Στις 28 Νοεμβρίου του 1912, κατά την διάρκεια του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου, βρίσκει ομηρικό θάνατο ο Επτανήσιος λυρικός ποιητής Λορέντζος Μαβίλης, σε ηλικία 52 ετών. Τραυματίστηκε στην Μάχη του Όρους Δρίσκου, στην επιχείρηση του στρατού μας για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων.
«Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα είχα την μεγάλη τιμή να πεθάνω για την Ελλάδα», είχε πει, θυμίζοντας το επιτάφιο επίγραμμα του Αισχύλου όπου τονίζεται η συμμετοχή του μεγάλου τραγικού ποιητή στην Μάχη του Μαραθώνα.
Φλογερός πατριώτης, ρομαντικός οραματιστής, ανηψιός του Καποδίστρια από την πλευρά της μητέρας του, ο Μαβίλης διατηρούσε δεσμό με την ποιήτρια Μυρτιώτισσα, η οποία υπηρετούσε την ερωτική ποίηση. Το ποίημά της «Τι άλλο, καλέ μου» είναι αφιερωμένο στην μνήμη του.
Ο Μαβίλης
συμμετείχε το 1896 στην Επανάσταση της Κρήτης και είχε τραυματιστεί κατά τον άτυχο ελληνοτουρκικό πόλεμο το 1897.
Εξελέγη βουλευτής το 1910, αλλά εγκατέλειψε τα βουλευτικά έδρανα και την ασφάλεια των προνομίων του για να λάβει εθελοντικά μέρος στην πολεμική εξόρμηση του ’12 επικεφαλής του Λόχου των «ερυθροχιτώνων» Γαριβαλδινών, που πολεμούσαν μαζί με τον ελληνικό στρατό.
Ήταν η εποχή όπου βουλευτές άφηναν τα έδρανα της Βουλής για να πάνε στην πρώτη γραμμή μαζί με γυιούς και κόρες πρωθυπουργών, Ολυμπιονίκες, δημάρχους, ακόμα και κυρίες της αριστοκρατίας των Αθηνών...
Σήμερα, που ο εθνομηδενισμός μαζί με την ευρωδουλεία καθοδηγούν το κράτος στην εθνοκτονία των Ελλήνων… που οι λέξεις Έθνος, Πατρίδα, Ανεξαρτησία, Ελευθερία, Δημοκρατία έχουν χάσει το νόημά τους και ο Λαός έχει εντέχνως απογυμνωθεί από την γλώσσα του**, μας δίνει κουράγιο η παρακαταθήκη της θυσίας του Μαβίλη όπως και οι παρακάτω στίχοι του:
"Πατρίδα, σὰν τὸν ἥλιο σου ἥλιος ἀλλοῦ δὲ λάμπει.
[…..]
Ἑλλάς, τὸ μεγαλεῖο σου βασίλεμα δὲν ἔχει,
καὶ δίχως γνέφια τοὺς καιροὺς ἡ δόξα σου διατρέχει…"
Σπάνια φωτογραφία από τον θανάσιμο τραυματισμό του ποιητή Λορέντζου Μαβίλη. Πάνω του στέκονταν ο εθελοντής παπά Φώτης καθώς και η εθελόντρια νοσοκόμα Ασπασία, συζ. Ιωάννη Ράλλη, κόρη του πρώην πρωθυπουργού Κυριακούλη Μαυρομιχάλη και ανηψιά του αρχηγού, εμπνευστή και χρηματοδότη των Ελλήνων εθελοντών, Αλέξανδρου Ρώμα. Πιο πέρα, σφίγγοντας τα δόντια από τους πόνους του δικού του τραύματος, χαιρετούσε σε στάση προσοχής ο ίδιος ο Αλέξανδρος Ρώμας, μονολογώντας: «Αγαθή η μοίρα σου λοχαγέ Μαβίλη».
Ηρωικός θάνατος με χρώμα ομηρικό αφού ο τρόπος που σκοτώνεται μοιάζει με τον θάνατο του Πάνδαρου (Ιλιάδα Ε 290 κκ) όπου το βέλος που κατευθύνει η Αθηνά στη μύτη του ήρωα, δίπλα στο μάτι, του τρύπησε τα δόντια και του έκοψε τη γλώσσα.
Πηγή
**Πάρε τα παιδιά και τα εγγόνια σου (για μία ώρα) δίπλα σου και παρακολουθήστε, μ α ζ ί, αυτή την εκπομπή :
Πηγή
Διαμόρφωση/σύζευξη:Α.Τ.
