Η πολιτική χρεοκοπία, ιδιαίτερα τα χρόνια των μνημονίων, υπήρξε γενικευμένη. Οι εφαρμοσμένες πολιτικές δεκαετιών και οι κεντρικοί άξονες πάνω στους οποίους δομήθηκαν αυτές οι πολιτικές, οδήγησαν την χώρα σε πολλαπλή κατάρρευση… Η συνδυασμένη αποτίμηση των επιλογών που έφεραν την κατάρρευση από την μια, αλλά και εκείνων που επιστρατεύτηκαν για την υποτιθέμενη ανάταξη της χώρας από την άλλη, οδήγησε αναπόφευκτα ΚΑΙ στην χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος συνολικά. Η προσπάθειά του να επιβιώσει με απατηλές μεταλλάξεις στο DNA των συνιστωσών του, παρά την όποια πίστωση χρόνου που του διασφάλισε, συνδυάστηκε με μεταμορφώσεις που παραμένουν στην ουσία τους εξόχως αποκρουστικές για την πλειοψηφία των πολιτών. Αλλά αυτή η διαπίστωση από μόνη της, δεν είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για να... δρομολογηθούν πολιτικές εξελίξεις σε θετική κατεύθυνση.
Η μειοδοσία των Πρεσπών, εγκαινίασε μια νέα ιδιαιτέρως οδυνηρή περίοδο γεωπολιτικών μνημονίων για την Ελλάδα. Η ίδια η Συμφωνία των Πρεσπών, υπήρξε καρπός της βαθιάς γεωπολιτικής εξάρτησης της χώρας και της παγίωσής της ως χρηστικό αναλώσιμο στους ευρύτερους σχεδιασμούς των Αμερικανών, και ταυτόχρονα λειτούργησε ως προπομπός μιας επικαιροποιημένης εφαρμογής του δόγματος του σοκ στην Γεωπολιτική αυτή την φορά, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου, και καθιστώντας ακόμη και τον κίνδυνο του γεωπολιτικού της ακρωτηριασμού, ορατό στο άμεσο μέλλον.
Η ανυπαρξία αξιόπιστης εναλλακτικής πολιτικής πρότασης, παρέδωσε την κοινωνία στην λαγνεία των αδιεξόδων του θυμικού, και ταυτόχρονα ΔΕΝ την απέτρεψε από τον κίνδυνο να αναζητήσει λύσεις μέσα στα αδιέξοδα του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος, ανακυκλώνοντας τα ίδια φθαρμένα και επικίνδυνα υλικά.
Η ανάδειξη της ΝΔ στην κυβέρνηση,
για πολλούς εξελήφθη ως ένα ανάχωμα στον γεωπολιτικό κατήφορο στον οποίο είχε περιέλθει η χώρα από τον κυβερνώντα εθνομηδενισμό του ΣΥΡΙΖΑ, και αυτό διότι τα κριτήρια της αποτίμησης, εξάντλησαν τον όποιο «δυναμισμό» τους, στην αναβίωση των παλαιών καθ’ όλα στρεβλών και ψευδεπίγραφων στάνταρντς με τα οποία οριοθετούνταν οι πολιτικοί σχηματισμοί αναφορικά με τις κρίσιμες εθνικές προτεραιότητες.
Η διάψευση δεν άργησε να έρθει. Υπήρξε παταγώδης… Υπήρξε καθολική… Και φυσικά υπήρξε απολύτως προβλέψιμη για όλους εκείνους που δεν αρκούνται στην επιφανειακή αξιολόγηση του «φαίνεσθαι» αλλά επεκτείνουν την αξιολογική διεργασία συνυπολογίζοντας όλα εκείνα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν την στάση των πολιτικών δυνάμεων απέναντι στις σύγχρονες αναβαθμισμένες προκλήσεις, τόσο στο επίπεδο των συμμαχιών όσο και σε αυτό των αντιπαραθέσεων.
Ήδη από τις 28 Μαΐου του 2019, εξηγούσαμε γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει επί της ουσίας καταρρεύσει πριν ακόμη σχηματιστεί, λέγοντας μεταξύ άλλων τα εξής: «…Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, επειδή ακριβώς θα κινηθεί καθ’ ολοκληρίαν στην στρατηγική της υποτέλειας η οποία ΔΕΝ κατέρρευσε, θα αποδειχτεί ως το πραγματικά πιο σύντομο ανέκδοτο πολιτικής διακυβέρνησης στην σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα συρθεί σε απαράδεκτες εθνικές υπαναχωρήσεις στο πλαίσιο της ατζέντας που άνοιξε η διακυβέρνηση Τσίπρα, και αυτές οι υπαναχωρήσεις, το εύρος και η στρατηγική τους βαρύτητα, θα κάνουν την συμφωνία των Πρεσπών να μοιάζει με παιδικό παραμύθι. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχει επί της ουσίας καταρρεύσει πριν ακόμη σχηματιστεί. Θα συρθεί… θα χρησιμοποιηθεί… Θα παραχωρήσει κρίσιμες εθνικές υπογραφές… Και εν τέλει θα λειτουργήσει ως χρήσιμο και απολύτως ευτελές αναλώσιμο, προκειμένου να διασφαλιστεί η Ιφιγενειοποίηση της χώρας…» (Δείτε περισσότερα ΕΔΩ).
Δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε… Μεταναστευτικό, Αιγαίο και εξελίξεις στην ΝΑ Μεσόγειο… Όλα στο κόκκινο…
Και το χειρότερο όλων, είναι πως πίσω από τα όποια προσχήματα, το αποκρουστικό πρόσωπο ΚΑΙ αυτής της κυβερνητικής εξουσίας, το συνθέτουν…
- Πρακτικές συγκάλυψης και εν τέλει αποδοχής των ολέθριων συνεπειών από την μειοδοσία των προηγούμενων…
- Πρακτικές ενορχηστρωμένου αποπροσανατολισμού των πολιτών…
- Αθλιότητες κορυφαίων πολιτικών προσώπων και αμφιλεγόμενων επιτελείων, που στο όνομα της «σύνεσης», προβάλουν απροκάλυπτα την ιδέα του γενικευμένου συμβιβασμού, καλλιεργώντας το έδαφος για την επερχόμενη πολλαπλή εθνική μειοδοσία.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, η πολιτική χρεοκοπία – ως μια από τις σημαντικές παραμέτρους του – γενικεύεται. Δεν διαχέεται απλά μέσα στο πολιτικό σύστημα ως μια δυναμική καθολικής απαξίωσης, αλλά οριστικοποιεί πλέον με τρόπο αμετάκλητο, την πλήρη ακαταλληλότητα των κυρίαρχων συνιστωσών του, να διαχειριστούν κρίσιμες εθνικές υποθέσεις. Η περαιτέρω παραμονή των κωδικών της εμπιστοσύνης στα χέρια αυτών των πολιτικών, είναι άκρως επικίνδυνη για την χώρα.
Και αυτό, ΔΕΝ είναι απότοκος της τεχνοκρατικής ανεπάρκειας όπως κακώς επιχειρείται από ορισμένα κέντρα να προβληθεί, προκειμένου να δικαιολογούνται πειραματισμοί «στου Κασίδη το κεφάλι»…
ΕΙΝΑΙ σύμφυτο με τους κυρίαρχους πολιτικούς τους προσανατολισμούς… Αναπαράγεται από τα αυγά που ΔΕΝ θέλουν να σπάσουν… Ανατροφοδοτείται από ένα σύστημα αντιλήψεων του οποίου έχουν καταστεί ουραγοί… Είναι ταυτισμένο απόλυτα με την πολιτική τους ιδιοσυγκρασία…
Η κατάρρευση της ΝΔ είναι η αναμενόμενη εξέλιξη. Και αυτή η κατάρρευση θα συμπαρασύρει μοιραία και τα δημοσκοπικά ποσοστά όλων όσων χειρίστηκαν κρίσιμες εθνικές υποθέσεις με τρόπο που κατέστησαν εμφανή τον κίνδυνο μιας νέας Εθνικής τραγωδίας.
Το μεγάλο ερώτημα και η κορυφαία πρόκληση, είναι το που θα «ακουμπήσει» πολιτικά η προδομένη κοινωνική βάση που τους εμπιστεύτηκε… Στη βάση ποίων στόχων θα κληθεί να επανασυσπειρωθεί… Και με κίνητρο ποιο όραμα θα εμπνευστεί ώστε να αποτελέσει την κινητήρια δύναμη των ανατροπών που έχει ανάγκη ο τόπος μας.
Όσοι πιστεύουν ότι αυτή διαδικασία έχει «μπει στον αυτόματο»… Κοροϊδεύουν και τον εαυτό τους και την κοινωνία με τις επικίνδυνες αυταπάτες τους.
Οι πραγματικές ανάγκες αυτού του λαού, δεν είναι να δημιουργήσει μια νέα γενιά καλοπερασάκηδων που θα αντικαταστήσουν τους προηγούμενους για να καρπωθούν τα ωφελήματα ενός πολιτικού συστήματος εξουσίας που ξέρει να «ταΐζει τα παιδιά του» για να συντηρούν τις θεσμικές, τις διαχειριστικές και τις εθνικές κακοδαιμονίες του.
Η πραγματική του ανάγκη είναι να εμπιστευτεί ένα επιτελείο ανθρώπων, που θα τους δέσει ένας νέος «ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΡΚΟΣ» για τον ίδιο τον λαό και για την χώρα.
Αλλά και οι κίνδυνοι που καιροφυλακτούν είναι εξ ίσου πραγματικοί και συγκεκριμένοι. Είναι η απογοήτευση, η παραίτηση, η αποστράτευση, η πολιτική μεταστροφή για αναζήτηση στηρίγματος στο κίβδηλο αποκούμπι του εκφασισμού, είναι η ουσιαστική του αποδυνάμωση σε τελευταία ανάλυση, η οποία θα σηματοδοτήσει και το τέλος της χώρας.
Η ανάγκη επομένως να αλλάξουμε σελίδα είναι προφανής, αλλά αυτή η διαπίστωση από μόνη της δεν αρκεί για να προσδιορίσει την φυσιογνωμία αυτής της σελίδας… Αυτή η διεργασία απαιτεί να δημιουργήσουμε ως κοινωνία τον πολιτικό πρωταγωνιστή της επόμενης μέρας. Αυτόν που θα κάνει την διαφορά στην αντίληψη… Στην αποφασιστικότητα… Στην αμετάκλητη δέσμευσή του να απογαλακτιστεί πλήρως από το νοσηρό παρελθόν… Στην ικανότητά του να αναλάβει σαφείς, αιτιολογημένες και πλήρως οριοθετημένες μέσα στον χρόνο δεσμεύσεις…
Την επόμενη μέρα ΔΕΝ μπορούμε να παίξουμε το παιχνίδι των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, και προφανώς ΔΕΝ μπορούμε ως κοινωνία να αποδεχτούμε τον καιροσκοπισμό και την παραφροσύνη, ως αντίδοτο στην μειοδοσία που προηγήθηκε.
Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν, για να συνεννοηθούμε γρήγορα… Για να διαπραγματευτούμε τάχιστα… Για να οριοθετήσουμε άμεσα το εύρος των πολιτικών μας ανοχών ΚΑΙ με συμβιβασμούς αν χρειάζεται… ΚΑΙ με εκπτώσεις όπου δεν νερώνεται το κρασί… Για να δημιουργήσουμε αυτό το επιτελείο της επόμενης μέρας.
Τώρα που οι απαράδεκτοι συμβιβασμοί οδηγούν το «πολιτικό τους μαγαζί» στην κατάρρευση, δεν θα πρέπει να τους αφήσουμε το περιθώριο να ανασυνταχτούν σε ακόμη πιο αντιδραστική κατεύθυνση, ούτε φυσικά να στήσουν το κοτζαμπάσικο της επόμενης μέρας.
Του Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Φωτό:Α.Τ.
"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"
