ΤΟ ΓΟΡΓΟΝΕΙΟ - Η ΧΑΜΕΝΗ και ΑΓΝΩΣΤΗ ΥΠΕΡΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Το Γοργόνειο ήταν όπλο το οποίο αποτελείτο από κρυστάλλους και συλλέκτες, ομφαλούς και δέκτες, σε ιερά των Ελλήνων από το Δίον και την Τροία έως την Όαση Σίουα. Τα περισσότερα ιερά της Ελλάδας διέθεταν το δικό τους Γοργόνειο που ανήκε στο πλέγμα του Γοργόνειου του ευρύτερου ελληνικού χώρου. Κάθε ιερό ενεργοποιούσε το δικό του τμήμα σε περίπτωση κινδύνου, ή ενίσχυε το Γοργόνειο άλλων περιοχών όταν απαιτείτο, σε περιπτώσεις εισβολών και πολέμου.

Το Γοργόνειο των Δελφών ήταν το ισχυρότερο της Ελλάδας. Το αμέσως ισχυρότερο ήταν της Ακρόπολης · περιελάμβανε περισσότερους κλάδους Γοργόνειου γιατί περιβαλλόταν από πλήθος Ιερών αλλά ήταν και το κέντρο αποφάσεων της Αθηνάς .

Στο χάρτη φαίνεται όλο το πλέγμα Γοργόνειου της Ελλάδας και η ακτίνα ισχύος και ενεργοποίησης. Το σπουδαιότερο τμήμα ήταν της Ακροπόλεως λόγω του μεγάλου αριθμού ιερών που το περιέβαλαν.

Στο σχήμα της επόμενης σελίδας φαίνονται οι ενεργειακοί χώροι και η διάταξη του Γοργόνειου των εγγύς της Ακρόπολης Αθηνών κλάδων. Κάθε σπηλιά της βάσης της Ακρόπολης ευθυγραμμιζόταν με τον Παρθενώνα και ένα ιερό. Για παράδειγμα η γραμμή (ευθεία), που ξεκινά από τον Παρθενώνα, περνά από την σπηλιά Θρασύλλου, το ιερό της Βραβρώνας και καταλήγει στη Δήλο γενέτειρα του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος. Η ίδια πάντα γραμμή εκτεινόμενη βόρεια περνά από τη σπηλιά του Υποακραίου Απόλλωνα την Ελευσίνα και συνεχίζει στους Δελφούς.

Το αρμονικό οκτάγωνο αστέρι από το βιβλίο «Παρθενών» του Θεοφ . Μανία (Σελ . 54 - Εκδ . Πύρινος Κόσμος) αν το τοποθετήσουμε με κέντρο τον Παρθενώνα παρατηρούμε ότι οι γραμμές του δείχνουν τα πλησίον ιερά του οκταγωνικού άστρου αλλά και τις σπηλιές της βάσης. Σύμπτωση στις συμπτώσεις; Μου φαίνεται πολύ περίεργο για να είναι τόσα πολλά σημεία τυχαία.

Σπουδαίο ρόλο διαδραμάτιζαν τα μάτια από πολύτιμους λίθους και το Γοργόνειο της Αιγίδας της Αθηνάς του χρυσελεφάντινου αγάλματος του Παρθενώνα. Η ενεργοποίηση μπορούσε να συντελεσθεί με πολλών ειδών ενέργεια, ηλιακή, αστρική, τελλουρική, κοσμική. Το φως του Σειρίου στις 25 Ιουλίου φώτιζε το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς. Την ημέρα λειτουργούσε από το φως του ηλίου που ενισχύεται σε μεγάλο ποσοστό από το φως του Σειρίου και δημιουργεί τα γνωστά «Κυνικά Καύματα». Σύμφωνα με σύγχρονες επιστημονικές παρατηρήσεις, στην περίπτωση των κυνικών καυμάτων η ηλιακή ενέργεια ενισχύεται από τον Σείριο κατά 50%. Τον χειμώνα αντλούσε ενέργεια από τον ηλεκτρισμό των νεφών. Χρησιμοποιούσε πιεζοηλεκτρική ενέργεια που δημιουργείτο από το βάρος των κατασκευών στον ενεργειακό χώρο από το πεντελικό μάρμαρο.

Οι Ιεροφάντες είχαν τη δυνατότητα να παίρνουν φως που «Δινόταν σαν χάρη του Δία διά χειρός Απόλλωνα στους Ελλάνιους». Τέλος το Γοργόνειο μπορούσε να ενεργοποιηθεί με ενέργεια που απορροφούσαν από το εσωτερικό της γης. Μια τέτοια απορρόφηση ενέργειας διαφοροποιούσε την κινητικότητα του διάπυρου μάγματος (λάβα) και προκαλούσε σεισμούς. Τα πηγάδια βάθους 500 μέτρων που ανακάλυψε ο «Μετροπόντικας» πιστεύω ότι χρησιμοποιούνταν για το λόγο αυτόν.

Σήμερα η ενεργοποίηση του Γοργόνειου μπορεί να γίνει και με μέσα της σύγχρονης γήινης τεχνολογίας, χωρίς κοσμικούς συλλέκτες και ομφαλούς. Επίσης μπορεί να λύσει τα κάθε είδους ενεργειακά προβλήματα και να διαφοροποιήσει τις σεισμικές ζώνες. Οι κρύσταλλοι του Γοργόνειου πολλαπλασίαζαν την συλλεγόμενη ενέργεια από ομφαλούς και συλλέκτες και ήταν τριών κατηγοριών: οι ουράνιοι εναλασσομένου χρώματος και ενέργειας , οι πολύτιμοι λίθοι και οι μαρμάρινοι των συλλεκτών - ομφαλών ενέργειας.

Οι πλανητικοί συλλέκτες ενέργειας του ενεργειακού πλέγματος της Ακρόπολης ήταν κατασκευασμένοι από πεντελικό μάρμαρο και φιλοξενούσαν πολύτιμους λίθους , που δρούσαν σαν πυκνωτές και λεγόταν ομφαλοί συμπύκνωσης. Ο ισχυρότερος κρύσταλλος υπήρχε στους Δελφούς. Όλο το πλέγμα των παραστάσεων του ομφαλού ήταν από άγνωστους κρυστάλλους , δεμένους με χρυσό και άλλα στοιχεία , οι οποίοι δημιουργούσαν αρμονία εναλασσόμενων χρωματισμών όταν ο Ιεροφάντης αφαιρούσε το κάλυμμα.

Παρόμοιοι κρύσταλλοι με των Δελφών ήταν της Δήλου, του Αμμώνειου της Σίουα, του Ιδαίου Άνδρου, της Ελευσίνας και τέλος του Ιλίου, όμοιος αλλά μικρότερος των Δελφών. Τέλος ο κρύσταλλος της Ακροπόλεως είχε το σχήμα του Παρθενώνα διαστάσεων 1,39 χ 0,62 χ 0,42 μέτρων, ήταν εναλλασσόμενων χρωμάτων και ενεργοποιείτο με την αφαίρεση του καλύμματος του.

Το Γοργόνειο το ενεργοποιούσαν σε περίπτωση κινδύνου, σε περίπτωση πολέμου και στα Μυστήρια, προκειμένου να δημιουργήσουν υπερφυσικά φαινόμενα ή ευνοϊκές συνθήκες καθόδου των ουράνιων οντοτήτων στο χώρο. Εκτός από τους κρυστάλλους σημασία είχε και το κάλυμμα το οποίο τους κάλυπτε που το ανανέωναν κάθε χρόνο. Στην Ακρόπολη σαν κάλυμμα του κρυστάλλου, ομοίωμα του ναού, χρησιμοποιείτο ο πέπλος της Αθηνάς, για τον οποίον υπήρχε ειδική τελετή στη γιορτή των Παναθηναίων. Τα Παναθήναια, γιορτές προς τιμήν της Αθηνάς, ετελούντο τα μεν μικρά μια φορά το χρόνο τα δε μεγάλα κάθε τέσσερα χρόνια και τα δύο στις 22 Ιουνίου , που ήταν το θερινό ηλιοστάσιο .

Τον Πέπλο της Αθηνάς τον ύφαιναν δύο Αρρηφόροι με την ιέρεια του ναού και χρειαζόταν 9 μήνες για την ύφανση του και υποθοηθούντο από τις εργάτριες (22/9 έως 22/6). Ο Πέπλος είχε κίτρινο χρώμα, χρυοκέντητο, μάλλινος με παραστάσεις του Δία και της Αθηνάς από τον πόλεμο κατά των Γιγάντων καθώς και το Γοργόνειο κεντημένο. Τον μετέφεραν με άρμα σχήματος πλοίου στο Ελευσίνιο ιερό δυτικά των Προπυλαίων όπου γινόταν και η πρώτη μύηση των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Κατόπιν τον ανέβαζαν στην Ακρόπολη και τον παρέδιδαν στην ιέρεια της Πολιάδας Αθηνάς μπροστά στο άγαλμα μέσα στον Παρθενώνα. Οι Αρρηφόροι ήταν τέσσερα κορίτσια 7-11 ετών, από εξέχουσες οικογένειες. Φορούσαν λευκούς χιτώνες και χρυσά κοσμήματα που μετά τη γιορτή γινόταν ιερά. Κατοικούσαν στην Ακρόπολη για ένα χρόνο και στο φθινοπωρινό ηλιοστάσιο (22/9) έφευγαν αφού πρώτα είχαν εκλέξει άλλες.

Η ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΓΟΡΓΟΝΕΙΟΥ

Όταν ήθελαν να ενεργοποιήσουν το Γοργόνειο της Ακρόπολης, μετακινούσαν τον Παρθενώνα κόσμημα - κρύσταλλο και το έφεραν κάτω ακριβώς από το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς του Παρθενώνα. Ο Ιεροφάντης αφαιρούσε τον πέπλο της Αθηνάς που σκέπαζε τον κρύσταλλο · ήταν ο κύριος χειριστής που είχε τη δυνατότητα να κατευθύνει τη δέσμη ενέργειας όπου και όπως ήθελε, όπως ο χειριστής τη δέσμη λέιζερ. Ο κεντρικός κρύσταλλος ενεργοποιημένος, ενεργοποιούσε αμέσως τα διαμαντένια μάτια και το γοργόνειο κόσμημα του αγάλματος της Αθηνάς, και πολλαπλασίαζε την ενέργεια χιλιάδες φορές περισσότερο. Οι δύο βοηθοί του Ιεροφάντη παρέμεναν δίπλα στον κρύσταλλο και αυτός ανέβαινε στο ναό από το πηγάδι που σήμερα είναι σφραγισμένο, μεταφέροντας μαζί του ομοίωμα του σκήπτρου του Δία, που ήταν και το μέσον που προκαλούσε όλες τις ενέργειες λειτουργίας του Γοργόνειου.

Ο ομφαλός των Δελφών ήταν κρύσταλλος,
διακοσμημένος με πολύτιμους
λίθους δεμένους με χρυσό.
Απέδιδε τεράστιες ποσότητες ενέργειας
οι οποίες όταν συνδυαζόταν με τις
αντίστοιχες φυσικές της περιοχής,
μπορούσε να προκαλέσει ενεργειακές
καταιγίδες, ασύλληπτης έντασης
και αποτελεσματικότητας.
(Εικόνα: Μαρμάρινο ομοίωμα,
Αρχαιολογικό μουσείο Δελφών)

Όταν η εναλλαγή των χρωματισμών του κεντρικού κρυστάλλου έπαιρνε την τελική μορφή, ο Ιεροφάντης με το ομοίωμα του σκήπτρου προκαλούσε όλες τις επιθυμητές διεργασίες. Ενεργοποιούντο, οι συλλέκτες ομφαλοί των γύρω λόφων από την Ακρόπολη και μέσω αυτών οι περιμετρικοί του Λεκανοπεδίου της Αττικής και σ ' όποιο μέρος της Ελλάδας απαιτείτο. Από αυτό τον τρόπο λειτουργίας του Γοργόνειου έχουν εμπνευσθεί διάφοροι σκηνοθέτες του κινηματογράφου, εβραϊκής καταγωγής και τα μετέφεραν στην κιβωτό της διαθήκης που δεν είχε τέτοιες δυνατότητες. Με ανάλογο τρόπο ενεργοποιούν / το και οι άλλοι κλάδοι του Γοργόνειου ή από το πλησιέστερο που βρισκόταν σε λειτουργία, για την υλοποίηση των χιλιάδων δυνατοτήτων που είχε το Γογόνειο.

Το Γοργόνειο καλύπτει όλες τις δυνατότητες της Αιγίδας, για μεγάλες αποστάσεις, για ισχυρά φαινόμενα, για πλήθος κόσμου, για αστροσκάφη και επί πλέον έχει 8.000 άλλες δυνατότητες που δεν μπορούν να αποκαλυφθούν. Εκείνο που μπορούμε να σας αποκαλύψουμε είναι ότι η Ακρόπολη των Αθηνών και οι παρακείμενοι λόφοι φιλοξενούσαν τμήματα του Γοργόνειου όπλου. Η κολοσσιαία ενέργεια που παρήγαγε το Γοργόνειο, διάνοιγε ομφαλούς και συλλέκτες και μπορούσε ακαριαία να πραγματοποιηθεί ταξίδι στο σύμπαν, ανθρώπων και σκαφών. Γινόταν πομπός ακαριαίων μηνυμάτων προς τους Γαλαξίες σμήνους 13 Γαλαξιών. Το Γοργόνειο μπορεί να στρεβλώνει τον χωροχρόνο και να δημιουργεί τεχνητούς διαύλους επικοινωνίας, όμοιους με τους φυσικούς, να ενισχύει στο μέγιστο βαθμό την ενέργεια του χώρου, να ανοίγει πύλες εξόδου σε άλλη διάσταση. Είναι υποπολλαπλασιαστής ενεργειών όλων των κυττάρων του εγκεφάλου. Ενεργοποιεί όλες τις αρχέγονες μνήμες , την ουδετέρα υπόφυση και μεταλλάσσει σε φωτοφόρο ον τον άνθρωπο που κατέχει όλες τις δυνάμεις που είχε ο άνθρωπος προ εκατομμυρίων ετών.

Το Γοργόνειο είναι επικίνδυνο αν υποπέσει στα χέρια οποιουδήποτε γιατί δημιουργεί τον υπεράνθρωπο. Αποτελείται από πλέγμα κρυστάλλων αγνώστων στη Γαία που λειτουργούν με τη συσσώρευση κοσμικής και γήινης ενέργειας με τρομακτικά αποτελέσματα κατά την αποδέσμευση της. Είναι ένας απόλυτα ελεγχόμενος πολλαπλασιαστής - υποπολλαπλασιαστής οιασδήποτε μορφής ενέργειας, φυσικής ή τεχνητής, την οποία ο χειριστής έχει τη δυνατότητα να κατευθύνει προς όποια κατεύθυνση επιθυμεί και να τη χρησιμοποιεί για διάφορους σκοπούς, θετικούς ή αρνητικούς. (Η αντισεισμικότητα των Αθηνών πιθανόν να οφειλόταν στον εκφυλισμό των σεισμικών δονήσεων από το Γοργόνειο, το οποίο όπως φαίνεται έπαψε να λειτουργεί από το 1979 από την καταστροφή του μαγνητικού πεδίου του Λεκανοπεδίου Αττικής).

  Το Γοργόνειο χρησιμοποιήθηκε κατά τη Μεγάλη Σύγκρουση, στο Μαραθώνα, τη Σαλαμίνα και τους Δελφούς, ιδιαίτερα στη μεταβολή καιρικών συνθηκών και του ψυχοτρονικού πολέμου.

Δε θα πρέπει όλα αυτά να μας φαίνονται παραδοξότητες. Όσο η τεχνολογία εξελίσσεται τόσο τα οράματα αυτά εμπίπτουν μέσα στις δυνατότητες της. Ας θυμηθούμε ότι η κυνέη του Άδη που έκανε τον άνθρωπο αόρατο, εφαρμοζόταν στο κεφάλι σαν κράνος με ιδιαίτερα σημεία επαφής τους κροτάφους, στα ίδια σημεία πειραματίζεται και η σημερινή τεχνολογία, όπως στο πείραμα της Φιλαδέλφειας.
Ο Παυσανίας αναφέρει πως στο ναό του Λυκαίου Διός, όποιος έμπαινε μέσα χανόταν η σκιά του, που σημαίνει ότι εξαϋλωνόταν μέσα σ ' αυτόν. Κάτι ανάλογο έψαχναν και πάλι με το πείραμα της Φιλαδέλφειας.

Μπροστά σε μια τέτοια τρομερή τεχνολογία δεν πρέπει να έχουμε απορίες πώς κουβαλήθηκαν και πώς τοποθετήθηκαν τα μάρμαρα του Παρθενώνα, ούτε τι τεχνολογία ήταν αυτή με τόσες δυνατότητες ακριβείας. Όλο αυτό το ενεργειακό πλέγμα του ιερού βράχου και των γύρω λόφων παρήγαγε και παράγει, φωτεινά φαινόμενα, πίδακες φωτός, ακτινοβολήσεις άγνωστης υφής και είναι αυτά που προκάλεσαν το ενδιαφέρον του εβραιοχριστιανισμού, ο οποίος με το γνώριμο ληστρικό του τρόπο, ήθελε να τ ' αποδώσει στον Γιαχβέ και γι αυτό μετέτρεψε τον Παρθενώνα το +450 σε χριστιανική εκκλησία της του Γιαχβέ Σοφίας και αργότερα σε εκκλησία της Παναγίας, για να ξεχάσουν οι Έλληνες την αειπάρθενο Αθηνά.

Το «πλιάτσικο» των ανθρώπων του εβραιοχριστιανισμού είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή των ιερών για να πάρουν το χρυσό και τους πολύτιμους λίθους και αυτό το έγκλημα με πρωτοφανή προκλητικότητα το ονόμασαν ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.

Η Ακρόπολη των Αθηνών δεν είναι μερικές μαρμάρινες κολόνες για τουριστικό αξιοθέατο. Είναι τόπος ιερός όπου η συμπαντική διάνοια συναντάται με τον ορατό κόσμο και την Ελλάδα.

Από το βιβλίο του Γερ. Καλογεράκη «Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ», σελ. 137-149, εκδ. Δίον

Πηγή - Διαμόρφωση : Α.Τ.