Ψωμί! €υρώ! Ζαν Ζακ Ρουσσώ!
Το κείμενο που ακολουθεί είναι ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟ! Οφείλουμε να κάνουμε το παν για να ανατρέψουμε την κατάσταση.
Η σημερινή Ελλάδα είναι απείρως πιο αδύναμη από την Ελλάδα της περιόδου 1985-1993. Απείρως πιο εξευτελισμένη και εκπορνευμένη. Πιο «μικρή» και πιο συρρικνωμένη από πλευράς επιρροής, ισχύος και εκτοπίσματος. Πιο γερασμένη. Με μικρότερα και πιο χαμηλά επίπεδα αυτοπεποίθησης και αυτοσεβασμού, ζωτικότητας και δυναμισμού. Ακόμη περισσότερο εξαρτημένη και εξω-εθνικά ελεγχόμενη. Πιο χυδαία, εθελόδουλη και υποτακτική. Παραδομένη και παραιτημένη.
Το 1990 η μέση ηλικία στην Ελλάδα ήταν 36 έτη και σήμερα είναι 44 έτη. Η Ελλάδα τότε ήταν η 69η μεγαλύτερη πληθυσμιακά χώρα στον πλανήτη και σήμερα βρίσκεται στην 83η θέση (Τουρκία 21η και 19η θέση αντίστοιχα). Ο πληθυσμός της Ελλάδας ήταν 10.1 εκατομμύρια το 1990 και σήμερα - υποτίθεται πως - είναι 10.9 εκατομμύρια. Της Τουρκίας 54 εκατομμύρια τότε και 79 εκατομμύρια σήμερα: πληθυσμιακή αύξηση 800.000 η Ελλάδα, 25.000.000 η Τουρκία (ούτε καν 1 προς 25).
Σημειώσεις
Ι
[-] Ωραία είναι η ακατάσχετη και γραφική κόμματόλογία (στις περισσότερες περιπτώσεις αναλυτικά στείρα) και ο χαβαλές για λόγους παραταξιακούς ή κομματικούς, αλλά στο τέλος σε καθιστά υπανάπτυκτο («δεξιό ή αριστερό»). Υπάρχει και η εθνική διάσταση των πραγμάτων εκτός από την κομματική και παραταξιακή, και τις ερμηνείες που προσπαθούν να «ξεπλύνουν» ή/και να δικαιολογήσουν «χαμένα χρόνια» για ένα κόμμα. Τα προηγούμενα μεγέθη είναι σοβαρά.
Έχουν βαθιές, μακροπρόθεσμες και σχεδόν μη αναστρέψιμες επιπτώσεις και συνέπειες.
[-] Η σημερινή μέση ηλικία στην Κύπρο είναι 36 έτη, στην Ιρλανδία και στην Κίνα 37 και στις Η.Π.Α 38 έτη. Εκεί που βρίσκονται σήμερα αυτές οι χώρες βρισκόταν η Ελλάδα περίπου το 1990. Η μέση ηλικία στην Τουρκία είναι 30 έτη (εκεί που ήταν η Ελλάδα μεταξύ 1960 και 1970).
[-] Μα το κατά κεφαλήν ανέβηκε (εικονικά) σε 12 μήνες, μεταξύ 2002 και 2003, κατά 5000 δολάρια!, ωρύεται κάποιος. Ναι... και μέσα σε έξι χρόνια, μεταξύ 2002 και 2008, ανέβηκε κατά 17.000 δολάρια (νομίζεις)... Θύμα (ή κορόϊδο).
[-] Αν πρέπει να αποφασίσουμε ποια από τις δύο περιόδους (21 χρόνια έκαστη) της λεγόμενης μεταπολίτευσης ήταν περισσότερο καταστροφική, με ευκολία, μπορούμε να συμπεράνουμε πως η περίοδος 1995-2016 ήταν απείρως καταστροφικότερη από την περίοδο 1974-1995 (αν και η καθοδική πορεία της χώρας ξεκινά παλαιότερα). Το πρόβλημα όμως είναι ευρύτερο.
II
Στην Ελλάδα, οι άνθρωποι θα πρέπει να καταλάβουν πως 180 - και πλέον - χρόνια μετά από την ίδρυση της, η ελληνική πολιτεία αποτελεί - ή συμπεριφέρεται ως - ένα παράρτημα, ένα υποτελές κράτος-πελάτη, το οποίο κυβερνούν ανδρείκελα και μαριονέτες. Οι φυσικοί εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος της χώρας επιδιώκουν, ως προς την εξωτερική διάσταση, την εύνοια παραγόντων του παγκόσμιου πολίτικου συστήματος και διαφόρων υπέρ/έξω-εθνικών δρώντων, και την αναγνώρισή τους ως τοπικό διαχειριστικό βραχίωνα μέσω της απεριόριστης συμμόρφωσης στις όποιες επιθυμίες τους, ενώ ως προς την εσωτερική διάσταση, επιδιώκουν την νομή του κράτους, την απομύζηση των δυνατοτήτων της χώρας ως κοινωνίας και οικονομίας (και του ''brand name'' «Ελλάδα», όλα τα κατέστρεψαν), την εκποίηση -και όχι αξιοποίηση- πόρων (ανθρώπινων, περιβαλλοντικών, φυσικών, ιστορικών ή άλλων), τον πολιτισμικό ευνουχισμό και ετεροκαθορισμό (στα πλαίσια μιας διαδικασίας αφομοίωσης), και την άνευ όρων γεωπολιτική πρόσδεση και εξάρτηση του κράτους, με κύριο στόχο την επιβίωση τους στις νέες παγκόσμιες συνθήκες, «πάση θυσία».
Η Ελλάδα, ως κράτος, και όχι ως αντίληψη περί πατρίδας ή/και ρίζας, κατάντησε μια πολιτική οντότητα στην οποία δεν αξίζει να ζεις και για την οποία δεν αξίζει να πεθάνεις. Ως οντότητα στο διεθνές και παγκόσμιο περιβάλλον, και όχι ως ιδέα ή έννοια, αποτελεί ένα κράτος ντροπής, εκπόρνευσης και εξευτελισμού, ηθικής κατάπτωσης, υλικό-πνευματικής γήρανσης και αποθέωσης της παρακμής και της εθελοδουλείας. Υπό αυτές τις συνθήκες ή/και γι' αυτούς τους λόγους, δεν έχει κανένα μέλλον στον νέο παγκόσμιο ιστορικό αιώνα, όσο υποτακτική κι αν είναι, όσες άνευ όρων παραχωρήσεις κι αν κάνει, όση απεριόριστη συμμόρφωση κι αν επιδείξει σε ξένες επιθυμίες. Γιατί δεν έχει, δεν διαθέτει, ουσιαστικό λόγο ύπαρξης. Η Ελλάδα έχει ανάγκη, χρειάζεται λόγο ύπαρξης. Λόγο για τον οποίο θα μπορεί να αγωνισθεί (και όχι λόγους για να συμμορφωθεί και να αφομοιωθεί).
Σημειώσεις
[-] Οι πολίτες αυτής της χώρας, για λόγους τους οποίους αδυνατώ να καταλάβω (μάλλον ψυχολογικής υφής), φαίνεται να παίρνουν στα σοβαρά τα ανδρείκελα και τις μαριονέτες.
[-] Στην εκποίηση πόρων περιλαμβάνεται και η επιχείρηση εξαγωγής ανθρώπων (την οποία ονομάζουμε «μετανάστευση»), η οποία λειτουργεί σε σημεία συμπληρωματικά με το πρότυπο μιας οικονομίας εξαγωγής κεφαλαίων δια μέσου του χρέους. Η μετανάστευση και η ακόμη μεγαλύτερη γήρανση της ελληνικής κοινωνίας, επίσης συνέβαλε στην διάσωση του πολιτικού συστήματος.
[-] Τα περί «αριστεράς και δεξιάς» αποτελούν αστειότητες και απόψεις πολιτικού νηπιαγωγείου που στοχεύουν στην καθήλωση των πολιτών. Στόχος ο οποίος έχει επιτευχθεί σε απόλυτο βαθμό.
[-] Στην χώρα αυτή, η εκπόρνευση ονομάζεται «ρεαλισμός» και ο νταβατζής «εταίρος» (ή «σωτήρας»).
[-] Αναφέρομαι σε λόγο και όχι σε «δικαίωμα» ύπαρξης. Προφανώς δικό της, ενδογενή, λόγο ύπαρξης.
III
Ο λόγος ύπαρξης, ο προσανατολισμός ή/και η διαμόρφωση ενός στρατηγικού δόγματος, εδράζεται θεμελιωδώς στην αντίληψη που έχει μια χώρα για τον κόσμο (και για την θέση της μέσα σε αυτόν τον κόσμο). Η Ελλάδα π.χ, δεν ανέπτυξε ποτέ ένα στρατηγικό δόγμα της προκοπής (ούτε πρόκειται να αναπτύξει με τα μυαλά που κουβαλάει) γιατί δεν έχει δική της ματιά για τον κόσμο (πόσο μάλλον παγκόσμια ματιά) και δικό της λόγο να υπάρχει μέσα στον κόσμο [*]. Ζει και βλέπει μέσα από τα μάτια των άλλων (τις ανάγκες, την αυτοκατανόηση τους -την οποία ενστερνίζεται ως δική της- και τα συμφέροντα τους). Η γριά Ελλάδα, οδηγείται σε όλεθρο και πανωλεθρία και παίζει με τα ευρώ-μπικουτί της (εάν δεχτούμε πως δεν βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση. Έχουν καταλάβει άραγε τι συνέβη τα τελευταία χρόνια με την μετανάστευση περίπου 450.000 ανθρώπων κάτω των 45-50 ετών; Ξέρουν πόσοι άνθρωποι υπάρχουν στην Ελλάδα μεταξύ 18 και 45 ετών;). Ήδη έχασε το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα. Ενός αιώνα με δημογραφικά, τεχνολογικά και πολιτικά φρενήρεις ρυθμούς.
Όταν αντιλαμβάνεσαι, έστω ελάχιστα, τους ρυθμούς των καιρών μας, τις εξελίξεις και τους μετασχηματισμούς που λαμβάνουν χώρα, είναι αδύνατον να επιδεικνύεις ανοχή απέναντι στους κυβερνώντες και την ασημαντότητα τους. Αποτελεί κοινό τόπο, είναι αυτονόητο, πως όλοι αυτοί πρέπει να εξαφανιστούν - από την δημόσια σφαίρα - με συνοπτικές διαδικασίες. Εάν η Ελλάδα δεν έχει να παρουσιάσει τίποτα άλλο πέρα από αυτούς και μια διαφορετική αντίληψη για τον εαυτό της, μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει, τότε είναι απλό: τελειώνει.
Σημειώσεις
[*] Και επειδή είναι υποτελές κράτος-πελάτης (client/vassal state). Δεν θα επιβιώσουν αυτά τα κράτη στον 21ο αιώνα. Δεν έχουν τις προϋποθέσεις.
[-] Όταν η ματιά σου για τον 21ο αιώνα είναι το «ανήκωμεν εις την Δύσιν», το «πάση θυσία» και διάφοροι καμουφλαρισμένοι ευρωκεντρισμοί του 19ου αιώνα, τότε δεν είναι καθόλου περίεργο που έχασες το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα (και που προσκυνάς και προσεύχεσαι γύρω από το ευρώ-μανουάλι, ανάβοντας κερί). Γιατί η αντίληψη σου για τον κόσμο είναι -της πλάκας- εκτός τόπου και χρόνου (πολιτισμικού, ιστορικού, δημογραφικού).
[-] Δεν είναι δυνατόν ο λόγος ύπαρξης σου να είναι «να γίνεις επιτέλους μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα» (μια ηλίθια αοριστολογία καθώς μιλάμε για εντελώς διαφορετικά συστήματα μεταξύ αυτών των χωρών) ή να αποτελεί στρατηγικό σου δόγμα η τοπικοποίηση ή/και εσωτερίκευση του δόγματος ασφαλείας της Ουάσινγκτον ή/και των Βρυξελλών. Εσύ δεν βρίσκεσαι ούτε στον Ρήνο ούτε στο ''East Coast'' και στο ''Rock Creek''.
Αν συνεχίσει αυτή την πορεία, το «ευρωπαϊκό» μέλλον ή/και η «ευρωπαϊκή» προοπτική της Ελλάδας είναι να αποτελέσει κάτι μεταξύ Ellis Island και Guantánamo Bay της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Υ.γ. Πολιτικό σύνθημα από το μέλλον: Ψωμί! €υρώ! Ζαν Ζακ Ρουσσώ!
πηγή: Δ`~. Κοσμοϊδιογλωσσία
Το είδαμε ΕΔΩ
Διαμόρφωση:Α.Τ.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟ! Οφείλουμε να κάνουμε το παν για να ανατρέψουμε την κατάσταση.
Η σημερινή Ελλάδα είναι απείρως πιο αδύναμη από την Ελλάδα της περιόδου 1985-1993. Απείρως πιο εξευτελισμένη και εκπορνευμένη. Πιο «μικρή» και πιο συρρικνωμένη από πλευράς επιρροής, ισχύος και εκτοπίσματος. Πιο γερασμένη. Με μικρότερα και πιο χαμηλά επίπεδα αυτοπεποίθησης και αυτοσεβασμού, ζωτικότητας και δυναμισμού. Ακόμη περισσότερο εξαρτημένη και εξω-εθνικά ελεγχόμενη. Πιο χυδαία, εθελόδουλη και υποτακτική. Παραδομένη και παραιτημένη.
Το 1990 η μέση ηλικία στην Ελλάδα ήταν 36 έτη και σήμερα είναι 44 έτη. Η Ελλάδα τότε ήταν η 69η μεγαλύτερη πληθυσμιακά χώρα στον πλανήτη και σήμερα βρίσκεται στην 83η θέση (Τουρκία 21η και 19η θέση αντίστοιχα). Ο πληθυσμός της Ελλάδας ήταν 10.1 εκατομμύρια το 1990 και σήμερα - υποτίθεται πως - είναι 10.9 εκατομμύρια. Της Τουρκίας 54 εκατομμύρια τότε και 79 εκατομμύρια σήμερα: πληθυσμιακή αύξηση 800.000 η Ελλάδα, 25.000.000 η Τουρκία (ούτε καν 1 προς 25).
Σημειώσεις
Ι
[-] Ωραία είναι η ακατάσχετη και γραφική κόμματόλογία (στις περισσότερες περιπτώσεις αναλυτικά στείρα) και ο χαβαλές για λόγους παραταξιακούς ή κομματικούς, αλλά στο τέλος σε καθιστά υπανάπτυκτο («δεξιό ή αριστερό»). Υπάρχει και η εθνική διάσταση των πραγμάτων εκτός από την κομματική και παραταξιακή, και τις ερμηνείες που προσπαθούν να «ξεπλύνουν» ή/και να δικαιολογήσουν «χαμένα χρόνια» για ένα κόμμα. Τα προηγούμενα μεγέθη είναι σοβαρά.
Έχουν βαθιές, μακροπρόθεσμες και σχεδόν μη αναστρέψιμες επιπτώσεις και συνέπειες.
[-] Η σημερινή μέση ηλικία στην Κύπρο είναι 36 έτη, στην Ιρλανδία και στην Κίνα 37 και στις Η.Π.Α 38 έτη. Εκεί που βρίσκονται σήμερα αυτές οι χώρες βρισκόταν η Ελλάδα περίπου το 1990. Η μέση ηλικία στην Τουρκία είναι 30 έτη (εκεί που ήταν η Ελλάδα μεταξύ 1960 και 1970).
[-] Μα το κατά κεφαλήν ανέβηκε (εικονικά) σε 12 μήνες, μεταξύ 2002 και 2003, κατά 5000 δολάρια!, ωρύεται κάποιος. Ναι... και μέσα σε έξι χρόνια, μεταξύ 2002 και 2008, ανέβηκε κατά 17.000 δολάρια (νομίζεις)... Θύμα (ή κορόϊδο).
[-] Αν πρέπει να αποφασίσουμε ποια από τις δύο περιόδους (21 χρόνια έκαστη) της λεγόμενης μεταπολίτευσης ήταν περισσότερο καταστροφική, με ευκολία, μπορούμε να συμπεράνουμε πως η περίοδος 1995-2016 ήταν απείρως καταστροφικότερη από την περίοδο 1974-1995 (αν και η καθοδική πορεία της χώρας ξεκινά παλαιότερα). Το πρόβλημα όμως είναι ευρύτερο.
II
Στην Ελλάδα, οι άνθρωποι θα πρέπει να καταλάβουν πως 180 - και πλέον - χρόνια μετά από την ίδρυση της, η ελληνική πολιτεία αποτελεί - ή συμπεριφέρεται ως - ένα παράρτημα, ένα υποτελές κράτος-πελάτη, το οποίο κυβερνούν ανδρείκελα και μαριονέτες. Οι φυσικοί εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος της χώρας επιδιώκουν, ως προς την εξωτερική διάσταση, την εύνοια παραγόντων του παγκόσμιου πολίτικου συστήματος και διαφόρων υπέρ/έξω-εθνικών δρώντων, και την αναγνώρισή τους ως τοπικό διαχειριστικό βραχίωνα μέσω της απεριόριστης συμμόρφωσης στις όποιες επιθυμίες τους, ενώ ως προς την εσωτερική διάσταση, επιδιώκουν την νομή του κράτους, την απομύζηση των δυνατοτήτων της χώρας ως κοινωνίας και οικονομίας (και του ''brand name'' «Ελλάδα», όλα τα κατέστρεψαν), την εκποίηση -και όχι αξιοποίηση- πόρων (ανθρώπινων, περιβαλλοντικών, φυσικών, ιστορικών ή άλλων), τον πολιτισμικό ευνουχισμό και ετεροκαθορισμό (στα πλαίσια μιας διαδικασίας αφομοίωσης), και την άνευ όρων γεωπολιτική πρόσδεση και εξάρτηση του κράτους, με κύριο στόχο την επιβίωση τους στις νέες παγκόσμιες συνθήκες, «πάση θυσία».
Η Ελλάδα, ως κράτος, και όχι ως αντίληψη περί πατρίδας ή/και ρίζας, κατάντησε μια πολιτική οντότητα στην οποία δεν αξίζει να ζεις και για την οποία δεν αξίζει να πεθάνεις. Ως οντότητα στο διεθνές και παγκόσμιο περιβάλλον, και όχι ως ιδέα ή έννοια, αποτελεί ένα κράτος ντροπής, εκπόρνευσης και εξευτελισμού, ηθικής κατάπτωσης, υλικό-πνευματικής γήρανσης και αποθέωσης της παρακμής και της εθελοδουλείας. Υπό αυτές τις συνθήκες ή/και γι' αυτούς τους λόγους, δεν έχει κανένα μέλλον στον νέο παγκόσμιο ιστορικό αιώνα, όσο υποτακτική κι αν είναι, όσες άνευ όρων παραχωρήσεις κι αν κάνει, όση απεριόριστη συμμόρφωση κι αν επιδείξει σε ξένες επιθυμίες. Γιατί δεν έχει, δεν διαθέτει, ουσιαστικό λόγο ύπαρξης. Η Ελλάδα έχει ανάγκη, χρειάζεται λόγο ύπαρξης. Λόγο για τον οποίο θα μπορεί να αγωνισθεί (και όχι λόγους για να συμμορφωθεί και να αφομοιωθεί).
Σημειώσεις
[-] Οι πολίτες αυτής της χώρας, για λόγους τους οποίους αδυνατώ να καταλάβω (μάλλον ψυχολογικής υφής), φαίνεται να παίρνουν στα σοβαρά τα ανδρείκελα και τις μαριονέτες.
[-] Στην εκποίηση πόρων περιλαμβάνεται και η επιχείρηση εξαγωγής ανθρώπων (την οποία ονομάζουμε «μετανάστευση»), η οποία λειτουργεί σε σημεία συμπληρωματικά με το πρότυπο μιας οικονομίας εξαγωγής κεφαλαίων δια μέσου του χρέους. Η μετανάστευση και η ακόμη μεγαλύτερη γήρανση της ελληνικής κοινωνίας, επίσης συνέβαλε στην διάσωση του πολιτικού συστήματος.
[-] Τα περί «αριστεράς και δεξιάς» αποτελούν αστειότητες και απόψεις πολιτικού νηπιαγωγείου που στοχεύουν στην καθήλωση των πολιτών. Στόχος ο οποίος έχει επιτευχθεί σε απόλυτο βαθμό.
[-] Στην χώρα αυτή, η εκπόρνευση ονομάζεται «ρεαλισμός» και ο νταβατζής «εταίρος» (ή «σωτήρας»).
[-] Αναφέρομαι σε λόγο και όχι σε «δικαίωμα» ύπαρξης. Προφανώς δικό της, ενδογενή, λόγο ύπαρξης.
III
Ο λόγος ύπαρξης, ο προσανατολισμός ή/και η διαμόρφωση ενός στρατηγικού δόγματος, εδράζεται θεμελιωδώς στην αντίληψη που έχει μια χώρα για τον κόσμο (και για την θέση της μέσα σε αυτόν τον κόσμο). Η Ελλάδα π.χ, δεν ανέπτυξε ποτέ ένα στρατηγικό δόγμα της προκοπής (ούτε πρόκειται να αναπτύξει με τα μυαλά που κουβαλάει) γιατί δεν έχει δική της ματιά για τον κόσμο (πόσο μάλλον παγκόσμια ματιά) και δικό της λόγο να υπάρχει μέσα στον κόσμο [*]. Ζει και βλέπει μέσα από τα μάτια των άλλων (τις ανάγκες, την αυτοκατανόηση τους -την οποία ενστερνίζεται ως δική της- και τα συμφέροντα τους). Η γριά Ελλάδα, οδηγείται σε όλεθρο και πανωλεθρία και παίζει με τα ευρώ-μπικουτί της (εάν δεχτούμε πως δεν βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση. Έχουν καταλάβει άραγε τι συνέβη τα τελευταία χρόνια με την μετανάστευση περίπου 450.000 ανθρώπων κάτω των 45-50 ετών; Ξέρουν πόσοι άνθρωποι υπάρχουν στην Ελλάδα μεταξύ 18 και 45 ετών;). Ήδη έχασε το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα. Ενός αιώνα με δημογραφικά, τεχνολογικά και πολιτικά φρενήρεις ρυθμούς.
Όταν αντιλαμβάνεσαι, έστω ελάχιστα, τους ρυθμούς των καιρών μας, τις εξελίξεις και τους μετασχηματισμούς που λαμβάνουν χώρα, είναι αδύνατον να επιδεικνύεις ανοχή απέναντι στους κυβερνώντες και την ασημαντότητα τους. Αποτελεί κοινό τόπο, είναι αυτονόητο, πως όλοι αυτοί πρέπει να εξαφανιστούν - από την δημόσια σφαίρα - με συνοπτικές διαδικασίες. Εάν η Ελλάδα δεν έχει να παρουσιάσει τίποτα άλλο πέρα από αυτούς και μια διαφορετική αντίληψη για τον εαυτό της, μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει, τότε είναι απλό: τελειώνει.
Σημειώσεις
[*] Και επειδή είναι υποτελές κράτος-πελάτης (client/vassal state). Δεν θα επιβιώσουν αυτά τα κράτη στον 21ο αιώνα. Δεν έχουν τις προϋποθέσεις.
[-] Όταν η ματιά σου για τον 21ο αιώνα είναι το «ανήκωμεν εις την Δύσιν», το «πάση θυσία» και διάφοροι καμουφλαρισμένοι ευρωκεντρισμοί του 19ου αιώνα, τότε δεν είναι καθόλου περίεργο που έχασες το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα (και που προσκυνάς και προσεύχεσαι γύρω από το ευρώ-μανουάλι, ανάβοντας κερί). Γιατί η αντίληψη σου για τον κόσμο είναι -της πλάκας- εκτός τόπου και χρόνου (πολιτισμικού, ιστορικού, δημογραφικού).
[-] Δεν είναι δυνατόν ο λόγος ύπαρξης σου να είναι «να γίνεις επιτέλους μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα» (μια ηλίθια αοριστολογία καθώς μιλάμε για εντελώς διαφορετικά συστήματα μεταξύ αυτών των χωρών) ή να αποτελεί στρατηγικό σου δόγμα η τοπικοποίηση ή/και εσωτερίκευση του δόγματος ασφαλείας της Ουάσινγκτον ή/και των Βρυξελλών. Εσύ δεν βρίσκεσαι ούτε στον Ρήνο ούτε στο ''East Coast'' και στο ''Rock Creek''.
Αν συνεχίσει αυτή την πορεία, το «ευρωπαϊκό» μέλλον ή/και η «ευρωπαϊκή» προοπτική της Ελλάδας είναι να αποτελέσει κάτι μεταξύ Ellis Island και Guantánamo Bay της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Υ.γ. Πολιτικό σύνθημα από το μέλλον: Ψωμί! €υρώ! Ζαν Ζακ Ρουσσώ!
πηγή: Δ`~. Κοσμοϊδιογλωσσία
Το είδαμε ΕΔΩ
Διαμόρφωση:Α.Τ.
