Με αφορμή τα 35 χρόνια από την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στην
Μητέρα Τερέζα, πληθαίνουν οι φωνές όσων υποστηρίζουν πως η Οσία της Καλκούτα
δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένας καλά κατασκευασμένος και ψεύτικος μύθος
«Στα
μάτια της Νορβηγικής Επιτροπής των Βραβείων Νόμπελ, η Μητέρα Τερέζα αποτελεί
παράδειγμα ανθρώπινου πνεύματος που πραγματοποίησε εποικοδομητικές προσπάθειες
για την εξάλειψη της πείνας και της φτώχειας σε όλη τη υφήλιο, αλλά και την
διασφάλιση ενός καλύτερου και ασφαλέστερου μέλλοντος για όλη την παγκόσμια
κοινότητα».
Αυτό έλεγε, εν συντομία, η ανακοίνωση που εκδόθηκε στο Όσλο σαν σήμερα, πριν
35 χρόνια, από την Επιτροπή των βραβείων, απονέμοντας το Νόμπελ Ειρήνης στην
μικροσκοπική μοναχή, η οποία γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου του 1910 κι έφυγε
από τη ζωή στις 5 Σεπτεμβρίου του 1997, πλήρης ημερών και διάσημη για το
φιλανθρωπικό της έργο στην Ινδία.
Η «Αγία της Καλκούτα», όπως ονομαζόταν, λόγω της πολυετούς της φιλανθρωπικής
δράσης στην μεγάλη ινδική πόλη, γεννήθηκε ως Ανιέζ Γκόντζε Μποζάντζιου στα
Σκόπια της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και σήμερα πρωτεύουσας της ΠΓΔτΜ –η
καταγωγή της, ωστόσο, ήταν από την πόλη Σκόδρα της Αλβανίας και θεωρείται
Αλβανίδα. Το 1929 μετέβη στη πόλη Νταρτζίλινγκ της Ινδίας και δυο χρόνια μετά
ορκίστηκε μοναχή. Από το 1937 διέμενε στην Καλκούτα, αρχικά εργαζόμενη ως
δασκάλα σε ένα σχολείο και από το 1950 ως εντεταλμένη από το Βατικανό για να
διεξάγει ιεραποστολικό έργο. Το 1952 μετέτρεψε έναν παλαιό Ινδουιστικό ναό της
πόλης σε νοσοκομείο και το 1955 άνοιξε ένα ορφανοτροφείο. Έγινε το απόλυτο
σύμβολο της προσφοράς και της ανιδιοτέλειας, στη συνέχεια ίδρυσε τους
Ιεραπόστολους της Ελεημοσύνης και έγινε γνωστή στα δυτικά ΜΜΕ ως η «Αγία των
Φτωχών» που αφιέρωσε τη ζωή της στους άστεγους και αρρώστους του πλανήτη
μας.
Θαυμάσια, ως εδώ, θα πει κανείς και μπράβο της που τα έκανε όλα αυτά. Όμως
Θαυμάσια, ως εδώ, θα πει κανείς και μπράβο της που τα έκανε όλα αυτά. Όμως