Την μυσταγωγία που εχάριζες εσύ στον αρχαίο Αθηναίο,όταν γεννιόταν μέσα από ένα χαμόγελο,εγώ την απέκτησα ύστερα από μακροχρόνιες αναζητήσεις και μετά από πολλούς συλλογισμούς ... Ιερείς μιας ξένης, ιδιαίτερης, απ' τη δική σου θρησκεία, Σύροι, που ήλθαν από τη Παλαιστίνη, επήραν τη φροντίδα να με μορφώσουν. Οι ναοί τους είναι τρεις φορές πιο υψηλοί από τον ιδικό σου, ω Ευρυθμία, και μοιάζουν με δάση, μονάχα που δεν είναι στερεοί, πέφτουν και γίνονται ερείπια μέσα σε διάστημα πέντε – έξι αιώνων. Αυτά είναι φαντασίες βαρβάρων, που θαρρούν πως μπορούν να κάνουν κάτι ωραίο, έξω από τους κανόνες, που έχεις χαράξει ... Εσύ στους εμπνευσμένους σου, ω Φρόνηση!
Μα οι ναοί αυτοί μου ήταν τότε ευχάριστοι, δεν είχα μελετήσει ακόμη τη Θεία τέχνη σου, εκεί μέσα εύρισκα τον Θεό ... Έψαλλαν εκεί ψαλμούς, που ακόμη τους θυμάμαι ... Παράβλεψε Θεά, όταν ξαναθυμάμαι αυτούς τους ψαλμούς, η καρδιά μου πλημμυρίζει από πίστη, γίνομαι, σχεδόν αποστάτης σου ... Συγχώρα μου αυτή τη γελοιότητα, δεν μπορείς να φανταστείς τη γοητεία που οι βάρβαροι αυτοί μάγοι σκόρπισαν μέσα σ'αυτούς τους στίχους και πόσο μου στοιχίζει να ακολουθήσω τώρα, ολοφάνερη την Αλήθεια!
Ύστερα απ'όλα αυτά,να ήξερες πόσο δύσκολο είναι να σε λατρεύει κανείς! Όλη η ευγένεια έχει εξαφανισθεί σήμερα.Αμόρφωτοι υπερβόρειοι ονομάζουν ελαφρόμυαλους αυτούς που σε λατρεύουν ...
Θυμάσαι την ημέρα εκείνη, κάτω από το αρχοντικό του Διονυσόδωρου, όπου ένας κακοφτιαγμένος,μικρόσωμος Ε β ρ α ί ο ς , μιλώντας την Ελληνική γλώσσα των Σύρων, ήρθε εδώ, προσπέρασε βιαστικά τα προπύλαια, χωρίς να σε καταλάβει, διάβασε με μεγάλη προσοχή τις επιγραφές σου και πίστεψε πως βρήκε στον περίβολο σου ένα βωμό αφιερωμένο, σ' ένα Θεό που ήταν ο Άγνωστος Θεός ... Ε, λοιπόν,ο μικρόσωμος αυτός Ε β ρ α ί ο ς,απήγαγε τον Βωμό σου !!
Επί χίλια χρόνια σε θεωρούσαν σαν ψεύτικο είδωλο... Σ' αυτά τα χίλια χρόνια ο κόσμος ήταν μια ερημιά, όπου δεν φύτρωνε λουλούδι ... Γινόταν ένοχος κανείς όταν σε αγαπούσε ...
 |
| Παλλάς Αθηνά, του Νικολάου Γύζη |
Εσύ μόνη είσαι αγία, ω, Υγεία ! Εσύ μόνη είσαι δυνατή, ω, Νίκη!!!
Τις μεγάλες πόλεις εσύ τις προστατεύεις, ω, Πρόμαχος!
Έχεις ό,τι πρέπει από τον Άρη, ω, Αθηνά Αρεία !
Η ειρήνη είναι ο σκοπός σου, ω, Ειρηνική Θεά!
Θεϊκή Πρόνοια, που κατάγεσαι από τον Δία !
Θεά της Σοφίας, εσύ που κατοικείς μέσα στη συνείδηση του πατέρα σου, ενωμένη ολοκληρωτικά με την ύπαρξή του, εσύ που είσαι η συνοδός του και η συνείδησή του, Αθηνά Ενέργεια, σπίθα που ανάβεις και διατηρείς την φωτιά στους ήρωες και στους ανθρώπους του πνεύματος, κάνε μας να γίνουμε πνευματικά τέλειοι !!!
Ο κόσμος δεν θα σωθεί,παρά μόνον όταν ξαναγυρίσει πίσω σε σένα ... αφού ξεχάσει και αποβάλλει τις βάρβαρες συνήθειές του!! >>
══✽══════════════════════════✽══
"Προσευχή στην Ακρόπολη" . Αποσπάσματα . Ερνέστος Ρενάν (1865)
ΕΛΛΗΝΑ ! ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ; ΑΚΟΥΣ ; ...
Ο Joseph Ernest Renan (1823-1892) ήταν φιλόλογος, φιλόσοφος και θρησκειολόγος, από τους σπουδαιότερους Γάλλους συγγραφείς και διανοούμενους του 19ου αιώνα.
Ο Ρενάν επισκέφθηκε την Αθήνα το 1865 και, υπό την επήρεια των εντυπώσεων θαυμασμού που του προκάλεσε η επίσκεψή του στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, ενεπνεύσθη και έγραψε, λίγα χρόνια αργότερα, το 1876, την Προσευχή, έναν ύμνο στον ελληνικό πολιτισμό και στις αξίες του. (Βλ. Δίγλωσση έκδοση: Ernest Renan. Prière sur l’ Acropole. «Προσευχή πάνω στην Ακρόπολη», μτφρ. Ιφιγένεια Μποτοροπούλου, Αθήνα 2014).
Το συγκλονιστικό αυτό κείμενο αποτελεί πνευματική υποθήκη που μας κληροδότησε ο Γάλλος φιλόσοφος και στοχαστής, αποτελώντας, συγχρόνως, αδιάψευστη μαρτυρία της επίδρασης που ο ίδιος δέχθηκε από την επικοινωνία του με την Ελλάδα. Πάνω στον Βράχο της Ακρόπολης αντελήφθη αυτό που συμβόλιζε, για ολόκληρο τον κόσμο, η Αθήνα του 5ου π.Χ. αιώνα, καταθέτοντας τους στοχασμούς του για το «ελληνικό θαύμα» και αποδίδοντας, έτσι, τη μεγαλύτερη τιμή στον ελληνικό πολιτισμό. Αφιερωμένο το κείμενο στη θεά Αθηνά, προστάτιδα της πόλης των Αθηνών, Αρχηγέτιδα και Σώτειρα, ενσάρκωση, ανά τους αιώνες, της σοφίας, της ομορφιάς, της αλήθειας και του ορθού λόγου, αποτελεί τον διασημότερο ύμνο στις διαχρονικές αξίες της κλασικής Αθήνας και στην τελειότητα της ελληνικής τέχνης, απαθανατισμένης σε πεντελικό μάρμαρο.
Η Προσευχή, θεωρήθηκε, στην εποχή της, από τα ωραιότερα κείμενα της γαλλικής λογοτεχνίας. [ Π ]