Μπαίνοντας στο πνεύμα του συγγραφέα, θα μπορούσαμε να ονομάσουμε την παρακάτω -σαφώς αντικειμενικότερη από τα συνηθισμένα- καταγραφή ιστορικών γεγονότων, ως "Ο Χρυσούς Αιών του Σκατακλέους (του Αντρέα Παπανδρέου της αρχαιότητας) κ.ά. Ιστορίες για χάπατα..". Η αθυρόστομη πλην όμως τίμια και οξυδερκής πένα του Marco De Sade, έρχεται πάντα να βάλει κάποια πράγματα στη θέση τους, σπάζοντας το μάτριξ του κάθε ανώμαλου που μας το έχει επιβάλλει...
(Η αρχική ανάρτηση είναι μακροσκελής. Ο Διόδοτος, με την άδεια του αρθρογράφου, αναδημοσιεύει το κύριο μέρος του άρθρου, το πρωτίστως χρήσιμο για τους αναγνώστες.)
10 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 9016
«Βρωμάει αρχαίος οχετός
Ζέχνει της σαύρας ο εμετός
Ούτε φως πιά, ούτε θεός
Έχει στερέψει η πηγή
Κι είναι κλειστό το στόμα
Σφραγίστε πύλες, θάψτε τους
Όπως το λέει ο χρησμός
Βαθιά μέσα στο χώμα
Στην φυλακή τους την λερή
Την βδελυρή την έσω Γη».
(Από την ποιητική συλλογή «Η μπίχλα των Εθνών»)
Ρίχνοντας κανείς περιφρονητικές ματιές στους αγράμματους, άχρηστους και πανύβλακες πολιτικάντηδες του σήμερα, είναι άδικο αλλά μάλλον και αναπόφευκτο να κάνει την σύγκριση αυτών των αισχρών νάνων με τους αντίστοιχους υπερμεγέθεις αρχαίους ηγέτες, τις αδιόρθωτα ελληνικές μορφές του χτες. Στο μέτρο που επιτρέπουν οι χιλιετηρίδες της απόστασης και τα ελλιποβαρή σταθμά της αντιπαραβολής, δεν είναι δυνατόν να μην αναπολήσει κάποιος τις ένδοξες αρχαίες εποχές που έζησε η Ελλάδα και οι πόλεις της αλλά και να μην αναστοχαστεί πάνω στις κρίσιμες καμπές που άλλαξαν την παγκόσμια ιστορία.
Ένα σχεδόν ημιθεϊκό πρόσωπο δεσπόζει στον 5ο αιώνα προ Εβραίου (Ελληνικός Αιών 66ος).