Στα περισσότερα κράτη και δη στα λεγόμενα ανεπτυγμένα, οι οίκοι ευγηρίας κατέχουν το υψηλότερο ποσοστό θανάτων από τον κοροναϊό ή εκεί τους αποδίδουν.Στο Βέλγιο οι μισοί από τους συνολικούς θανάτους καταγράφονται στα γηροκομεία.
Ακολουθεί μια σειρά ευρωπαϊκών κρατών όπως της Ιταλίας, της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Ιρλανδίας, της Ισπανίας κ.ά., όπου κυριολεκτικά οι ηλικιωμένοι άνθρωποι που διαμένουν σε οίκους ευγηρίας ξεκληρίζονται.
Το πιστοποιητικό θανάτου γράφει, Covid 19, ενώ θα έπρεπε στις περισσότερες των περιπτώσεων να αναφέρεται ως εγκληματική ενέργεια, είτε εξ αμελείας είτε όχι, εφ’ όσον στις περισσότερες των περιπτώσεων, αυτοί οι άνθρωποι εγκαταλείφθηκαν απομονωμένοι και δίχως καμμία δυνατότητα να επιζήσουν.
«Το πλήγμα που κατάφερε ο νέος κορωναϊός στους οίκους ευγηρίας, που αντιπροσωπεύουν το 50% των καταγεγραμμένων θανάτων σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, συνιστά μια “αφάνταστη ανθρώπινη τραγωδία», δήλωσε σήμερα ο διευθυντής, για την Ευρώπη, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Σε αυτά τα κέντρα,
η κατάσταση είναι «βαθιά ανησυχητική», σύμφωνα με τον Χανς Κλούγκε, που παραχώρησε συνέντευξη Τύπου από την Κοπεγχάγη, την έδρα του ευρωπαϊκού βραχίονα του Π.Ο.Υ. Σύμφωνα με τους προκαταρκτικούς υπολογισμούς του οργανισμού, «έως και το 50% των νεκρών από τη νόσο Covid-19 ήταν ένοικοι σε ιδρύματα μακροχρόνιας φροντίδας».
Στις προαναφερθείσες χώρες και σε περιοχές αυτών, καθώς και σε ολόκληρες πόλεις που βρίσκονταν σε καραντίνα από την στιγμή που εμφανιζόταν ένα κρούσμα κοροναϊού σε οίκους ευγηρίας, το προσωπικό εγκατέλειπε τους ηλικιωμένους, είτε από φόβο είτε επειδή νοσούσε το ίδιο.
Οι ηλικιωμένοι έχουν «εγκαταλειφθεί ως πρόβατα επί σφαγήν», κατήγγειλε σήμερα η βαρώνη Ρος Άλτμαν που προασπίζεται εδώ και δεκαετίες τους ηλικιωμένους και τους ευάλωτους σ’ άρθρο που δημοσιεύεται στην Daily Mail.
Ο γιατρός Γιώργος Νικολαΐδης σε άρθρο του υποστηρίζει ότι «Το αποτέλεσμα ήταν σημαντικός αριθμός θανάτων να καταγραφούν συλλήβδην ως θάνατοι από τον ιό, αρκετοί όμως από τους οποίους ήταν αποτέλεσμα της εγκατάλειψης. Πολλοί ηλικιωμένοι πέθαναν αδύναμοι και αβοήθητοι από πείνα, δίψα ή παράλειψη λήψης απολύτως απαραίτητης σε αυτούς φαρμακευτικής αγωγής και ανακαλύφθηκαν όταν οι αρχές μπήκαν σε αυτά τα «γηροκομεία του θανάτου».
Ήταν ο κορωνοϊός λοιπόν; Αυτή η παγκόσμια επιδημία σκότωσε αυτούς τους ανθρώπους; Το πιστοποιητικό θανάτου τους αυτό λέει. Φουσκώνουν και τους αριθμούς, λαμβάνουν επιδοτήσεις με μία πελατεία έτοιμη, σε αυτό το μακάβριο εμπόριο των γηρατειών.
Η αλήθεια όμως είναι, πως οι άνθρωποι αυτοί εγκαταλείφθηκαν, στην περίπτωση τους σημαίνει δολοφονία. Θα ήταν υπερβολή να το πούμε μαζική δολοφονία; Όχι φυσικά από νομικής σκοπιάς, αλλά από θέμα ήθους.
Πηγή
Η επένδυση που έχει γίνει στην πανδημία του Covid 19, στηρίζεται κατά κύριο λόγο στην διασπορά του τρόμου, με στόχο την όσο γίνεται βαθύτερη εγκαθίδρυση του φόβου μπροστά στην πιθανότητα ενός επικείμενου θανάτου. Βασικός παράγοντας για να αποδώσει καρπούς αυτή η επένδυση είναι, η σε απευθείας μετάδοση καταμέτρηση των νεκρών. Τα ΜΜΕ, όντας εργολάβος στην επιχείρηση αυτή, δεν παραλείπουν να επαναλαμβάνουν διαρκώς τις ειδήσεις θανάτων, με την ανάλογη γαρνιτούρα φυσικά.
Όμως αρχίζει και κινδυνεύει η επένδυση λόγω αστοχίας υλικού. Και εξηγούμαστε.
Καθώς διανύουμε αυτήν τη περίοδο και έπειτα από τόσους μήνες, που έχει χυθεί άπειρο μελάνι για την τρομοκράτηση του κόσμου, έχουν σπαταληθεί ώρες τηλεοπτικού χρόνου, έχουν παρθεί μέτρα στρατιωτικού τύπου με τον κατασταλτικό μηχανισμό, την παρακολούθηση και την επιτήρηση να βιώνει τις λαμπρότερες ημέρες, έχει αναβαθμιστεί το νομικό οπλοστάσιο της εξουσίας σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει κινητοποιηθεί απίστευτος αριθμός ειδικών και κάθε είδους τυχάρπαστων ανθρωποειδών κι όμως οι αριθμοί δεν τους βγαίνουν, –επειδή, γι’ αυτούς, είμαστε αριθμοί.
Οι επισήμως καταγεγραμμένοι νεκροί από Covid 19 παγκόσμια είναι 177.704, όταν κάθε χρόνο από τη γνωστή σε όλους μας γρίπη έχουμε έως και 650.000 θανάτους παγκοσμίως.
Είναι σημαντικό, δε να συνυπολογίσει κάποιος και το πρόβλημα της λεγόμενης υποδιάγνωσης, με αποτέλεσμα οι θάνατοι να είναι περισσότεροι από τους καταγεγραμμένους με βέβαιη αιτία τη γρίπη.
Έτσι οι «έγκριτοι» και «ανιδιοτελείς» επιστήμονες και όλος ο εξουσιαστικός συρφετός έχουν ονομάσει την Covid 19 σαν τη φονικότερη πανδημία, που έχουμε ζήσει. Τα σιχάματα αυτά, μ’ άλλα λόγια, ψεύδονται ασύστολα και προωθούν μια προπαγανδιστική ατζέντα κόντρα σε κάθε λογική, σε κάθε δεδομένο και κάθε ιστορικό προηγούμενο.
Αρχίζει, λοιπόν, και σιγά σιγά το οικοδόμημα να τρίζει, το παραμύθι να μην έχει δράκο και το αφήγημα να μην έχει τα αναμενόμενα ευήκοα ώτα.
Όπως προείπαμε, ο μηχανισμός που έχει κινητοποιηθεί, είναι πρωτοφανής και εξυπηρετεί όλων των ειδών τις σκοπιμότητες οποιασδήποτε πολιτικής και κομματικής ατζέντας. Αυτός ο ορυμαγδός προσφέρει ρόλο ύπαρξης σε κάθε λογής πολιτική προπαγάνδα, από φασίστες μέχρι αναρχιστές και ολόκληρο τον ενδιάμεσο εξουσιαστικό συρφετό. Όλοι έχουν μερίδιο στην πίτα της εξαπάτησης. Εφ’ όσον, λοιπόν, η εν λόγω κατάσταση έχει καθολική χρησιμότητα, πρέπει να διασωθεί και να ενισχυθεί για να αποδώσει τα απαιτούμενα.
Στη βάση αυτή, κινούνται τις τελευταίες μέρες ρεπορτάζ των «φίλων της αλήθειας» δημοσιογράφων σε όλο τον κόσμο, με σκοπό την εξημέρωση και εξαπάτηση, που κάνουν λόγο για διπλάσιους τουλάχιστον νεκρούς από αυτούς, που γνωρίζουμε από Covid 19. Το άρθρο, που παραθέτουμε, είναι ενδεικτικό.
«Τα επίσημα στοιχεία θανάτων λόγω Covid-19 πιθανότατα υποεκτιμούν τον πραγματικό αριθμό των θυμάτων της πανδημίας, όπως επισημαίνει το τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Economist», επειδή συνήθως περιλαμβάνουν μόνο όσους πέθαναν από τη νόσο σε νοσοκομείο, αλλά όχι όσους πέθαναν από την ίδια νόσο εκτός νοσοκομείου, συνήθως χωρίς να έχουν κάνει καν τεστ προηγουμένως. Συχνά η πραγματική αιτία ενός εξωνοσοκομειακού θανάτου, αν δηλαδή πρόκειται για περιστατικό Covid-19, παίρνει αρκετό χρόνο μέχρι να προσδιορισθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες, με αποτέλεσμα να προκαλείται μια μικρή ή μεγάλη χρονική υστέρηση στα στατιστικά δεδομένα.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Κίνας, η οποία αναθεώρησε ξαφνικά χθες κατά 50% τους θανάτους από Covid-19 στη Γουχάν, στο επίκεντρο της πανδημίας, από 2.579 σε 3.869, προσθέτοντας άλλα 1.290 θύματα. Ο νέος κατά πολύ αυξημένος απολογισμός περιλαμβάνει, σύμφωνα με τις κινεζικές αρχές, ασθενείς που δεν είχαν εισαχθεί σε νοσοκομεία αλλά πέθαναν σπίτι τους, περιστατικά που δεν είχαν καταγραφεί, λάθη κ.ά.
Ένας τρόπος να εκτιμήσει κανείς καλύτερα τον αριθμό των νεκρών, σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό, είναι να λάβει υπόψη του την «υπερβάλλουσα θνησιμότητα», δηλαδή την απόκλιση ανάμεσα στο συνολικό αριθμό των ανθρώπων που πέθαναν από οποιαδήποτε αιτία σε μια περίοδο σε μια χώρα, σε σχέση με τον ιστορικό μέσο όρο θανάτων για την ίδια χώρα και την ίδια περίοδο στο παρελθόν. Όμως τέτοια στατιστικά αργούν να παρουσιασθούν, με την χρονική υστέρηση να ξεπερνά ακόμη και το ένα έτος σε μερικές χώρες.
Αυτό σημαίνει ότι π.χ. στην Ιταλία, όπου οι καταγεγραμμένοι θάνατοι από τη νόσο έχουν ξεπεράσει τους 22.700, ο πραγματικός αριθμός ίσως είναι τουλάχιστον διπλάσιος. 120% παραπάνω».
Η σκοπιμότητα τους είναι εμφανής. Ενώ ελέγχονται ήδη για την αξιοπιστία του αριθμού, όσων έχουν ήδη καταγραφεί ως θανόντες από Covid 19 έρχονται και από επάνω να μας πουν ότι με βάση ανεδαφικών εκτιμήσεων, πως είναι τουλάχιστον οι διπλάσιοι.
Μάλιστα. Κατανοούμε ότι «είναι πολλά τα λεφτά Άρη», δηλαδή τα εξουσιαστικά συμφέροντα, αλλά οι υπολογισμοί αυτοί έχουν από ελάχιστη έως μηδαμινή αξιοπιστία. Ας τα πάρουμε όμως ένα ένα από την αρχή.
Η επιχειρηματολογία στηρίζεται στην αναθεώρηση προς τα πάνω στην οποία προέβη η Κίνα. Αν παρατηρήσουμε η αύξηση είναι τόσο όσο να μην τρωθεί και η λεγόμενη αξιοπιστία της επίδοξου παγκόσμιας δύναμης, το ποσοστό, δηλαδή, αναλογικά με τον πληθυσμό είναι μικρό. Όμως παρ’ όλα αυτά έχει συγκεκριμένη στόχευση και αποτελεί φυσικά την έναρξη του δεύτερου κύκλου της παράστασης. Όντως, πρέπει να διακυβεύονται πολλά για να θυσιάζει έστω και ένα μικρό κομμάτι της δυνατότητας και ικανότητας που επέδειξε ως κράτος η Κίνα το προηγούμενο διάστημα και αποτελώντας μάλιστα και έμπνευση στους εξουσιαστικούς κύκλους ως μοντέλο προς μίμηση. Η χώρα, δηλαδή, που δεν της διέφυγε ψύλλος εμπύρετος, που κυριολεκτικά έχτισε τις πόρτες ανθρώπων, ενώ ταυτόχρονα έθεσε σε λειτουργία τελευταίας τεχνολογίας συστήματα παρακολούθησης που δεν τους ξεφεύγει τρίχα, μας λέει ότι 1290 άνθρωποι που κατέληξαν χάθηκαν προσωρινά και ανακτήθηκαν τα στοιχεία τους (ώ του θαύματος!) τώρα. Αυτό, από μόνο του, λέει πολλά και λυπούμαστε αλλά δεν το τρώμε. Όμως, ας δούμε και κάτι άλλο.
Μάς λένε πως: «Ένας τρόπος να εκτιμήσει κανείς καλύτερα τον αριθμό των νεκρών, σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό, είναι να λάβει υπόψη του την «υπερβάλλουσα θνησιμότητα», δηλαδή την απόκλιση ανάμεσα στο συνολικό αριθμό των ανθρώπων που πέθαναν από οποιαδήποτε αιτία σε μια περίοδο σε μια χώρα, σε σχέση με τον ιστορικό μέσο όρο θανάτων για την ίδια χώρα και την ίδια περίοδο στο παρελθόν. Όμως τέτοια στατιστικά αργούν να παρουσιασθούν, με την χρονική υστέρηση να ξεπερνά ακόμη και το ένα έτος σε μερικές χώρες».
Η πρώτη απορία μας είναι και γιατί όλοι οι υπόλοιποι θάνατοι στον πληθυσμό να οφείλονται σε Covid 19; Από πού προκύπτει εκτός από την αγωνία κάποιων εξουσιαστικών συμφερόντων; Αυτή η αναγωγή είναι τόσο ανεδαφική όσο η προσπάθεια ενός ελέφαντα να κρυφτεί πίσω από μια οδοντογλυφίδα.
Η αμέσως επόμενη σκέψη που κάνουμε είναι η εξής. Γνωρίζουμε πως ασθένειες ή άλλοι παράγοντες, που οδηγούν στο θάνατο, όπως π.χ. ατυχήματα και διάφορες λοιμώξεις του αναπνευστικού μειώθηκαν κατακόρυφα εξ αιτίας της καραντίνας. Άρα ποιους θα συμπεριλάβουμε ακόμα; Τα δέντρα που έχουν ψηφίσει κιόλας στο παρελθόν;
Επίσης, ήδη υπάρχουν κάποιοι, που δίνουν στοιχεία πως οι καταγεγραμμένοι θάνατοι από Covid 19 είναι πολλοί λιγότεροι. Εφ’ όσον το ρεπορτάζ αναδεικνύει την Ιταλία ως τη χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό μη καταγεγραμμένων θανάτων έως 120%, εμείς παραθέτουμε τη μελέτη του Βάλτερ Ριτσιάρντι καθηγητή Πανεπιστημίου στη δημόσια υγεία και πρώην ελεγκτή του ιταλικού ΕΣΥ (2011), ο οποίος και επαναπροσεγγίζει την κατάσταση, που επικρατεί στην Ιταλία με την επιδημία του κορωνοϊού.
Θεωρεί δηλαδή, πως μόνο το 12% του συνόλου των καταγεγραμμένων νεκρών οφείλεται εξ ολοκλήρου στον κορωναϊό, ενώ το 88% των προσβληθέντων ατόμων που κατέληξαν απεβίωσαν λόγω σοβαρού υποκείμενου νοσήματος ή σε ορισμένες περιπτώσεις λόγω πλέον του ενός υποκείμενου νοσήματος από το οποίο υπέφεραν αυτά τα άτομα ταυτόχρονα.
Όπως λέει και ο ίδιος, «Ο τρόπος που καταγράφουμε τους θανάτους στη χώρα μας είναι πολύ «γενναιόδωρος», με την έννοια ότι όλοι οι άνθρωποι που έχουν διαγνωστεί με κορωνοϊό και πεθαίνουν στα νοσοκομεία μας, έχουν ως αιτία θανάτου τον κορωναϊό. Όμως, σύμφωνα με επανεκτιμήσεις από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας, μόνο το 12% των πιστοποιητικών θανάτου δείχνουν ως άμεση αιτία του θανάτου τον κορωνοϊό, ενώ το 88% των ασθενών που απεβίωσαν είχαν τουλάχιστον άλλη μία –πολλοί είχαν δύο και τρεις– νοσηρές παθήσεις».
Είναι κάτι παραπάνω από εμφανής η προσπάθεια γιγάντωσης του τρόμου με την προβολή ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Μόνο που αυτός τελικά επιχειρείται να είναι ο οριστικός θάνατος της ελευθερίας τόσο στον τρόπο, που τη βιώνουμε τώρα, αλλά κυρίως στον τρόπο που την οραματιζόμαστε. Προσπαθούν να θέσουν σε καραντίνα την προοπτική. Αυτή την προοπτική, που όταν βαθύνουν τα ρήγματα στο εξουσιαστικό οικοδόμημα θα γίνει πρόταγμα, θα γίνει ζητούμενο.
Για εμάς, όμως, οι άνθρωποι και δη οι θανόντες, που σε πάμπολλες περιπτώσεις δεν έτυχαν καν του ανάλογου αποχαιρετιστήριου τελετουργικού από τους αγαπημένους και κοντινούς τους ανθρώπους, δεν είναι αριθμοί, που σκυλεύει ανενδοίαστα η κάθε εξουσία.
Δεν επιτρέπουμε σε αυτούς, που μας πουλάνε την αρρώστια να έρχονται να μας πουλήσουν και τη θεραπεία. Η μόνη πανδημία από αρχής του εξουσιαζόμενου ανθρώπου είναι αυτή της κυριαρχίας, η οποία έχει εξαπλωθεί απ’ άκρη σ’ άκρη αυτού του κόσμου εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η μόνη σωτήρια θεραπεία για τον πλανήτη, λοιπόν, και όλα τα είδη που κατοικούμε σε αυτόν είναι η καταστροφή κάθε μορφής εξουσίας.
Πηγή
