Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία το χρέος της χώρας αυτή την στιγμή είναι 312,7 δις ευρώ και όσο κι αν θέλει η κυβέρνηση να πανηγυρίζει ότι κατάφερε να το μειώσει από το τέλος του 2014 κατά 2 δις ευρώ, αυτό δεν έγινε λόγω των εσόδων του δημοσίου από την πραγματική οικονομία της χώρας, αλλά από την επιστροφή των χρημάτων του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που μετακινήθηκαν για να πάρει μερίδιο αυτών και το ΔΝΤ για την δόση του.
Παράλληλα τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους είναι μόλις 796 εκατ. ευρώ. Βρισκόμαστε δηλαδή στο -312 δις ευρώ. Όμως αυτό δεν είναι το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα. Το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στα στοιχεία των επιχειρήσεων που έχουν βάλει οριστικά λουκέτο και που ήταν ο κύριος τροφοδότης του κράτους μέσω φορολογίας.
Επενδύσεις σε Αποικία
Από τα στοιχεία της ΓΣΕΒΕΕ μόνο για το διάστημα από το 2008 μέχρι το 2013 έβαλαν λουκέτο 230,000 επιχειρήσεις και χάθηκαν 800,000 θέσεις εργασίας. Ακόμα τα στοιχεία
από το 2013 μέχρι σήμερα δεν έχουν βγει και θα είναι τραγικότερα διότι εκατοντάδες χιλιάδες ήταν οι ελεύθεροι επιχειρηματίες που προσπαθούσαν να επιβιώσουν χρηματοδοτώντας με τις τελευταίες οικονομίες τους την δουλειά δεκαετιών, βάζοντας χρέος οι ίδιοι στον εαυτό τους.
Από τον Ιανουάριο μέχρι σήμερα στην Θεσσαλονίκη κλείνουν καθημερινώς 4 βιοτεχνίες, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης. Οι πλειονότητα των επιχειρήσεων που όχι απλά έκλεισαν αλλά είναι χρεωμένες ανήκουν στην μεταποίηση και στο εμπόριο. Στα μνημονιακά χρόνια που διανύουμε εξαφανίστηκε διαπαντός τόσο η κύρια πηγή εσόδων του δημοσίου αλλά και οι εξειδικευμένοι εργατοϋπάλληλοι που δούλευαν σε αυτές .
Αυτοί που έχασαν την δουλειά τους είναι χρονίως άνεργοι σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ και μεγαλύτεροι κατά έξι χρόνια από την τελευταία ημέρα της εργασίας τους. Όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο γρήγορα θα μείνουν στο ράφι λόγω ηλικίας ως μη επιλέξιμοι από οποιαδήποτε επιχείρηση κι αν ανοίξει. Αν σκεφτεί κανείς ότι οι περισσότεροι από αυτούς είχαν και ένα δάνειο για το σπίτι τους, τότε δεν χρειάζεται να είσαι καθηγητής οικονομικών για να καταλάβεις ότι είναι έτοιμοι να πάνε για μεροκάματο ακόμα και για 24 ώρες το 24ωρο.
Αντίθετα οι επιχειρήσεις που ανοίγουν με ταχύτητα φωτός είναι επιχειρήσεις μπαρ, καφέ και εστίασης. Η ζωή αυτών των επιχειρήσεων δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη του ενός έτους εφόσον η φορολογία, οι ασφαλιστικές εισφορές και οι λογαριασμοί ΔΕΚΟ είναι τόσο υψηλοί που οι νέοι αυτοί επιχειρηματίες ακολουθούν τον δρόμο των παλαιών στημένοι στις εφορίες και τα ΚΕΑΟ για να μπουν σε ρύθμιση των 100 δόσεων. Επίσης, η οικονομική στενότητα των πολιτών κάνει τον καφέ ακόμα και του 1 ευρώ να φαντάζει πολυτέλεια.
Μόλις θα αλλάξουν οι συντελεστές του ΦΠΑ προς τα πάνω και όταν οι αγορές θα πρέπει να γίνονται με χρεωστικές κάρτες για να ελέγχεται το κομπόδεμα του καθενός που δεν το έχει στην τράπεζα, μόνο η βόλτα στην κατ' ευφημισμό αγορά θα είναι σαν ταξίδι στο διάστημα.
Τα "πακέτα" φέρνουν χρέη όχι ανάπτυξη
Παρ' όλη αυτή την οικονομική συντέλεια που έχει έρθει στην χώρα, η κυβέρνηση θέλει να πείσει ότι τα επενδυτικά πακέτα Γιούνκερ των 500 εκατ. ευρώ που θα έρθουν στην χώρα θα λύσουν το πρόβλημα των μικρομεσαίων και ότι η νέα Συμφωνία που θα φέρει 50 δις άμεσα στην χώρα θα κινήσουν την αγορά. Καταρχάς τα δάνεια για τους μικρομεσαίους που ο κ. Σταθάκης τα θεωρεί μεγάλη ανάπτυξη δεν είναι τίποτε άλλο από δάνεια που απλά θα έχουν μικρότερο επιτόκιο από αυτό που θα έδιναν οι ιδιωτικές τράπεζες. Δηλαδή επιτόκιο στο επίπεδο προ μνημονίου. Όμως το θέμα είναι να πάρεις δάνειο ή να ξεχρεώνεις το δάνειο;
Ένα παρόμοιο κόλπο είχε κάνει και η κυβέρνηση Σημίτη για "επιδοτούμενους νέους επιχειρηματίες" που με το μεγάλο ντου που έκαναν έκλεισαν δεκάδες παλιές επιχειρήσεις και χρέωσαν τους "νέους επιχειρηματίες" με τόκους δανείου και οφειλές στο πρώην ΤΕΒΕ.
Αν ήταν να κινηθεί η αγορά με δανεικά, τότε από το 2010 η συνεχώς δανειζόμενη Ελλάδα θα έπρεπε να είναι η πιο αναπτυγμένη χώρα στον πλανήτη. Αντιθέτως χρεώθηκε εκατοντάδες δις, κατέστρεψε την πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή, εισέπραξε εκατοντάδες δις από μνημονιακά χαράτσια από τους πολίτες και είναι διπλάσια χρεωμένη και με αχρηστευμένα τα γρανάζια που κινούσαν τη μηχανή της πραγματική οικονομίας.
Το χρέος είναι επιπλέον 161 δις
Οι Έλληνες δεν χρωστάνε με το ζόρι μόνο τα 312 δις στους δανειστές, αλλά χρωστάνε 80 δις σε επιχειρηματικά και στεγαστικά δάνεια στις τράπεζες, 70 δις στην εφορία, 10 δις στα ασφαλιστικά ταμεία, 1,8 δις στην ΔΕΗ συν τα χρωστούμενα σε δάνεια μεταξύ ιδιωτών. Άρα το χρέος των Ελλήνων δεν είναι 312 δις ευρώ, αλλά τουλάχιστον 473,8 δις ευρώ τα οποία προσαυξάνονται με το δευτερόλεπτο.
Όποιο σύστημα οικονομικό και να υιοθετήσουν από την Ε.Ε, από τον ΟΟΣΑ, από τη Αμερική και από την Ευρωπαϊκή Επενδυτική Τράπεζα η οικονομία της Ελλάδας είναι τελειωμένη όσο επιμένει να θέλει να παραμείνει αποικιοκρατούμενη χώρα. Το κίνητρο που ήταν παραγωγή και δημιουργία για μεγαλύτερο τζίρο, για μεγαλύτερο μισθό, για άνοδο στην ιεραρχία στον κάθε τομέα πραγματικής εργασίας έχει δια παντός ενταφιαστεί.
Το μόνο που μπορεί να φέρουν τα πακέτα δανεικής βοήθειας είναι ένας μισθός της ευρωπαϊκής Ρουμανίας των 250 ευρώ μόνο για να μη πεινάσει ο αραχνιασμένος από την ανεργία εργάτης, οικοδόμος, τεχνίτης, πωλητής, κοκ. Και αυτό το σενάριο είναι καλό, διότι το κακό σενάριο είναι να σφάζονται μεταξύ τους άνεργοι μετανάστες με άνεργους ιθαγενείς για το ποιος θα δουλέψει 12ωρο ανασφάλιστος αντί πινακίου εισαγόμενης φακής.
Ξενοφώντας Ερμείδης
ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ:Α.Τ.
