Του Νίκου Κλειτσίκα
Το δυτικό μυθιστόρημα για το “δικτατορικό καθεστώς Άσαντ” κατέρρευσε μέσα σε μια
γελοιότητα που δεν έχει προηγούμενο.
Το γνωστό και δοκιμασμένο σενάριο της δύσης -πάντα με την επιμέλεια κι ευθύνη της
δημοσιογραφικής πορνείας-, περί χημικών όπλων, σφαγές αμάχων, καταπίεση του λαού, “
εκδημοκρατισμός” της Συρίας και την “
αραβική άνοιξη made in USA” να μην μπορεί να εξελιχθεί όπως σχεδιάστηκε, απέτυχε.
Οι μεγάλοι “αναλυτές” της Cia και Μοσάντ, αποδείχθηκαν γυμνοί μπροστά στην πραγματικότητα της Συριακής κοινωνίας και των ενεργειακών συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων.
Κι η γύμνια του “βασιλιά” (Δύση) δεν εκτίμησε πως η σημερινή ηγεσία της Ρωσίας έχει ανατραφεί στις δομές της Σοβιετικής Ένωσης, του μεγάλου αντίπαλου παίκτη απέναντι στη δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Ο Πούτιν, στέλεχος της Γκα Κε Μπε, ο Σεργκέι Λαβρόφ, της μεγάλης διπλωματικής Σχολής της ΕΣΣΔ, κατόρθωσαν να επιβάλουν το δικό τους παιχνίδι στη διεθνή σκακιέρα.
Πάντα λόγω της υπεροψίας των δυτικών και του εφησυχασμού τους πως ελέγχουν πλήρως το πολιτικό σκηνικό στον δυτικό κόσμο: επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού και ενσωματωμένες -χωρίς, πλέον, τις διαχωριστικές ιδεολογικές γραμμές- τις πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς και της δεξιάς, που αποδέχθηκαν να μετακινήσουν το επίπεδο της “αντιπαράθεσης” στον ανταγωνισμό για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής του συστήματος. Ο ιστορικός υλισμός, η αντίθεση κεφάλαιο εργασία, θεωρείται πλέον παρωχημένη για την ευρωπαϊκή “αριστερά”, που έχει γίνει ο προνομιακός συνομιλητής και εκτελεστής των αποφάσεων του διευθυντηρίου. Έχουμε μια “εκσυγχρονισμένη” αριστερά που χορεύει όπως ακριβώς βαράνε τα νταούλια του κεφαλαίου!
Πολλούς παραξενεύουν στη χώρα μας αυτές οι πολιτικές μετακινήσεις. Όμως, πρόκειται
για απλές πολιτικές επιλογές του κεφαλαίου, που μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, μπήκαν σε εφαρμογή και πέτυχαν τον στόχο τους.
Για την ιστορία, να θυμίσουμε πως στη γειτονική Ιταλία, πριν τις
εθνικές εκλογές του 2006, όπου είχαμε την μετωπική σύγκρουση κεντροδεξιάς (
Μπερλουσκόνι, πρώην σοσιαλιστής), με την κεντροαριστερά (
Πρόντι, πρώην υπουργός της δεξιάς), η αριστερά είχε ανασυντάξει τις δυνάμεις της στο κόμμα της “
Κομμουνιστικής Επανίδρυσης” (
αδελφό κόμμα και σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πλέον χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση -1%), με Γενικό Γραμματέα του κόμματος τον ηγέτη της ιταλικής ΓΣΕΕ (
Φάουστο Μπερτινότι). Μία ακριβώς εβδομάδα πριν τις κάλπες του Απρίλη 2006, ο Μπερτινότι κι η “
Κομμουνιστική Επανίδρυση” διαδήλωναν υπέρ της Παλαιστίνης καίγοντας σιωνιστικές (
έτσι τις αποκαλούσε ο Μπερτινότι) σημαίες στο κέντρο της Ρώμης.
Την επαύριο των εκλογών, ο Φάουστο Μπερτινότι, μόλις του ανατέθηκε η προεδρία της ιταλικής βουλής από την κυβέρνηση Πρόντι, κάλεσε το κόμμα του να σταματήσει το θλιβερό και προσβλητικό κάψιμο συμβόλων του Ισραήλ, την ισραηλινή σημαία και να απαιτούν μια ειρηνική συμβίωση με το Ισραήλ που έχει μια “λογική” αριστερά (Εργατικό Κόμμα, Πέρες).
Σήμερα, ο Μπερτινότι που εξαφάνισε το κόμμα του από την ιταλική πολιτική σκηνή, είναι το όνειδος για κάθε αριστερό πολίτη της Ιταλίας κι εξαφανισμένος από το πολιτικό προσκήνιο:
πολιτικό πτώμα. Τον “
ανάστησε” στις ελληνικές εκλογές ο Τσίπρας, με μια
δήλωσή του που μοιράστηκε από την Κουμουνδούρου και καλούσε να υπερψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στην Ελλάδα, ο ηγέτης της αριστεράς Τσίπρας, ως άλλος Μπερτινότι, διαδήλωνε τον Ιούλη του 2014 υπέρ της Παλαιστίνης, εναντίον του σιωνιστικού Ισραήλ για τις σφαγές στη μαρτυρική Γάζα. Μόλις προχθές, στον ΟΗΕ, έδωσε εντολή να κάνει αποχή η Ελλάδα στο ψήφισμα για έπαρση της Παλαιστινιακής σημαία στα Ηνωμένα Έθνη. Ένα θέμα, σχετικά ασήμαντο για τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού. Ένα θέμα, που η υπερψήφισή του δεν θα σήμαινε κάτι ουσιαστικό για τον μαρτυρικό Παλαιστινιακό λαό, αλλά συμβολικό.
Ο Τσίπρας που διαδήλωνε για την Παλαιστίνη, οφείλει -όπως ο σύντροφός του Μπερτινότι- να σέβεται απόλυτα τη θέληση αυτών που τον επέλεξαν και στηρίζουν, ώστε έδωσε την εντολή να γίνει σεβαστή η θέληση της δύσης και του Ισραήλ: για πρώτη φορά η Ελλάδα συντάχθηκε με το Ισραήλ, εναντίον του Παλαιστινιακού λαού!
Προετοιμασία πτώσης της εκλεγμένης κυβέρνησης της Συρία και του προέδρου Άσαντ
Γιατί έπρεπε να εγκαθιδρυθεί μια ελεγχόμενη από τη δύση κυβέρνηση στη Συρία και να απομακρυνθεί ο πρόεδρος της Άσαντ;
Το 2009, ο πετρελαϊκός κολοσσός “
Qatar Petroleum” ανακοινώσει το ασύλληπτο σε μέγεθος επενδυτικό πρόγραμμα Φυσικού Αερίου, με τον φιλόδοξο στόχο τον τριπλασιασμό της ετήσιας παραγωγής φυσικού αερίου μέχρι τα τέλη του 2013.
Όμως, την ίδια χρονιά που ανακοινώνεται το επενδυτικό πρόγραμμα της “Qatar Petroleum”, ο Άσαντ αρνείται να προσυπογράψει τη Συμφωνία που προτείνεται από κοινού με το Κατάρ, την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία, για το πέρασμα από τη Συρία του αγωγού προς τις ευρωπαϊκές αγορές.
Η Συρία δεν παραμένει στην άρνηση υπογραφής για τον αγωγό της “Qatar Petroleum”. Το 2010, ο Άσαντ διαπραγματεύεται με το Ιράν έναν εναλλακτικό αγωγό φυσικού αερίου, μέσω Ιράκ, που θα φθάνει απευθείας στη Συρία και θα την καθιστά κυρίαρχη στον τομέα μεταφοράς φυσικού αερίου στις ακτές της Μεσογείου.
Το 2011 φθάνει η “αραβική άνοιξη” στη Συρία, για “εκδημοκρατισμό” και “ανθρώπινα δικαιώματα”, έννοιες άγνωστες στο Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, καθόσον μοναρχίες, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι άγνωστα, οι γυναίκες απαγορεύεται και να οδηγούν αυτοκίνητο, νομοθετεί ο ίδιος ο μονάρχης-δικτάτορας κι επειδή έχει τη μοναδικότητα της απευθείας επικοινωνίας με το Θεό συγκεντρώνει όλες τις εξουσίες στα χέρια του: ακόμη και διορισμό της βουλής!
Η “αραβική άνοιξη”, πάντα με πρόσχημα τα “ανθρώπινα δικαιώματα”, μετά το πέρασμα από τη βόρεια Αφρική, χωρίς να “ακουμπήσει” τα μοναρχικά δικτατορικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής (Σαουδική Αραβία, Κατάρ) φθάνει στη Συρία, τη μοναδική αραβική χώρα στη Μέση Ανατολή με κοσμικό χαρακτήρα, Σύνταγμα, Βουλή, ανεξιθρησκεία, νόμιμα όλα τα πολιτικά κόμματα (το Κομμουνιστικό Κόμμα Συρίας νόμιμο από το 1944, ενώ το ελληνικό από τα τέλη του 1974).
Και το διευθυντήριο που κατευθύνει την αποσταθεροποίηση στη Συρία με στόχο την πτώση του προέδρου Άσαντ, στην Ελλάδα αναθέτει συγκεκριμένο ρόλο.
Η “σοσιαλιστική” διεθνής του Γ. Παπανδρέου προσφέρει το “δημοκρατικό” άλλοθι στην επιχείρηση “αραβική άνοιξη”, την οποία χαιρετίζει και το Ισραήλ.
Ο εγκληματίας πολέμου Avigdor Lieberman, αναλαμβάνει να βάλει το Ισραήλ στο “
παιχνίδι” και η πόρτα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν ανοίγεται από τη δεξιά ή την κεντροδεξιά, αλλά από τον ''
αριστερό'' πρόεδρο της “
σοσιαλιστικής” διεθνούς.
Η Ελλάδα ανέλαβε ένα πολύ βρώμικο ρόλο στην ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον της Συρίας. Ρόλο λακέ που δεν έχει καταγραφεί τόσο χυδαία ποτέ στην ιστορία της από ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους. Ούτε τις εποχές που οι ξένοι μας διόριζαν βασιλιάδες.
Δεν είναι μόνον η διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με μια φίλη, αδελφική χώρα-αρκεί να θυμηθούμε πως συμπαρατάχθηκε με την Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου, τον Μάρτη του ΄87: (
Η Συρία ήταν αυτή που στην κρίση του Μάρτη 1987, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ζήτησε βοήθεια, ο Άσαντ παρέταξε τα στρατεύματα της πατρίδας του, στα σύνορα με την Τουρκία, τον χωροφύλακα των ΗΠΑ στη Μεσόγειο και Μέση Ανατολή, με σαφή διακήρυξη προς την Τουρκία: «
Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει επίθεση εναντίον της Συρίας»!»), με την ρήση Αβραμόπουλου –
συνέχισαν μέχρι σήμερα οι Βενιζέλος, Κοτζιάς– έως ότου “
εκδημοκρατιστούν” και διώξουν τον εκλεγμένο πρόεδρό τους, αλλά ούτε το φονικό εμπάργκο σε έναν χειμαζόμενο λαό χωρίς φάρμακα, τρόφιμα, ανταλλακτικά σε γεωργικά εργαλεία και κάθε είδους αίτημα για εισαγωγές προϊόντων.
Ταυτόχρονα, οι ελληνικές κυβερνήσεις -μέχρι σήμερα- επιβάλουν εμπάργκο και στο Ιράν, εταίρο της Συρίας στον αγωγό που δεν ελέγχει η δύση, ώστε να το στραγγαλίσουν οικονομικά. Η Ελλάδα, υπάκουος λακές του διευθυντηρίου σταματάει τις αγορές πετρελαίου από το Ιράν (αγόραζε περίπου το 45% των αναγκών της μισοτιμής και με πίστωση) μέχρι να “εκδημοκρατιστεί”.
Σε καιρούς κρίσης και μνημονίων –επαναλαμβάνουμε: ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ– η ελληνική κυβέρνηση προτιμάει να πληρώνει το κόστος ο Ελληνικός λαός και αγοράζει πετρέλαιο από τις εταιρίες της δύσης.
Και το πλέον σημαντικό…
Διαφεύγει -τυχαία;- σε ΟΛΟΥΣ τους αναλυτές, προοδευτικούς δημοσιογράφους, επαγγελματίες “αντιρατσιστές” και κοσμοπολίτες “αριστερούς”, κάτι που πέρασε στα “ψιλά” -στο εξωτερικό ήταν κάτι επίσημο- και στην Ελλάδα γράφτηκε μόνον σε μερικά αδέσμευτα ιστολογοφόρα (blogs).Ο ρόλος λακές της μνημονιακής Ελλάδας στην επιχείρηση αποσταθεροποίησης της Συρίας κι ανατροπής της νόμιμης εκλεγμένης δημοκρατικά πολιτικής της κυβέρνησης, εκτός από την εμπλοκή της “σοσιαλιστικής” διεθνούς, όσο και των ελληνικών κυβερνήσεων, από την αρχή της συριακής κρίσης ως σήμερα, έχει ένα ακόμη “ελληνικό” στοιχείο με ονοματεπώνυμο: Σταύρος Λαμπρινίδης.
Αντικείμενο του Λαμπρινίδη η αποσταθεροποίηση της Συρίας, η πτώση Άσαντ κι η παραπομπή του σε “διεθνές ποινικό δικαστήριο!
Ο Νεοκλής Θεοδωρόπουλος, από τους λίγους, εύστοχος στην αποκάλυψη που έκρυψαν ΟΛΑ τα πορνεία της δημοσιογραφίας και σε «ανύποπτο» χρόνο:
«Το κυρίως πιάτο αυτού του νέου μαγειρείου και του έλληνα “Ειδικού Επιτετραμμένου” είναι η Συρία.
Εκτιμούν πως μια χώρα που δέχεται σκληρή ιμπεριαλιστική επίθεση και που αντέχει για σχεδόν δύο χρόνια, θα υποκύψει στις εκθέσεις των τσαρλατάνων της Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, μέσω του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου…
Σ’ αυτό θέμα που καίει το ΝΑΤΟ, ο κ. Λαμπρινίδης θα εργαστεί μαζί με ένα άλλο πρακτορείο, την Human Rights Watch, ώστε να πείσουν τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ πως πρέπει να παραπέμψει τη Συρία και την κυβέρνησή της στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, ως “εγκληματίες”.
Φυσικά στον κ. Λαμπρινίδη έχουν ήδη ετοιμάσει τις σχετικές αναφορές και “στοιχεία” για τα υποτιθέμενα “εγκλήματα” της Συρίας. Δοκιμασμένη συνταγή στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αλλά και στο Ιράκ.
Tα αφεντικά των κκ Λαμπρινίδηδων προετοιμάζουν το ντοσιέ με τα «στοιχεία» πριν ακόμη τους αναθέσουν “καθήκοντα”».
Δεν είναι τυχαίο γεγονός ή στάση του Ε. Βενιζέλου περί στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, όταν ξετυλιγόταν η επιχείρηση Συρία=χημικά όπλα. Όπως δεν ήταν τυχαίες οι δηλώσεις του βρετανού πρωθυπουργού David Cameron: “Ο Bashar al-Assad πρέπει να βρεθεί αντιμέτωπος με ένα ποινικό δικαστήριο…”.
Ο νεοαποικιοκράτης “σοσιαλιστής” Ολάντ, στα πλαίσια του γαλλικού χυδαίου εθνικισμού (η Συρία μέχρι την απελευθέρωσή της ήταν γαλλική αποικία), δεν παραμένει ως κύριος προμηθευτής-πωλητής όπλων και χημικών των τζιχαντιστών του “ισλαμικού κράτους”, βομβαρδίζει τη Συρία -σαφής παραβίαση του διεθνούς δικαίου-, με την αιτιολογία της “νόμιμης άμυνας” κι αποκαλεί τον εκλεγμένο από τον Συριακό λαό πρόεδρο Άσαντ “Χασάπη”.
Η Γερμανία κι η Ολλανδία εγκαθιστούν στην Τουρκία, στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, τους φονικούς πυραύλους πάτριοτ, για πιθανή επίθεση (!) της Συρίας εναντίον της Τουρκίας.
Στην Τουρκία και την Ιορδανία λειτουργούς στρατόπεδα εκπαίδευσης τρομοκρατών - το επιβεβαίωσε κι επίσημα ο Λευκός Οίκος- και αξιωματικοί της Cia με συναδέλφους τους της ισραηλινής Μοσάντ, εκπαιδεύουν τους τζιχαντιστές πριν τους στείλουν μέσα στη Συρία.
Επίσης, οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν στη Συρία, παραβιάζοντας κάθε κανόνα δικαίου.
Με διαμορφωμένη την κατάσταση στον ενεργειακό τομέα (αγωγός φυσικού αερίου του Κατάρ “Qatar Petroleum”) και την άρνηση της Συρίας να επιτρέψει τη διόδο του αγωγού από το έδαφός της, η Ρωσία παραμένει κύριος προμηθευτής φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Οι επιθέσεις και το εμπάργκο εναντίον της Ρωσίας από Ε.Ε. και ΗΠΑ, βρίσκουν “έδαφος” -κι εκεί πληρώνει η μνημονιακή Ελλάδα την καταστροφή των εξαγωγών προς τη Ρωσία, για να εκδημοκρατίσει και τον Πούτιν- με την εγκαθίδρυση ενός νεοναζιστικού καθεστώτος στην Ουκρανία από το 4ο Ράιχ.
Το σχέδιο ανατροπής του Άσαντ κι η αντικατάστασή του από μια δουλική κυβέρνηση για τα συμφέροντα Ε.Ε., ΗΠΑ και αραβικών μοναρχιών -όπως στην Ουκρανία- ήταν η δημιουργία ένοπλων οργανώσεων “εξέγερσης”, ώστε σταδιακά να μετατραπούν σε “πολιτική” δύναμη, που θεωρητικά θα μπορούσε να βαπτιστεί “αντιπολίτευση”. Έτσι δημιουργείται κι η οργάνωση “Φίλοι της Συρίας”, όπου συμμετέχει κι η Ελλάδα, χωρίς κανένα πρόβλημα μαζί με την ''Μακεδονία'' (τα Σκόπια), τη Βόρεια Κύπρο (κατεχόμενη Κύπρος), το Κόσοβο. Γεγονότα που πάντα η δημοσιογραφία της πορνείας αποκρύβει, αλλά σε πλήρη γνώση των κυβερνήσεων και των τριών μνημονίων.
Η μεγάλη αποτυχία της δύσης συνίσταται και στο γεγονός πως δεν μπόρεσαν να εξαγοράσουν Σύρους πολιτικά στελέχη ή υπουργούς της κυβέρνησης Άσαντ, ώστε να εμφανίσουν -όπως στην Αίγυπτο- μια δήθεν πολιτική αντιπολίτευση, ικανή να σχηματίσει μια έστω κυβέρνηση αχυράνθρωπων, που θα έδινε τη δυνατότητα υλοποίησης του αγωγού της “Qatar Petroleum”.
Το πλέον παράδοξο γεγονός για τον 21ο αιώνα είναι πως ένα πολύ μικρό σουλτανάτο, τεχνητώς κατασκευασμένο κι έξω από κάθε δημοκρατικό κανόνα της πιο χυδαίας, έστω, αστικής δημοκρατίας, που δεν έχει τίποτα να προσφέρει τίποτα στην ανθρωπότητα, μετατρέπει σε συντρίμμια περιοχές με χιλιετίες πολιτισμού.
Αν ο ΟΗΕ δεν ήταν παρά ένα εργαλείο των ΗΠΑ και των συμμάχων της, το Κατάρ θα έπρεπε να πληρώσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια για την ανοικοδόμηση της Συρίας.
Το ίδιο κι οι ΗΠΑ, που το 2014 η Γερουσία αποφάσισε επισήμως να διαθέσει το ποσό των 500 εκατομμυρίων δολαρίων, για στρατολόγηση, εκπαίδευση κι εξοπλισμό των δήθεν “μετριοπαθών” τζιχαντιστών, ώστε να ανατρέψουν μια νόμιμη κυβέρνηση, ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους. Μια απόφαση, που πάλι επισήμως, διεκόπη την επομένη της απόφασης επέμβασης της Ρωσίας, από τον ίδιο τον Λευκό Οίκο.
Αυτά συμβαίνουν τον 21ο αιώνα και φαντάζουν φυσιολογικά, αφού τα ΜΜΕ κι οι δημοσιογράφοι είναι εξαγοράσιμοι πιο εύκολα κι από κυβερνήσεις.
Τέλος, οι ΗΠΑ εισήγαγαν στη Συρία επισήμως, για τον “εκδημοκρατισμό”: 1500 αντιαρματικούς πυραύλους BGM-71E (TOW). Οι τζιχαντιστές στα στρατόπεδα εκπαίδευσης στην Τουρκία στοίχισαν ακριβά στις ΗΠΑ: εκπαιδευτές αξιωματικοί ειδικών δυνάμεων, ειδικοί εκπαιδευτές σε πολεμικές τέχνες, υποστήριξη λογισμικών υπηρεσιών, υποκλοπής και κατασκόπευσης κινήσεων, εκρηκτικά και όπλα που διαθέτει ΜΟΝΟΝ ο αμερικάνικος στρατός για αντάρτικο πόλεων. Και… έχουν γεμίσει μυστικές αποθήκες-κρύπτες με όπλα και εκρηκτικά, πολλές περιοχές της Συρίας (στα πρότυπα της μεταπολεμικής περιόδου του ψυχρού πολέμου, του σχεδίου “Stay Behind”… Gladio… κόκκινη προβιά), ώστε να συνεχιστεί η προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης της Συρίας.
Στον πέμπτο χρόνο αγώνα για την υπεράσπιση της κυριαρχίας και της Ανεξαρτησίας της πατρίδας τους, πολέμησαν οι Σύροι, με τη βοήθεια της Χεζμπολά, τη μουσουλμανική οργάνωση φόβο και τρόμο για τους ισραηλινούς, τους οποίους έτρεψε σε φυγή από τον Λίβανο και σε μεγάλη ήττα το 2006.
Ένας λαός που πλήρωσε με πολύ αίμα το τίμημα της Λευτεριάς.
Δεκαοχτώ θρησκευτικές μειονότητες, με πρώτη και πιο μαζική τα 2 εκατομμύρια Ελληνορθοδόξων, που συστρατεύθηκαν με τον Άσαντ, όπως επίσης και το Κομμουνιστικό Κόμμα Συρίας, στην πρώτη γραμμή με τις κυβερνητικές δυνάμεις για την πατρίδα. Αυτοί, αριστεροί που δεν γνωρίζουν τον κοσμοπολιτισμό των Ευρωπαίων, “εκσυγχρονισμένων” αριστερών, ξέρουν πολύ καλά το μάθημα του Τσε: “Σοσιαλισμός χωρίς πατρίδα, δεν υπάρχει”!
Σήμερα, μετά την αποφασιστική παρέμβαση της Ρωσίας, τα σχέδια της δύσης απέτυχαν. Το ευρωπαϊκό σχέδιο της “Qatar Petroleum”, επιτέλους ενταφιάστηκε και πήρε κεφάλι ο αγωγός Ρωσίας-Ιράν.
Η δύση σε σύγχυση… οι ουρανοί της Συρίας είναι λεύτεροι και δεν πετούν πλέον ισραηλινοί, αμερικανοί, γάλλοι, άγγλοι και τούρκοι.
Η Μέρκελ έκανε στροφή 180 μοιρών! Λύση με τη Ρωσία…
Μόνη η Ελλάδα να συνεχίζει το εμπάργκο και τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με τη Συρία, μέχρι να “εκδημοκρατιστεί”…
Αλήθεια, μήπως οι κυβερνώντες έχουν χαθεί στη μετάφραση των εντολών από το διευθυντήριο;
ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ : Α.Τ.
