Οι κρίσεις δεν είναι ποτέ αυτοϊάσιμες. Ιδιαίτερα όταν αγγίζουν τα θεμέλια του πολιτισμού. Το ξεπέρασμά τους προϋποθέτει α) βαθειά ρήγματα στην ταύτιση του υποκειμένου με τις ανάγκες του, και, β) συνειδητή αναθεώρηση του συστήματος ιεράρχησης των αναγκών. Η απο-ταύτιση, η αυτο-υπέρβαση, είναι αυτό που λείπει για να βρεθεί διέξοδος. Αν εξακολουθήσει να είναι απολύτως κυρίαρχη η μηδενιστική νοηματοδότηση της αυθυπερβατικής δυνατότητας του ανθρώπου, τότε δεν έχουμε καμιά ελπίδα. Ο πλανήτης θα πνιγεί στο σκουπίδι, τη βία και την αθλιότητα, για να απολαμβάνουν ορισμένοι τη νοσηρή ηδονή της δύναμης : 43 άτομα κατέχουν περισσότερο πλούτο από το 50% του πληθυσμού της Γης. «Η διέξοδος προαπαιτεί μια θετική νοηματοδότηση της αυθυπερβατικής διάστασης του ανθρώπου.»
…δηλαδή, ο άνθρωπος πρέπει να ανακτήσει προσωπική αυτοπεποίθηση αποτινάσσοντας το στατικό πέπλο που καλύπτει την κοινωνική του ταυτότητα, ενσωματώνοντας τη δυναμικότητα που εμπεριέχεται στην ίδια του τη φύση. Έτσι, κάνοντας την υπέρβαση πρώτα με τον εαυτό του, θα μπορέσει να δημιουργήσει κοινωνίες αντάξιές του, δεδομένου ότι και η παρούσα ποιότητα της κοινωνίας είναι ισάξια της δυναμικότητάς του.
Μια στο καρφί…
..και μια στο πέταλο… για προχωρημένους
Η δυτική Cultura διέρχεται μια περίοδο δραματικά αυξανόμενης κρίσης, η οποία συν τω χρόνω αποσαθρώνει τις παγκόσμιες κοινωνικές δομές.
Ο κλονισμός του δυτικού κόσμου γίνεται αντιληπτός σε δυο επίπεδα: η πλειοψηφία των ανθρώπων αντιλαμβάνεται τις επιδράσεις του επιφανειακού κλονισμού, μέσα από τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής. Λίγοι ωστόσο γνωρίζουν το εύρος της σημασίας των συθέμελων κλονισμών.
Εδώ, δεν γίνονται αναρτήσεις στοχεύοντας στην μεγάλη επισκεψιμότητα,
αλλά γίνεται συγκέντρωση, εκλαΐκευση και σύνθεση της έγκυρης πληροφορίας, στοχεύοντας στο βάσιμο και εφικτό όραμα, μέσα από την σημασία. Εξετάζουμε το περιεχόμενο ενός κειμένου και όχι το αν αυτός που το γράφει είναι αριστερός ή δεξιός! Μόνο έτσι ανακόπτεται το ‘διαίρει και βασίλευε’. Απ’ την άλλη, πρέπει να αποτινάξουμε τον άκρατο σχετικισμό, του όλα πάνε και του ‘όλες οι απόψεις και θέσεις έχουν την ίδια ισχύ’, γιατί, αυτό ακριβώς είναι η αλλοτριωμένη σκέψη του σύγχρονου αυτοματισμένου ανθρώπου, ο πολιτισμός του οποίου καταρρέει συμπαρασύροντας κι άλλους. Όταν απεμπολίσουμε την έπαρση και αναγνωρίσουμε την άγνοιά μας, τότε -και μόνο τότε- η απορία, μπορεί να μας οδηγήσει στην πηγαία όρεξη, έμπνευση, όραμα και σε ενεργή δράση. Πάμε επιφανειακά τώρα;
Το Σύστημα
Πάντα, μετά από μια περίοδο ύφεσης, η αναγέννηση της οικονομίας εμπεριέχει θετική προοπτική για την εκ νέου ενίσχυση του καπιταλιστικού συστήματος ώστε να κάνει ένα νέο κύκλο μέχρι την επόμενη κρίση! Κρίση, είναι το στάδιο που προηγείται της Αλλαγής Παραδείγματος. Το νέο μοντέλο δεν έχει καμία σχέση με το προηγούμενο, και στην περιγραφή του συστήματος που κάνουμε αναφορά εδώ, σήμερα αποκαλείται Νέα Οικονομία, ενώ όταν τα υποκείμενα θα είναι πιο προϊδεασμένα, θα αποκαλείται ‘Νέος Πολιτισμός’ ή κάτι παρεμφερές. Καθότι λοιπόν η κρίση η ίδια κρίνεται ως απαραίτητη προϋπόθεση –από τους παίχτες– για τη λειτουργία του συστήματος -διότι αποτελεί τον αυτο-ρυθμιστικό παράγοντα του οικονομικού κατασκευάσματος-, είναι παντελώς αδιάφορο στην Αυθεντική Ηγεσία το είδος και η ποιότητα των δεινών που υφίστανται στην καθημερινότητά τους τα υποκείμενα της κρίσης. Οι μαρξιστές από την άλλη, ελπίζουν ότι κάποτε το σύστημα δεν θα μπορέσει να ανακάμψει από κάποια κρίση και η κοινωνία θα μεταστραφεί σοσιαλιστικά.
Το προφανές όμως είναι ότι, και κατά την ομαλή περίοδο η εύρυθμη λειτουργία του συστήματος είναι το πρωτεύον και όταν οι δείκτες της οικονομίας αρχίζουν να ολισθήσουν, τότε γίνονται βελτιωτικές – διορθωτικές κινήσεις για να επανέλθουν σε ανοδική πορεία.. οι δείκτες. Οι δείκτες είναι το ζητούμενο και όχι τα υποκείμενα τα ίδια -παρά το γεγονός ότι χωρίς τα υποκείμενα δεν μπορεί να παραχθεί πλούτος-! Το υπάρχον σύστημα είναι απ-ανθρωπισμένο. Αυτό είναι και το πεδίο σύγκρουσης του συστημικού, μηχανιστικού πολιτισμού των κεντρο-βόρειων με τον ανθρωποκεντρικό πολιτισμό της μεσογείου, του ορθολογισμού του βορρά με την πίστη και το συναίσθημα του νότου, της προτεσταντικής ηθικής με την ανατολικήηθική, του φεουδαρχικού ιστορικού προηγούμενου με το κοινοτικόιστορικό προηγούμενο, του κρύου κλίματος, που σε κάνει κινητικό, δραστήριο και δυνατό, με το εύκρατο κλίμα του μέτρου, των φυσικώνρυθμών, της χαλαρότητας, της σκέψης, της ψυχής και της σχέσης! Σε αυτό το πεδίο δεν αρθρώνουν ούτε λόγο μα ούτε και αντίλογο οι στείροι αλλοτριωμένοι διανοητές, μη-ίκανοι στο να αξιοποιήσουν τα παραδοσιακά στοιχεία εκείνα που μπορούν να παράξουν πολιτισμικό αντίβαρο, Αντ’ αυτού διαιωνίζουν την αποτυχημένη μίμηση, χωρίς όραμα και καινοτομία, και βγάζουν ο ένας τα μάτια του άλλου για ένα τίτλο και μια καρέκλα σε ακαδημαϊκό έδρανο!
Ο άνθρωπος στον κόσμο της πληροφορίας
Η κοινωνία των πολιτών παραπλανημένη εστιάζει στον υλιστικό ευδαιμονισμό, απομακρυνόμενη όλο και περισσότερο από τις πνευματικές αξίες, διακατέχεται από το άγχος και τον τρόμο της οικονομικής κρίσης και μένει εκεί εστιασμένη, ατροφική και αδύναμη απέναντι στο κράτος χωρίς την παραμικρή συμμετοχή στη διαμόρφωση του νέου -ελλείψει συνεκτικότητας. Η σχολή των Κριτικών Θεωρήσεων, γνώστες του ελλείμματος στοχαστικής κριτικής των ‘πολιτών’ στις φαύλες πολιτείες, προειδοποιούν: «Η υπαρκτή κοινωνία των πολιτών δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ, διότι η κρίση έπληξε και το ίδιο το επαναστατικό υποκείμενο. Και η κοινωνία των πολιτών πέφτει σε παρακμή, διότι οι κοινωνικές συγκρούσεις απώλεσαν τη δύναμη ενσωμάτωσης, την οποία είχαν στο τρίτο τέταρτο του 20ού αιώνα. Η εξυγίανση της κοινωνίας συνίσταται στην ανανέωση της δύναμης της κοινωνίας των πολιτών μέσω της εξάσκησης στη ‘διατήρηση των συγκρούσεων’.»
Σήμερα, η κοινωνία πάσχει από την αδυναμία -που διέπει τη φύση του παθητικού ανθρώπου- των «πολιτών» να εστιάσουν στην ουσία, αυτοστερούμενοι ικανοτήτων, και δεν μπορούν να προβλέψουν το επόμενο βήμα. Αλλού πατούν κι αλλού βρίσκονται! Οι παθογένειες της σύγχρονης ‘αστικής‘ κοινωνίας ριζώνουν πάνω σε επίπλαστες έννοιες όπως ασφάλεια, σταθερότητα, ειρήνη κλπ. …άριστο περιβάλλον για την καλλιέργεια της εθελοδουλείας, του ιδεοψυχαναγκασμού και του μαζοχισμού!
Για τη CIΑ το γεγονός είναι τελεσίδικο: Η παγκοσμιοποίηση (από τα άνω) ολοκληρώθηκε επιτυχώς! Σε εξέλιξη βρίσκεται η παγκοσμιοποίηση από τα κάτω –το φυλετικό κίνημα-! Τώρα δημιουργείται ο απαραίτητος αντίθετος πόλος του συστήματος. Είναι ζωτικής σημασίας διαδικασία, υπό την έννοια ότι: ελλείψει αντίθετου πόλου, ποτέ -και τίποτα- δεν μπορεί να προκαλέσει την αρχήν κινήσεως! Ο διαφωτισμός επιτυγχάνεται μόνο όταν η διπλής μορφής βία είναι εν δράσει. Ότι δεν εμπεριέχει αλληλόδραση / αλληλενέργεια με το αντίθετό του, είναι καταδικασμένο! Σε οποιοδήποτε επίπεδο, ελλείψει του Ηρακλείτειου ‘πολέμου’ -των πάντων πατέρα- δεν μπορεί να προκύψει η ισορροπία που επέρχεται από την αρμονία των αντιθέτων.
Η φθίνουσα πορεία της Ευρώπης αποτυπωνεται και στη βιολογική εξέλιξη του πληθυσμό της που πεθαίνει και ποντάρει στη μετανάστευση, αφού οι γηγενείς δεν τεκνοποιούν!
Με τον επικρατούντα άκρατο Σχετικισμό, πλουραλισμό, είναι εύκολο οι λίγοι ικανοί και ορθο-πρακτικοί άνθρωποι να απομονωνοθούν από τους κρατούντες, για να αποτελούν μόνο χαμηλής έντασης απειλή, ενώ φροντίζουν για την περιθωριοποίηση και εν τέλει την εξάλειψη των, καθιστώντας εμάς όλους τους δούλους των επιθυμιών, βολεμένους, αποχαυνωμένους, αδιάφορους, εγωκεντρικούς, αδαείς, υποτακτικούς και παθητικούς, απο-προσανατολισμένους αλλά και αλλοτριωμένους… συνένοχους σε ένα έγκλημα κατά του ίδιου μας του εαυτού, των παιδιών μας, του τόπου μας, καθιστώντας μας ταυτόχρονα παντελώς ανάξιους κάθε προγονικής αναφοράς. Για τους κρατούντες το έγκλημα είναι “από πρόθεση”. Εμείς –δια της απωθήσεως– πείθουμε τους εαυτούς μας ότι το μερίδιο της συμμετοχής μας στο έγκλημα, είναι από “αμέλεια”! “Τι μπορώ να κάνω εγώ;”
Το παράδειγμα του Wilhelm Reich είναι χαρακτηριστικό της περιθωριοποίησης, διαπόμπευσης και τελικώς εκτοπισμού δια της πλεκτάνης. Το κυρίαρχο Φροϋδικό μοντέλο επικράτησε επειδή εξυπηρετούσε σκοπιμότητες και ήταν σε σύμπνοια με τους κρατούντες, τη μαζική κουλτούρα και τις προοπτικές του συστήματος.
Σύμφωνα με το μοντέλο του Ράιχ, κάθε ζωντανός οργανισμός παρουσιάζει μια έμφυτη ανάγκη διαστολής της ενέργειας του προς τον κόσμο λόγω της ανάγκης της ζωής μέσα του να επεκταθεί από τον εαυτό του προς το περιβάλλον. Η παραπάνω διατύπωση όμως του Ράιχ, πρεσβεύει ότι: η τάση για ελευθερία είναι έμφυτη σε κάθε οργανισμό, όπως έμφυτη είναι η ανάγκη ενός φυτού να μεγαλώσει, παρά τις αντίξοες συνθήκες του εδάφους. Η διαστολή από τον εαυτό προς τον κόσμο ή αντίστοιχα η συστολή του, όταν το περιβάλλον είναι τοξικό. Η επικράτηση του Φροϋδικού –το ενοχικό μοντέλο της διαστροφής έναντι του ευγενούς και πολιτισμικά πλούσιου μοντέλου του Ράιχ- ήταν δεδομένη, μέσα στον ΑΝΕΚΑΘΕΝ ελεγχόμενο ακαδημαϊκό κόσμο!!
Για τη σχέση Κράτους – Πολίτη.. ας μη πούμε εδώ τίποτα! Άλλοι ερευνητές εντοπίζουν διαταραχές στη προσωπικότητα ως αποτέλεσμα Κοινωνικοπολιτισμικών παραγόντων! Άλλοι πάλι, μας μεταφέρουν την πληροφορία για τις πέντε πιθανές προσαρμογές του υποκειμένου στο κοινωνικό γίγνεσθαι, δύο μόνο εκ των οποίων είναι σε θέση να φέρουν αλλαγή, και φυσικά, εκείνοι οι δύο τύποι ανθρώπου ..διώκονται!!! Μεταξύ άλλων, υπάρχει και εκείνος ο ερευνητής γενετιστής που ισχυρίζεται ότι: Το ανθρώπινο είδος γίνεται σταδιακά πιο ηλίθιο! Εκείνο που καταδεικνύει περίτρανα όμως το είδος και την ποιότητα του νου, είναι το γεγονός ότι ο σύγχρονος άνθρωπος της πληροφορίας φέρει μεγαλύτερη ευθύνη από άλλες εποχές, διότι είναι σε θέση να γνωρίζει και όταν ξέρεις τι είναι αυτό που δρα ενάντια στην ίδια την υπόστασή και φύση σου, που βλάπτει το ίδιο σου το παιδί αλλά δεν κάνεις κάτι γι αυτό, μένεις άπραγης και απαθής, τότε δηλώνεις ξεκάθαρα την υποτέλεια σου αλλά ταυτόχρονα νομιμοποιείς, συνυπογράφεις και συμπράττεις! Συμπράττεις σε τι; -μεταξύ άλλων- ‘Βιώνουμε, περιδιαβαίνοντας αυτή τη λεωφόρο, μια συναρπαστική εποχή στις σχέσεις μας με τις «μηχανές»· μια σχέση όμως που κρύβει μέσα της πολλά προβλήματα, τα οποία προέρχονται από τη βεβιασμένη και λανθασμένη πολλές φορές εφαρμογή της νέας γνώσης. Και τούτο διότι οι νέοι αυτοί επιστημονικοί τομείς ενέχουν πολλούς άγνωστους παράγοντες, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν μπορούν να αποκαλυφθούν εύκολα πριν από μια ευρείας κλίμακας εφαρμογή.’ –Πειραματόζωα ο κόσμος όλος και με την υπογραφή μας!
Η κατ’ αυτόν το τρόπο νομιμοποίηση του συστήματος είναι η συναίνεση των παθητικών κυριαρχούμενων, η παγκοσμιοποίηση “από τα κάτω”, όπως είπαμε πρίν. Αλλά τότε που θάρθει η ώρα και το παιδί σου θα σε ρωτήσει: -Καλέ μου και στοργικέ μου γονέα, «το έβλεπες νάρχεται», τι έκανες για να μου εξασφαλίσεις ένα καλύτερο μέλλον;;;;;;;; ..τότε, εκείνη τι στιγμή, πες μου, ποιο το νόημα της ζωής σου!
Για τους ίδιους λόγους, εάν αυτά που διαβάζεις εδώ δεν καταφέρουν να σε κάνουν -τουλάχιστον- να αναθεωρήσεις εκείνο το ‘και τι μπορώ να κάνω εγώ’, τότε και εγώ συμβάλω στη παραπάνω εγκληματική νομιμοποίηση!!!
Αυτά γύριζαν στο μυαλό του Ράιχ, όταν μεσ’ την απέραντη μοναξιά αλλά με πίστη ακόμα, και αγάπη προς τον συνάνθρωπο, έγραφε:
«…σε φοβάμαι ανθρωπάκο, σε τρέμω επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας. Σε φοβάμαι επειδή το κυριότερο μέλημα σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος ανθρωπάκο, Άρρωστος βάρια, δεν φταις εσύ γι αυτό άλλα έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς. Θα είχες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου αν δεν ενθάρρυνες ο ίδιος την καταπίεση και δεν τη στήριζες άμεσα με τις πράξεις σου. Καμιά αστυνομική δύναμη στον κόσμο δεν θα ήταν ικανή να σε συντρίψει αν διέθετες στην καθημερινή σου ζωή έστω και μια στάλα αυτοσεβασμό, αν συνειδητοποιούσες, πραγματικά συνειδητοποιούσες, πως χωρίς εσένα η ζωή δεν θα συνέχιζε ούτε για μια ώρα. Στο είπε αυτό ο απελευθερωτής σου;; Σε αποκάλεσε “προλετάριο του κόσμου” άλλα δεν σου είπε ότι εσύ και μόνο εσύ είσαι υπεύθυνος για τη ζωή σου…»
Wilhelm Reich (1897-1957) στο «Άκου ανθρωπάκο»
Τι να κάνω;
Πρώτα απ’ όλα συνειδητοποίησε ότι : «το σχολείο, επικεντρώνεται ιδιαίτερα στην καλλιέργεια δύο τομέων νοημοσύνης (από τους 8) – την γλωσσική και την λογικο-μαθηματική. Με αυτό τον τρόπο τα υπόλοιπα είδη νοημοσύνης δεν αναπτύσσονται ικανοποιητικά.»
«Η γνώση δεν μπορεί να μεταβιβασθεί από ένα άτομο σε ένα άλλο άτομο, με κανένα τρόπο, αλλά κάθε άτομο οικοδομεί τη νέα γνώση πάνω στα θεμέλια εκείνων που του είναι ήδη γνωστά. Στο γνωστικό πεδίο αλληλεπιδρούν οι εσωτερικές γνωστικές διαδικασίες, τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος και κοινωνικοί – πολιτισμικοί παράγοντες.».Η ζωή είναι αυτοποιητική! Το ίδιο ο εγκέφαλος και ο νους. Οι άνθρωποι έχουμε αναδυόμενες ιδιότητες.
Μετά εμπέδωσε: “Τα συστήματα των κατωτέρων επιπέδων είναι ψηλά ως προς την ενέργεια κι έτσι, παρέχουν τις απαραίτητες συνθήκες στα συστήματα των ανωτέρων επιπέδων.
Τα συστήματα των ανωτέρων επιπέδων είναι ψηλά ως προς την πληροφορία κι, άρα, ελέγχουν τα συστήματα των κατωτέρων επιπέδων.”
Επιτέλους, κατανόησε: «Το κράτος, δηλαδή τα κόμματα, -αφού στην Ελλάδα δεν υπάρχει κράτος έξω από τα κόμματα, ίσως ούτε και κοινωνικές εκφάνσεις του βίου αμόλυντες από τον κομματισμό-, το κράτος λοιπόν, είναι ο βασικός διαφθορέας της ελληνικής κοινωνίας, μολυσματική αιτία και γενεσιουργός αφορμή αμοραλισμού, σήψης, εκφαυλισμού των πολιτών..»
Μετά δες/μάθε ποιος πραγματικά είσαι!
Διαχρονικά, υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι:
- Εκείνοι που χτίζουν Παρθενώνες (λιγότεροι του 1 τα εκατό)
- Εκείνοι που γκρεμίζουν Παρθενώνες (20 τα εκατό)
- Εκείνοι που μένουν αδιάφοροι και αμέτοχοι (περισότεροι του 80 τα εκατό)
(Είναι μια καλή αρχή για αναστοχασμό)
Μια δεύτερη κίνηση είναι να μην ακούς την φωνή της απώθησης, της δική σου ή του άλλου που έχει κρίση.. χωρίς ωστόσο να πληροί τα κριτήρια. Παιδεύσου και αυτο-εκπαιδεύσου! Μην τρέχεις! Μη βιάζεσαι! Όχι μόνο χαβαλέ, σκυλάδικα και κατανάλωση! Ενημερώσου, στοχάσου και επαναπροσδιόρισε! Μάθε να ρωτάς, μην θες μόνο να λες! Ρώτα! Ξαναρώτα και ξαναψάξε!
Εστίασε! Αποκρυπτογράφησε!! Αποσυμβόλισε! Συντονίσου! Είτε έτσι, είτε αλλιώς, θα βρούμε την άκρη! Στόχος η αυτο-βελτίωση. Το επόμενο κοινωνικό συμβόλαιο, θα το συντάξεις εσύ!
και..
Η δύναμη και η ύλη είναι αυτό που αντιλαμβάνονται τα βόρεια φύλα! Οι αποζητούντες την ισχύ, δεν αφήνουν περιθώρια! Ο Δυτικός πολιτισμόςκαταρρέει. Η κεντρο-βόρεια Ευρώπη ακονίζει μαχαίρια, έτοιμη, προκειμένου να εξασφαλίσει βιωσιμότητα με κάθε τρόπο!
Ο πολιτισμός του πνεύματος είναι καθήκον και προορισμός άλλων λαών, όχι των κεντρο-βόρειων!
«Η Ελλάδα, ως μητέρα της Δημοκρατίας και του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, έχει υποχρέωση να ξαναζωντανέψει, πάνω σε νέα δεδομένα, τις αξίες και την κοινωνική ηθική της Δημοκρατίας και των Προσωκρατικών. Όλοι μας θεωρούν αδύνατους, φτωχούς, αλλοτριωμένους.. από τη λάμψη του πρόσκαιρου πλούτου. Μας θεωρούν ανίκανους πια να χτίζουμε πολιτισμούς. Σε όλους αυτούς απαντάει ο Οδυσσέας Ελύτης:
‘«Κι ας μας φωνάζουν αεροβάτες φίλε μου, όσοι δεν ένοιωσαν ποτέ, με τι σίδερο, με τι πέτρες, τι αίμα, τι φωτιά.. χτίζουμε, ονειρευόμαστε και τραγουδούμε!’»
Η επανάσταση του πνεύματος, είναι μονόδρομος!
ΠΗΓΗ
ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ/ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΦΩΤΟ:Α.Τ.
