«Το στερεότυπο είναι πολιτικό φαινόμενο, κύρια γλώσσα κάθε ιδεολογίας.
Ο κανόνας είναι η κατάχρηση.
Η εξαίρεση είναι η ηδονή.
Η ηδονή έρχεται όταν αρχίζεις να παίζεις.
Με τον εαυτό σου, με το σύντροφο σου, με τους κανόνες, με τις λέξεις.
Κανένας ολοκληρωτισμός δεν μπορεί να παίξει.
Γιατί οι ολοκληρωτισμοί απεχθάνονται την εξαίρεση»
«Ο συνειδητός και ευφυής χειρισμός των οργανωμένων συνηθειών και των απόψεων σχετικά με τις μάζες είναι ένα σημαντικό στοιχείο στη δημοκρατική κοινωνία. Εκείνοι που χειρίζονται αυτόν τον απαρατήρητο μηχανισμό της κοινωνίας αποτελούν μια αόρατη κυβέρνηση που αποτελεί την πραγματική δύναμη που κυβερνά ολόκληρη τη χώρα»
«Κυβερνόμαστε,
τα μυαλά μας είναι φορμαρισμένα, οι προτιμήσεις είναι ήδη διαμορφωμένες, οι ιδέες μας είναι προτεινόμενες, κατά ένα μεγάλο μέρος από τα άτομα δεν έχουμε ακούσει ποτέ για αυτά. Αυτό είναι ένα λογικό αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο η '
δημοκρατική' κοινωνία μας οργανώνεται. Οι τεράστιοι αριθμοί των ανθρώπινων όντων πρέπει να συνεργαστούν κατά αυτόν τον τρόπο εάν πρόκειται να ζήσουν μαζί ως ομαλά λειτουργούσα κοινωνία. Οι
αόρατοι κυβερνήτες μας είναι, σε πολλές περιπτώσεις, απληροφόρητοι της ταυτότητας των συντροφικών μελών τους στο εσωτερικό γραφείο»
«Η οργάνωση της 'δημοκρατίας' είναι τέτοια, ώστε τα μυαλά των πολιτών να μπαίνουν σε καλούπια»
«Η καλή διακυβέρνηση μπορεί να πουληθεί προς μια κοινωνία, ακριβώς όπως και κάθε άλλο αγαθό»
«Ο μέσος πολίτης είναι ο πιο ευαίσθητος αισθητήρας που υπάρχει επί της γης. Ο ίδιος του ο νους είναι το μεγαλύτερο φράγμα ανάμεσα σ’ αυτόν και την πραγματικότητα. Μέσα στο μυαλό του υπάρχουν στεγανά διαμερίσματα, αδιαπέραστα από τη λογική. Η τάση του για απόλυτες απόψεις είναι το εμπόδιο που τον κάνει να μην λειτουργεί με βάση τη σκέψη και την εμπειρία του, αλλά μόνο με μαζικές αντιδράσεις»
[… από τα βιβλία του Edward Louis Bernays «Προπαγάνδα», «Κατασκευάζοντας τη Συναίνεση», «Αποκρυσταλλώνοντας την Κοινή Γνώμη»]
Aυτός είναι ο πραγματικός θρίαμβος του νεοφιλελευθερισμού:
Η τεχνική χαλιναγώγησης της κοινής γνώμης όπου ο ατομικισμός, ο καταναλωτισμός και η μοιρολατρία, διαμορφώνουν κοινωνικές συναινέσεις ερήμην της κοινωνίας, ενώ τα Μ.Μ.Ε λειτουργούν ως το μακρύ χέρι ορατών ή συγκεκαλυμμένων συμφερόντων που κάνουν τα πάντα για να μην αλλάξει τίποτα.
Ο άνθρωπος είναι πλέον ένας παθητικός δέκτης ενός βομβαρδισμού μηνυμάτων (ειδήσεων αλλά και διαφημίσεων) που στοχεύουν στην πλύση εγκεφάλου και στη δημιουργία τεχνητών αναγκών. Η χειραγώγηση δε που υφίσταται πραγματοποιείται πολλές φορές υπό το κάλυμμα της ιδεολογίας.
Ο ''άνθρωπος'' αυτός αποκαλείται και ''εκμηδενισμένο άτομο'' στον οποίο συμβαίνουν τα ακόλουθα:
- Αίσθηση της «ιστορικής διάλυσης» (πόσες φορές στη χώρα μας δεν εκμηδενίζεται η ταυτότητα και η ιστορία;) που την προκαλεί η ρήξη των σχέσεων με τα σύμβολα μιας πολιτισμικής παράδοσης που έθρεφε τη ζωή του (η παράδοση σβήνει σιγά σιγά μπροστά στον ανθρώπινο χυλό που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση και οι υποστηρικτές της).
- Η εισβολή εικόνων που απορρέει από την ασυνήθιστη ροή νεομοντέρνων πολιτισμικών επιρροών (σημ. ως τέτοιες είναι το Gay pride κτλ.) που δείχνουν διαρκώς τα Μ.Μ.Ε και η οποία πνίγει το άτομο με κενά μηνύματα ελαφρότητας του είναι.
- Το τρίτο χαρακτηριστικό είναι η κατάρρευση της προσωπικότητας ανάμεσα σε μία πληθώρα ιδεών, μεταφυσικών (βλ. σύμβολα και θεωρίες Νέας Εποχής, γιόγκα, συνωμοσιολογία) και σε ένα χάος γεγονότων που δεν του αντιστοιχούν (αδυναμία μπροστά στον έλεγχο της οικονομικής κρίσης, εισβολή παράνομων μεταναστών, εγκληματικότητα, πολεμικές συρράξεις κοκ).
Δεν γνωρίζουμε εάν ο καπιταλισμός, ο οποίος για αρκετούς στοχαστές είναι βασικός παράγοντας της αλλοτρίωσης, θα σβήσει, η ιστορία έχει δείξει το αντίθετο. Στις ημέρες μας ζούμε την πιο ακραία μορφή του που είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Παρά όμως την βία της εφαρμογής του, συλλογικά κινήματα και τάσεις σε όλο τον κόσμο δείχνουν και την επιθυμία του ανθρώπου να αποφύγει την αλλοτρίωση που επιβάλλει το άγριο αυτό οικονομικό σύστημα.
Ωστόσο, η αυτοματοποίηση που θα οδηγήσει σε μαζική απώλεια των θέσεων εργασίας σε παγκόσμια κλίμακα δεν γνωρίζουμε εάν θα οδηγήσει σε ένα μετασχηματισμό των κοινωνικών σχέσεων και ειδικότερα αυτών μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας.
Δεν γνωρίζουμε δηλαδή εάν αυτές οι συλλογικότητες θα επεκταθούν και στον χώρο της εργασίας όπου οι άνθρωποι θα διεκδικήσουν να είναι κυρίαρχοι της εργασίας τους και των αποτελεσμάτων της, θα είναι κυρίαρχοι, με άλλα λόγια, της ζωής τους.
Προς το παρόν, η απάθεια της πλειοψηφίας στη χώρα μας για το σύνολο της οικονομίας και της πολιτικής δείχνει το αντίθετο. Μήπως ο άνθρωπος οδεύει προς την αυτοκαταστροφή και την αποδέχεται παθητικά (γι’αυτό και η απάθεια) γιατί κατοικείται από ένα πάθος για τον θάνατο που πιθανόν η ίδια η αλλοτρίωσή του έχει προκαλέσει;...
Η δράση είναι ο χαρακτήρας.
Μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να μετέχει ενός αργού καθημερινού θανάτου, δηλ. μην επιτρέπετε να γίνετε μία εγωκεντρική μηχανή ψευδούς ευτυχίας. Ευτυχία σε καμία περίπτωση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΛΙΚΑ ΑΠΟΚΤΗΜΑΤΑ, ποτέ δεν ήταν κάτι τέτοιο, Ευτυχία είναι να μπορείτε να ζείτε στο Τώρα με Επίγνωση, Σεβασμό κι Ευγνωμοσύνη για όλα όσα ήδη διαθέτετε, δραστήριος και δημιουργικός.
Έχετε την επιλογή να γίνετε ένας άνθρωπος με χαρακτήρα κι αξίες, ένας άνθρωπος που δεν χρειάζεται συστήματα πίστης και ξένες ιδέες για να αποφύγει την πραγματικότητα, αλλά την διαμορφώνει ΜΟΝΟΣ του
Και επιπλέον «Δεν επιτρέπει να τον επηρεάσει, αυτό που δεν μπορεί ο ίδιος να επηρεάσει» Το να διαμορφώσετε τον προσωπικό σας χαρακτήρα, χρειάζεται πολύ, καθημερινή, συνεχή εργασία, αλλά είναι ένας δρόμος χαρούμενος, που μπορεί να σας υποσχεθεί την πραγματική ευτυχία, που όλοι την αναζητούν, μα σε λάθος τόπο και με λάθος τρόπο.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ/ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ/ΦΩΤΟ:Α.Τ.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ :
