Οι κρίσεις δεν είναι ποτέ αυτοϊάσιμες. Ιδιαίτερα όταν αγγίζουν τα θεμέλια του πολιτισμού. Το ξεπέρασμά τους προϋποθέτει α) βαθειά ρήγματα στην ταύτιση του υποκειμένου με τις ανάγκες του, και, β) συνειδητή αναθεώρηση του συστήματος ιεράρχησης των αναγκών. Η απο-ταύτιση, η αυτο-υπέρβαση, είναι αυτό που λείπει για να βρεθεί διέξοδος. Αν εξακολουθήσει να είναι απολύτως κυρίαρχη η μηδενιστική νοηματοδότηση της αυθυπερβατικής δυνατότητας του ανθρώπου, τότε δεν έχουμε καμιά ελπίδα. Ο πλανήτης θα πνιγεί στο σκουπίδι, τη βία και την αθλιότητα, για να απολαμβάνουν ορισμένοι τη νοσηρή ηδονή της δύναμης : 43 άτομα κατέχουν περισσότερο πλούτο από το 50% του πληθυσμού της Γης.
«Η διέξοδος προαπαιτεί μια θετική νοηματοδότηση της αυθυπερβατικής διάστασης του ανθρώπου.»
…δηλαδή, ο άνθρωπος πρέπει να ανακτήσει προσωπική αυτοπεποίθηση αποτινάσσοντας το στατικό πέπλο που καλύπτει την κοινωνική του ταυτότητα, ενσωματώνοντας τη δυναμικότητα που εμπεριέχεται στην ίδια του τη φύση. Έτσι, κάνοντας την υπέρβαση πρώτα με τον εαυτό του, θα μπορέσει να δημιουργήσει κοινωνίες αντάξιές του, δεδομένου ότι και η παρούσα ποιότητα της κοινωνίας είναι ισάξια της δυναμικότητάς του.
Μια στο καρφί…
..και μια στο πέταλο… για προχωρημένους
Η δυτική Cultura διέρχεται μια περίοδο δραματικά αυξανόμενης κρίσης, η οποία συν τω χρόνω αποσαθρώνει τις παγκόσμιες κοινωνικές δομές.
Ο κλονισμός του δυτικού κόσμου γίνεται αντιληπτός σε δυο επίπεδα: η πλειοψηφία των ανθρώπων αντιλαμβάνεται τις επιδράσεις του επιφανειακού κλονισμού, μέσα από τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής. Λίγοι ωστόσο γνωρίζουν το εύρος της σημασίας των συθέμελων κλονισμών.
Εδώ, δεν γίνονται αναρτήσεις στοχεύοντας στην μεγάλη επισκεψιμότητα,