Tο «Κοινωνικό Κλιματικό Σχέδιο» που τέθηκε σε διαβούλευση στις 4 Ιουλίου του 2025. Τη νύχτα της 4ης Ιουλίου ο Κωστής Χατζηδάκης έθεσε σε μια εντελώς προσχηματική "δημόσια διαβούλευση" το νομοσχέδιο με τον τίτλο «Κοινωνικό Κλιματικό Σχέδιο», η οποία διαβούλευση έληγε στις 18 Ιουλίου 2025, στις 21:00.
Αλήθεια; 2 εβδομάδες διαβούλευσης για ένα τέτοιο θέμα;;
Η "ελληνική" κυβέρνηση, σε πλήρη εναρμόνιση με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προώθησε τη θέσπιση ενός νέου «Κοινωνικού Κλιματικού Σχεδίου» που, παρά τον ευχάριστο τίτλο, φέρνει ακόμη περισσότερους φόρους, επιβαρύνσεις, και υποχρεωτικές παρεμβάσεις στους πολίτες.
Ο Εγκλωβισμός της Πολιτικής Συναίνεσης και ο "Εθνικός Κλιματικός Νόμος" του 2022
Ένα ιδιαίτερα κρίσιμο –αλλά συχνά υποβαθμισμένο– ζήτημα στη δημόσια συζήτηση γύρω από την "Πράσινη Μετάβαση" είναι η πολιτική συναίνεση ή ανοχή που εμφανίζεται ως δεδομένη, ακόμη και από κόμματα που τυπικά διαφωνούν με τον τρόπο εφαρμογής της. Παρότι η ρητορική διαφοροποίησης από την αντιπολίτευση είναι υπαρκτή, στην πράξη υπάρχει ένας βαθύς εγκλωβισμός στο γενικό πλαίσιο της "Πράσινης Συμφωνίας" της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Η αρχή αυτής της πορείας θεμελιώθηκε, σε εθνικό επίπεδο, με την ψήφιση του "Εθνικού Κλιματικού Νόμου" το 2022, μέσα σε συνθήκες ιδιαίτερα περιορισμένης πολιτικής και κοινωνικής συμμετοχής, εξαιτίας των τότε μέτρων πανδημίας και lockdown. Ο νόμος 4936/2022 (ΦΕΚ A’ 105/27.05.2022), που αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη κλιματική νομοθεσία της Ελλάδας, ψηφίστηκε αποκλειστικά από τη Νέα Δημοκρατία, με αποχή ή καταψήφιση από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, των οποίων η στάση έκτοτε, χαρακτηρίζεται από αφωνία ή ασάφεια σε σχέση με τα δομικά στοιχεία της Πράσινης Συμφωνίας.
Τι Προβλέπει ο "Εθνικός Κλιματικός Νόμος";
Ο νόμος 4936/2022 περιλαμβάνει σειρά δεσμευτικών στόχων και παρεμβάσεων, όπως:
Μηδενικές καθαρές εκπομπές αερίων θερμοκηπίου έως το 2050.
Μείωση εκπομπών κατά τουλάχιστον 55% έως το 2030 (σε σχέση με το 1990).
Σταδιακή απαγόρευση πώλησης οχημάτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης από το 2030.
Υποχρέωση για κάθε Δήμο να καταρτίσει "Σχέδιο Κλιματικής Ουδετερότητας".
Δυνατότητα επιβολής κλιματικών τελών και τοπικών περιορισμών σε επιχειρήσεις και ιδιώτες.
Αν και ο νόμος φαινομενικά ενσωματώνει τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της χώρας, θεσμοθετεί στην πράξη ένα πλαίσιο με σοβαρές κοινωνικές, ενεργειακές και οικονομικές επιπτώσεις, χωρίς να συνοδεύεται από μηχανισμούς δίκαιης μετάβασης ή ουσιαστική πρόνοια για τα ευάλωτα νοικοκυριά.
Η Συγκυρία της Ψήφισης
Ένα ιδιαίτερο –και πολιτικά σημαντικό– στοιχείο είναι η περίοδος κατά την οποία ψηφίστηκε ο νόμος: μέσα στην πανδημία, όταν η κοινωνία βρισκόταν υπό συνθήκες περιορισμών, φόβου και αποπροσανατολισμού. Ο δημόσιος διάλογος ήταν περιορισμένος, οι συλλογικές αντιδράσεις αποδυναμωμένες, και ο διάλογος για τη φύση και τις συνέπειες της Πράσινης Συμφωνίας ουσιαστικά δεν έγινε ποτέ.
Αυτός ο "περασμένος στα ψιλά" τρόπος ψήφισης ενός τόσο κρίσιμου νομοθετήματος εγείρει ερωτήματα για τη δημοκρατική νομιμοποίηση του εγχειρήματος, αλλά και για την ικανότητα της πολιτικής τάξης να εκπροσωπήσει κοινωνικά συμφέροντα πέρα από το κυρίαρχο αφήγημα της "πράσινης ανάπτυξης".
Η ενεργειακή πολιτική της Ε.Ε., δεν είναι απλώς αποτυχημένη. Είναι επικίνδυνη :
Υπονομεύει την κοινωνική συνοχή, οδηγεί σε μαζική αποβιομηχάνιση, σε ανεργία, και τελικά στην πολιτική αποσταθεροποίηση — όπως αποτυπώνεται ήδη στις κάλπες με την ενίσχυση ακραίων πολιτικών σχημάτων.
🔗ΣΤΗΝΟΥΝ ΑΣΧΗΜΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ, ΒΥΘΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΣΑΝ ΠΡΟΠΕΤΑΣΜΑ ΚΑΠΝΟΥ, ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ.
Διαβάστε περισσότερα »
