Εδώ βρισκόμαστε. Οι προδότες οργάνωσαν στην εντέλεια τη διάλυσή μας κι εμείς λέμε: να τον ρίξουμε δημοκρατικά στις επόμενες εκλογές! …
Αν έχεις πατρίδα να υπερασπιστείς ως τότε!
Σε εποχές πολέμου η Δημοκρατία δεν είναι το καλύτερο σύστημα για να νικήσεις. Χρειάζεται Στρατηγός που θα σε υπερασπιστεί εσένα και την Πατρίδα. Αν περιμένεις να ομονοήσουν οι πολίτες και να φτιάξουν πατριωτικό κόμμα, για να πάρει τις εκλογές και να σώσουν τη χώρα….. την έχασες τη χώρα πατριώτη!
Κι όχι μόνο τη χώρα και σένα τον ίδιο.
Χρειάζεται δυνατός πυρήνας να παίρνει αποφάσεις, όχι ρεντίκολα – προδότες να μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια όλη την ώρα. Ο Κούλης στο Λονδίνο για τένις, ο άλλος βόλτα για το Πολυτεχνείο και ο Έβρος σουρωτήρι! Δεν ξέρει κανείς πόσοι και ποιοι μπήκαν στη χώρα. Και τούρκικη ταξιαρχία να έχει μπει, κανένας δεν το ξέρει! Καθημερινά όλο το 24ωρο μπαίνει μέσα κόσμος.
Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δίνετε. Είμαι πολύ δημοκρατικός άνθρωπος, αλλά έχω συνείδηση του επείγοντος και συναίσθηση της βαθιάς προδοσίας που τελείται αυτή τη στιγμή στην πατρίδα μας.
Πηγή αποσπάσματος
Πηγή αποσπάσματος
Τα δικαιώματα των οικονομικών μεταναστών είναι το τελευταίο έγκλημα των ισχυρών εις βάρος της ανθρωπότητας. Ποιοι φοράνε το "προσωπείο" της "ευαισθησίας" και ποιοι είναι οι κρυφοί τους στόχοι;
Ιδιοκτήτες δεν είναι μόνον οι λαοί των ανεπτυγμένων κρατών. Ιδιοκτήτες είναι και οι υπόλοιποι λαοί. Οι λαοί των κρατών, που κάποιοι δεν τους αφήνουν ν' αναπτυχθούν και τους καταντάνε στο σημείο ν' ανεβαίνουν στον πρώτο "σκυλοπνίχτη" που θα βρουν μπροστά τους, για ν' ανακαλύψουν τη "Γη της επαγγελίας". Κάποιοι μετατρέπουν την ιδιοκτησία του "Χασάν" σε "Μπανανία", για να μπορούν να την εκμεταλλεύονται. Κάποιοι ενθαρρύνουν τον "Χασάν" να μεταναστεύσει για να μετατρέψει με την παρουσία του και τα άλλα κράτη σε "Μπανανίες".
Κάποιοι δηλαδή χρησιμοποιούν τον "Χασάν" με όλους τους δυνατούς τρόπους.
Εκεί όπου δεν τους συμφέρει να υπάρχει ως ιδιοκτήτης, τον "ξεφορτώνονται", για να μην τους δημιουργεί προβλήματα, όταν αναζητεί το δίκιο του ως ιδιοκτήτης. Εκεί όπου τους συμφέρει να υπάρχει ως παράνομος λαθρομετανάστης τον προστατεύουν. Τον διώχνουν από τη χώρα του, για να μην τους δημιουργεί προβλήματα με τις δίκαιες και νόμιμες απαιτήσεις του και τον στέλνουν σε άλλη χώρα, όπου οι απαιτήσεις του είναι άδικες και παράνομες. Τον στέλνουν όπου τον χρειάζονται, για να τον χρησιμοποιούν ως "όργανό" τους εις βάρος άλλων. Ο έλεγχός του είναι εύκολος, γιατί μπορούν να τον εκβιάζουν, εξαιτίας της προφανούς παρανομίας του.
Αυτή η παρανομία είναι πέρα για πέρα επικίνδυνη, γιατί προκαλεί πλήθος κοινωνικών προβλημάτων, που οι "ευαίσθητοι" συστηματικά αγνοούν. Γιατί την αγνοούν; Γιατί απλούστατα η παρανομία τού συνήθως αγράμματου "Χασάν" δεν τους αφορά. Οι μεγαλοαστοί τον "Χασάν" ούτε τον συναναστρέφονται ούτε τον ανταγωνίζονται. Δεν κατοικούν στις ίδιες γειτονιές κι ούτε διεκδικούν τις ίδιες θέσεις από την αγορά εργασίας. Η παρανομία του δημιουργεί προβλήματα στη βάση της κοινωνίας που είναι οι εργάτες και δεν "αγγίζει" τους υψηλόμισθους και μορφωμένους "ευαίσθητους".
Τι προβλήματα δημιουργεί και ποια είναι η πραγματικά τρομακτική διάστασή τους; Θα εξετάσουμε μόνον τα πλέον βασικά και ο αναγνώστης ας σκεφτεί μόνος του τις υπόλοιπες "παρενέργειες". Τα βασικά προβλήματα που δημιουργούν οι μετανάστες κινούνται σε δύο τελείως διαφορετικά επίπεδα. Δημιουργούν προβλήματα σ' ό,τι αφορά καί τον ψυχολογικό τομέα της κοινωνίας καί τον οικονομικό.
Σ' ό,τι αφορά τον ψυχολογικό τομέα συμβαίνει το εξής: Οι μετανάστες με την παρουσία τους προκαλούν τον φόβο και τον εκνευρισμό σε μια κοινωνία. Πολλοί "ευαίσθητοι" συνδέουν την έννοια του "φόβου" με την εγκληματικότητα. Αυτό είναι λάθος και γίνεται εκ του πονηρού, για να έχουν επιχειρήματα απέναντι στη δικαιολογημένη ανησυχία του κόσμου. Γιατί είναι εκ του πονηρού η χρήση της έννοιας αυτής; Γιατί η εγκληματικότητα είναι ένα συγκεκριμένο κοινωνικό φαινόμενο, που αφορά την κάθε κοινωνία και προκαλεί συγκεκριμένες παρενέργειες.
Η εγκληματικότητα, απ' όπου κι αν προέρχεται, έχει τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα. Όταν υπάρχει ως φαινόμενο, ο κόσμος απαιτεί αυξημένα μέτρα αστυνόμευσης, για να αισθάνεται ασφαλής. Τα σκληρά μέτρα και η συνεχής φύλαξη των πολιτών είναι αρκετά για να εξαλείψουν τον φόβο. Ελάχιστα δηλαδή απασχολεί κάποιον αν αυτός ο οποίος τον απειλεί με το πιστόλι είναι ομοεθνής του ή αλλοδαπός. Τον απασχολεί ο εγκληματίας και όχι η εθνικότητά του. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η εγκληματικότητα είναι ένα φαινόμενο, που ανησυχεί την κοινωνία στο μέτρο που πρέπει να την ανησυχεί κι απλά, όταν είναι αυξημένη, προκαλεί συναγερμό στους πάντα υπάρχοντες μηχανισμούς καταστολής του εγκλήματος. Ο φόβος και ο εκνευρισμός που προκαλούν οι μετανάστες μέσα στην κοινωνία δεν έχει καμία σχέση με τον φόβο της εγκληματικότητας. Έχει σχέση με πάγιες συμπεριφορές, που πρέπει ν' αλλάξουν, γιατί υπάρχει ο φόβος του άγνωστου. Έχει σχέση με "ιδιοσυχνότητες" που πρέπει ν' αλλάξουν, όταν αλλάζει το γενικότερο περιβάλλον. Όταν καλείσαι να "συγκατοικήσεις" με κάποιον άγνωστο, πρέπει να περιορίσεις την "ιδιοσυχνότητά" σου, γιατί δεν γνωρίζεις πώς αντιδρά αυτός απέναντι στα φαινόμενα που προκαλεί η "ιδιοσυχνότητα" αυτή.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η κάθε κοινωνία, όπως και η κάθε οικογένεια, έχει τη δική της "ιδιοσυχνότητα", που έχει διαμορφωθεί μέσα στους αιώνες από ένα μεγάλο πλήθος παραγόντων. Το κάθε μέλος της ξέρει τι πρέπει να κάνει και τι δεν πρέπει. Όλοι αισθάνονται ασφαλείς, γιατί γνωρίζουν ποια είναι τα όρια που τους εξασφαλίζουν την ασφάλεια. Ξέρουν πότε ν' αντιδράσουν και πότε όχι. Γνωρίζουν πώς αντιδρά ο διπλανός τους σε συγκεκριμένες ενέργειές τους. Οι προσωπικότητές τους είναι διαμορφωμένες με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Βλέπουμε λοιπόν πως, χωρίς να συμβεί τίποτε εγκληματικό, αρχίζεις και αισθάνεσαι δυστυχής στην καθημερινότητά σου και αυτό είναι ό,τι χειρότερο, γιατί σε βασανίζει μέρα και νύχτα. Νοσταλγείς την εποχή που κατοικούσες σε μια γειτονιά, όπου όλοι οι γείτονές σου ήταν παιδικοί σου φίλοι. Νοσταλγείς την εποχή που δούλευες δίπλα-δίπλα με τον όμοιό σου. Που τον πείραζες, για να γελάσετε μαζί. Είναι φυσικό κάτω από τέτοιες συνθήκες να καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή που οι μετανάστες άλλαξαν τη ζωή σου. Που ο διπλανός σου μετανάστης με τη φθηνή του εργασία έγινε το αίτιο ν' απολυθεί ο φίλος σου. Που δεν έχεις με ποιον να μιλάς στο διάλειμμα της δουλειάς σου. Όλα αυτά, όπως αντιλαμβανόμαστε, δεν έχουν σχέση με τον ρατσισμό και την εγκληματικότητα. Έχουν σχέση με μια γενικότερη αλλαγή, που σου "χαλάει" τη διάθεση. Ακόμα και τα πιο ασήμαντα πράγματα μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη ενόχληση. Γιατί; Γιατί πάνω στα πολλά ασήμαντα και καθημερινά πράγματα "χτίζεται" η "ιδιοσυχνότητα" ενός λαού.
Αισθάνεσαι επί μονίμου βάσεως ότι δεν κατοικείς στο σπίτι σου, αλλά σε ένα ξενοδοχείο. Γεννιέσαι και ζεις σε ένα "σπίτι", που σε υποχρεώνει να φέρεσαι σαν ξένος. Που δεν ανέχεται τις ιδιομορφίες σου, γιατί μπορεί να ενοχλεί τους ξένους "συγκάτοικους". Για όλους αυτούς τους λόγους στα εθνικά "σπίτια" ενοχλούνται οι γηγενείς, όταν ξαφνικά αρχίσουν να αισθάνονται ότι πρέπει ν’ αλλάξουν τη ζωή τους, για να μην έρχονται σε σύγκρουση με τους λαθρομετανάστες. Αρνούνται να δεχθούν ότι στα καλά καθούμενα πρέπει ν’ ανεχθούν "συγκάτοικους". Για όλους αυτούς τους λόγους όλοι εκείνοι, που δεν έχουν κανένα κέρδος από τους ξένους, αντιδρούν στη λαθρομετανάστευση.
Αν τώρα αυτή η γενικότερη δυσφορία γίνει πραγματική ενόχληση, τα πράγματα εύκολα ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο. Αν οι συμπεριφορές των μεταναστών άπτονται του ποινικού δικαίου ή απειλούν άμεσα το εθιμικό δίκαιο κλπ., εύκολα η δυσφορία αυτή γίνεται μίσος. Αυτό δεν είναι δύσκολο να συμβεί και συμβαίνει σχεδόν πάντα. Γιατί; Γιατί οι μετανάστες δεν είναι όλοι "άγγελοι". Όπως υπάρχουν μεταξύ των αδερφών μας καραγκιόζηδες, απατεώνες ή κακοποιοί, έτσι υπάρχουν τέτοιοι κι ανάμεσα στους μετανάστες.
Επειδή οι μετανάστες είναι άνθρωποι και ως τέτοιοι είναι πονηροί, είναι συχνό φαινόμενο να δημιουργούν προβλήματα, που ενισχύουν τον γενικότερο εκνευρισμό. Είναι συχνό φαινόμενο να φέρονται πονηρά, όταν πρέπει να προστατεύσουν ή να επεκτείνουν τα συμφέροντά τους. Είναι συχνό το φαινόμενο, όχι επειδή είναι μετανάστες και άρα "κατώτεροι", αλλά επειδή είναι άνθρωποι. Είναι άνθρωποι και άρα μπορούν να σκέφτονται πονηρά.
Τι σημαίνει πονηρά στην περίπτωσή μας; Να εκμεταλλεύονται τη διαφορά των "ιδιοσυχνοτήτων", για να υπηρετούν τα συμφέροντά τους εις βάρος των γηγενών. Όταν υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους, να το κάνουν με τον άγριο τρόπο που προβλέπει η "ιδιοσυχνότητά" τους και, όταν απειλούν τα συμφέροντα των άλλων, να εκμεταλλεύονται τη χαλαρότητα της "ιδιοσυχνότητας" των γηγενών. Τέτοιου είδους "ειδική" συμπεριφορά είναι να παριστάνεις τον ελεύθερο κι ωραίο εραστή με το δικαίωμα του πολιτισμένου και την ίδια ώρα να θέλεις να προστατεύσεις την "τιμή" της αδερφής σου με το μαχαίρι. Να ωρύεσαι για τον ρατσισμό, όταν επεκτείνεις τα συμφέροντά σου, αλλά να είσαι ρατσιστής, που πρέπει να προστατεύσεις ακόμα και με τη βία την "κληρονομιά" σου, όταν θεωρείς ότι απειλούνται τα συμφέροντά σου.
Αυτή η διπλή συμπεριφορά των μεταναστών είναι σχετικά συχνό φαινόμενο, γιατί αυτό είναι κάτι που συνήθως τους συμφέρει. Συμβαίνει συχνά ένας μετανάστης, που προέρχεται από μια σκληρή κοινωνία, να εκμεταλλεύεται τη χαλαρότητα της κοινωνίας που τον φιλοξενεί. Να κάνει σ' αυτήν ό,τι δεν θα έκανε ποτέ στην πατρίδα του. Στην πατρίδα του, για παράδειγμα, αν ήταν άνεργος, δεν θα έπιανε ποτέ έναν εργοδότη, για να του κάνει μια αντιπρόταση εις βάρος κάποιου εργάτη του. Δεν θα το έκανε, γιατί θα φοβόταν ότι, αν το μάθαινε το θύμα του, θα τον περίμενε στον δρόμο για να τον σφάξει.
Όμως, αυτό το οποίο δεν θα τολμούσε να το κάνει στην πατρίδα του, το τολμάει στις νέες συνθήκες εις βάρος του γηγενή. Το τολμάει, γιατί, γνωρίζοντας την "ιδιοσυχνότητά" του, δεν φοβάται την αντίδρασή του. Όταν γνωρίζει ότι ο γηγενής δεν θα του κάνει τίποτε και το πολύ-πολύ να του φωνάξει, εύκολα μπορεί να επιχειρήσει να τον αδικήσει. Αν το κέρδος της εξεύρεσης μιας θέσης εργασίας έχει το κόστος ενός καυγά, δεν διστάζει να το πληρώσει. Αν τώρα αυτήν τη μεμονωμένη συμπεριφορά των λίγων πονηρών μεταναστών την αντιληφθεί η κοινωνία, εύκολα αρχίζει κι ανεβάζει "πυρετό". Έναν "πυρετό", που από ένα σημείο και πέρα "αυτοτροφοδοτείται" από τα φαινόμενα. Έναν "πυρετό", που έχει ανοδικές τάσεις και όχι το αντίθετο. Πως "αυτοτροφοδοτείται" το φαινόμενο αυτό; Με τον εξής απλό τρόπο. Αντιδρά η κοινωνία στην παρουσία των ξένων, γιατί αισθάνεται ανασφαλής και αυτή η ενόχληση πολλαπλασιάζεται από τις συμπεριφορές εκείνων που καλούνται να διασφαλίσουν την ασφάλεια αυτήν.
Η ανασφαλής κοινωνία θ’ αρχίσει να αισθάνεται ακόμα πιο ανασφαλής, όταν θα αντιμετωπίζεται από την αστυνομία της ως ξένη. Οι γηγενείς ξαφνικά θα αισθάνονται ότι δεν "ελέγχουν" ένα όργανο όπως η αστυνομία. Θα αισθάνονται ότι αυτό το όργανο υπηρετεί καθαρά τα συμφέροντα εκείνων που ασκούν την εξουσία και ευνοούν τους ξένους. Όταν ένας έλεγχος ρουτίνας αρχίζει και παίρνει τη μορφή πολεμικής πράξης, αρχίζει ο φόβος. Αυτός ο φόβος, τόσο των πολιτών όσο και των στελεχών της αστυνομίας, είναι που δίνει αυξητικές τάσεις στον "πυρετό".
Το παράδοξο στην περίπτωση αυτήν είναι το εξής. Τον ξενοφοβικό και πολλές φορές ρατσιστικό "πυρετό" τον ανεβάζουν και μάλιστα απότομα οι μορφωμένες και πολιτισμένες κοινωνίες και όχι οι αγράμματες βάρβαρες κοινωνίες, που είναι υπέρ του δέοντος σκληρές. Γιατί; Γιατί οι πολιτισμένες κοινωνίες "νοσούν". Οι βάρβαρες κοινωνίες δεν "νοσούν". Δεν υπάρχει δηλαδή περίπτωση σε τέτοιου είδους κοινωνίες ν' αναπτυχθεί ρατσισμός εξαιτίας των ξένων και των συμφερόντων τους. Αυτές οι κοινωνίες οι οποίες αδικούν με τον πιο σκληρό και βίαιο τρόπο τους δικούς τους ανθρώπους, δεν κινδυνεύουν από τους ξένους. Οι ξένοι στις κοινωνίες αυτές ούτε καν επιβιώνουν. Οι ξένοι μέσα στις κοινωνίες αυτές δεν επηρεάζουν καθόλου τη λειτουργία τους.
Αντίθετα με αυτές, οι πολιτισμένες κοινωνίες πραγματικά "νοσούν". Αυτό είναι απόλυτα λογικό αν σκεφτεί κάποιος την "πεμπτουσία" αυτού που ονομάζουμε "πολιτισμό". Ο πολιτισμός "αμβλύνει" τα ένστικτα των ανθρώπων. Τους κάνει ανεκτικούς, διαλλακτικούς και ειρηνόφιλους. Όταν όμως κάποιος βάρβαρος μπει ανάμεσα σε τέτοιους ανθρώπους, αντιλαμβάνεται τη δική του συμπεριφορά σαν ένα κεφάλαιο που μπορεί να γίνει αποδοτικό. Επειδή αυτό γίνεται σχεδόν πάντα, ευνόητο είναι ότι αρχίζει κι αναπτύσσεται η "νόσος", εφόσον αδικείται η τοπική κοινωνία. Είναι μια κατάσταση όμοια με την κατάσταση όπου ένας πολιτισμένος άνθρωπος εκπαιδεύει τα παιδιά του να είναι ελεήμονες και την ίδια ώρα ο γείτονας, επειδή τον έχει αντιληφθεί, εκπαιδεύει τα δικά του παιδιά να γίνονται ζητιάνοι. Είναι θέμα χρόνου τα παιδιά του δεύτερου να "φορτωθούν" στα παιδιά του πρώτου. Κάτι ανάλογο γίνεται και στην κοινωνία, όταν συνυπάρχουν μέσα της άνθρωποι με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αυτοί οι οποίοι θα "χάσουν" είναι πάντα οι πολιτισμένοι. Δεν χρειάζεται να τους αδικούν με τις συμπεριφορές τους όλοι οι μετανάστες μαζί. Λίγοι να το κάνουν, αρχίζει κι εμφανίζεται η "νόσος". Όταν η "νόσος" γίνει μια γενική κατάσταση, αρχίζει κι εμφανίζεται ο "πυρετός". Η κατάσταση συνήθως γενικεύεται όταν υπάρχει μεγάλη οικονομική χρήση. Όταν ο καθένας, πάνω στην αγωνία του να επιβιώσει, θα χρησιμοποιήσει το οποιοδήποτε χαρακτηριστικό προκειμένου να το πετύχει. Πολλοί μετανάστες για να επιβιώσουν θα "θυμηθούν" τη βαρβαρότητά τους και πολλοί γηγενείς για τον ίδιο λόγο θα "θυμηθούν" ότι οι μετανάστες είναι ξένοι. Αυτή η γενική αγωνία για την επιβίωση γεννά τον "πυρετό".
Πολιτισμός δεν είναι να ανέχονται οι Έλληνες "κύματα" ξένων μωαμεθανών, άθεων ή ινδουιστών. Αυτήν τη λογική της "συγκατοίκησης" ξένων μέσα σε μια ενιαία κοινωνία την "εφεύραν" οι "πολιτισμένοι" Αγγλοσάξονες, για να υπηρετήσουν τα εθνικά τους συμφέροντα. Αυτή η διαφορά με τα άλλα έθνη υπάρχει, γιατί ήταν έθνος κατακτητών. Ενώ δηλαδή όλα τα έθνη προστατεύουν τα συμφέροντά τους με "κλειστές" κοινωνίες, οι Αγγλοσάξονες τα προστάτευαν με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο. Ανέχονταν" ως κοινωνία τους "διαφορετικούς", όχι επειδή ήταν πολιτισμένοι, αλλά γιατί έκλεβαν και λεηλατούσαν τους πάντες. Ενθάρρυναν τους πολίτες τους να ανέχονται μια πολυφυλετική κοινωνία, γιατί εκμεταλλεύονταν πολλές φυλές. Τους ενθάρρυναν να ανέχονται μια πολυπολιτισμική κοινωνία, γιατί εκμεταλλεύονταν πολλούς πολιτισμούς.
Είχαν συμφέρον να διατηρούν και να εκπαιδεύουν μέσα στην κοινωνία τους κάποιους Ινδούς, για παράδειγμα, γιατί εξαιτίας τους εκμεταλλεύονταν την τεράστια Ινδία. Στη Βρετανία εκπαιδεύονταν οι Ινδοί, που παρίσταναν τους λακέδες των Βρετανών και υπηρετούσαν σταθερά τα βρετανικά συμφέροντα στην Ινδία. Στη Βρετανία έστελναν οι Βρετανοί τους "ανήσυχους" Ινδούς, για να "εκτονώσουν" την αντίδραση στην Ινδία. Τους ισχυρότερους Ινδούς, που, ως έξυπνοι άνθρωποι, ήθελαν ανάπτυξη και ανθρώπινη διαβίωση. Εκεί τους αστικοποιούσαν και με έναν μισθό στα εργοστάσια τούς έκλειναν τα "στόματα". Όλοι εκείνοι ήταν νόμιμοι στη Βρετανία. Γιατί; Γιατί οι πρώτοι ήταν γνήσιοι υπηρέτες των βρετανικών συμφερόντων και οι δεύτεροι ήταν από τους λίγους Ινδούς, που εισέπρατταν αντισταθμιστικά οφέλη από τη λεηλασία της Ινδίας.
Το ίδιο έκαναν και οι Αμερικανοί. Ενθάρρυναν τη μετανάστευση προς το κράτος τους, γιατί είχαν συμφέρον από τους μετανάστες. Δημιούργησαν μια πολυφυλετική και πολυεθνική κοινωνία, γιατί "έκλεψαν" από όλες τις φυλές και από όλα τα έθνη το ανθρώπινο δυναμικό που τους χρειάζονταν, για να υπηρετήσουν τα εθνικά τους συμφέροντα. Αυτοί ζητούσαν μετανάστες, γιατί αυτό τους βόλευε στην άμυνα τους έναντι των κατακτημένων. Αλληλοεξυπηρετούνταν Αμερικανοί και μετανάστες εις βάρος ενός κοινού εχθρού, που ήταν οι γηγενείς Ινδιάνοι και οι μαύροι, οι οποίοι ήταν τα παιδιά των σκλάβων.
Ακριβώς, επειδή οι Αγγλοσάξονες των ΗΠΑ ήταν μειονότητα στον χώρο που κατέκτησαν, ζήτησαν για την άμυνά τους μετανάστες. Οι μετανάστες έφαγαν ένα κομμάτι "ψωμί" κι έγιναν η "ασπίδα" των προστατών και συνενόχων τους. Όλα αυτά όμως οι Αμερικανοί δεν τα έκαναν επειδή ήταν πολιτισμένοι. Τα έκαναν, επειδή τους συνέφερε. Τα έκαναν, για να διαιωνιστεί μια αδικία, που, χωρίς την παρουσία και τη βοήθεια των μεταναστών, θα τελείωνε με τον πιο βίαιο τρόπο.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι καί στις δύο αυτές περιπτώσεις το "μοντέρνο" της κοινωνικής ανοχής έγινε, για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα. Οι λαοί αυτών των κρατών, που θεωρητικά θίγονταν από αυτήν την πολιτική, πείθονταν εύκολα ότι τους συνέφερε να γίνουν ανεκτικοί. Αυξάνονταν η "επικαρπία" τους, εξαιτίας της παρουσίας των ξένων και δεν συνέβαινε το αντίθετο. Αυξάνονταν ή διατηρούνταν το ήδη υπερβολικό εθνικό κεφάλαιο που κατείχαν εξαιτίας των ξένων.
Ο "κοσμοπολιτισμός" των λαών τους, δηλαδή, ήταν ανάλογος της πορείας των συμφερόντων τους. Ήταν "κοσμοπολίτες", μόνον όταν αυξανόταν η εθνική "επικαρπία" τους. Γιατί το λέμε αυτό με τόσο απόλυτο τρόπο; Γιατί απλούστατα τόσο οι Αγγλοσάξονες όσο και οι Εβραίοι αποδεδειγμένα φέρονται με τον χειρότερο τρόπο στους ξένους, όταν αυτοί απειλούν την "επικαρπία" τους. Φέρονται χειρότερα και από τον χειρότερο βάρβαρο. Χτίζουν πραγματικά τείχη, για να χωρίσουν τους ανθρώπους μεταξύ τους. Σκοτώνουν και βασανίζουν όποιον τους απειλεί. Οι Αγγλοσάξονες στη Βόρεια Ιρλανδία και στις Νότιες Πολιτείες των ΗΠΑ και οι Εβραίοι στην Παλαιστίνη.
Οι πολυεθνικές επιβλήθηκαν παγκοσμίως, γιατί εξασφάλισαν συνενόχους μέσα στις εθνικές κοινωνίες. Επιβλήθηκαν, επειδή κάποιοι ιδιώτες κεφαλαιοκράτες "έριξαν" τον συνέταιρο λαό. Υπηρέτησαν τα ιδιωτικά τους συμφέροντα και άλλαξαν τον σχεδιασμό της εθνικής παραγωγής, αγνοώντας τον βασικότερο συνέταιρό τους. Αυτό όμως είναι προφανώς παράνομο και αυτό φοβούνται οι ιμπεριαλιστές. Φοβούνται τον πρώτο λαό που θα "θυμώσει" και θα απαιτήσει να κλείσει η αγορά του για τις πολυεθνικές και να ξαναμπούν σε λειτουργία τα εθνικά του εργοστάσια.
Αν συμβεί αυτό, θ' ακολουθήσει μια τεράστια αλυσιδωτή αντίδραση. Με τη λογική του ντόμινο το ένα κράτος μετά το άλλο θα κάνει το ίδιο. Θα αναγκάζουν οι λαοί την κεφαλαιοκρατία τους ν' αλλάξει τακτική, γιατί θα την απειλούν με γενική κατάσχεση του κεφαλαίου της. Θα απειλούν αυτούς τους οποίους οι πολυεθνικές εκβιάζουν. Σε μια τέτοια περίπτωση διπλού εκβιασμού ποιος νικάει; Ο πιο ισχυρός από τους εκβιαστές. Αυτός, που η απειλή του είναι η πιο σημαντική και αυτός είναι ο λαός. Ο λαός, όταν απειλεί, τρομοκρατεί τους πάντες. Γιατί; Γιατί η απειλή του είναι πραγματικά καταστροφική και όχι θεωρητική. Είναι πραγματική, γιατί ο λαός είναι πραγματικός συνέταιρος και συνιδιοκτήτης του εθνικού ιδιωτικού κεφαλαίου.
Μπορεί ανά πάσα στιγμή να εθνικοποιήσει το οποιοδήποτε κεφάλαιο θεωρεί ότι είναι χρήσιμο για την επιβίωσή του. Μπορεί να "ενεργοποιήσει" το οποιοδήποτε κεφάλαιο θεωρεί χρήσιμο για την επιβίωσή του, αγνοώντας τη βούληση του ιδιώτη ιδιοκτήτη του. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να θεωρήσει τον ιδιώτη "συνέταιρό" του επικίνδυνο για τα συλλογικά συμφέροντα του λαού και να του κατασχέσει την περιουσία. Μπορεί ακόμα και να τον θεωρήσει εθνικό προδότη και να τον "κρεμάσει" στην πλατεία. Αυτό το δικαίωμα του λαού το εξασφαλίζει η "επικαρπία".
Αυτό ακριβώς προσπαθούν σήμερα ν' αποφύγουν οι ιμπεριαλιστές. Προσπαθούν ν' αποφύγουν τη σύγκρουση με έναν πανίσχυρο λαό, που θα τους απειλήσει. Ακριβώς, επειδή δεν θέλουν ισχυρούς αντιπάλους απέναντί τους, προσπαθούν να "εξανεμίσουν" την αξία της "επικαρπίας", που δίνει δύναμη στους λαούς. Προσπαθούν να του αφαιρέσουν με "πλάγιους" τρόπους την ιδιοκτησία του κολοσσιαίας αξίας δημοσίου κεφαλαίου. Προσπαθούν ν' αγοράσουν αυτό το οποίο για τους λαούς είναι "ταμπού" ακόμα και να συζητάνε την πιθανότητα πώλησής του.
Πώς προσπαθούν να το καταφέρουν; Με τη χρήση των λαθρομεταναστών. Με τους μετανάστες προσπαθούν ν' αλλάξουν τις πληθυσμιακές συνθέσεις των κρατών στο βαθμό που θα τους επιτρέπουν να τα ελέγχουν. Προσπαθούν να κάνουν αυτό που λέγαμε σε άλλο σημείο. Προσπαθούν να μετατρέψουν ένα ιδιωτικό "σπίτι", που εξυπηρετεί καθαρά "οικογενειακά" συμφέροντα, σε ένα απρόσωπο και αμφιβόλου ιδιοκτησιακού καθεστώτος "ξενοδοχείο", που εξυπηρετεί συμφέροντα τρίτων.
Ένα ξενοδοχείο, που θ’ αναγκάσει τους κατοίκους του ν’ αποκτήσουν μια "παθητική" κι "ανεκτική" νοοτροπία απέναντι σ’ αυτούς που το εκμεταλλεύονται. Πώς όμως μπορούσαν να καταφέρουν τον περιορισμό της "ιδιοσυχνότητας" του ιδιοκτήτη; Τον περιορισμό της "ιδιοσυχνότητας" που τους ενώνει, όταν προσπαθούν να υπερασπίσουν τα συμφέροντά τους; Με τον εξής απλό τρόπο. Εγκαθιστούν —σχεδόν εκβιαστικά— μέσα σ’ αυτό έναν αυθαίρετο "συγκάτοικο", που θα έχει συγκρουόμενα συμφέροντα με τον ιδιοκτήτη. Έναν "συγκάτοικο", που θα τους έχει απόλυτη ανάγκη για την ασφαλή παραμονή του μέσα στο ξένο "σπίτι". Έναν "συγκάτοικο", που και με την παρουσία του και μόνον θα επηρεάζει τη λειτουργία του σπιτιού. Ένα "συγκάτοικο", που, πάνω στην αγωνία του να επιβιώσει, θα εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα. Έναν συγκάτοικο, που, εξαιτίας της αναγκαστικής και μαζικής παρουσίας του, θ’ αρχίσει να κόβει "συχνότητες" από την εθνική "ιδιοσυχνότητα".
Αυτός είναι κι ο λόγος που όλοι αυτοί είναι "ευαίσθητοι" για τους οικονομικούς μετανάστες. Αυτοί οι μετανάστες τούς εξασφαλίζουν τη μαζικότητα που χρειάζονται, για να ελέγχουν τη μάζα των γηγενών, που έχουν ως στόχο να αδικήσουν. Προσπαθούν να δημιουργήσουν μέσα στην κάθε κοινωνία δύο μεγάλες κοινωνικές μερίδες με διαφορετικά δικαιώματα και διαφορετική περιουσία. Μία κοινωνική μερίδα που θα έχει δικαίωμα "επικαρπίας" και μία άλλη, που αυτή η "επικαρπία" όχι απλά δεν την συμφέρει, αλλά αντίθετα την απειλεί. Επιδιώκουν να δημιουργήσουν συγκρουόμενα μαζικά συμφέροντα, ώστε να ελέγχουν την κατάσταση. Επιδιώκουν να ελέγχουν κάποιους πολλούς με μέσον τις ανάγκες κάποιων άλλων πολλών.
Πώς γίνεται αυτό; Ας σκεφτεί ο αναγνώστης το παράδειγμα της Ελλάδας. Σε μια χώρα 10.000.000 πολιτών σήμερα υπάρχουν πάνω από 3.000.000 μετανάστες. Μετανάστες, που, για να νομιμοποιηθούν και βέβαια να επιβιώσουν μέσα στη χώρα μας, έχουν ανάγκη τους ιμπεριαλιστές και βέβαια την προστασία τους. Αν αυτοί νομιμοποιηθούν, ταυτόχρονα θα μονιμοποιηθούν τα εκ των δεδομένων συγκρουόμενα συμφέροντα τους με αυτά των γηγενών. Αν αυτοί νομιμοποιηθούν, θ’ αλλάξει η ελληνική εθνική "ιδιοσυχνότητα" και άρα θ’ αλλάξει και η "πλατφόρμα" των κοινών εθνικών συμφερόντων, που απειλεί τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.
Αν οι ιμπεριαλιστές ελέγχουν ένα τόσο μεγάλο ποσοστό των κατοίκων της Ελλάδας, εύκολα ελέγχουν τις επιλογές του λαού της. Ελέγχουν τις κυβερνήσεις, ελέγχουν τη μεγαλοαστική τάξη όπως και ελέγχουν τον ολοένα διογκούμενο δημόσιο τομέα. Αυτούς όλους μπορούν να τους ελέγχουν απόλυτα, γιατί εύκολα τους εκβιάζουν. Εύκολα τους απειλούν με περικοπή των προνομίων τους, τα οποία προκύπτουν από τις επιλογές των πολυεθνικών. Όλοι αυτοί όμως δεν αρκούν ως μέγεθος για να "καπελώσουν" τον λαό. Γι' αυτόν τον λόγο είναι χρήσιμοι οι λαθρομετανάστες. Είναι χρήσιμοι, γιατί με τη μαζικότητά τους στηρίζουν τις επιλογές των "προδοτών" του λαού. Παρ' όλη τη διαφορετικότητα που τους διακρίνει, έχουν συμπλέοντα συμφέροντα μεταξύ τους. Οι πρώτοι διαφθείρονται, για να ξεπουλήσουν το κεφάλαιο πάνω στο οποίο έχει "επικαρπία" ο λαός και οι δεύτεροι, επειδή φοβούνται την αντίδραση ενός ισχυρού λαού, τους στηρίζουν στο "ξεδόντιασμά" του. Δεν συμφέρει τους μετανάστες ένας γηγενής λαός με μεγάλη περιουσία, γιατί έχει ισχύ και είναι αυτός ο οποίος επιβάλει την επίσημη πολιτική ενός κράτους.
Επιπλέον —ως ξένοι που είναι— καί δεν τους συμφέρει αλλά καί δεν τους ενδιαφέρει η τύχη του δημοσίου κεφαλαίου. Σε καθαρά οικονομικό επίπεδο τους συμφέρει να ξεπουληθεί. Ελάχιστα απασχολεί έναν λαθρομετανάστη στην Ελλάδα η τύχη μιας πανάκριβης ΔΕΗ ή ενός πανάκριβου ΟΤΕ. Ελάχιστα τον απασχολεί αν το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας ανήκει σε Γερμανούς. Δεν το πλήρωσαν και δεν τους ενδιαφέρει. Επειδή μάλιστα είναι ξένοι, όχι απλά δεν τους ενδιαφέρει αν θα παραμείνει δημοσίου συμφέροντος το κεφάλαιο αυτό, αλλά τους συμφέρει το "ξεπούλημα". Γιατί; Γιατί αυτοί είναι ξένοι και στο μόνο που εισφέρουν στο κράτος που τους φιλοξενεί είναι η τρέχουσα φορολογία τους. Το "ξεπούλημα" τους συμφέρει, γιατί θα γεμίσει τα ταμεία του κράτους και αυτό θα είναι θετικό γι' αυτούς ως φορολογούμενους.
Σταδιακά, δηλαδή, με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας θα χάσει ο λαός το μεγαλύτερο μέρος της αξίας της "επικαρπίας" του. Το ακόμα χειρότερο όμως θα είναι η συνέπεια αυτής της απώλειας. Χωρίς αυτήν την ιδιοκτησία στην πραγματικότητα θα χάσει τη δυνατότητα να ελέγχει το ιδιωτικό κεφάλαιο. Θα χάσει τη δυνατότητα να απειλεί με καταστροφή τους ιδιώτες κεφαλαιοκράτες, κάθε φορά που αυτοί με τις πράξεις τους θα απειλούν τα συλλογικά συμφέροντά του. Για όσο διάστημα υπάρχει το δημόσιο κεφάλαιο, μπορεί ο λαός, χωρίς καθόλου βία, να επιβάλει τις απόψεις του.
Αν χαθεί το δημόσιο κεφάλαιο, χάνει "ισχύ" η ψήφος του λαού και αποδυναμώνεται η άμυνα του λαού απέναντι στον ιμπεριαλισμό των ξένων. Γιατί; Γιατί κάτω από αυτές τις συνθήκες η κάθε εκλεγμένη κυβέρνηση, μη έχοντας τη δυνατότητα να ελέγξει μεγάλες ποσότητες στρατηγικού κεφαλαίου, θα χάσει την παρεμβατική ισχύ της. Ο ρόλος της θα είναι συμβουλευτικός και σπάνια θα εισακούγεται, εφόσον σπάνια θα υπάρχουν συμπλέοντα συμφέροντα μεταξύ των λαών και των πολυεθνικών, που θα ελέγχουν το σύνολο του πρώην εθνικού κεφαλαίου.
Με το "ξεπούλημα" αυτό του δημοσίου κεφαλαίου μέσα σε λίγα χρόνια γηγενείς και ξένοι θα "ευθυγραμμιστούν" πλήρως μεταξύ τους. Θα αποκτήσουν μια ουδέτερη "ιδιοσυχνότητα", που θα τους επιτρέπει να "συγκατοικούν" και στα υπόλοιπα θα είναι πλήρως ευθυγραμμισμένοι. Θα αποκτήσουν τα ίδια οικονομικά, κοινωνικά, και πολιτισμικά χαρακτηριστικά, πράγμα που είναι και το ζητούμενο για τους ιμπεριαλιστές. Θα είναι δύο κοινωνικές μερίδες με την ίδια νοοτροπία, χωρίς καθόλου κεφάλαιο και χωρίς καθόλου "επικαρπία" μέσα στο ίδιο τους το "σπίτι". Θα γίνουν δύο όμοιοι "συγκάτοικοι" στο ίδιο "ξενοδοχείο".
Ποιος θα τολμήσει ν' αντιδράσει σε μια τέτοια περίπτωση; Ποιος θα τολμήσει ν' αντιδράσει, όταν οι πολυεθνικές μόνες τους θα αποφασίζουν ποιος θα επιβιώσει μέσα στο "ξενοδοχείο" τους και ποιος όχι; Μιλάμε για τόλμη, γιατί υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να λειτουργήσει η δημοκρατία. Δεν μπορεί ο λαός με την ψήφο του ν' αλλάξει την πολιτική. Δεν μπορεί να την αλλάξει, γιατί απλούστατα δεν έχει δικαιώματα και ισχύ ιδιοκτήτη.
Στην περίπτωση αυτήν δεν έχει άλλη επιλογή, εκτός από τη βίαιη αντίδραση. Θα πρέπει να πάρει τα όπλα και τότε τα πράγματα θα είναι διαφορετικά απ' ό,τι έχουμε δει μέχρι σήμερα. Γιατί; Γιατί ο λαός δεν θα έχει το δίκιο του νόμου με το μέρος του, ως ιδιοκτήτης. Θα έχει απέναντι του ιδιοκτήτες, που με την υποστήριξη του νόμου θα βγάλουν τα όπλα και θα αρχίσουν να σκοτώνουν. Ιδιοκτήτες, που, έχοντας τον απόλυτο έλεγχο του κεφαλαίου, θα "ρυθμίζουν" τις συμπεριφορές των μαζών κατά βούληση. Ιδιοκτήτες, που, ελέγχοντας το "ξενοδοχείο", θα "ρυθμίζουν" τις συμπεριφορές των "συγκατοίκων" κατά τον τρόπο που τους ευνοεί. Θα εκβιάζουν τις θεσμικά πιο ευάλωτες μάζες και θα τις στρέφουν εναντίον των εχθρών τους. Θα οπλίζουν τους σκληρότερους μετανάστες και θα χρηματοδοτούν τις παραστρατιωτικές τους οργανώσεις, που θα έχουν ως στόχο να προστατεύουν τις πανικοβλημένες κοινότητές τους. Θα τους ελέγχουν εύκολα, γιατί είναι αδύνατον να μην δημιουργήσουν συμπλέοντα συμφέροντα.
Γι' αυτόν τον λόγο έχουν αρχίσει από σήμερα να "οπλίζουν" νομικά τους μετανάστες. Διασφαλίζουν νομικά τους ξένους, για να μπορούν και οι ίδιοι ως ξένοι να επιβιώσουν μέσα στα κράτη. Γνωρίζουν ότι, αν ξεσηκωθούν οι λαοί, θα στραφούν εναντίον των ξένων και με τον τρόπο αυτόν επιθυμούν να "κρυφτούν" πίσω από τους φτωχούς μετανάστες, που είναι επίσης ξένοι. Γνωρίζουν ότι αυτοί οι άνθρωποι, πάνω στην απελπισία τους, θα πολεμήσουν αναγκαστικά για την επιβίωσή τους. Με τον τρόπο αυτόν φιλοδοξούν να μπλοκάρουν το σύνολο της αντιδραστικότητας των λαών. Δεν θα μπορούν ν' αντιδράσουν οι λαοί εναντίον της εξουσίας των πολυεθνικών, όταν το κόστος αυτής της αντίδρασης έχει το μέγεθος ενός εμφυλίου πολέμου.
Ήδη σε μερικά κράτη άρχισαν ν' αποκαλύπτονται οι πραγματικές τους διαθέσεις. Ήδη μερικά κράτη "δεύτερης" κατηγορίας άρχισαν να λειτουργούν ως "οδηγοί", για να μπορέσουν οι πολυεθνικές ν' αποκτήσουν την εμπειρία να ελέγχουν λαούς στα πρόθυρα της απόγνωσης. Εκπαιδεύονται στις "Μπανανίες", για να ελέγξουν στη συνέχεια τα πιο ανεπτυγμένα κράτη. Ό,τι "μαθήματα" παίρνουν εκεί, σύντομα θα τα εφαρμόσουν και στους υπόλοιπους.
Τι κάνουν σ' εκείνα τα κράτη; Αρπάζουν τα πάντα. Ακόμα κι αυτά που είναι ανεπίτρεπτο να βρίσκονται σε χέρια κοινών ιδιωτών. Οι κυβερνήσεις των υπαλλήλων των πολυεθνικών άρχισαν να τους παραδίδουν τα πάντα. Όχι μόνον τα ορυχεία ή τις πετρελαιοπηγές, όπως έκαναν μέχρι σήμερα. ’ρχισαν να τους παραδίδουν τον έλεγχο των πλέον στρατηγικών ΔΕΚΟ. Τον έλεγχο του κεφαλαίου, που παράγει αγαθά τόσο ζωτικά για την επιβίωση των ανθρώπων, που τους δίνουν εξουσία ζωής και θανάτου πάνω στους λαούς. ’ρχισαν να τους παραδίδουν μέχρι και τον έλεγχο των πηγών του νερού.
Στα κράτη αυτά ήδη άρχισαν οι πολυεθνικές να εκβιάζουν άμεσα τους λαούς με ένα αγαθό που η στέρησή του ή η κακή του ποιότητα μπορεί να στείλει στον άλλο "κόσμο" —και μέσα σε λίγες μέρες— ολόκληρους λαούς. Πιο εύκολα πειθαρχείς έναν λαό με τον έλεγχο του νερού, παρά με τα κλομπ των δυνάμεων καταστολής.
Οι άνθρωποι σήμερα, παγιδευμένοι μέσα στα μικροσυμφέροντά τους και στις εσωτερικές τους αντιπαλότητες, δείχνουν πιο αδύναμοι ν' αντιδράσουν ακόμα και από το πιο αφελές ζώο. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί ακόμα και το πιο αφελές και αδύναμο ζώο θα επιτεθεί με αυτοθυσία ακόμα και σε ένα λιοντάρι, αν αυτό του στερήσει την πρόσβαση στο νερό. Θα επιχειρήσει να το σκοτώσει, αν διαπιστώσει ότι πρόθεσή του είναι να μετατρέψει την πηγή τού νερού σε ιδιοκτησία του. Θα ρισκάρει τον θάνατο, γιατί έτσι κι αλλιώς αυτή είναι η προοπτική του, σε περίπτωση που δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως ο εχθρός του.
Οι άνθρωποι ούτε σ' αυτό το βασικό επίπεδο δεν κινούνται. Κάθονται και βλέπουν τις πολυεθνικές να ρημάζουν τα πάντα και δεν αντιδρούν. Κάθονται και τις βλέπουν να μετατρέπουν σε ιδιοκτησία τους πράγματα θεμελιώδη για την ίδια την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Η ανθρωπότητα βαδίζει ολοταχώς προς τον απόλυτο εφιάλτη. Ό,τι μέχρι τώρα βλέπαμε στους κινηματογράφους και θεωρούσαμε απίθανο να συμβεί, συμβαίνει πλέον στην πραγματικότητα. Ελάχιστες χιλιάδες ανθρώπων θα πάρουν υπό τον έλεγχό τους ολόκληρο τον πλανήτη. Οι ελάχιστοι μεγαλομέτοχοι των πολυεθνικών θα πάρουν υπό τον έλεγχό τους το κεφάλαιο που έχουν ανάγκη για να επιβιώσουν δισεκατομμύρια άνθρωποι. Θα μπούμε σε έναν Μεσαίωνα ακόμα πιο σκληρό και πιο απάνθρωπο από τον προηγούμενο. Έναν Μεσαίωνα, όπου οι φεουδάρχες θα είναι εφιαλτικά πιο ισχυροί από τους προηγούμενους συναδέρφους τους.
Ό,τι κέρδισε η ανθρωπότητα τους τελευταίους πιο σημαντικούς αιώνες της πορείας της, το πέταξαν στα "σκουπίδια" μερικά ζώα, για ν' αποκτήσουν μια βίλα και ένα πολυτελές αυτοκίνητο. Ανθρωπόμορφα κτήνη ξεπουλάνε τα πάντα για μία "μίζα", που θα τους εξασφαλίσει μερικές εφήμερες και ανούσιες χλιδές. Αυτά τα κτήνη παριστάνουν τους "ευαίσθητους" ανθρωπιστές και προστατεύουν τους μετανάστες. Γιατί; Γιατί μόνον η μαζική παρουσία των απελπισμένων μεταναστών μπορεί να τους προστατεύσει από τη μήνη των λαών, τους οποίους αποφάσισαν να προδώσουν στις πολυεθνικές. Μόνον η απελπισία των μεταναστών μπορεί ν' αντιμετωπίσει την απελπισία των γηγενών.
Αυτοί οι "ευαίσθητοι" προδότες προσφέρουν στην κυριολεξία "γη και ύδωρ" στους ιμπεριαλιστές. Αυτοί τους πρόσφεραν έναντι "πινακίου φακής" τους κόπους αιώνων ολόκληρων λαών. Αυτοί νομοθέτησαν με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορούν οι ιμπεριαλιστές να προσφέρουν την απαραίτητη ασφάλεια στους "εποίκους" τους. Ποιοι είναι οι "έποικοί" τους; Οι τοπικές εβραϊκές κοινότητες μέσα στο κάθε κράτος καθώς και οι κοινότητες των Αγγλοσαξόνων, που παριστάνουν τους διευθυντές και τα στελέχη των κατά τόπους παραρτημάτων των πολυεθνικών.
Αν δηλαδή η "ευαισθησία" των κυβερνήσεων απέναντι στους ξένους εκδηλώθηκε σε πρώτη φάση για να προστατευτούν οι ίδιες όταν θα πρόδιδαν τους λαούς τους στις πολυεθνικές, στη συνέχεια η ίδια "ευαισθησία" τούς "ενέπνευσε" να θεσμοθετήσουν τους νόμους που απαιτούσαν οι δούλοι των ιμπεριαλιστών. Γιατί; Γιατί πίσω από τον προστατευτικό νόμο, που έδινε πλήρη δικαιώματα στον φουκαρά "Χασάν", κρυβόταν και τα δικαιώματα που έπαιρναν οι Αγγλοσάξονες και οι Εβραίοι αντιπρόσωποι των πολυεθνικών στην Ελλάδα.
Πίσω από τα μειονοτικά δικαιώματα, που εξασφάλισαν οι ξένοι μέσα στην κάθε χώρα, κρύβεται η αγωνία των μειονοτικών Εβραίων να διαιωνίσουν την παρασιτική παρουσία τους μέσα στις χώρες όπου δραστηριοποιούνται ως δούλοι των ιμπεριαλιστών. Πίσω από το δικαίωμα του μετανάστη να φάει ένα κομμάτι "ψωμί", κρύβονται αυτοί οι οποίοι στερούν το "ψωμί" από τους γηγενείς. Απαγορεύεται να πειράξεις τον φουκαρά "Χασάν", αλλά κοντά σ' αυτόν απαγορεύεται —με βάση τον ίδιο νόμο— να πειράξεις και τον "σκύλο" των ιμπεριαλιστών.
Πίσω από το δικαίωμα του φουκαρά "Χασάν" ν' αποκτήσει κι αυτός το δικό του σπίτι στη νέα του πατρίδα, κρύβονταν οι ιμπεριαλιστές, που με το ίδιο δικαίωμα θα εξασφάλιζαν τεράστιες ακίνητες ιδιοκτησίες στη νέα τους αποικία. Αυτήν τη στιγμή λεηλατούνται στην κυριολεξία ολόκληρες χώρες. Κεφάλαιο, το οποίο απαίτησε τόνους αίματος από τους λαούς που το κατέχουν, αλλάζει "χέρια" για λίγα δολάρια. Εξανεμίζεται η ιδιοκτησία των λαών και υποθηκεύεται το μέλλον τους. Ένα μέλλον, που προβλέπεται γεμάτο αρρώστιες και καρκίνους.
Γιατί; Γιατί εκτός των άλλων θα υπάρξουν σημαντικές αλλαγές και στη διατροφή των λαών. Χάνοντας οι λαοί την "επικαρπία" του κεφαλαίου τους, θα χάσουν τον έλεγχο της ποιότητας τροφής που καταναλώνουν. Όταν θα καταφέρνουν να τρώνε, θα τρώνε σκουπίδια. Αν μέχρι τώρα έτρωγαν ό,τι καλύτερο μπορούσαν να παράγουν οι χώρες τους, στο μέλλον θα τρώνε ό,τι προβλέπεται να τρώνε οι φτωχοί. Θα τρώνε ό,τι "σκουπίδια" παράγονται στο σύνολο του πλανήτη. Αν μέχρι τώρα είχαν την ισχύ να ελέγχουν με την πολιτική εξουσία τους μηχανισμούς παραγωγής, στο μέλλον για τα ίδια πράγματα θα αποφασίζουν οι πολυεθνικές. Αυτές, με βάση τα συμφέροντά τους, θα αποφασίζουν ποιος θα φάει τι. Αυτές, με βάση το "πορτοφόλι" μας, θα αποφασίζουν για την ποιότητα της υγείας μας.
Η τροφή δηλαδή θα είναι ανάλογη της οικονομικής στάθμης του καταναλωτή. Οι πλούσιοι θα τρώνε τα καλύτερα και άρα τα φυσικά προϊόντα και οι φτωχοί τα μεταλλαγμένα σκουπίδια. Για φρούτα θα τρώνε μεταλλαγμένα πεπόνια, τα οποία θα παράγονται από βελανιδιές που θα αντέχουν σε συνθήκες Βορείου Πόλου. Για κρέας θα τρώνε αγελάδες, που τις παχαίνουν με ορυκτέλαια. Για γαλακτοκομικά θα τρώνε σκευάσματα, που —για λόγους κόστους— δεν θα φτιάχνονται από γάλα. Για δημητριακά θα τρώνε "σπόρους", που θα συντηρούνται για δεκαετίες στα σιλό και θα τους αποφεύγουν ακόμα και τα τρωκτικά.
Ήδη σήμερα οι καταναλωτές αγοράζουν τα προϊόντα των πολυεθνικών από τα σούπερ μάρκετ των πολυεθνικών. Αγοράζουν προϊόντα που μοιάζουν με αυτά που έχουν ανάγκη να καταναλώσουν και κανένας δεν γνωρίζει τι πραγματικά είναι. Κανένας δεν γνωρίζει τι τρώει και πού παράχθηκε αυτό το οποίο θα δώσει και στα παιδιά του να φάνε. Το μόνο που γνωρίζουν όλοι είναι η τιμή, που πάντα οι πολυεθνικές φροντίζουν να κάνουν δελεαστική.
Στο μεταξύ και για όσο διάστημα οι λαοί τρώνε τα φθηνά "σκουπίδια", οι ιμπεριαλιστές λεηλατούν το εναπομείναν κεφάλαιό τους. Το κεφάλαιο, που θα τους έδινε μια στοιχειώδη δύναμη ν' αντιδράσουν. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, που ανακαλύπτει τη "φθήνια" των σούπερ μάρκετ των πολυεθνικών, ο λαός γίνεται κάθε μέρα φτωχότερος. Ό,τι έχει αξία σήμερα στην Ελλάδα ανήκει σχεδόν εξ’ ολοκλήρου σε ξένους. Χάνεται με συνοπτικές διαδικασίες το δημόσιο κεφάλαιο και μαζί μ' αυτό και το αντίστοιχο ιδιωτικό.
Οι ξένοι "θεσμικοί" δεν περιορίζονται μόνον στις μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις. "Εποφθαλμιούν" και το ιδιωτικό κεφάλαιο των Ελλήνων μικροϊδιοκτητών. Εκατομμύρια στρεμμάτων γης, κατάλληλης για τουριστική υποδομή, έχουν περιέλθει στα χέρια ξένων. Πιο πολλά στρέμματα γης έχουν οι πλούσιοι Εβραίοι στην Κρήτη, παρά οι ομοεθνείς τους έποικοι στα κατεχόμενα της Παλαιστίνης. Αυτοί αρπάζουν για λίγα δολάρια —στο όνομα του "πολιτισμού"— αυτό που επί αιώνες απαιτούσε πόλεμο και θυσία για να πραγματοποιηθεί.
Εδώ βέβαια είναι και η ειρωνεία του όλου πράγματος. Οι αγράμματοι —και υποτίθεται απολίτιστοι πρόγονοί μας— ήταν έτοιμοι να σε σκοτώσουν, όταν έμπαινες στο σπίτι τους και επιχειρούσες να το κλέψεις. Οι σημερινοί "πολιτισμένοι" Νεοέλληνες βοηθούν τους ιμπεριαλιστές να πάρουν ό,τι θέλουν. Τους βοηθούν στο "κουβάλημα" των κλοπιμαίων και δεν κάνουν να φασαρία, για να μην "πληγώσουν" τον εσωτερικό κόσμο των ιμπεριαλιστών. Μιλάμε για τρομερά πράγματα. Επειδή όμως, όπως λέει και ο λαός, …"ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται", είναι βέβαιον ότι δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα. Είναι βέβαιον ότι, αν ζορίσουν ακόμα λίγο τα πράγματα, πολλοί θα χάσουν τον "ύπνο" τους. Δεν είναι δυνατόν να ελπίζεις ότι θα διατηρηθεί επί μακρόν ένας σχεδιασμός, όπου κλέφτες και θύματα θα συνυπάρχουν. Οι πετυχημένοι κλέφτες κλέβουν και φεύγουν. Οι κλέφτες που μας κυβερνούν δεν δείχνουν να σέβονται το μυστικό της επιτυχίας των πετυχημένων συναδέρφων τους. Έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα καταφέρουν να παραμείνουν στον χώρο όπου συντελέστηκε το έγκλημά τους, ανάμεσα στα θύματά τους. Θέλουν να "φάνε" τα κλοπιμαία μέσα στο σπίτι το οποίο λεηλάτησαν.
Αυτό ακριβώς κάνουν αυτοί οι οποίοι μας κυβερνούν. Προκαλούν. Προκαλούν οι ψωριάρηδες, όταν μετά από λίγο καιρό στην εξουσία αντιλαμβάνονται τη Μύκονο σαν το χωριό τους. Όταν μετά από λίγα χρόνια εξουσίας θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους να κατοικούν σε ιδιόκτητο σπίτι στα βόρεια προάστια της Αθήνας. Όταν μετά από λίγα χρόνια εξουσίας η γραβάτα που φορούν είναι πιο ακριβή από τον μισθό ενός εργάτη. Αγνοούν όλα αυτά τα κουτορνίθια τι ακριβώς σημαίνει να προκαλείς έναν λαό. Το αγνοούν, όπως το αγνοούσαν κάποιοι Γάλλοι "ευγενείς" παραμονή της Γαλλικής Επανάστασης. Όπως το αγνοούσαν κάποιοι Ρώσοι "ευγενείς", παραμονή της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Όταν το έμαθαν όλοι αυτοί, ήταν πολύ αργά. Το μόνο που κατάφεραν να διασώσουν από τα προηγούμενα μεγαλεία τους ήταν το "αφ’ υψηλού" αγνάντεμα του λαού. Αυτό τους το εξασφάλισαν οι ίδιοι οι λαοί, ανεβάζοντάς τους στις κρεμάλες. Ας σκεφτούν όλοι αυτοί τι έκαναν και τι εξακολουθούν να κάνουν εις βάρος του λαού και θα δουν ότι δεν είμαστε καθόλου υπερβολικοί στα όσα αφήνουμε να υπονοηθούν. Δεν είμαστε καθόλου υπερβολικοί, όταν αφήνουμε υπονοούμενα για βίαιη συμπεριφορά εναντίον τους. Δεν απειλούμε. Προειδοποιούμε.
Δεν υπάρχει πολιτισμός, όταν υπάρχει έγκλημα. Τον πολιτισμό τον προδίδει ο εγκληματίας και όχι ο τιμωρός του. ’λλωστε ποιος μπορεί να μας κατηγορήσει για βαρβαρότητα, όταν μιλάμε για βία; Αυτοί οι οποίοι παριστάνουν τους "ευαίσθητους" είναι αυτοί που πρώτοι χρησιμοποιούν τη βία όταν απειλούνται. Όταν ο κλέφτης βγάζει τα ΜΑΤ να χτυπήσουν συνταξιούχους κι εργαζόμενους, γνωρίζει τις συνέπειες της πράξης του. Γνωρίζει ότι ο νοικοκύρης θα τον κρεμάσει ανάποδα, αν αντιδράσει. Όταν ο άδικος, για να υπερασπιστεί την αδικία του, χρησιμοποιεί βία, ο δίκαιος νομιμοποιείται να του φάει το λαρύγγι. Όταν ο άδικος "πρώτος την άδικον χείρα κλπ…" γνωρίζει ότι ανοίγει τους "ασκούς του Αιόλου". Ας ψάξουν όλοι αυτοί οι προδότες να δουν πού ακριβώς ήταν αρνητικός τους ο ρόλος και πού οδήγησαν τον κόσμο. Ας ψάξουν να δουν τι έκαναν ως υπηρέτες των συμφερόντων του ιδιοκτήτη λαού. Ας ψάξουν να βρουν τι έκαναν με την περιουσία που τους εμπιστεύτηκε. Τότε θα δουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τους ανεχτούμε και να τους συγχωρήσουμε.
Αυτοί όλοι, όταν θα έρθει η ευλογημένη ώρα, θα κληθούν να δώσουν εξηγήσεις για την πρωτοφανή "επιτυχία" τους. Όχι τίποτε άλλο, αλλά είναι ευκαιρία να δούμε την οικονομική απόδοση του κεφαλαίου που λέγεται "πολιτισμός". Θα δούμε επιτέλους πόσο κέρδος απέφερε στους "ευαίσθητους" η υπεράσπιση των φτωχών μεταναστών. Θα δούμε πόσο κέρδος απέφερε στους "αρχιτέκτονες" το χτίσιμο μιας "μοντέρνας" κοινωνίας. Θα δούμε πόσο κέρδος απέφερε η τεχνοκρατική διαχείριση της οικονομίας, που, παρ' όλη τη φτώχεια που προκαλεί, έχει πολύ καλούς "δείκτες". Μετά θα τους βάλουμε όλους τους "σωτήρες-αρχιτέκτονες-τεχνοκράτες" κάπου "ψηλά", για να τους "καμαρώνουμε", έτσι όπως θα αιωρούνται "ανάλαφροι" κι "ευαίσθητοι" που είναι.
Εμείς, ως γηγενείς ιδιοκτήτες, δεν έχουμε καμία ιδιαίτερη βιασύνη για το πότε θα τιμωρήσουμε και πώς θα τιμωρήσουμε τους άχρηστους δούλους μας. Αρκούμαστε προς το παρόν στη γνώση και τη βεβαιότητα ότι μπορούμε κάποτε να τους τιμωρήσουμε. Το πότε θα γίνει αυτό είναι δική μας δουλειά και όχι δική τους. Ο χρόνος λειτουργεί υπέρ μας και όχι το αντίθετο.
Πηγή αποσπασμάτων
ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ-ΣΥΖΕΥΞΗ-ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ : Α.Τ.
Κάποιοι δηλαδή χρησιμοποιούν τον "Χασάν" με όλους τους δυνατούς τρόπους.
Εκεί όπου δεν τους συμφέρει να υπάρχει ως ιδιοκτήτης, τον "ξεφορτώνονται", για να μην τους δημιουργεί προβλήματα, όταν αναζητεί το δίκιο του ως ιδιοκτήτης. Εκεί όπου τους συμφέρει να υπάρχει ως παράνομος λαθρομετανάστης τον προστατεύουν. Τον διώχνουν από τη χώρα του, για να μην τους δημιουργεί προβλήματα με τις δίκαιες και νόμιμες απαιτήσεις του και τον στέλνουν σε άλλη χώρα, όπου οι απαιτήσεις του είναι άδικες και παράνομες. Τον στέλνουν όπου τον χρειάζονται, για να τον χρησιμοποιούν ως "όργανό" τους εις βάρος άλλων. Ο έλεγχός του είναι εύκολος, γιατί μπορούν να τον εκβιάζουν, εξαιτίας της προφανούς παρανομίας του.
Αυτή η παρανομία είναι πέρα για πέρα επικίνδυνη, γιατί προκαλεί πλήθος κοινωνικών προβλημάτων, που οι "ευαίσθητοι" συστηματικά αγνοούν. Γιατί την αγνοούν; Γιατί απλούστατα η παρανομία τού συνήθως αγράμματου "Χασάν" δεν τους αφορά. Οι μεγαλοαστοί τον "Χασάν" ούτε τον συναναστρέφονται ούτε τον ανταγωνίζονται. Δεν κατοικούν στις ίδιες γειτονιές κι ούτε διεκδικούν τις ίδιες θέσεις από την αγορά εργασίας. Η παρανομία του δημιουργεί προβλήματα στη βάση της κοινωνίας που είναι οι εργάτες και δεν "αγγίζει" τους υψηλόμισθους και μορφωμένους "ευαίσθητους".
Τι προβλήματα δημιουργεί και ποια είναι η πραγματικά τρομακτική διάστασή τους; Θα εξετάσουμε μόνον τα πλέον βασικά και ο αναγνώστης ας σκεφτεί μόνος του τις υπόλοιπες "παρενέργειες". Τα βασικά προβλήματα που δημιουργούν οι μετανάστες κινούνται σε δύο τελείως διαφορετικά επίπεδα. Δημιουργούν προβλήματα σ' ό,τι αφορά καί τον ψυχολογικό τομέα της κοινωνίας καί τον οικονομικό.
Σ' ό,τι αφορά τον ψυχολογικό τομέα συμβαίνει το εξής: Οι μετανάστες με την παρουσία τους προκαλούν τον φόβο και τον εκνευρισμό σε μια κοινωνία. Πολλοί "ευαίσθητοι" συνδέουν την έννοια του "φόβου" με την εγκληματικότητα. Αυτό είναι λάθος και γίνεται εκ του πονηρού, για να έχουν επιχειρήματα απέναντι στη δικαιολογημένη ανησυχία του κόσμου. Γιατί είναι εκ του πονηρού η χρήση της έννοιας αυτής; Γιατί η εγκληματικότητα είναι ένα συγκεκριμένο κοινωνικό φαινόμενο, που αφορά την κάθε κοινωνία και προκαλεί συγκεκριμένες παρενέργειες.
Η εγκληματικότητα, απ' όπου κι αν προέρχεται, έχει τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα. Όταν υπάρχει ως φαινόμενο, ο κόσμος απαιτεί αυξημένα μέτρα αστυνόμευσης, για να αισθάνεται ασφαλής. Τα σκληρά μέτρα και η συνεχής φύλαξη των πολιτών είναι αρκετά για να εξαλείψουν τον φόβο. Ελάχιστα δηλαδή απασχολεί κάποιον αν αυτός ο οποίος τον απειλεί με το πιστόλι είναι ομοεθνής του ή αλλοδαπός. Τον απασχολεί ο εγκληματίας και όχι η εθνικότητά του. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η εγκληματικότητα είναι ένα φαινόμενο, που ανησυχεί την κοινωνία στο μέτρο που πρέπει να την ανησυχεί κι απλά, όταν είναι αυξημένη, προκαλεί συναγερμό στους πάντα υπάρχοντες μηχανισμούς καταστολής του εγκλήματος. Ο φόβος και ο εκνευρισμός που προκαλούν οι μετανάστες μέσα στην κοινωνία δεν έχει καμία σχέση με τον φόβο της εγκληματικότητας. Έχει σχέση με πάγιες συμπεριφορές, που πρέπει ν' αλλάξουν, γιατί υπάρχει ο φόβος του άγνωστου. Έχει σχέση με "ιδιοσυχνότητες" που πρέπει ν' αλλάξουν, όταν αλλάζει το γενικότερο περιβάλλον. Όταν καλείσαι να "συγκατοικήσεις" με κάποιον άγνωστο, πρέπει να περιορίσεις την "ιδιοσυχνότητά" σου, γιατί δεν γνωρίζεις πώς αντιδρά αυτός απέναντι στα φαινόμενα που προκαλεί η "ιδιοσυχνότητα" αυτή.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η κάθε κοινωνία, όπως και η κάθε οικογένεια, έχει τη δική της "ιδιοσυχνότητα", που έχει διαμορφωθεί μέσα στους αιώνες από ένα μεγάλο πλήθος παραγόντων. Το κάθε μέλος της ξέρει τι πρέπει να κάνει και τι δεν πρέπει. Όλοι αισθάνονται ασφαλείς, γιατί γνωρίζουν ποια είναι τα όρια που τους εξασφαλίζουν την ασφάλεια. Ξέρουν πότε ν' αντιδράσουν και πότε όχι. Γνωρίζουν πώς αντιδρά ο διπλανός τους σε συγκεκριμένες ενέργειές τους. Οι προσωπικότητές τους είναι διαμορφωμένες με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Βλέπουμε λοιπόν πως, χωρίς να συμβεί τίποτε εγκληματικό, αρχίζεις και αισθάνεσαι δυστυχής στην καθημερινότητά σου και αυτό είναι ό,τι χειρότερο, γιατί σε βασανίζει μέρα και νύχτα. Νοσταλγείς την εποχή που κατοικούσες σε μια γειτονιά, όπου όλοι οι γείτονές σου ήταν παιδικοί σου φίλοι. Νοσταλγείς την εποχή που δούλευες δίπλα-δίπλα με τον όμοιό σου. Που τον πείραζες, για να γελάσετε μαζί. Είναι φυσικό κάτω από τέτοιες συνθήκες να καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή που οι μετανάστες άλλαξαν τη ζωή σου. Που ο διπλανός σου μετανάστης με τη φθηνή του εργασία έγινε το αίτιο ν' απολυθεί ο φίλος σου. Που δεν έχεις με ποιον να μιλάς στο διάλειμμα της δουλειάς σου. Όλα αυτά, όπως αντιλαμβανόμαστε, δεν έχουν σχέση με τον ρατσισμό και την εγκληματικότητα. Έχουν σχέση με μια γενικότερη αλλαγή, που σου "χαλάει" τη διάθεση. Ακόμα και τα πιο ασήμαντα πράγματα μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη ενόχληση. Γιατί; Γιατί πάνω στα πολλά ασήμαντα και καθημερινά πράγματα "χτίζεται" η "ιδιοσυχνότητα" ενός λαού.
Αισθάνεσαι επί μονίμου βάσεως ότι δεν κατοικείς στο σπίτι σου, αλλά σε ένα ξενοδοχείο. Γεννιέσαι και ζεις σε ένα "σπίτι", που σε υποχρεώνει να φέρεσαι σαν ξένος. Που δεν ανέχεται τις ιδιομορφίες σου, γιατί μπορεί να ενοχλεί τους ξένους "συγκάτοικους". Για όλους αυτούς τους λόγους στα εθνικά "σπίτια" ενοχλούνται οι γηγενείς, όταν ξαφνικά αρχίσουν να αισθάνονται ότι πρέπει ν’ αλλάξουν τη ζωή τους, για να μην έρχονται σε σύγκρουση με τους λαθρομετανάστες. Αρνούνται να δεχθούν ότι στα καλά καθούμενα πρέπει ν’ ανεχθούν "συγκάτοικους". Για όλους αυτούς τους λόγους όλοι εκείνοι, που δεν έχουν κανένα κέρδος από τους ξένους, αντιδρούν στη λαθρομετανάστευση.
Αν τώρα αυτή η γενικότερη δυσφορία γίνει πραγματική ενόχληση, τα πράγματα εύκολα ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο. Αν οι συμπεριφορές των μεταναστών άπτονται του ποινικού δικαίου ή απειλούν άμεσα το εθιμικό δίκαιο κλπ., εύκολα η δυσφορία αυτή γίνεται μίσος. Αυτό δεν είναι δύσκολο να συμβεί και συμβαίνει σχεδόν πάντα. Γιατί; Γιατί οι μετανάστες δεν είναι όλοι "άγγελοι". Όπως υπάρχουν μεταξύ των αδερφών μας καραγκιόζηδες, απατεώνες ή κακοποιοί, έτσι υπάρχουν τέτοιοι κι ανάμεσα στους μετανάστες.
Επειδή οι μετανάστες είναι άνθρωποι και ως τέτοιοι είναι πονηροί, είναι συχνό φαινόμενο να δημιουργούν προβλήματα, που ενισχύουν τον γενικότερο εκνευρισμό. Είναι συχνό φαινόμενο να φέρονται πονηρά, όταν πρέπει να προστατεύσουν ή να επεκτείνουν τα συμφέροντά τους. Είναι συχνό το φαινόμενο, όχι επειδή είναι μετανάστες και άρα "κατώτεροι", αλλά επειδή είναι άνθρωποι. Είναι άνθρωποι και άρα μπορούν να σκέφτονται πονηρά.
Τι σημαίνει πονηρά στην περίπτωσή μας; Να εκμεταλλεύονται τη διαφορά των "ιδιοσυχνοτήτων", για να υπηρετούν τα συμφέροντά τους εις βάρος των γηγενών. Όταν υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους, να το κάνουν με τον άγριο τρόπο που προβλέπει η "ιδιοσυχνότητά" τους και, όταν απειλούν τα συμφέροντα των άλλων, να εκμεταλλεύονται τη χαλαρότητα της "ιδιοσυχνότητας" των γηγενών. Τέτοιου είδους "ειδική" συμπεριφορά είναι να παριστάνεις τον ελεύθερο κι ωραίο εραστή με το δικαίωμα του πολιτισμένου και την ίδια ώρα να θέλεις να προστατεύσεις την "τιμή" της αδερφής σου με το μαχαίρι. Να ωρύεσαι για τον ρατσισμό, όταν επεκτείνεις τα συμφέροντά σου, αλλά να είσαι ρατσιστής, που πρέπει να προστατεύσεις ακόμα και με τη βία την "κληρονομιά" σου, όταν θεωρείς ότι απειλούνται τα συμφέροντά σου.
Αυτή η διπλή συμπεριφορά των μεταναστών είναι σχετικά συχνό φαινόμενο, γιατί αυτό είναι κάτι που συνήθως τους συμφέρει. Συμβαίνει συχνά ένας μετανάστης, που προέρχεται από μια σκληρή κοινωνία, να εκμεταλλεύεται τη χαλαρότητα της κοινωνίας που τον φιλοξενεί. Να κάνει σ' αυτήν ό,τι δεν θα έκανε ποτέ στην πατρίδα του. Στην πατρίδα του, για παράδειγμα, αν ήταν άνεργος, δεν θα έπιανε ποτέ έναν εργοδότη, για να του κάνει μια αντιπρόταση εις βάρος κάποιου εργάτη του. Δεν θα το έκανε, γιατί θα φοβόταν ότι, αν το μάθαινε το θύμα του, θα τον περίμενε στον δρόμο για να τον σφάξει.
Όμως, αυτό το οποίο δεν θα τολμούσε να το κάνει στην πατρίδα του, το τολμάει στις νέες συνθήκες εις βάρος του γηγενή. Το τολμάει, γιατί, γνωρίζοντας την "ιδιοσυχνότητά" του, δεν φοβάται την αντίδρασή του. Όταν γνωρίζει ότι ο γηγενής δεν θα του κάνει τίποτε και το πολύ-πολύ να του φωνάξει, εύκολα μπορεί να επιχειρήσει να τον αδικήσει. Αν το κέρδος της εξεύρεσης μιας θέσης εργασίας έχει το κόστος ενός καυγά, δεν διστάζει να το πληρώσει. Αν τώρα αυτήν τη μεμονωμένη συμπεριφορά των λίγων πονηρών μεταναστών την αντιληφθεί η κοινωνία, εύκολα αρχίζει κι ανεβάζει "πυρετό". Έναν "πυρετό", που από ένα σημείο και πέρα "αυτοτροφοδοτείται" από τα φαινόμενα. Έναν "πυρετό", που έχει ανοδικές τάσεις και όχι το αντίθετο. Πως "αυτοτροφοδοτείται" το φαινόμενο αυτό; Με τον εξής απλό τρόπο. Αντιδρά η κοινωνία στην παρουσία των ξένων, γιατί αισθάνεται ανασφαλής και αυτή η ενόχληση πολλαπλασιάζεται από τις συμπεριφορές εκείνων που καλούνται να διασφαλίσουν την ασφάλεια αυτήν.
Η ανασφαλής κοινωνία θ’ αρχίσει να αισθάνεται ακόμα πιο ανασφαλής, όταν θα αντιμετωπίζεται από την αστυνομία της ως ξένη. Οι γηγενείς ξαφνικά θα αισθάνονται ότι δεν "ελέγχουν" ένα όργανο όπως η αστυνομία. Θα αισθάνονται ότι αυτό το όργανο υπηρετεί καθαρά τα συμφέροντα εκείνων που ασκούν την εξουσία και ευνοούν τους ξένους. Όταν ένας έλεγχος ρουτίνας αρχίζει και παίρνει τη μορφή πολεμικής πράξης, αρχίζει ο φόβος. Αυτός ο φόβος, τόσο των πολιτών όσο και των στελεχών της αστυνομίας, είναι που δίνει αυξητικές τάσεις στον "πυρετό".
Το παράδοξο στην περίπτωση αυτήν είναι το εξής. Τον ξενοφοβικό και πολλές φορές ρατσιστικό "πυρετό" τον ανεβάζουν και μάλιστα απότομα οι μορφωμένες και πολιτισμένες κοινωνίες και όχι οι αγράμματες βάρβαρες κοινωνίες, που είναι υπέρ του δέοντος σκληρές. Γιατί; Γιατί οι πολιτισμένες κοινωνίες "νοσούν". Οι βάρβαρες κοινωνίες δεν "νοσούν". Δεν υπάρχει δηλαδή περίπτωση σε τέτοιου είδους κοινωνίες ν' αναπτυχθεί ρατσισμός εξαιτίας των ξένων και των συμφερόντων τους. Αυτές οι κοινωνίες οι οποίες αδικούν με τον πιο σκληρό και βίαιο τρόπο τους δικούς τους ανθρώπους, δεν κινδυνεύουν από τους ξένους. Οι ξένοι στις κοινωνίες αυτές ούτε καν επιβιώνουν. Οι ξένοι μέσα στις κοινωνίες αυτές δεν επηρεάζουν καθόλου τη λειτουργία τους.
Αντίθετα με αυτές, οι πολιτισμένες κοινωνίες πραγματικά "νοσούν". Αυτό είναι απόλυτα λογικό αν σκεφτεί κάποιος την "πεμπτουσία" αυτού που ονομάζουμε "πολιτισμό". Ο πολιτισμός "αμβλύνει" τα ένστικτα των ανθρώπων. Τους κάνει ανεκτικούς, διαλλακτικούς και ειρηνόφιλους. Όταν όμως κάποιος βάρβαρος μπει ανάμεσα σε τέτοιους ανθρώπους, αντιλαμβάνεται τη δική του συμπεριφορά σαν ένα κεφάλαιο που μπορεί να γίνει αποδοτικό. Επειδή αυτό γίνεται σχεδόν πάντα, ευνόητο είναι ότι αρχίζει κι αναπτύσσεται η "νόσος", εφόσον αδικείται η τοπική κοινωνία. Είναι μια κατάσταση όμοια με την κατάσταση όπου ένας πολιτισμένος άνθρωπος εκπαιδεύει τα παιδιά του να είναι ελεήμονες και την ίδια ώρα ο γείτονας, επειδή τον έχει αντιληφθεί, εκπαιδεύει τα δικά του παιδιά να γίνονται ζητιάνοι. Είναι θέμα χρόνου τα παιδιά του δεύτερου να "φορτωθούν" στα παιδιά του πρώτου. Κάτι ανάλογο γίνεται και στην κοινωνία, όταν συνυπάρχουν μέσα της άνθρωποι με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αυτοί οι οποίοι θα "χάσουν" είναι πάντα οι πολιτισμένοι. Δεν χρειάζεται να τους αδικούν με τις συμπεριφορές τους όλοι οι μετανάστες μαζί. Λίγοι να το κάνουν, αρχίζει κι εμφανίζεται η "νόσος". Όταν η "νόσος" γίνει μια γενική κατάσταση, αρχίζει κι εμφανίζεται ο "πυρετός". Η κατάσταση συνήθως γενικεύεται όταν υπάρχει μεγάλη οικονομική χρήση. Όταν ο καθένας, πάνω στην αγωνία του να επιβιώσει, θα χρησιμοποιήσει το οποιοδήποτε χαρακτηριστικό προκειμένου να το πετύχει. Πολλοί μετανάστες για να επιβιώσουν θα "θυμηθούν" τη βαρβαρότητά τους και πολλοί γηγενείς για τον ίδιο λόγο θα "θυμηθούν" ότι οι μετανάστες είναι ξένοι. Αυτή η γενική αγωνία για την επιβίωση γεννά τον "πυρετό".
Πολιτισμός δεν είναι να ανέχονται οι Έλληνες "κύματα" ξένων μωαμεθανών, άθεων ή ινδουιστών. Αυτήν τη λογική της "συγκατοίκησης" ξένων μέσα σε μια ενιαία κοινωνία την "εφεύραν" οι "πολιτισμένοι" Αγγλοσάξονες, για να υπηρετήσουν τα εθνικά τους συμφέροντα. Αυτή η διαφορά με τα άλλα έθνη υπάρχει, γιατί ήταν έθνος κατακτητών. Ενώ δηλαδή όλα τα έθνη προστατεύουν τα συμφέροντά τους με "κλειστές" κοινωνίες, οι Αγγλοσάξονες τα προστάτευαν με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο. Ανέχονταν" ως κοινωνία τους "διαφορετικούς", όχι επειδή ήταν πολιτισμένοι, αλλά γιατί έκλεβαν και λεηλατούσαν τους πάντες. Ενθάρρυναν τους πολίτες τους να ανέχονται μια πολυφυλετική κοινωνία, γιατί εκμεταλλεύονταν πολλές φυλές. Τους ενθάρρυναν να ανέχονται μια πολυπολιτισμική κοινωνία, γιατί εκμεταλλεύονταν πολλούς πολιτισμούς.
Είχαν συμφέρον να διατηρούν και να εκπαιδεύουν μέσα στην κοινωνία τους κάποιους Ινδούς, για παράδειγμα, γιατί εξαιτίας τους εκμεταλλεύονταν την τεράστια Ινδία. Στη Βρετανία εκπαιδεύονταν οι Ινδοί, που παρίσταναν τους λακέδες των Βρετανών και υπηρετούσαν σταθερά τα βρετανικά συμφέροντα στην Ινδία. Στη Βρετανία έστελναν οι Βρετανοί τους "ανήσυχους" Ινδούς, για να "εκτονώσουν" την αντίδραση στην Ινδία. Τους ισχυρότερους Ινδούς, που, ως έξυπνοι άνθρωποι, ήθελαν ανάπτυξη και ανθρώπινη διαβίωση. Εκεί τους αστικοποιούσαν και με έναν μισθό στα εργοστάσια τούς έκλειναν τα "στόματα". Όλοι εκείνοι ήταν νόμιμοι στη Βρετανία. Γιατί; Γιατί οι πρώτοι ήταν γνήσιοι υπηρέτες των βρετανικών συμφερόντων και οι δεύτεροι ήταν από τους λίγους Ινδούς, που εισέπρατταν αντισταθμιστικά οφέλη από τη λεηλασία της Ινδίας.
Το ίδιο έκαναν και οι Αμερικανοί. Ενθάρρυναν τη μετανάστευση προς το κράτος τους, γιατί είχαν συμφέρον από τους μετανάστες. Δημιούργησαν μια πολυφυλετική και πολυεθνική κοινωνία, γιατί "έκλεψαν" από όλες τις φυλές και από όλα τα έθνη το ανθρώπινο δυναμικό που τους χρειάζονταν, για να υπηρετήσουν τα εθνικά τους συμφέροντα. Αυτοί ζητούσαν μετανάστες, γιατί αυτό τους βόλευε στην άμυνα τους έναντι των κατακτημένων. Αλληλοεξυπηρετούνταν Αμερικανοί και μετανάστες εις βάρος ενός κοινού εχθρού, που ήταν οι γηγενείς Ινδιάνοι και οι μαύροι, οι οποίοι ήταν τα παιδιά των σκλάβων.
Ακριβώς, επειδή οι Αγγλοσάξονες των ΗΠΑ ήταν μειονότητα στον χώρο που κατέκτησαν, ζήτησαν για την άμυνά τους μετανάστες. Οι μετανάστες έφαγαν ένα κομμάτι "ψωμί" κι έγιναν η "ασπίδα" των προστατών και συνενόχων τους. Όλα αυτά όμως οι Αμερικανοί δεν τα έκαναν επειδή ήταν πολιτισμένοι. Τα έκαναν, επειδή τους συνέφερε. Τα έκαναν, για να διαιωνιστεί μια αδικία, που, χωρίς την παρουσία και τη βοήθεια των μεταναστών, θα τελείωνε με τον πιο βίαιο τρόπο.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι καί στις δύο αυτές περιπτώσεις το "μοντέρνο" της κοινωνικής ανοχής έγινε, για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα. Οι λαοί αυτών των κρατών, που θεωρητικά θίγονταν από αυτήν την πολιτική, πείθονταν εύκολα ότι τους συνέφερε να γίνουν ανεκτικοί. Αυξάνονταν η "επικαρπία" τους, εξαιτίας της παρουσίας των ξένων και δεν συνέβαινε το αντίθετο. Αυξάνονταν ή διατηρούνταν το ήδη υπερβολικό εθνικό κεφάλαιο που κατείχαν εξαιτίας των ξένων.
Ο "κοσμοπολιτισμός" των λαών τους, δηλαδή, ήταν ανάλογος της πορείας των συμφερόντων τους. Ήταν "κοσμοπολίτες", μόνον όταν αυξανόταν η εθνική "επικαρπία" τους. Γιατί το λέμε αυτό με τόσο απόλυτο τρόπο; Γιατί απλούστατα τόσο οι Αγγλοσάξονες όσο και οι Εβραίοι αποδεδειγμένα φέρονται με τον χειρότερο τρόπο στους ξένους, όταν αυτοί απειλούν την "επικαρπία" τους. Φέρονται χειρότερα και από τον χειρότερο βάρβαρο. Χτίζουν πραγματικά τείχη, για να χωρίσουν τους ανθρώπους μεταξύ τους. Σκοτώνουν και βασανίζουν όποιον τους απειλεί. Οι Αγγλοσάξονες στη Βόρεια Ιρλανδία και στις Νότιες Πολιτείες των ΗΠΑ και οι Εβραίοι στην Παλαιστίνη.
Οι πολυεθνικές επιβλήθηκαν παγκοσμίως, γιατί εξασφάλισαν συνενόχους μέσα στις εθνικές κοινωνίες. Επιβλήθηκαν, επειδή κάποιοι ιδιώτες κεφαλαιοκράτες "έριξαν" τον συνέταιρο λαό. Υπηρέτησαν τα ιδιωτικά τους συμφέροντα και άλλαξαν τον σχεδιασμό της εθνικής παραγωγής, αγνοώντας τον βασικότερο συνέταιρό τους. Αυτό όμως είναι προφανώς παράνομο και αυτό φοβούνται οι ιμπεριαλιστές. Φοβούνται τον πρώτο λαό που θα "θυμώσει" και θα απαιτήσει να κλείσει η αγορά του για τις πολυεθνικές και να ξαναμπούν σε λειτουργία τα εθνικά του εργοστάσια.
Αν συμβεί αυτό, θ' ακολουθήσει μια τεράστια αλυσιδωτή αντίδραση. Με τη λογική του ντόμινο το ένα κράτος μετά το άλλο θα κάνει το ίδιο. Θα αναγκάζουν οι λαοί την κεφαλαιοκρατία τους ν' αλλάξει τακτική, γιατί θα την απειλούν με γενική κατάσχεση του κεφαλαίου της. Θα απειλούν αυτούς τους οποίους οι πολυεθνικές εκβιάζουν. Σε μια τέτοια περίπτωση διπλού εκβιασμού ποιος νικάει; Ο πιο ισχυρός από τους εκβιαστές. Αυτός, που η απειλή του είναι η πιο σημαντική και αυτός είναι ο λαός. Ο λαός, όταν απειλεί, τρομοκρατεί τους πάντες. Γιατί; Γιατί η απειλή του είναι πραγματικά καταστροφική και όχι θεωρητική. Είναι πραγματική, γιατί ο λαός είναι πραγματικός συνέταιρος και συνιδιοκτήτης του εθνικού ιδιωτικού κεφαλαίου.
Μπορεί ανά πάσα στιγμή να εθνικοποιήσει το οποιοδήποτε κεφάλαιο θεωρεί ότι είναι χρήσιμο για την επιβίωσή του. Μπορεί να "ενεργοποιήσει" το οποιοδήποτε κεφάλαιο θεωρεί χρήσιμο για την επιβίωσή του, αγνοώντας τη βούληση του ιδιώτη ιδιοκτήτη του. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να θεωρήσει τον ιδιώτη "συνέταιρό" του επικίνδυνο για τα συλλογικά συμφέροντα του λαού και να του κατασχέσει την περιουσία. Μπορεί ακόμα και να τον θεωρήσει εθνικό προδότη και να τον "κρεμάσει" στην πλατεία. Αυτό το δικαίωμα του λαού το εξασφαλίζει η "επικαρπία".
Αυτό ακριβώς προσπαθούν σήμερα ν' αποφύγουν οι ιμπεριαλιστές. Προσπαθούν ν' αποφύγουν τη σύγκρουση με έναν πανίσχυρο λαό, που θα τους απειλήσει. Ακριβώς, επειδή δεν θέλουν ισχυρούς αντιπάλους απέναντί τους, προσπαθούν να "εξανεμίσουν" την αξία της "επικαρπίας", που δίνει δύναμη στους λαούς. Προσπαθούν να του αφαιρέσουν με "πλάγιους" τρόπους την ιδιοκτησία του κολοσσιαίας αξίας δημοσίου κεφαλαίου. Προσπαθούν ν' αγοράσουν αυτό το οποίο για τους λαούς είναι "ταμπού" ακόμα και να συζητάνε την πιθανότητα πώλησής του.
Πώς προσπαθούν να το καταφέρουν; Με τη χρήση των λαθρομεταναστών. Με τους μετανάστες προσπαθούν ν' αλλάξουν τις πληθυσμιακές συνθέσεις των κρατών στο βαθμό που θα τους επιτρέπουν να τα ελέγχουν. Προσπαθούν να κάνουν αυτό που λέγαμε σε άλλο σημείο. Προσπαθούν να μετατρέψουν ένα ιδιωτικό "σπίτι", που εξυπηρετεί καθαρά "οικογενειακά" συμφέροντα, σε ένα απρόσωπο και αμφιβόλου ιδιοκτησιακού καθεστώτος "ξενοδοχείο", που εξυπηρετεί συμφέροντα τρίτων.
Ένα ξενοδοχείο, που θ’ αναγκάσει τους κατοίκους του ν’ αποκτήσουν μια "παθητική" κι "ανεκτική" νοοτροπία απέναντι σ’ αυτούς που το εκμεταλλεύονται. Πώς όμως μπορούσαν να καταφέρουν τον περιορισμό της "ιδιοσυχνότητας" του ιδιοκτήτη; Τον περιορισμό της "ιδιοσυχνότητας" που τους ενώνει, όταν προσπαθούν να υπερασπίσουν τα συμφέροντά τους; Με τον εξής απλό τρόπο. Εγκαθιστούν —σχεδόν εκβιαστικά— μέσα σ’ αυτό έναν αυθαίρετο "συγκάτοικο", που θα έχει συγκρουόμενα συμφέροντα με τον ιδιοκτήτη. Έναν "συγκάτοικο", που θα τους έχει απόλυτη ανάγκη για την ασφαλή παραμονή του μέσα στο ξένο "σπίτι". Έναν "συγκάτοικο", που και με την παρουσία του και μόνον θα επηρεάζει τη λειτουργία του σπιτιού. Ένα "συγκάτοικο", που, πάνω στην αγωνία του να επιβιώσει, θα εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα. Έναν συγκάτοικο, που, εξαιτίας της αναγκαστικής και μαζικής παρουσίας του, θ’ αρχίσει να κόβει "συχνότητες" από την εθνική "ιδιοσυχνότητα".
Αυτός είναι κι ο λόγος που όλοι αυτοί είναι "ευαίσθητοι" για τους οικονομικούς μετανάστες. Αυτοί οι μετανάστες τούς εξασφαλίζουν τη μαζικότητα που χρειάζονται, για να ελέγχουν τη μάζα των γηγενών, που έχουν ως στόχο να αδικήσουν. Προσπαθούν να δημιουργήσουν μέσα στην κάθε κοινωνία δύο μεγάλες κοινωνικές μερίδες με διαφορετικά δικαιώματα και διαφορετική περιουσία. Μία κοινωνική μερίδα που θα έχει δικαίωμα "επικαρπίας" και μία άλλη, που αυτή η "επικαρπία" όχι απλά δεν την συμφέρει, αλλά αντίθετα την απειλεί. Επιδιώκουν να δημιουργήσουν συγκρουόμενα μαζικά συμφέροντα, ώστε να ελέγχουν την κατάσταση. Επιδιώκουν να ελέγχουν κάποιους πολλούς με μέσον τις ανάγκες κάποιων άλλων πολλών.
Πώς γίνεται αυτό; Ας σκεφτεί ο αναγνώστης το παράδειγμα της Ελλάδας. Σε μια χώρα 10.000.000 πολιτών σήμερα υπάρχουν πάνω από 3.000.000 μετανάστες. Μετανάστες, που, για να νομιμοποιηθούν και βέβαια να επιβιώσουν μέσα στη χώρα μας, έχουν ανάγκη τους ιμπεριαλιστές και βέβαια την προστασία τους. Αν αυτοί νομιμοποιηθούν, ταυτόχρονα θα μονιμοποιηθούν τα εκ των δεδομένων συγκρουόμενα συμφέροντα τους με αυτά των γηγενών. Αν αυτοί νομιμοποιηθούν, θ’ αλλάξει η ελληνική εθνική "ιδιοσυχνότητα" και άρα θ’ αλλάξει και η "πλατφόρμα" των κοινών εθνικών συμφερόντων, που απειλεί τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.
Αν οι ιμπεριαλιστές ελέγχουν ένα τόσο μεγάλο ποσοστό των κατοίκων της Ελλάδας, εύκολα ελέγχουν τις επιλογές του λαού της. Ελέγχουν τις κυβερνήσεις, ελέγχουν τη μεγαλοαστική τάξη όπως και ελέγχουν τον ολοένα διογκούμενο δημόσιο τομέα. Αυτούς όλους μπορούν να τους ελέγχουν απόλυτα, γιατί εύκολα τους εκβιάζουν. Εύκολα τους απειλούν με περικοπή των προνομίων τους, τα οποία προκύπτουν από τις επιλογές των πολυεθνικών. Όλοι αυτοί όμως δεν αρκούν ως μέγεθος για να "καπελώσουν" τον λαό. Γι' αυτόν τον λόγο είναι χρήσιμοι οι λαθρομετανάστες. Είναι χρήσιμοι, γιατί με τη μαζικότητά τους στηρίζουν τις επιλογές των "προδοτών" του λαού. Παρ' όλη τη διαφορετικότητα που τους διακρίνει, έχουν συμπλέοντα συμφέροντα μεταξύ τους. Οι πρώτοι διαφθείρονται, για να ξεπουλήσουν το κεφάλαιο πάνω στο οποίο έχει "επικαρπία" ο λαός και οι δεύτεροι, επειδή φοβούνται την αντίδραση ενός ισχυρού λαού, τους στηρίζουν στο "ξεδόντιασμά" του. Δεν συμφέρει τους μετανάστες ένας γηγενής λαός με μεγάλη περιουσία, γιατί έχει ισχύ και είναι αυτός ο οποίος επιβάλει την επίσημη πολιτική ενός κράτους.
Επιπλέον —ως ξένοι που είναι— καί δεν τους συμφέρει αλλά καί δεν τους ενδιαφέρει η τύχη του δημοσίου κεφαλαίου. Σε καθαρά οικονομικό επίπεδο τους συμφέρει να ξεπουληθεί. Ελάχιστα απασχολεί έναν λαθρομετανάστη στην Ελλάδα η τύχη μιας πανάκριβης ΔΕΗ ή ενός πανάκριβου ΟΤΕ. Ελάχιστα τον απασχολεί αν το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας ανήκει σε Γερμανούς. Δεν το πλήρωσαν και δεν τους ενδιαφέρει. Επειδή μάλιστα είναι ξένοι, όχι απλά δεν τους ενδιαφέρει αν θα παραμείνει δημοσίου συμφέροντος το κεφάλαιο αυτό, αλλά τους συμφέρει το "ξεπούλημα". Γιατί; Γιατί αυτοί είναι ξένοι και στο μόνο που εισφέρουν στο κράτος που τους φιλοξενεί είναι η τρέχουσα φορολογία τους. Το "ξεπούλημα" τους συμφέρει, γιατί θα γεμίσει τα ταμεία του κράτους και αυτό θα είναι θετικό γι' αυτούς ως φορολογούμενους.
Σταδιακά, δηλαδή, με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας θα χάσει ο λαός το μεγαλύτερο μέρος της αξίας της "επικαρπίας" του. Το ακόμα χειρότερο όμως θα είναι η συνέπεια αυτής της απώλειας. Χωρίς αυτήν την ιδιοκτησία στην πραγματικότητα θα χάσει τη δυνατότητα να ελέγχει το ιδιωτικό κεφάλαιο. Θα χάσει τη δυνατότητα να απειλεί με καταστροφή τους ιδιώτες κεφαλαιοκράτες, κάθε φορά που αυτοί με τις πράξεις τους θα απειλούν τα συλλογικά συμφέροντά του. Για όσο διάστημα υπάρχει το δημόσιο κεφάλαιο, μπορεί ο λαός, χωρίς καθόλου βία, να επιβάλει τις απόψεις του.
Αν χαθεί το δημόσιο κεφάλαιο, χάνει "ισχύ" η ψήφος του λαού και αποδυναμώνεται η άμυνα του λαού απέναντι στον ιμπεριαλισμό των ξένων. Γιατί; Γιατί κάτω από αυτές τις συνθήκες η κάθε εκλεγμένη κυβέρνηση, μη έχοντας τη δυνατότητα να ελέγξει μεγάλες ποσότητες στρατηγικού κεφαλαίου, θα χάσει την παρεμβατική ισχύ της. Ο ρόλος της θα είναι συμβουλευτικός και σπάνια θα εισακούγεται, εφόσον σπάνια θα υπάρχουν συμπλέοντα συμφέροντα μεταξύ των λαών και των πολυεθνικών, που θα ελέγχουν το σύνολο του πρώην εθνικού κεφαλαίου.
Με το "ξεπούλημα" αυτό του δημοσίου κεφαλαίου μέσα σε λίγα χρόνια γηγενείς και ξένοι θα "ευθυγραμμιστούν" πλήρως μεταξύ τους. Θα αποκτήσουν μια ουδέτερη "ιδιοσυχνότητα", που θα τους επιτρέπει να "συγκατοικούν" και στα υπόλοιπα θα είναι πλήρως ευθυγραμμισμένοι. Θα αποκτήσουν τα ίδια οικονομικά, κοινωνικά, και πολιτισμικά χαρακτηριστικά, πράγμα που είναι και το ζητούμενο για τους ιμπεριαλιστές. Θα είναι δύο κοινωνικές μερίδες με την ίδια νοοτροπία, χωρίς καθόλου κεφάλαιο και χωρίς καθόλου "επικαρπία" μέσα στο ίδιο τους το "σπίτι". Θα γίνουν δύο όμοιοι "συγκάτοικοι" στο ίδιο "ξενοδοχείο".
Το πρώην εθνικό "σπίτι" των Ελλήνων θα γίνει "ξενοδοχείο"-ιδιοκτησία των πολυεθνικών και αυτοί θα έχουν τον περιορισμένο ρόλο των εφήμερων "ενοίκων" του. Οι πολυεθνικές θα αποκτήσουν τον έλεγχο των πάντων μέσα στο κάθε κράτος και θα ελέγχουν τους πάντες.
Ποιος θα τολμήσει ν' αντιδράσει σε μια τέτοια περίπτωση; Ποιος θα τολμήσει ν' αντιδράσει, όταν οι πολυεθνικές μόνες τους θα αποφασίζουν ποιος θα επιβιώσει μέσα στο "ξενοδοχείο" τους και ποιος όχι; Μιλάμε για τόλμη, γιατί υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να λειτουργήσει η δημοκρατία. Δεν μπορεί ο λαός με την ψήφο του ν' αλλάξει την πολιτική. Δεν μπορεί να την αλλάξει, γιατί απλούστατα δεν έχει δικαιώματα και ισχύ ιδιοκτήτη.
Στην περίπτωση αυτήν δεν έχει άλλη επιλογή, εκτός από τη βίαιη αντίδραση. Θα πρέπει να πάρει τα όπλα και τότε τα πράγματα θα είναι διαφορετικά απ' ό,τι έχουμε δει μέχρι σήμερα. Γιατί; Γιατί ο λαός δεν θα έχει το δίκιο του νόμου με το μέρος του, ως ιδιοκτήτης. Θα έχει απέναντι του ιδιοκτήτες, που με την υποστήριξη του νόμου θα βγάλουν τα όπλα και θα αρχίσουν να σκοτώνουν. Ιδιοκτήτες, που, έχοντας τον απόλυτο έλεγχο του κεφαλαίου, θα "ρυθμίζουν" τις συμπεριφορές των μαζών κατά βούληση. Ιδιοκτήτες, που, ελέγχοντας το "ξενοδοχείο", θα "ρυθμίζουν" τις συμπεριφορές των "συγκατοίκων" κατά τον τρόπο που τους ευνοεί. Θα εκβιάζουν τις θεσμικά πιο ευάλωτες μάζες και θα τις στρέφουν εναντίον των εχθρών τους. Θα οπλίζουν τους σκληρότερους μετανάστες και θα χρηματοδοτούν τις παραστρατιωτικές τους οργανώσεις, που θα έχουν ως στόχο να προστατεύουν τις πανικοβλημένες κοινότητές τους. Θα τους ελέγχουν εύκολα, γιατί είναι αδύνατον να μην δημιουργήσουν συμπλέοντα συμφέροντα.
Γι' αυτόν τον λόγο έχουν αρχίσει από σήμερα να "οπλίζουν" νομικά τους μετανάστες. Διασφαλίζουν νομικά τους ξένους, για να μπορούν και οι ίδιοι ως ξένοι να επιβιώσουν μέσα στα κράτη. Γνωρίζουν ότι, αν ξεσηκωθούν οι λαοί, θα στραφούν εναντίον των ξένων και με τον τρόπο αυτόν επιθυμούν να "κρυφτούν" πίσω από τους φτωχούς μετανάστες, που είναι επίσης ξένοι. Γνωρίζουν ότι αυτοί οι άνθρωποι, πάνω στην απελπισία τους, θα πολεμήσουν αναγκαστικά για την επιβίωσή τους. Με τον τρόπο αυτόν φιλοδοξούν να μπλοκάρουν το σύνολο της αντιδραστικότητας των λαών. Δεν θα μπορούν ν' αντιδράσουν οι λαοί εναντίον της εξουσίας των πολυεθνικών, όταν το κόστος αυτής της αντίδρασης έχει το μέγεθος ενός εμφυλίου πολέμου.
Ήδη σε μερικά κράτη άρχισαν ν' αποκαλύπτονται οι πραγματικές τους διαθέσεις. Ήδη μερικά κράτη "δεύτερης" κατηγορίας άρχισαν να λειτουργούν ως "οδηγοί", για να μπορέσουν οι πολυεθνικές ν' αποκτήσουν την εμπειρία να ελέγχουν λαούς στα πρόθυρα της απόγνωσης. Εκπαιδεύονται στις "Μπανανίες", για να ελέγξουν στη συνέχεια τα πιο ανεπτυγμένα κράτη. Ό,τι "μαθήματα" παίρνουν εκεί, σύντομα θα τα εφαρμόσουν και στους υπόλοιπους.
Τι κάνουν σ' εκείνα τα κράτη; Αρπάζουν τα πάντα. Ακόμα κι αυτά που είναι ανεπίτρεπτο να βρίσκονται σε χέρια κοινών ιδιωτών. Οι κυβερνήσεις των υπαλλήλων των πολυεθνικών άρχισαν να τους παραδίδουν τα πάντα. Όχι μόνον τα ορυχεία ή τις πετρελαιοπηγές, όπως έκαναν μέχρι σήμερα. ’ρχισαν να τους παραδίδουν τον έλεγχο των πλέον στρατηγικών ΔΕΚΟ. Τον έλεγχο του κεφαλαίου, που παράγει αγαθά τόσο ζωτικά για την επιβίωση των ανθρώπων, που τους δίνουν εξουσία ζωής και θανάτου πάνω στους λαούς. ’ρχισαν να τους παραδίδουν μέχρι και τον έλεγχο των πηγών του νερού.
Στα κράτη αυτά ήδη άρχισαν οι πολυεθνικές να εκβιάζουν άμεσα τους λαούς με ένα αγαθό που η στέρησή του ή η κακή του ποιότητα μπορεί να στείλει στον άλλο "κόσμο" —και μέσα σε λίγες μέρες— ολόκληρους λαούς. Πιο εύκολα πειθαρχείς έναν λαό με τον έλεγχο του νερού, παρά με τα κλομπ των δυνάμεων καταστολής.
Οι άνθρωποι σήμερα, παγιδευμένοι μέσα στα μικροσυμφέροντά τους και στις εσωτερικές τους αντιπαλότητες, δείχνουν πιο αδύναμοι ν' αντιδράσουν ακόμα και από το πιο αφελές ζώο. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί ακόμα και το πιο αφελές και αδύναμο ζώο θα επιτεθεί με αυτοθυσία ακόμα και σε ένα λιοντάρι, αν αυτό του στερήσει την πρόσβαση στο νερό. Θα επιχειρήσει να το σκοτώσει, αν διαπιστώσει ότι πρόθεσή του είναι να μετατρέψει την πηγή τού νερού σε ιδιοκτησία του. Θα ρισκάρει τον θάνατο, γιατί έτσι κι αλλιώς αυτή είναι η προοπτική του, σε περίπτωση που δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως ο εχθρός του.
Οι άνθρωποι ούτε σ' αυτό το βασικό επίπεδο δεν κινούνται. Κάθονται και βλέπουν τις πολυεθνικές να ρημάζουν τα πάντα και δεν αντιδρούν. Κάθονται και τις βλέπουν να μετατρέπουν σε ιδιοκτησία τους πράγματα θεμελιώδη για την ίδια την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Η ανθρωπότητα βαδίζει ολοταχώς προς τον απόλυτο εφιάλτη. Ό,τι μέχρι τώρα βλέπαμε στους κινηματογράφους και θεωρούσαμε απίθανο να συμβεί, συμβαίνει πλέον στην πραγματικότητα. Ελάχιστες χιλιάδες ανθρώπων θα πάρουν υπό τον έλεγχό τους ολόκληρο τον πλανήτη. Οι ελάχιστοι μεγαλομέτοχοι των πολυεθνικών θα πάρουν υπό τον έλεγχό τους το κεφάλαιο που έχουν ανάγκη για να επιβιώσουν δισεκατομμύρια άνθρωποι. Θα μπούμε σε έναν Μεσαίωνα ακόμα πιο σκληρό και πιο απάνθρωπο από τον προηγούμενο. Έναν Μεσαίωνα, όπου οι φεουδάρχες θα είναι εφιαλτικά πιο ισχυροί από τους προηγούμενους συναδέρφους τους.
Ό,τι κέρδισε η ανθρωπότητα τους τελευταίους πιο σημαντικούς αιώνες της πορείας της, το πέταξαν στα "σκουπίδια" μερικά ζώα, για ν' αποκτήσουν μια βίλα και ένα πολυτελές αυτοκίνητο. Ανθρωπόμορφα κτήνη ξεπουλάνε τα πάντα για μία "μίζα", που θα τους εξασφαλίσει μερικές εφήμερες και ανούσιες χλιδές. Αυτά τα κτήνη παριστάνουν τους "ευαίσθητους" ανθρωπιστές και προστατεύουν τους μετανάστες. Γιατί; Γιατί μόνον η μαζική παρουσία των απελπισμένων μεταναστών μπορεί να τους προστατεύσει από τη μήνη των λαών, τους οποίους αποφάσισαν να προδώσουν στις πολυεθνικές. Μόνον η απελπισία των μεταναστών μπορεί ν' αντιμετωπίσει την απελπισία των γηγενών.
Αυτοί οι "ευαίσθητοι" προδότες προσφέρουν στην κυριολεξία "γη και ύδωρ" στους ιμπεριαλιστές. Αυτοί τους πρόσφεραν έναντι "πινακίου φακής" τους κόπους αιώνων ολόκληρων λαών. Αυτοί νομοθέτησαν με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορούν οι ιμπεριαλιστές να προσφέρουν την απαραίτητη ασφάλεια στους "εποίκους" τους. Ποιοι είναι οι "έποικοί" τους; Οι τοπικές εβραϊκές κοινότητες μέσα στο κάθε κράτος καθώς και οι κοινότητες των Αγγλοσαξόνων, που παριστάνουν τους διευθυντές και τα στελέχη των κατά τόπους παραρτημάτων των πολυεθνικών.
Αν δηλαδή η "ευαισθησία" των κυβερνήσεων απέναντι στους ξένους εκδηλώθηκε σε πρώτη φάση για να προστατευτούν οι ίδιες όταν θα πρόδιδαν τους λαούς τους στις πολυεθνικές, στη συνέχεια η ίδια "ευαισθησία" τούς "ενέπνευσε" να θεσμοθετήσουν τους νόμους που απαιτούσαν οι δούλοι των ιμπεριαλιστών. Γιατί; Γιατί πίσω από τον προστατευτικό νόμο, που έδινε πλήρη δικαιώματα στον φουκαρά "Χασάν", κρυβόταν και τα δικαιώματα που έπαιρναν οι Αγγλοσάξονες και οι Εβραίοι αντιπρόσωποι των πολυεθνικών στην Ελλάδα.
Πίσω από τα μειονοτικά δικαιώματα, που εξασφάλισαν οι ξένοι μέσα στην κάθε χώρα, κρύβεται η αγωνία των μειονοτικών Εβραίων να διαιωνίσουν την παρασιτική παρουσία τους μέσα στις χώρες όπου δραστηριοποιούνται ως δούλοι των ιμπεριαλιστών. Πίσω από το δικαίωμα του μετανάστη να φάει ένα κομμάτι "ψωμί", κρύβονται αυτοί οι οποίοι στερούν το "ψωμί" από τους γηγενείς. Απαγορεύεται να πειράξεις τον φουκαρά "Χασάν", αλλά κοντά σ' αυτόν απαγορεύεται —με βάση τον ίδιο νόμο— να πειράξεις και τον "σκύλο" των ιμπεριαλιστών.
Πίσω από το δικαίωμα του φουκαρά "Χασάν" ν' αποκτήσει κι αυτός το δικό του σπίτι στη νέα του πατρίδα, κρύβονταν οι ιμπεριαλιστές, που με το ίδιο δικαίωμα θα εξασφάλιζαν τεράστιες ακίνητες ιδιοκτησίες στη νέα τους αποικία. Αυτήν τη στιγμή λεηλατούνται στην κυριολεξία ολόκληρες χώρες. Κεφάλαιο, το οποίο απαίτησε τόνους αίματος από τους λαούς που το κατέχουν, αλλάζει "χέρια" για λίγα δολάρια. Εξανεμίζεται η ιδιοκτησία των λαών και υποθηκεύεται το μέλλον τους. Ένα μέλλον, που προβλέπεται γεμάτο αρρώστιες και καρκίνους.
Γιατί; Γιατί εκτός των άλλων θα υπάρξουν σημαντικές αλλαγές και στη διατροφή των λαών. Χάνοντας οι λαοί την "επικαρπία" του κεφαλαίου τους, θα χάσουν τον έλεγχο της ποιότητας τροφής που καταναλώνουν. Όταν θα καταφέρνουν να τρώνε, θα τρώνε σκουπίδια. Αν μέχρι τώρα έτρωγαν ό,τι καλύτερο μπορούσαν να παράγουν οι χώρες τους, στο μέλλον θα τρώνε ό,τι προβλέπεται να τρώνε οι φτωχοί. Θα τρώνε ό,τι "σκουπίδια" παράγονται στο σύνολο του πλανήτη. Αν μέχρι τώρα είχαν την ισχύ να ελέγχουν με την πολιτική εξουσία τους μηχανισμούς παραγωγής, στο μέλλον για τα ίδια πράγματα θα αποφασίζουν οι πολυεθνικές. Αυτές, με βάση τα συμφέροντά τους, θα αποφασίζουν ποιος θα φάει τι. Αυτές, με βάση το "πορτοφόλι" μας, θα αποφασίζουν για την ποιότητα της υγείας μας.
Η τροφή δηλαδή θα είναι ανάλογη της οικονομικής στάθμης του καταναλωτή. Οι πλούσιοι θα τρώνε τα καλύτερα και άρα τα φυσικά προϊόντα και οι φτωχοί τα μεταλλαγμένα σκουπίδια. Για φρούτα θα τρώνε μεταλλαγμένα πεπόνια, τα οποία θα παράγονται από βελανιδιές που θα αντέχουν σε συνθήκες Βορείου Πόλου. Για κρέας θα τρώνε αγελάδες, που τις παχαίνουν με ορυκτέλαια. Για γαλακτοκομικά θα τρώνε σκευάσματα, που —για λόγους κόστους— δεν θα φτιάχνονται από γάλα. Για δημητριακά θα τρώνε "σπόρους", που θα συντηρούνται για δεκαετίες στα σιλό και θα τους αποφεύγουν ακόμα και τα τρωκτικά.
Ήδη σήμερα οι καταναλωτές αγοράζουν τα προϊόντα των πολυεθνικών από τα σούπερ μάρκετ των πολυεθνικών. Αγοράζουν προϊόντα που μοιάζουν με αυτά που έχουν ανάγκη να καταναλώσουν και κανένας δεν γνωρίζει τι πραγματικά είναι. Κανένας δεν γνωρίζει τι τρώει και πού παράχθηκε αυτό το οποίο θα δώσει και στα παιδιά του να φάνε. Το μόνο που γνωρίζουν όλοι είναι η τιμή, που πάντα οι πολυεθνικές φροντίζουν να κάνουν δελεαστική.
Στο μεταξύ και για όσο διάστημα οι λαοί τρώνε τα φθηνά "σκουπίδια", οι ιμπεριαλιστές λεηλατούν το εναπομείναν κεφάλαιό τους. Το κεφάλαιο, που θα τους έδινε μια στοιχειώδη δύναμη ν' αντιδράσουν. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, που ανακαλύπτει τη "φθήνια" των σούπερ μάρκετ των πολυεθνικών, ο λαός γίνεται κάθε μέρα φτωχότερος. Ό,τι έχει αξία σήμερα στην Ελλάδα ανήκει σχεδόν εξ’ ολοκλήρου σε ξένους. Χάνεται με συνοπτικές διαδικασίες το δημόσιο κεφάλαιο και μαζί μ' αυτό και το αντίστοιχο ιδιωτικό.
Οι ξένοι "θεσμικοί" δεν περιορίζονται μόνον στις μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις. "Εποφθαλμιούν" και το ιδιωτικό κεφάλαιο των Ελλήνων μικροϊδιοκτητών. Εκατομμύρια στρεμμάτων γης, κατάλληλης για τουριστική υποδομή, έχουν περιέλθει στα χέρια ξένων. Πιο πολλά στρέμματα γης έχουν οι πλούσιοι Εβραίοι στην Κρήτη, παρά οι ομοεθνείς τους έποικοι στα κατεχόμενα της Παλαιστίνης. Αυτοί αρπάζουν για λίγα δολάρια —στο όνομα του "πολιτισμού"— αυτό που επί αιώνες απαιτούσε πόλεμο και θυσία για να πραγματοποιηθεί.
Εδώ βέβαια είναι και η ειρωνεία του όλου πράγματος. Οι αγράμματοι —και υποτίθεται απολίτιστοι πρόγονοί μας— ήταν έτοιμοι να σε σκοτώσουν, όταν έμπαινες στο σπίτι τους και επιχειρούσες να το κλέψεις. Οι σημερινοί "πολιτισμένοι" Νεοέλληνες βοηθούν τους ιμπεριαλιστές να πάρουν ό,τι θέλουν. Τους βοηθούν στο "κουβάλημα" των κλοπιμαίων και δεν κάνουν να φασαρία, για να μην "πληγώσουν" τον εσωτερικό κόσμο των ιμπεριαλιστών. Μιλάμε για τρομερά πράγματα. Επειδή όμως, όπως λέει και ο λαός, …"ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται", είναι βέβαιον ότι δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα. Είναι βέβαιον ότι, αν ζορίσουν ακόμα λίγο τα πράγματα, πολλοί θα χάσουν τον "ύπνο" τους. Δεν είναι δυνατόν να ελπίζεις ότι θα διατηρηθεί επί μακρόν ένας σχεδιασμός, όπου κλέφτες και θύματα θα συνυπάρχουν. Οι πετυχημένοι κλέφτες κλέβουν και φεύγουν. Οι κλέφτες που μας κυβερνούν δεν δείχνουν να σέβονται το μυστικό της επιτυχίας των πετυχημένων συναδέρφων τους. Έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα καταφέρουν να παραμείνουν στον χώρο όπου συντελέστηκε το έγκλημά τους, ανάμεσα στα θύματά τους. Θέλουν να "φάνε" τα κλοπιμαία μέσα στο σπίτι το οποίο λεηλάτησαν.
Αυτό ακριβώς κάνουν αυτοί οι οποίοι μας κυβερνούν. Προκαλούν. Προκαλούν οι ψωριάρηδες, όταν μετά από λίγο καιρό στην εξουσία αντιλαμβάνονται τη Μύκονο σαν το χωριό τους. Όταν μετά από λίγα χρόνια εξουσίας θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους να κατοικούν σε ιδιόκτητο σπίτι στα βόρεια προάστια της Αθήνας. Όταν μετά από λίγα χρόνια εξουσίας η γραβάτα που φορούν είναι πιο ακριβή από τον μισθό ενός εργάτη. Αγνοούν όλα αυτά τα κουτορνίθια τι ακριβώς σημαίνει να προκαλείς έναν λαό. Το αγνοούν, όπως το αγνοούσαν κάποιοι Γάλλοι "ευγενείς" παραμονή της Γαλλικής Επανάστασης. Όπως το αγνοούσαν κάποιοι Ρώσοι "ευγενείς", παραμονή της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Όταν το έμαθαν όλοι αυτοί, ήταν πολύ αργά. Το μόνο που κατάφεραν να διασώσουν από τα προηγούμενα μεγαλεία τους ήταν το "αφ’ υψηλού" αγνάντεμα του λαού. Αυτό τους το εξασφάλισαν οι ίδιοι οι λαοί, ανεβάζοντάς τους στις κρεμάλες. Ας σκεφτούν όλοι αυτοί τι έκαναν και τι εξακολουθούν να κάνουν εις βάρος του λαού και θα δουν ότι δεν είμαστε καθόλου υπερβολικοί στα όσα αφήνουμε να υπονοηθούν. Δεν είμαστε καθόλου υπερβολικοί, όταν αφήνουμε υπονοούμενα για βίαιη συμπεριφορά εναντίον τους. Δεν απειλούμε. Προειδοποιούμε.
Δεν υπάρχει πολιτισμός, όταν υπάρχει έγκλημα. Τον πολιτισμό τον προδίδει ο εγκληματίας και όχι ο τιμωρός του. ’λλωστε ποιος μπορεί να μας κατηγορήσει για βαρβαρότητα, όταν μιλάμε για βία; Αυτοί οι οποίοι παριστάνουν τους "ευαίσθητους" είναι αυτοί που πρώτοι χρησιμοποιούν τη βία όταν απειλούνται. Όταν ο κλέφτης βγάζει τα ΜΑΤ να χτυπήσουν συνταξιούχους κι εργαζόμενους, γνωρίζει τις συνέπειες της πράξης του. Γνωρίζει ότι ο νοικοκύρης θα τον κρεμάσει ανάποδα, αν αντιδράσει. Όταν ο άδικος, για να υπερασπιστεί την αδικία του, χρησιμοποιεί βία, ο δίκαιος νομιμοποιείται να του φάει το λαρύγγι. Όταν ο άδικος "πρώτος την άδικον χείρα κλπ…" γνωρίζει ότι ανοίγει τους "ασκούς του Αιόλου". Ας ψάξουν όλοι αυτοί οι προδότες να δουν πού ακριβώς ήταν αρνητικός τους ο ρόλος και πού οδήγησαν τον κόσμο. Ας ψάξουν να δουν τι έκαναν ως υπηρέτες των συμφερόντων του ιδιοκτήτη λαού. Ας ψάξουν να βρουν τι έκαναν με την περιουσία που τους εμπιστεύτηκε. Τότε θα δουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τους ανεχτούμε και να τους συγχωρήσουμε.
Αυτοί όλοι, όταν θα έρθει η ευλογημένη ώρα, θα κληθούν να δώσουν εξηγήσεις για την πρωτοφανή "επιτυχία" τους. Όχι τίποτε άλλο, αλλά είναι ευκαιρία να δούμε την οικονομική απόδοση του κεφαλαίου που λέγεται "πολιτισμός". Θα δούμε επιτέλους πόσο κέρδος απέφερε στους "ευαίσθητους" η υπεράσπιση των φτωχών μεταναστών. Θα δούμε πόσο κέρδος απέφερε στους "αρχιτέκτονες" το χτίσιμο μιας "μοντέρνας" κοινωνίας. Θα δούμε πόσο κέρδος απέφερε η τεχνοκρατική διαχείριση της οικονομίας, που, παρ' όλη τη φτώχεια που προκαλεί, έχει πολύ καλούς "δείκτες". Μετά θα τους βάλουμε όλους τους "σωτήρες-αρχιτέκτονες-τεχνοκράτες" κάπου "ψηλά", για να τους "καμαρώνουμε", έτσι όπως θα αιωρούνται "ανάλαφροι" κι "ευαίσθητοι" που είναι.
Εμείς, ως γηγενείς ιδιοκτήτες, δεν έχουμε καμία ιδιαίτερη βιασύνη για το πότε θα τιμωρήσουμε και πώς θα τιμωρήσουμε τους άχρηστους δούλους μας. Αρκούμαστε προς το παρόν στη γνώση και τη βεβαιότητα ότι μπορούμε κάποτε να τους τιμωρήσουμε. Το πότε θα γίνει αυτό είναι δική μας δουλειά και όχι δική τους. Ο χρόνος λειτουργεί υπέρ μας και όχι το αντίθετο.
Πηγή αποσπασμάτων
ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ-ΣΥΖΕΥΞΗ-ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ : Α.Τ.
