Τελικά η Ιστορία τιμωρεί: Η σημασία της “σφαλιάρας” στη Μέρκελ και τι θα ακολουθήσει…

Του Δημήτρη Γ. Απόκη*

Μέσα σε περίπου ένα χρόνο η Μεγάλη Βρετανία ψήφισε την αποχώρησή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το τραπεζικό σύστημα της Ιταλίας είναι στην ουσία υπό κατάρρευση, η Ρωσία βρυχάται ξανά στην Γηραιά Ήπειρο, η Γαλλία, βάζοντας στην άκρη τη φούσκα Μακρόν, στην ουσία έχει διαλυθεί πολιτικά, και το ΝΑΤΟ με βάση την νέα πολιτική της Ουάσιγκτον ότι το τσάμπα πέθανε, έχει πάψει να υπάρχει όπως το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Και μέσα σε όλο αυτό τον ορυμαγδό ήρθε και το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών.

Μετά το ρομαντικό τετ α τετ δείπνο υπό το φως των κεριών δείπνο της Καγκελαρίου της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ, στο Βερολίνο κατά την τελευταία επίσκεψη του υπερεκτιμημένου ήρωα της στρεβλής παγκοσμιοποίησης, Μπαράκ Ομπάμα, σε ευρωπαϊκό έδαφος, η ελπίδα ήταν ότι μετά την τραγωδία για το σύστημα νίκη του Ντόναλντ Τράμπ στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, τα σκήπτρα της ηγεσίας του σαθρού και υπό κατάρρευση συστήματος πέρασαν στη Βασίλισσα της Ευρώπης Μέρκελ.

Η ελπίδα αυτή πέθανε το βράδυ της Κυριακής όταν βγήκαν τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών.

Η κεντροδεξιά συμμαχία των Χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ παρά το γεγονός ότι κατέλαβε την πρώτη θέση υπέστη σημαντική μείωση και ο άλλος εταίρος του μέχρι σήμερα μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού υπέστη τραγική εκλογική συρρίκνωση με το χειρότερο ποσοστό στην ιστορία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Το Σοβιετικής νοοτροπίας και φιλορωσικό κόμμα της αριστεράς παραμένει στη Βουλή, και το σημαντικότερο όλων το ξενοφοβικό με ρατσιστικές τάσεις κόμμα Ενναλακτική για τη Γερμανία μπήκε με ισχυρό ποσοστό στο Κοινοβούλιο.

Μετά την απόφαση του SPD, να μην συμμετάσχει σε κυβερνητικό συνασπισμό με την Μέρκελ και να περάσεις στην αντιπολίτευση, η μοναδική επιλογή για την μέχρι την Κυριακή πανίσχυρη Καγκελάριο, είναι ο σχηματισμός ενός τριμερούς κυβερνητικού συνασπισμού, με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες (πολιτικό εκπρόσωπο των Γερμανών βιομηχάνων) και τους Πράσινους.

Οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες έχουν αντίθετες με τη Μέρκελ θέσεις σε θέματα όπως το Brexit, την διάσωση χωρών μελών της ΕΕ όπως η Ελλάδα, στην Ουκρανία, στο μεταναστευτικό, και όσο αφορά το ΝΑΤΟ. Δηλαδή σε όλα τα κορυφαία για τη Γερμανία και την Ευρώπη θέματα σήμερα. Όσο για τους Πράσινους, τρείς λαλούν και δυο χορεύουν λέει ο σοφός λαός.

Οι συμβιβασμοί που απαιτούνται για να φτιαχτεί το πάζλ ενός τέτοιου κυβερνητικού συνασπισμού είναι τεράστιοι, και όταν φτιαχτεί η διατήρησή του θα απαιτεί σε καθημερινή προσπάθεια που θα θυμίζει καταναγκαστικά έργα σε φυλακή υψίστης ασφάλειας.

Ναι κάποιοι μπορεί να πανηγυρίζουν για την τέταρτη στη σειρά εκλογική νίκη της κυρίας Μέρκελ. Η πραγματικότητα όμως είναι σκληρή και δείχνει προς μια Καγκελάριο της οποίας κάθε ευελιξία στη διαμόρφωση πολιτικής έχει εκμηδενιστεί.

Και εδώ είναι που έρχεται να πέσει βαρύ και ασήκωτο το ερώτημα της ηγεσίας του, όπως συνηθίζεται να αποκαλείται, ελεύθερου κόσμου. Μέχρι σήμερα αυτός ο αποκαλούμενος κόσμος συντηρείτο και εξασφάλιζε την ασφάλεια και ισορροπία του με έξοδα, στρατεύματα και οπλικά συστήματα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Αυτό το διεθνές σύστημα απαιτεί, και στο άμεσο μέλλον ακόμη πιο πολύ, μια ισχυρή στρατιωτική παρουσία σε παγκόσμια κλίμακα. Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι το Αμερικανικό Ναυτικό είναι το μόνο που μπορεί να περιπολεί τις θάλασσες σε παγκόσμια κλίμακα. Δεν υπάρχει εναλλακτική. Το Γερμανικό Ναυτικό όχι μόνο δεν παίζει στην πρώτη κατηγορία σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά δεν είναι καν στην πεντάδα των ναυτικών στη Βαλτική Θάλασσα.

Όσοι λοιπόν ζούσαν το δικό τους όνειρο και πιστεύουν ότι μια χώρα που βασίζεται στις τεράστιες εξαγωγές της μπορεί να ηγηθεί της Ευρώπης, μετά το βράδυ της Κυριακής και την τουφεκιά που δέχθηκε η Μέρκελ, θα πρέπει να επανέλθουν στην πραγματικότητα.

Η δήθεν Ενωμένη Ευρώπη, του τι πίνει και δεν μας δίνει Γιούνκερ, που τη βλέπει χωρίς κανένα πρόβλημα, ισχυρή και με λαμπρό μέλλον, θα πρέπει να ετοιμαστεί να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση της Συρίας, την επιθετικότητα της Ρωσίας στα Ανατολικά, τη δημοκρατική αφύπνιση κατά των χρυσοκάνθαρων γραφειοκρατών των Βρυξελλών και του Βερολίνου της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, την ουσιαστική ισοπέδωση οικονομική και κοινωνική της Ελλάδας, τον απρόβλεπτο και επικίνδυνο Ερντογάν – Τουρκία, αλλά και την επερχόμενη οικονομική κατάρρευση της Ιταλίας, χωρίς τη Μεγάλη Βρετανία στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, αλλά και πολύ πιθανόν χωρίς την σημαντική συμβολή της πάλαι ποτέ ισχυρής Καγκελαρίου της Γερμανίας.

Ας συνεχίσουν λοιπόν κάποιο να ζουν το μύθο τους. Ας συνεχίσουν να αγνοούν αυτό που λέγεται ιστορία και τιμωρεί όσους την αγνοούν. Ας συνεχίσουν να αγνοούν το γεγονός ότι στη σημερινή κατάσταση στην οποία το σύστημα της στρεβλής παγκοσμιοποίησης και οι υπάλληλοι του στις πολιτικές ελίτ, οδήγησαν το διεθνές σύστημα η μοναδική λύση είναι η επιστροφή ένα ρεαλισμό αρχών.

Η επιστροφή σε μια εποχή ισχυρών εθνών – κρατών τα οποία θα είναι κυρίαρχα και θα συνεργάζονται μεταξύ τους με στόχο την αντιμετώπιση εγκληματικών – απολυταρχικών καθεστώτων, τρομοκρατών και αυτών που εδώ και δεκαετίες προσπαθούν να εξαφανίσουν ιστορία, ήθη, έθιμα και αρχές και να εγκαταστήσουν μια παγκόσμια διακυβέρνηση στο όνομα μιας επίφασης δημοκρατίας που στην ουσία προωθεί ένα ρατσισμό από την ανάποδη. Ένα ρατσισμό που οι κραυγάζουσες μειοψηφίες καταδυναστεύουν και φιμώνουν τις πλειοψηφίες των κοινωνιών.

Ισχυρά και κυρίαρχα έθνη – κράτη τα οποία θα δημιουργούν συμμαχίες με στόχο την ειρήνη και την ευημερία.

Μόνο έτσι θα εξαφανιστούν φαινόμενα φθηνών και επικίνδυνων λαϊκιστών και μορφωμάτων τύπου AfD στη Γερμανία, Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία, Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα. Μόνο έτσι και όχι με δήθεν σωτήρες, χαρισματικούς αλλά χωρίς ουσία και περιεχόμενο, τύπου Ομπάμα και Μακρόν.

Πριν από αρκετά χρόνια ο Φουκουγιάμα σήκωσε την αυλαία της απάτης με το πόνημά του για το ''Τέλος της Ιστορίας''. Σήμερα η ιστορία επιστρέφει δριμύτερη και δαγκώνει αυτούς που με αμετροέπεια, αγνοώντας την πλήρως αρνούνται να την μελετήσουν.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται και οι πολιτικές ελίτ κάνουν τα ίδια με το παρελθόν εγκληματικά λάθη, που αιματοκύλισαν τον πλανήτη και απειλούν να το κάνουν και πάλι.


*[Ο Δημήτρης Απόκης είναι Διεθνολόγος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University και Δημοσιογράφος.]


Πηγή - Διαμόρφωση/προσθήκες/φώτο:Α.Τ.