηγέτη κάλυψη του εν λόγω δημοσιογράφου και των πρακτικών του, όταν αυτός άφησε σκόπιμα να διαρρεύσει η εσωτερική αλληλογραφία της ΓΠΣ κατά το δοκούν και μάλιστα την ώρα που αυτή διεξαγόταν. Πώς τον κάλυψε ο ΓΓ; Αποφάσισε να διαλύσει την ΠΓ, προκειμένου οι 4 ενοχλητικοί που αναδείκνυαν τα ζητήματα να αποπεμφθούν και να σιωπήσουν. Και αν δεν σιωπήσουν η κατηγορία προς αυτούς είναι εύκολη: Θα τους καταγγέλλει ότι φωνάζουν γιατί χάσανε τις καρέκλες τους. Έτσι επιχειρούν να παρακάμψουν το πραγματικό πρόβλημα το οποίο κατ’ επανάληψη καταγγείλαμε με την δική μας θέση, η οποία διαλαλεί σε όλους τους τόνους, καταδεικνύοντας ότι το πρόβλημα δεν είναι προσωπικό, αλλά κατ’ εξοχήν πολιτικό και σχετίζεται, τόσο με προσωπικές στρατηγικές, όσο με την ίδια την πολιτική φυσιογνωμία και την προοπτική του Μετώπου, που επηρεάζονται άμεσα από αυτές τις στρατηγικές.

Τα γεγονότα που ακολούθησαν και όλα όσα προηγήθηκαν και οδήγησαν σε αυτά, επιχειρήθηκε να εμφανιστούν ως μια δήθεν προσπάθεια των ανθρώπων που εκδιώχθηκαν με πραξικοπηματικό τρόπο, να παραβιάσουν κανόνες και την εύρυθμη λειτουργία του Μετώπου.


Όσες φορές προκλήθηκαν όλοι αυτοί οι κύριοι που ισχυρίζονται κάτι τέτοιο (και που επιμένουν να εμφανίζονται ως θεματοφύλακες της δήθεν καταστατικής νομιμότητας), να βγουν δημοσίως και να στηρίξουν τις ίδιες τις αποφάσεις τους, απλά σιώπησαν, κρύφτηκαν και αρκέστηκαν σε πρωτοφανή ψευδολογήματα με εσωτερικές παραμορφωτικές και δολοφονικές για την αλήθεια εγκυκλίους και «ερωτο-απαντήσεις»!.


Όλα τα παραπάνω όμως, δεν είναι παρά τα φυσικά συνεπακόλουθα μιας συντονισμένης όσο και ενσυνείδητης απόπειρας πολιτικού εκφυλισμού του ΕΠΑΜ που αποσκοπεί στη μετατροπή του σε περιθωριακό συστημικό συμπλήρωμα, μακριά και έξω από τις προσδοκίες των μελών και των φίλων του.



Γ. Αρρωστημένες πρακτικές που προσβάλουν βάναυσα την ενότητά μας…



Αγαπητοί συναγωνιστές και φίλοι,


Ο Α. Ρόσσιος επιχείρησε συνειδητά να προσβάλει την ενότητα στο εσωτερικό μας. Και η ενότητα στην οργάνωση είναι ζήτημα αρχής. Και πρωτίστως πολιτικό ζήτημα γιατί είναι αυτή που συνθέτει στην υπηρεσία του κοινού σκοπού την κινηματική και την πολιτική δράση. Εκτός αν τα ζητήματα αρχής στην οργάνωση είναι αλά καρτ, σύμφωνα με το κατά πόσο «χρήσιμος» ή όχι είναι κάποιος σε ζητήματα προβολής του ΕΠΑΜ στα ΜΜΕ, ανεξαρτήτως τιμήματος.


Δεν είναι βέβαια το πρόβλημα ο ίδιος ο Α. Ρόσσιος σαν πρόσωπο. Η ίδια η πρακτική του, η νοοτροπία του, είναι ο καθρέφτης, η απόλυτη αντανάκλαση που αποκαλύπτεται και επισείει θέμα προσβολής της ενότητας. Είναι δηλαδή, η συνομολογημένη μέσα στην διαλυθείσα ΠΓ βεβαιότητα, ακόμα και από τον ίδιο τον ΓΓ, ότι ο ΑΡ κινείται τελικά ιδιοτελώς. Ότι καπηλεύεται έντυπα κι εκπομπές. Ότι υπονομεύει σε υπόγειες διαδρομές συναγωνιστές και προσβάλλει θεσμούς, ότι αλλού κεντρίζει την ματαιοδοξία συναγωνιστών για να τους προσεταιρίζεται στην ιδιότυπη αυλή του και αλλού, όποιους δεν τσιμπάνε, είτε τους παρατά είτε τους διαβάλλει. Ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η είσοδός του στην Βουλή και η προσωπική του καριέρα στις πλάτες του Μετώπου..


Όλη αυτή η πρακτική, που κορυφώθηκε βέβαια με την διαρροή της αλληλογραφίας, συνιστά ή δεν συνιστά προσβολή στην ενότητα της οργάνωσης; Ή για να το πούμε αλλιώς: Πού ακριβώς αυτή η πρακτική και νοοτροπία -εμείς τη λέμε αυριανισμό-, συνθέτει στην υπηρεσία του κοινού σκοπού την κινηματική και πολιτική δράση;


Όλα αυτά που εκ νέου καταγγέλλουμε σε αυτό το κείμενο, που στοχεύουν απ’ ευθείας στην προσβολή της οικοδόμησης και της κατάκτησης της εμπιστοσύνης των πολιτικών σχέσεων μέσα στο ΕΠΑΜ και βέβαια ειδικά μέσα στο Όργανο, σε ζητήματα προσβολής των αρχών και της συνοχής του Μετώπου, δεν αποτελούν ενίσχυση των διαλυτικών τάσεων και διαθέσεων; Δεν αποτελούν ένα κρυφό και παράλληλο κέντρο που λειτουργεί ποδηγετώντας την καρδιά της πολιτικής οργάνωσης σε αντιπαράθεση με τις ομόφωνες αποφάσεις της ΠΓ; Δεν συγκροτούν τέλος, ανέντιμη και αντίπαλη συνθήκη, που εκφυλίζει την ουσία και το περιεχόμενο της πολιτικής παρακαταθήκης του ΕΠΑΜ; Αλήθεια ποιοι τελικά είναι αυτοί που διενεργούν διαρκές πραξικόπημα, αλλά το κύρος και η επωνυμία τους είναι υπεράνω πάσης υποψίας; Το αφήνουμε κι αυτό στην κρίση σας.



ΕΡΩΤΟΥΝ: Ποιος είχε συμφέρον να προχωρήσει σε διαρκές πραξικόπημα στο ΕΠΑΜ;

α) Η πλειοψηφία των στελεχών στην ΠΓ και το ΕΣΣ όπως διατείνονται οι καταγγέλλοντες,

ή

β) Μια ομάδα στελεχών που βρέθηκε να είναι μειοψηφία λόγω των επιλογών της;

Μας λένε απαντώντας, ότι «...η πλειοψηφία δεν είχε κανένα λόγο να προβεί σε πραξικόπημα κατά του εαυτού της(!)...»


Μα ξεχνάνε τον Λουδοβίκο Βοναπάρτη βέβαια. Αυτόν που κορόιδεψε έναν ολόκληρο λαό (τον γαλλικό πίσω στα 1851), προκειμένου να εκμεταλλευτεί την δεύτερη γαλλική επανάσταση και να επιβάλλει την μοναρχία του ως αυτοκράτωρ στην Γαλλική Επικράτεια. Επίσης, τον γνωστό γείτονα σουλτάνο Ερντογάν. Την κάθε κυβερνητική πλειοψηφία στην περίοδο της νέας κατοχής στην Ελλάδα, που προκειμένου να εδραιώσει την εξουσία της σύμφωνα με τις επιταγές ξένων κέντρων και αλλότριων συμφερόντων, προχωρεί σε συνεχή πραξικοπήματα. Να λοιπόν που και οι πλειοψηφίες διενεργούν πραξικοπήματα!


Εμείς καταγγείλαμε υπέρβαση αρμοδιοτήτων, αυθαιρεσίες και ετσιθελισμό στις αποφάσεις. Δεν διεκδικήσαμε ούτε εμείς την «εξουσία», που τόσο τρέμουν μην τη χάσουν, ούτε κανείς άλλος, άρα δεν έχει λογική να μιλάνε για πραξικόπημα. Αυτοί όμως γι’ αυτό μιλούν. Για «εξουσία». Που κινδύνευσε, ή κινδυνεύει. Μια εξουσία προφανώς πάνω στα δικά μας κεφάλια και ζωές. Φανταστείτε να αποκτήσουν και πραγματική!


Έτσι, το σόφισμα είναι πολύ αποκαλυπτικό των αντιλήψεων και των προθέσεών τους, εάν υπολογίσει κάποιος τις λογικές του συνέπειες. Και μετά μας κατηγορούν, ότι τους αποκαλέσαμε «δολοφόνους» επειδή χρησιμοποιήσαμε στην καταγγελία μας τα ίδια λόγια του Καζάκη περί πολιτικής, ηθικής ακόμα και φυσικής εξόντωσης του «αντιπάλου». Λόγια που δεν τα έχει εκστομίσει μόνο μια φορά (και στην παρέα του), αλλά πολλές φορές δημόσια και από ραδιοφώνου. Φραστικές υπερβολές ενός υπερφίαλου και αμετροεπούς; Να που δεν είναι! Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απροκάλυπτη συκοφαντία, χωρίς την ύπαρξη της παραμικρής ακόμα κι ένδειξης, σε βάρος του πρέσβη σ. Χρυσανθόπουλου περί κατάχρησης χρημάτων, επειδή τόλμησε να διατυπώσει σε εσωτερική διαβούλευση του ΕΣΣ, ότι το τελευταίο δεν έχει δικαίωμα να διαλύσει το Ελεγκτικό Συμβούλιο, αμφισβητώντας έτσι έμμεσα την «αυθεντία» τού σε εκδοχή Πολιτικού «αρχηγού».


Θέτουν ζήτημα εξουσίας, γιατί μόνο έτσι αντιλαμβάνονται την θέση του ΓΓ μέσα στο ΕΠΑΜ. Γι’ αυτό και επικροτούν την έννοια «φράξια» ή επί το ελληνοπρεπέστερο «σχίσμα». Δεν θα διαφωνήσουμε. Με την διαφορά ότι το σχίσμα αν υπάρχει, αν θα υπάρξει, δεν εδράζεται στο ποιος θα έχει με την μορφή της απόλυτης εξουσίας τα κλειδιά του ΕΠΑΜ. Έχουν το καρπούζι, έχουν και το μαχαίρι. Το σχίσμα οριοθετείται στο κατά πόσο η πολιτική παρακαταθήκη του ΕΠΑΜ, συνεχίζει να ευθυγραμμίζεται και να ενσαρκώνεται μέσα από την εντιμότητα, ως ταυτόσημη και αναπαλλοτρίωτη εξίσωση με τον πατριωτισμό και τον αγώνα για εθνική απελευθέρωση, ή αν αντίθετα θα επιτρέψουμε να παραδίδεται με ανεπίστρεπτο και καταστροφικό τρόπο στην υπόγεια και ανέντιμη πρακτική του αυριανισμού, που προσβάλλει την ενότητα στον σκοπό και στην οργάνωση, και οδηγεί το πολιτικό μας όραμα στον απόλυτο εκφυλισμό.


Αν λοιπόν -όπως ισχυρίζεται ο ΓΓ- στο «δικό του πολιτικό κεφάλαιο στηρίχθηκε το ΕΠΑΜ», οι πράξεις και οι συμπεριφορές του, οι πρακτικές και οι υπόγειες μεθοδεύσεις της ομάδας που τον περιβάλλει, είναι σίγουρο πώς δεν μπορούν να τροφοδοτήσουν πλέον την πολιτική παρακαταθήκη που βάλθηκε ο ίδιος να μπολιάσει στην συνεργασία του... ακόμα και με τον διάβολο, όπως ο ίδιος λέει.


Με άλλα λόγια, το σχίσμα δεν θα προκληθεί από το ποιος θα πάρει τα κλειδιά της εξουσίας στο μεταλλαγμένο ΕΠΑΜ, αλλά από το αν κάποιοι θα συνεχίσουν να εμπνέουν και να τροφοδοτούν τον μαραθώνιο αγώνα για την πολιτική ανατροπή και την ελευθερία της πατρίδας, αναδεικνύοντας τον πατριωτισμό και την εντιμότητα στην οικοδόμηση της πολιτικής και συναγωνιστικής σχέσης, ως κυρίαρχο και ταυτόσημο συστατικό για την ευόδωσή του. Και μπορεί η πατρότητα της πολιτικής παρακαταθήκης του ΕΠΑΜ να θεωρείται δική του. Η ιδιοκτησία όμως και η εφαρμογή της, ανήκει σε όλους μας. Σε όλους τους Έλληνες.



ΕΡΩΤΟΥΝ: Γιατί όλα τούτα; Ποιες οι αιτίες;


Και απαντούν ως συνήθως μόνοι τους. «Η αιτία για το «σχίσμα» δεν βρίσκεται στις αιτιάσεις που προβάλανε. Βρίσκεται στον πληγωμένο εγωισμό, στην ατομική έπαρση, στην ταύτιση της προσωπικότητας των πρώην αυτών στελεχών με τη θέση που επί χρόνια κατείχαν και τη συνακόλουθη δύναμη της συνήθειας που προκαλεί τη στρεβλή αίσθηση του «κεκτημένου»,


Δεν μπήκαν ποτέ στην ουσία και το περιεχόμενο όσων καταγγέλλουμε. Δεν τους συμφέρει. Μας ρωτούν υποκριτικά: Έχετε πολιτική διαφωνία; Ή φωνάζετε γιατί χάσατε τις «καρέκλες» σας;


Τους απαντούμε: Δεν υπάρχουν καρέκλες στο ΕΠΑΜ, όπου όλοι πληρώνουμε από το υστέρημά μας για την δουλειά που κάνουμε. Πέραν του ότι ελάχιστοι από εμάς είχαν «καρέκλες», αν ενδιαφερόμασταν γι’ αυτές θα τις κρατούσαμε εύκολα υπερθεματίζοντας στις απόψεις του «αρχηγού», υποκλινόμενοι και μόνο στην παρουσία του.


Ναι, υπάρχει πολιτική διαφωνία και μάλιστα βαθιά και ριζική. Όχι βέβαια στην ανάγκη του απελευθερωτικού αγώνα και στα προτάγματά του, όπως περιεγράφηκαν στην Ιδρυτική και αναλύθηκαν εκτενώς σε όλη την 7χρονη διάρκεια του αγώνα μας, αλλά σε σχέση με τις αντιλήψεις και τις αντιδημοκρατικές νοοτροπίες που επικράτησαν μετά, και τείνουν να γίνουν κυρίαρχες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ίδια την προοπτική του Μετώπου και του αγώνα μας.


Αυτός λοιπόν ο πολιτικός σχηματισμός, που κατάφερε την εποχή της ιστορικής δημιουργίας του να κωδικοποιήσει τα κορυφαία συνθήματα της πολιτικής ανατροπής, και που ειδικά τον τελευταίο χρόνο κατάφερε να αναβαθμίσει σημαντικά την πολιτική του παρουσία, να διευρύνει και να αναβαθμίσει ποιοτικά τις πολιτικές του επεξεργασίες και να παρεμβληθεί με απαιτήσεις στο πολιτικό γίγνεσθαι, φτάνει στο σημείο αίφνης και τυπικά μετά την 13η Ιουνίου:


- Να καταδικαστεί σε πρωτοφανή πολιτική αφωνία.

- Να αποπέμψει ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών του στελεχών.

- Να αναστείλει επ’ αόριστον την ανάγκη της πολιτικής επικαιροποίησης των πολιτικών του προταγμάτων περιορίζοντάς τα σε συνθήματα μουσειακής αξίας. Και τέλος,

- Να αναζητεί εναγωνίως ως αντιστάθμισμα όλων αυτών, μια κάποια θέση σε τηλεοπτικό «παράθυρο».


Βεβαίως, αυτή η «κάποια θέση σε τηλεοπτικό παράθυρο» ποτέ δεν υπήρξε συνολικά απορριπτέα. Ουδέποτε αρνηθήκαμε την προβολή στα ΜΜΕ ως βασικό στοιχείο μιας επιτυχημένης επικοινωνιακής πολιτικής, ειδικά στη σύγχρονη εποχή. Συμμετείχαμε εξ άλλου, όποτε δόθηκε η ευκαιρία. Όμως, είναι άλλο η προβολή σε κάποιο, ή κάποια τηλεοπτικά μέσα, που θα έρχεται ως επιστέγασμα μιας σωστά οργανωμένης πολιτικής δουλειάς, η οποία θα πρέπει να προβάλλεται με τον πλέον μαζικό και αποτελεσματικό τρόπο, και που θα αποτελέσει ενδεχομένως την αιχμή του δόρατος την δεδομένη χρονική στιγμή και κάτω από συλλογικό σχεδιασμό. Και, είναι εντελώς διαφορετικό μια προσπάθεια προβολής, που έρχεται να υποκαταστήσει, ή να υπερκαλύψει την δική μας παραγωγή πολιτικής, τη δουλειά μας στην βάση, την επικαιροποίηση των προταγμάτων και των θέσεων μας. Μια προσπάθεια προβολής που θα καταργεί υποδομές τόσο πολιτικές, όσο και οργανωτικές, οι οποίες φτιάχτηκαν με κόπο και ιδρώτα, αγνοώντας μάλιστα τον κίνδυνο να μείνει το Μέτωπο οργανωτικά και πολιτικά γυμνό, αν και εφόσον αυτή η συγκεκριμένη επικοινωνιακή «επένδυση» αποτύχει.


Αντίθετα, είναι ο ίδιος ο ΓΓ που φάσκει και αντιφάσκει ανάλογα με το τι θεωρεί, ότι τον εξυπηρετεί κάθε φορά. Παραθέτουμε αυτούσια τα λόγια του ΓΓ από την Πολιτική Εισήγηση του στην 4η Τακτική Σύνοδο του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου του ΕΠΑΜ στις 14-15/6/2014:



«……Πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Άψογα να πήγαιναν όλα κατά την προεκλογική περίοδο. Ακόμη κι αν φτιάχναμε μια επικοινωνιακή εικόνα πολύ σικάτη και με σεξαπήλ, το εκλογικό αποτέλεσμα θα ήταν οριακά μόνο καλύτερο….



…..Όποιος νομίζει ότι με μια μαγική επικοινωνιακή πολιτική θα μας ανοίξουν οι πόρτες των ΜΜΕ και οι καρδιές του πλήθους που άγεται και φέρεται απ' αυτά, τότε ειλικρινά δεν έχει καταλάβει ούτε την άλφα-βήτα.


Κατά τη γνώμη μου όλη αυτή η κουβέντα περί επικοινωνιακής πολιτικής κρύβει δυο σοβαρές συγχύσεις. Αφενός, μια υπόκωφη διάθεση υποταγής στους κυρίαρχους τρόπους διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Χωρίς τα ΜΜΕ και τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε, φαίνεται να πιστεύουν ορισμένοι. Κι αυτό είναι τραγικό λάθος. Είναι σαν να αποδέχεσαι ότι έχει χάσει πριν καν να δώσεις την μάχη.


Αφετέρου, λογικές ανάθεσης. Να αναθέσουμε σε κάποιους άλλους, έξω από εμάς και την συλλογική προσωπική μας δουλειά, σε κάποιους ειδήμονες, ειδικούς της επικοινωνίας, ή στην ίδια την επικοινωνία, αυτό που αδυνατούμε εμείς οι ίδιοι να κάνουμε. Δηλαδή να επικοινωνήσουμε απευθείας με τον κόσμο και να του φανούμε άμεσα και πρακτικά ωφέλιμοι στο πρόβλημά του.


Οι λογικές αυτές, ακόμη κι όταν δεν ομολογούνται ανοιχτά, απηχούν το αίσθημα της ήττας που πλημμυρίζει την κοινωνία και επιδρά και σε μας τους ίδιους. Όχι κύριοι, δεν κάνουν αδιαφιλονίκητο κουμάντο τα ΜΜΕ και οι διαμορφωτές κοινής γνώμης. Όχι, στον βαθμό που εμείς ξέρουμε να κάνουμε με σύστημα και συνέπεια την δουλειά μας…..


…..Πρέπει λοιπόν να αποφασίσουμε τι είμαστε. Τι θέλουμε να είμαστε. Μαχητές, ή κοκότες προς εξαγορά από τον πλειοδοτούντα;….»


Και σε άλλο σημείο: «…Πρέπει να μάθουμε επιτέλους να ασκούμε και να μας ασκούν κριτική….»


«….Το ΕΠΑΜ δεν διαθέτει και σωστά δεν διαθέτει, διαδικασίες σωφρονισμού. Όμως διαθέτει αρχές και διαδικασίες δημοκρατίας που μπορούν να λειτουργούν και να αποδίδουν μόνο στο βαθμό που το κάθε μέλος του ξεχωριστά και όλα μαζί ξέρουν να τις υπερασπίζονται και να τις τηρούν…..»


«….Διαταγές και εντολές στο ΕΠΑΜ δεν υπάρχουν. Κανείς δεν μπορεί να δίνει εντολή ελέω κεντρικού οργάνου. Μόνο πειθώ και συναίνεση μπορεί να υπάρξει, αλλά και κύρος που κατακτιέται εν τοις πράγμασι κι όχι λόγω θέσης…..»



Δ. Τα ερωτηματικά πληθαίνουν.

Τι άλλαξε άραγε από τότε και σήμερα ο ίδιος ο ΓΓ «εκπαραθυρώνει» στενούς του συνεργάτες, επειδή δήθεν αδυνατούν να συνεργαστούν με τον ειδήμονα επαγγελματία της επικοινωνίας του γνωστού συγκροτήματος;. Και στην αντίδρασή τους να τους καταγγέλλει, ότι δήθεν έφτιαξαν «κόμμα μέσα στο κόμμα»;


Σε τι είδους «αντανακλαστικά επενδύει» ο ΓΓ, όταν δημόσια θέτει ζήτημα αγνότητας του δεξιού πατριωτισμού έναντι του αριστερού, παραβαίνοντας έτσι τον ενωτικό λόγο του ΕΠΑΜ για λαϊκή συσπείρωση πέρα από Δεξιά και Αριστερά; Μήπως η ρητορική αυτή είναι στα πλαίσια των συμβουλών που δίνει ο «ειδικός δημοσιογράφος» του Kontra; (24 Μαΐου 2017 στην εκπομπή του Αιμίλιου Λιάτσου λεπτό 51:40 https://www.youtube.com/watch?v=vXCp7W_q69c )


Τι θα πρέπει να σκεφτούμε όταν ο ΓΓ αφήνει αναπάντητες βαριές κατηγορίες που εκτοξεύονται εναντίον του μέσω του ίδιου καναλιού που προβάλει μεταμεσονύκτια το ΕΠΑΜ, ενώ μας έχει συνηθίσει σε αναλυτικά απαντητικά άρθρα προς κάθε κομματική ή άλλη λασπολογία; Είναι και αυτή η «σιγή ιχθύος» μέρος της επικοινωνιακής τακτικής που εφαρμόζει ο «ειδικός» Ρόσσιος;

(https://www.youtube.com/watch?v=o4BCMySQ7U8 λεπτό 4:43)


Όταν ο ΓΓ έκανε λόγο για αποδοχή σκληρής κριτικής από όλους, απουσία σωφρονιστικών διαδικασιών καθώς και διαταγών - εντολών ελέω κεντρικού οργάνου, εννοούσε μήπως τις διαγραφές «αντιφρονούντων» βάσει αντικαταστατικών αποφάσεων του ΕΣΣ;



Ε. Κρίσιμο ζήτημα…


Θεωρούμε ότι χρειάζεται να τονιστεί, επειδή εδώ βρίσκεται η ουσία που προσδίδει στην αντιπαράθεση χαρακτήρα πολιτικό, πως η διαδικασία της υλοποίησης της συνολικής πολιτικής πρότασης του ΕΠΑΜ προϋποθέτει και συνεπάγεται έντονες συγκρούσεις. Και, όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, απέναντι σε έναν μηχανισμό καταστολής που τελεί υπό τον πλήρη έλεγχο των κατοχικών δυνάμεων, η αιχμή του δόρατος και το βασικό μας στήριγμα είναι η ίδια η κοινωνία και ο πολιτικός μας μηχανισμός, ως μάχιμη και δημοκρατικά δομημένη οργάνωση, και όχι τα εργαλεία του ίδιου του συστήματος.


Συνεπώς, οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτήν την παραδοχή της αναγκαιότητας της ύπαρξης μιας μάχιμης και δημοκρατικά δομημένης οργάνωσης συνιστά ολική ανατροπή της ίδιας της πολιτικής φυσιογνωμίας του Μετώπου.



ΣΤ. Στο δρόμο για το συνέδριο…


Μέσα σε αυτό το κλίμα οδηγούμαστε στο συνέδριο. Σε ένα συνέδριο με αποκλεισμό του κάθε διαφωνούντα. Διότι τι άλλο από αποκλεισμός κάθε διαφορετικής άποψης είναι οι πρόσφατες έξω από κάθε προβλεπόμενη διαδικασία διαγραφές των «αντιφρονούντων»;


Δεν θα είναι αυτό ένα συνέδριο σκοπιμότητας και πλήρους αποπολιτικοποίησης;


Ένα συνέδριο - «ταφόπλακα» κάθε προοδευτικής προοπτικής, πρόδρομο της οριστικής διάλυσης του Μετώπου στις επερχόμενες εκλογές, μετά τον αναπόδραστο -με την υιοθέτηση τέτοιων πρακτικών- εκλογικό του καταποντισμό;


Ποιο τελικά επόμενο πολιτικό βήμα μπορεί να κάνει ένα τέτοιο ΕΠΑΜ, πλην αυτού που οδηγεί στην πολιτική αυτοκατάργησή του;


Δεν θα πρόκειται για ένα συνέδριο κατασκευής συνενόχων, προσωρινού εγκλωβισμού αμέριμνων αγωνιστών, που, αν δεν αφυπνιστούν, αν δεν συνειδητοποιήσουν πού τους οδηγούν οι επιλογές της ηγεσίας και η ψυχολογική πίεση όσο και οι εκβιασμοί που τους ασκούνται από μια ομάδα αδίστακτων γενιτσάρων στο διαδίκτυο, θα οδηγηθούν σύντομα και μοιραία στην προσωπική τους πολιτική αποστράτευση;


Και αυτό θα είναι, άραγε, υπηρεσία στο κίνημα της πολιτικής ανατροπής, ή μήπως μια πρώτης τάξεως παραχώρηση στο σύστημα της κατοχής και των πολιτικών της ανδρεικέλων;


Μπορεί άραγε με τέτοιου είδους μεθοδεύσεις και ενέργειες η νέα γενιά να μην ευνουχίζεται και να μην περιθωριοποιείται πολιτικά; Ας αναλογιστούν για ποιο λόγο δεν υφίσταται νεολαία στο κόμμα. Μήπως οι νέοι του ΕΠΑΜ μπορούν να ανέχονται τέτοιες φατριακές και κοτζαμπασικές πρακτικές; Μήπως αυτές οι συμπεριφορές δεν παραπέμπουν άμεσα σε συστημικά κόμματα, που η ελληνική κοινωνία και κυρίως η νεολαία τους γυρίζει την πλάτη;



Ζ. Μετά από όλα αυτά, προκύπτουν σαφώς τα παρακάτω διλήμματα:


- Είναι δυνατό η όλη πολιτική επεξεργασία ενός κινήματος όπως το ΕΠΑΜ να εξαντλείται στη διάθεση και τις ικανότητες ή τις αδυναμίες ενός και μόνο προσώπου, όσο «χαρισματικό» κι αν θεωρείται ότι είναι;

- Μπορεί το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα να μην είναι δημοκρατικό στην οργάνωση, την πρακτική και την εσωτερική του λειτουργία;

- Είναι δυνατό σε ένα δημοκρατικά δομημένο κόμμα να παραβιάζονται, και μάλιστα κατάφορα, οι από κοινού συμφωνημένες διαδικασίες και το καταστατικό με την επίκληση κάποιων δήθεν έκτακτων συνθηκών, , κατά τη γνωστή πρακτική δικτατόρων;

- Χωρούν σε μια δημοκρατική οργάνωση λογικές «ελέω Θεού» αρχηγού και αντίστοιχες πρακτικές;

- Είναι δυνατό ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας να μην στηρίζεται στην εντιμότητα των στελεχών του;

- Μήπως δεν είναι αυτή η εντιμότητα προαπαιτούμενο κάθε δίκαιου αγώνα;

- Μπορεί το ψέμα, η συκοφαντία και η ηθική απαξίωση καθενός με διαφορετική άποψη από αυτήν της «ηγεσίας» να αποτελούν αποδεκτά μέσα εσωτερικής πολιτικής διαπάλης;

- Μπορούν οι πραξικοπηματίες να κατηγορούν τους «νομιμόφρονες» για πραξικόπημα;

- Είναι δυνατόν η θεσμική παρακμή, στην οποία συντείνουν όλα τα παραπάνω, να αποτελεί στοιχείο ενότητας και ευόδωσης του αγώνα μας;


Η δική μας απάντηση είναι ξεκάθαρη: Κατηγορηματικά ΟΧΙ!!!


Πάρτε θέση συναγωνιστές! Έχετε και δικαίωμα, αλλά προπαντός υποχρέωση. Το χρωστάμε όλοι, στον ίδιο τον αγώνα, την πατρίδα, σε εμάς και στα παιδιά μας! Πρέπει να αποκατασταθεί η δημοκρατική τάξη και λειτουργία στο εσωτερικό μας, ειδάλλως Μέτωπο και μάλιστα νικηφόρο είναι αδύνατο να υπάρξει!


Το Μέτωπο της Πολιτικής Ανατροπής, χρειάζεται επειγόντως ανασύνταξη, με αρχές, με κανόνες, σε βάση απολύτως υγιή, και παντελή απαλλαγή από τις κακοδαιμονίες μιας αδιέξοδης πολιτικής και οργανωτικής «κουλτούρας», που ιστορικά απέδειξε την ικανότητά της να αναπαράγει προβλήματα, φυγόκεντρες τάσεις, κατακερματισμό, και αδιέξοδα.

Και σε αυτή την ανασύνταξη, υπάρχει η αναγκαιότητα, επίσης ιστορική, το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο, να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο -κάτι που δεν μπορεί να δρομολογηθεί επενδύοντας σε τέτοιες πρακτικές και λογικές. Για να καταστεί βιώσιμη, πολιτικά μαχητική, αλλά και κυρίως μη αντιστρέψιμη όλη αυτή η προσπάθεια, προϋποθέτει δυναμική που θα αγκαλιάζει ευρύτατα τμήματα της Ελληνικής κοινωνίας και θα πηγάζει από το ήθος, την αξιοπρέπεια, την εμπιστοσύνη, το όραμα και την αγάπη για τον άνθρωπο..



Συναγωνιστές και φίλοι.

Αργήσαμε, βεβαίως. Και μάλιστα πολύ! Τόσον καιρό κάναμε τα στραβά μάτια, συμβιβαζόμασταν, προσπαθούσαμε να βρούμε δικαιολογίες για το κοινό καλό και τον αγώνα που πρέπει να μπαίνει μπροστά παντού και πάντα. Ακόμα και όταν όλες οι πιο πάνω πρακτικές γινόντουσαν στα όρια των καταστατικών υποχρεώσεών μας και πάλι ο αγώνας και ο κοινός στόχος μας έκανε να σιωπούμε. Αλλά μέχρι εδώ. Δεν πάει άλλο!



Αντί επιλόγου:



Παραθέτουμε αυτούσια επιστολή που μας εστάλη από απλό μέλος του ΕΠΑΜ:


Τι να μας πουν οι κακομοίρηδες. Κράζουν και αυτοί ότι μπορούν. Κι όταν στριμωχτούν ισχυρίζονται την πολιτική δουλειά και το ανώτερο ιδανικό τάχα μου, όλοι αυτοί οι "ανώτεροι" άνθρωποι που βρίζουν σαν νταβατζήδες. Ας μας απαντήσουν όμως ποιος ευθύνεται που από 4000 εγγεγραμμένα μέλη του ΕΠΑΜ στις αρχές της ίδρυσής του, κοντεύουμε να μείνουμε τρεις και ο κούκος; Πάντα οι άλλοι φταίνε; Τα επιφανή στελέχη του ΕΠΑΜ μήπως πρέπει κάποτε να κάνουν την αυτοκριτική τους;

Έχουμε χάσει αξιόλογους ανθρώπους από το ΕΠΑΜ. Τυχαίο είναι; Τυχαίο επίσης είναι, που πάντοτε κάποιοι συκοφαντούντο σωρηδόν όταν αισθάνονταν οι αρχηγίσκοι και αυλοκόλακες του ΕΠΑΜ, ότι έχουν να κάνουν με ανθρώπους που έχουν ΑΠΟΨΗ και ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ; Τυχαίο; Δεν νομίζω. Λοιδορία, συκοφαντία, ύβρεις, ισοπέδωση ώστε να οδηγηθούν σε αποστράτευση. ΑΝ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΟΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ? Αργήσαμε, το χάφταμε τόσο καιρό αλλά το καταλάβαμε επιτέλους.

Ποιος διασπάει την ενότητα; Αυτός που καταγγέλλει αυθαιρεσίες όταν τις βλέπει προσπαθώντας να δημιουργήσει ζύμωση, ώστε να μην επιτραπεί η μετάλλαξη και η διάσπαση του μετώπου, ή αυτός που με αυτοκρατορικά διατάγματα χωρίς πολιτικά επιχειρήματα βρίζει χυδαία, κατηγορεί, ισοπεδώνει, εκμηδενίζει και αφανίζει συντρόφους του, που μέχρι πρότινος τους ύψωνε στα ουράνια;

Τις ύβρεις και τις κατηγορίες για "καταχραστές" που η συγκεκριμένη λέξη ήταν στον πληθυντικό την έγραψε ή δεν την έγραψε ο Καζάκης;

Την έγραψε και απείλησε μάλιστα (χωρίς αποδείξεις). Την απέσυρε η πολιτική γραμματεία με ανακοίνωσή της; Όχι βέβαια. Συναίνεσε με την σιωπή της. Τι προσπαθούν λοιπόν να μας χρυσώσουν το χάπι σήμερα τάχα μου ότι o ΓΓ απλά ζητούσε να γίνει έλεγχος και να υπάρχει έγκριση; Μας δουλεύουν μες τα μούτρα μας τόσο εξόφθαλμα; Εδώ υπάρχουν κείμενα που ενοχοποιούν 15 ανθρώπους δημόσια, κι ουτε ένα συγνώμη. Αν πέσουνε μηνύσεις ποιος θα φταίει. Μα φυσικά αυτοί που μηνύσανε. Ο "'ΑΡΡΩΣΤΟΣ" θα σου πούνε έχει πάντα δίκιο. Προς θεού τώρα.


Από πότε το ΕΣΣ ανέλαβε ρόλο ΕΚΤΕΛΕΣΤΗ "ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ" χωρίς να είναι ενήμερο το σώμα ακούγοντας όλες τις απόψεις ώστε να κρίνει; Ά το ξέχασα. Το ΕΠΑΜ πρέπει να ασχοληθεί με πολιτική δουλειά και όχι με ψεύτες, κλέφτες, κοπρόσκυλα, κουνελοπαρέες, κυριούλες...κλπ. Το ΕΠΑΜ έχει να ασχοληθεί με την πολιτική δουλειά να διαλύσει το ΕΠΑΜ που μέχρι τώρα πιστεύαμε. Δεν χρειάζονται άλλη πλέμπα στις γραμμές τους. Τώρα συναντιούνται με "προσωπικότητες" σαν τους Κουρήδες. Οι "αυριανιστές" είναι το "αύριο" αυτού του τόπου. Το έχουν αποδείξει τόσες φορές. Ας τους πει όμως κάποιος στα σοβαρά, ότι το καταστατικό του Μετώπου είναι η προστασία του Μετώπου και αυτό το τσαλαπατήσανε. Και όταν τσαλαπατάς την δική σου εσωτερική διαδικασία που εσύ έφτιαξες και τα μέλη εγκρίνανε ώστε να μην κάνει ο καθείς ότι του κατέβει στο κούφιο του κεφάλι ( ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ) εύκολα θα τσαλαπατήσεις αύριο τα πάντα.


Από πότε η Πολιτική Γραμματεία ορίστηκε ως επιτροπή "λογοκρισίας"; To γράφει πουθενά και δεν το πήρε το μάτι μου; Γράφει πουθενά ότι δεν επιτρέπεται η καταγγελία και η ζύμωση; Γράφει πουθενά ότι κάποιοι είναι πιο έξυπνοι, γνώστες και σοφοί από κάποιους άλλους ;

Σκέφτομαι δηλαδή ότι τελικά πρέπει να αμφιβάλλω για το πώς πρέπει να σκέφτομαι. Πρέπει να παίρνω έγκριση. Μα σοβαρολογούμε;


Τέτοιο σεβασμό στις απόψεις, στην ελευθερία του λόγου, στην δημοκρατία είχαμε να δούμε από την χούντα. Μα τι λέω; Ποιο πολύ ταιριάζει με την "ελέω Θεού Μοναρχία". Οι "εκλεκτοί θεοί μας" και εμείς οι θρησκόληπτοι φτωχοδιάβολοι που χρειαζόμαστε νουθεσίες, τιμωρίες και ενίοτε και καναν εξορκισμό.


Συμπέρασμα: Έχω φτάσει σε ένα σημείο στην ζωή μου που δεν μου προκαλεί εντύπωση τίποτα πλέον. Στα λάθη μου ρίχνω τις μούτζες στα μούτρα μου έτσι σαν παράσημο για να το φχαριστιέμαι. Έτσι και αυτή την φορά. Την έριξα την μούτζα μου. Δεν απογοητεύομαι όμως γιατί βαθειά μέσα μου ξέρω ότι πάντα υπάρχουν άνθρωποι και το ΔΙΚΙΟ πρέπει να το διεκδικούμε.

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ. ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ. ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΘΕΛΟΥΜΕ, ΟΜΩΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΑ ΜΑΘΕΥΤΕΙ.

Οι υπογράφοντες θεωρούμε τις παραπάνω πληροφορίες και καταγγελίες των συναγωνιστών που έζησαν τα γεγονότα, αλλά και όλων μας που, στη συνέχεια, βιώνουμε τις επιπτώσεις τους, πολύ σημαντικές και πιστεύουμε, ότι είναι αναγκαίο να έρθουν σε γνώση όλων των μελών του ΕΠΑΜ.




3 Οκτωβρίου 2017

Οι υπογράφοντες:

1. Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος, μέλος της Τ.Ο. Αιγίου.

2. Θεμιστοκλής Συμβουλόπουλος, μέλος της Τ.Ο. Χολαργού - Παπάγου.

3. Όθωνας Κουμαρέλλας, μέλος της Τ.Ο. Παλλήνης - Παιανίας.

4. Γιώργος Ιεροδιάκονος, μέλος της Τ.Ο. Αγίας Παρασκευής.

5. Χρυσόστομος Χαρτάλος, μέλος της Τ.Ο. Χαλανδρίου.

6. Γιώργος Αποστολίδης, μέλος της Τ.Ο. Παλλήνης - Παιανίας.

7. Κυριάκος Κυριακόπουλος, μέλος της Τ.Ο. Ιλίου.

8. Βαγγέλης Αλιφέρης, μέλος Τ.Ο. Παλλήνης - Παιανίας.

9. Μιχάλης Γεωργουσάκης, μέλος της Τ.Ο. Ιλίου.

10. Νατάσσα Στεργίου, μέλος της Τ.Ο. Ιλίου.

11. Γιώργος Βαρυμποπιώτης, μέλος της Τ.Ο. Αχαρνών - Καματερού.

12. Άρτεμις Ακράτου, μέλος της Τ.Ο. Νέας Σμύρνης - Παλαιού Φαλήρου Β.’

13. Ιωσήφ Λουκέρης, μέλος του ΕΠΑΜ Κεφαλληνίας.

14. Μάριος Τζαφάρης, μέλος της Τ.Ο. Πατησίων - Κυψέλης - Σεπολίων.

15. Θεόδωρος Ευγενίδης, μέλος της Τ.Ο. Νέου Ηρακλείου.

16. Χαράλαμπος Καββαδίας, μέλος της Τ.Ο. Νέας Ιωνίας.

17. Κανέλλος Μαρόπουλος, μέλος της Τ.Ο. Ιλίου.

18. W.D Mallinson, μέλος της Τ.Ο. Ακρόπολης.

1. Χρήστος Καραγκούνης, μέλος της Τ.Ο. Ιλίου.

2. Αγγελική Παπαφιτσώρου, μέλος Τ.Ο. Εξωτερικού.

3. Χριστίνα Κόμη, μέλος Τ.Ο. Εξωτερικού.

4. Μαρία Μπαλωτή, μέλος της Τ.Ο. Παλλήνης - Παιανίας.

5. Βάνα Αργύρη, μέλος της Τ.Ο. Χολαργού - Παπάγου.

6. Παναγιώτης Ωραιόπουλος, μέλος της Τ.Ο. Αχαρνών - Καματερού.

7. Γεώργιος Γκίνης, μέλος της Τ.Ο. Κορωπίου.

8. Αλέξανδρος Σφακιανάκης, μέλος της Τ.Ο. Παλλήνης Παιανίας.

9. Παναγιώτης Καζακόπουλος, μέλος της Τ.Ο. Κορωπίου.

10. Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου, μέλος της Τ.Ο. Μπενελούξ.

11. Κώστας Σταθόπουλος, μέλος της Τ.Ο. Ν. Ιωνίας.

12. Γιώργος Γιαννίσης, μέλος της Τ.Ο. Αχαρνών - Καματερού.

13. Σταύρος Πολυχρονιάδης, μέλος της Τ.Ο. Χολαργού - Παπάγου.

14. Αθανάσιος Ζάβρας, μέλος της Τ.Ο. Κορωπίου.

15. Ερμής Δόστογλου, μέλος της Τ.Ο. Θερμαϊκού.

16. Σταύρος Κοσμάς, μέλος της Τ.Ο. Παλαιάς Πόλης Κέρκυρας.

17. Ιωάννης Μεταξάς, μέλος της Τ.Ο. Παλαιάς Πόλης Κέρκυρας.

18. Νίκος Μαλιγκούρας, μέλος της Τ.Ο. Αχαρνών - Καματερού.

19. Θεόδωρος Μαυρόπουλος, μέλος της Τ.Ο. Κορωπίου.

20. Εύη Καραμανίδου, πρώην μέλος Τ.Ο. Θεσσαλονίκης.

21. Κώστας Τσιαρδακλής, πρώην μέλος Τ.Ο. Θεσσαλονίκης.

22. Δημοσθένης Θεοδωρόπουλος, πρώην μέλος Τ.Ο. Θερμαϊκού.

23. Ελένη Κολιού, φίλη του ΕΠΑΜ.

24. Νίκη Μαργαρίτογλου, φίλη του ΕΠΑΜ.

25. Νίκη Πολυχρονιάδη, φίλη του ΕΠΑΜ.

26. Κατερίνα Μακρή, φίλη του ΕΠΑΜ.

27. Χρήστος Καραγιαννίδης, φίλος του ΕΠΑΜ.


Αναρτήθηκε από
Ετικέτες , , , , ,