Τόσο η παγκόσμια οικονομία, όσο και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, κινούνται με τους τελευταίους τοξικούς ατμούς της παγκοσμιοποίησης και της χρηματιστικοποίησης – ενώ γίνεται μεν προσπάθεια να δημιουργηθούν νέες καταναλωτικές μάζες μη χρεωμένου και φθηνού εργατικού δυναμικού, με τη μαζική μετανάστευση στις ανεπτυγμένες χώρες, αλλά δεν θα αποδώσει. Στα πλαίσια αυτά μπορεί μεν να πιστεύουμε ακόμη πως οι κεντρικές τράπεζες είναι παντοδύναμες, με θεϊκές ικανότητες, αλλά πρόκειται για μία από τις συνήθεις ανθρώπινες ουτοπίες – σημειώνοντας πως όταν παύουν να υπάρχουν θηράματα, οι κυνηγοί στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου. Ακριβώς τότε το σύστημα διαλύεται και καταρρέει παταγωδώς – χωρίς κανένας να μπορεί να προβλέψει την ακριβή χρονική στιγμή που συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά μόνο πως θα συμβεί οπωσδήποτε.
Τον κώδωνα του κινδύνου για μια νέα, παγκόσμια κρίση χρέους κρούει η Παγκόσμια Τράπεζα, καλώντας κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες να παραδεχθούν ότι τα επιτόκια σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα δεν είναι πανάκεια.
Η Παγκόσμια Τράπεζα υποβάθμισε την πρόβλεψή της για την παγκόσμια ανάπτυξη κατά 0,2 της ποσοστιαίας μονάδας, προειδοποιώντας και για επίμονους κινδύνους που απειλούν τη συγκεκριμένη πρόβλεψη.
Όπως μεταδίδει η naftemporiki.gr, στην εξαμηνιαία έκθεσή της Παγκόσμιας Τράπεζας για τις Παγκόσμιες Οικονομικές Προοπτικές, η Παγκόσμια Τράπεζα κάνει λόγο για τέσσερα «κύματα» συσσώρευσης χρέους τα τελευταία 50 χρόνια. Το τελευταίο κύμα άρχισε το 2010 και, σύμφωνα με τον οργανισμό, χαρακτηρίζεται από «τη μεγαλύτερη, ταχύτερη και ευρύτερη αύξηση του παγκόσμιου δανεισμού» από τη δεκαετία του '70».
Παρότι τα πολύ χαμηλά επιτόκια -τα οποία οι αγορές αναμένουν ότι θα διατηρηθούν μεσοπρόθεσμα- «μετριάζουν κάποιους από τους κινδύνους που συνεπάγονται τα υψηλά επίπεδα χρέους», τα τρία προηγούμενα κύματα συσσώρευσης χρέους κατέληξαν σε χρηματοπιστωτικές κρίσεις σε πολλές αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες οικονομίες, επισημαίνει η Παγκόσμια Τράπεζα στην έκθεσή της.
«Το ιστορικό των προηγούμενων "κυμάτων" συσσώρευσης χρέους δείχνει ότι συνήθως δεν έχουν αίσιο τέλος. Σε ένα εύθραυστο παγκόσμιο περιβάλλον, οι βελτιώσεις στις πολιτικές είναι ζωτικής σημασίας για την ελαχιστοποίηση του ρίσκου που συνεπάγεται το υφιστάμενο κύμα χρέους», επισημαίνει η Παγκόσμια Τράπεζα...
Το παγκόσμιο χρέος ανήλθε το 2018 σε ιστορικά υψηλά επίπεδα,
στο 230% του ΑΕΠ, υπενθυμίζει η Παγκόσμια Τράπεζα. To Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε πρόσφατη έκθεσή του προειδοποιούσε για την «ωρολογιακή βόμβα» του παγκόσμιου χρέους, με το σύνολο του δημοσίου και ιδιωτικού χρέους παγκοσμίως να ανέρχεται στα 188 τρισ. δολάρια στα τέλη του 2018, αυξημένο κατά 3 τρισ. δολάρια σε σύγκριση με τα επίπεδα του 2017, ενώ το Διεθνές Χρηματοοικονομικό Ινστιτούτο(IIF) προβλέπει εκτόξευση του χρέους πάνω από το φράγμα των 250 τρισ. δολαρίων.
Το συνολικό χρέος αναδυόμενων και αναπτυσσομένων οικονομιών ανήλθε σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, σχεδόν στο 170% του ΑΕΠ, (185% στην Ελλάδα)έχοντας αυξηθεί 54% από το 2010.
Το τέταρτο «κύμα» χρέους έχει πολλές ομοιότητες με τα τρία προηγούμενα: Μεταβαλλόμενες χρηματοπιστωτικές συνθήκες και πολλά τρωτά σημεία των αγορών. Τα τρία πρώτα κύματα καταγράφηκαν το 1970-1989, 1990-2001 και 2002-2009.
Η Παγκόσμια Τράπεζα απαριθμεί τέσσερις επιλογές ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες το υφιστάμενο κύμα να καταλήξει σε κρίση:
- Πρώτον σωστή και με διαφάνεια διαχείριση χρέους, συμβάλλοντας στη μείωση του κόστους δανεισμού και αντιμετώπιση του δημοσιονομικού ρίσκου.
- Δεύτερον, ισχυρή νομισματική, συναλλαγματική και δημοσιονομική πολιτική, θωρακίζοντας κυρίως τις αναδυόμενες οικονομίες.
- Τρίτον, ισχυρό ρυθμιστικό πλαίσιο και εποπτεία για τον εντοπισμό και αντιμετώπιση των χρηματοπιστωτικών κινδύνων.
- Και, τέταρτον, αποτελεσματική διαχείριση δημοσίων οικονομικών και πολιτικές που προωθούν τη σωστή εταιρική διοίκηση.
Η Παγκόσμια Τράπεζα υποβάθμισε την πρόβλεψή της για την παγκόσμια ανάπτυξη, στο 2,4% το 2019 και στο 2,5% το 2020, έναντι προηγούμενης εκτίμησης για ανάπτυξη 2,6% και 2,7%, ενώ προειδοποίησε ότι επιμένουν οι καθοδικοί κίνδυνοι. Η Παγκόσμια Τράπεζα υποβάθμισε κατά 0,4 την πρόβλεψή της για την οικονομία της Ευρωζώνης, κάνοντας λόγο για ανάπτυξη 1%.
«Με την ανάπτυξη σε αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες οικονομίες να παραμένει βραδεία, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να αδράξουν την ευκαιρία και να προωθήσουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα τονώσουν την ανάπτυξη, κινήσεις ζωτικής σημασίας για τη μείωση της φτώχειας», υπογραμμίζει στην έκθεση η Κέιλα Παζαρμπασιόγλου, αντιπρόεδρος Ισότιμης Ανάπτυξης. [ Πηγή ]
Στα πλαίσια αυτά εξοργίζεται κανείς όταν ακούει από την κυβέρνηση την ανοησία των ανοησιών – το ότι δηλαδή δεν φταίει το ιλιγγιώδες δημόσιο χρέος και το μοναδικό στην ιστορία κόκκινο ιδιωτικό για την αμελητέα χαμηλή ανάπτυξη της Ελλάδας, μετά από δέκα χρόνια βαθιάς ύφεσης (ανάλυση), αλλά η έλλειψη επενδύσεων και μάλιστα ξένων! Πόσο μάλλον όταν ακόμη και ένας άσχετος όσον αφορά την Οικονομία γνωρίζει πως οι επενδύσεις προϋποθέτουν ζήτηση – ενώ ασφαλώς δεν είναι επένδυση το ξεπούλημα της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας στο βωμό του χρέους.
Φυσικά η κυβέρνηση το γνωρίζει, αλλά απλά υπηρετεί τα δικά της κομματικά και τα ξένα συμφέροντα – ενώ δεν διστάζει να εξαπατήσει τους Έλληνες, όπως φαίνεται καθαρά από τη συμπαιγνία της με τις αφελληνισμένες τράπεζες (άρθρο).
Περαιτέρω η χρηματοδότηση, όπως στο παράδειγμα των κρατικών ομολόγων, δεν είναι τίποτα άλλο από τη μαζική εμπορευματοποίηση του συσσωρευμένου χρέους – από μία πυραμίδα κινδύνου και κερδοσκοπίας, η οποία είναι εφικτή μόνο για αυτούς που ευρίσκονται στην κορυφή της. Για εκείνους που, έχοντας τη δυνατότητα να δανείζονται φθηνά, επενδύουν με μόχλευση (=πολλαπλάσια αυτών που δανείζονται) – ή χρηματοδοτούν άλλους έναντι εγγυήσεων, οπότε είτε εισπράττουν τη μερίδα του λέοντος από τα κέρδη, είτε σε περίπτωση ζημιών κατάσχουν τα περιουσιακά στοιχεία των οφειλετών τους σε εξευτελιστικές τιμές.
Κλασσικό παράδειγμα στις Η.Π.Α. η βιομηχανία των φοιτητικών δανείων που δεν υπήρχε πριν την κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού κτήνους – όπου ένα ασφαλές προηγουμένως περιουσιακό στοιχείο και πηγή εισοδήματος, το πανεπιστημιακό πτυχίο, στην ουσία μετατράπηκε σε εγγύηση και στη συνέχεια «τιτλοποιήθηκε». Τελικά τα δάνεια που χορηγούνται σε φοιτητές για πτυχία που έχουν γίνει πλέον άχρηστα σε μεγάλο βαθμό, πωλούνται παγκοσμίως ως ασφαλή περιουσιακά στοιχεία με εγγυημένες αποδόσεις – καθιστώντας ταυτόχρονα τους φοιτητές σκλάβους χρέους, με την υποχρέωση να εκχωρούν ένα μεγάλο μέρος των μισθών τους εφόρου ζωής για την πληρωμή των φοιτητικών δανείων τους, σε χρηματοδότες που ούτε καν γνωρίζουν.
Έτσι, μέσα σε είκοσι περίπου χρόνια, το ύψος των φοιτητικών δανείων στις Η.Π.Α., στις οποίες δεν υπάρχει ουσιαστικά ανώτατη δημόσια εκπαίδευση αλλά ιδιωτική, από σχεδόν μηδενικό έχει ξεπεράσει το 1,6 τρις $ (γράφημα) – κάτι που φυσικά θα ήταν αδύνατο χωρίς τη συμπαιγνία κυβερνήσεων και τραπεζών. Αναμενόμενο βέβαια στη χώρα που έχει κυριαρχήσει πλήρως ο νεοφιλελευθερισμός και ο καπιταλισμός καζίνο, ενώ ακόμη και οι φυλακές έχουν ιδιωτικοποιηθεί – με αποτέλεσμα να επιχειρείται η μη αποφυλάκιση των ανθρώπων με κάθε αθέμιτο τρόπο, αφού έτσι αυξάνονται τα έσοδα των ιδιωτών, ιδιοκτητών των φυλακών.
Σε κάθε περίπτωση μία ομάδα Πολιτών, οι φοιτητές, μετατράπηκε σε αντικείμενο χρηματοπιστωτικής εκμετάλλευσης – ενώ παρά το ότι έχει πλέον ελάχιστα ή καθόλου εισοδήματα (αφού δεν διενεργούνται επενδύσεις στην πραγματική οικονομία και δεν υπάρχει σημαντική εγχώρια ανάπτυξη), οπότε καμία εγγύηση, δεν έχει καμία σημασία.
Αυτό που έχει σημασία είναι το ότι, ένα προηγουμένως ανεκμετάλλευτο περιουσιακό στοιχείο μπορεί να μετατραπεί σε χρέος και να πουληθεί με τεράστιο κέρδος – έως ότου βέβαια έλθει η ώρα της κρίσης, όπως συνέβη το 2008 με τα ενυπόθηκα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης/υψηλού κινδύνου που συσκευάσθηκαν σε πακέτα, αξιολογήθηκαν θετικά έναντι αδρής αμοιβής από τις τρεις διεφθαρμένες αδελφές (ανάλυση) και πουλήθηκαν με τεράστια κέρδη διεθνώς.
Επίλογος
Εμείς, ως οπαδοί της ελεύθερης αγοράς με κοινωνικό πρόσωπο και όχι των ιδιωτικών ή κρατικών μονοπωλίων που προωθεί η ελληνική κυβέρνηση, όπως με την κρατική ιταλική ΤΡΑΙΝΟΣΕ (βίντεο), δεν έχουμε καμία αμφιβολία για την επερχόμενη καταιγίδα των καταιγίδων – ένα παγκόσμιο κραχ τεραστίων διαστάσεων, μοναδικό στην ιστορία.
Η αιτία είναι το ότι, οι κεντρικές τράπεζες διευκόλυναν μεν τη ληστεία των χαμηλών εισοδηματικών τάξεων και των αδύναμων (ή ανόητων όπως στην περίπτωση της Ελλάδας) κρατών, αλλά είναι αδύνατον να συνεχιστεί η ίδια πολιτική στο μέλλον – επειδή μπορούν μεν να παράγουν και να δίνουν δωρεάν νέα χρήματα στους ισχυρούς, αλλά δεν είναι σε θέση να δημιουργούν επ’ άπειρον νέες «αγέλες» οφειλετών, για να τα καταναλώνουν δανειζόμενες. Με απλά λόγια θηρευτές υπάρχουν, αλλά τα θηράματα έχουν εξαντληθεί – οπότε το κυνήγι τελειώνει.
Ουσιαστικά λοιπόν τόσο η παγκόσμια οικονομία, όσο και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, κινούνται με τους τελευταίους τοξικούς ατμούς της παγκοσμιοποίησης και της χρηματιστικοποίησης – ενώ γίνεται μεν προσπάθεια να δημιουργηθούν νέες καταναλωτικές μάζες μη χρεωμένου και φθηνού εργατικού δυναμικού, με τη μαζική μετανάστευση στις ανεπτυγμένες χώρες, αλλά δεν θα αποδώσει.Στα πλαίσια αυτά μπορεί μεν να πιστεύουμε ακόμη πως οι κεντρικές τράπεζες είναι παντοδύναμες, με θεϊκές ικανότητες, αλλά πρόκειται για μία από τις συνήθεις ανθρώπινες ουτοπίες – σημειώνοντας πως όταν παύουν να υπάρχουν θηράματα, οι κυνηγοί στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου. Ακριβώς τότε το σύστημα διαλύεται και καταρρέει παταγωδώς – χωρίς κανένας να μπορεί να προβλέψει την ακριβή χρονική στιγμή που συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά μόνο πως θα συμβεί οπωσδήποτε. [ Πηγή ]
 |
| Όποιος δεν απαντά στο γιατί να χρεώνεσαι αντί να εκδίδεις χρήμα θα πληρώσει... |
ΣΥΖΕΥΞΗ/ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ/προσθήκη φωτο:Α.Τ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ : Οι Έλληνες πολίτες δεν πρέπει να περιμένουν παγκόσμια αέναη ανάπτυξη, αλλά να οργανώσουν τη ζωή τους με βάση μια παγκόσμια κατάρρευση και το νέο σκηνικό που θα δημιουργηθεί μετά απ’ αυτήν (για όσους επιβιώσουν).
