Η κυβέρνηση αυτή και η προηγούμενη, θέλοντας να προλάβουν κακόβουλα
σχόλια και υπαινιγμούς σχετικά με μια άμεμπτη διεκπεραίωση των
ιδιωτικοποιήσεων, φρόντισαν εξ αρχής να συστήσουν το αντίστοιχο Ταμείο, το
ΤΑΙΠΕΔ, να το προικίσουν με έναν ιδρυτικό νόμο, τον 3986/2011 και να
στελεχώσουν το ΔΣ του με ό,τι ικανό και ηθικό στοιχείο διέθετε η πιάτσα,
ούτως ώστε να είναι καλυμμένες από μελλοντικές ενστάσεις αυτών που σήμερα
αντιδρούν.
Όλα δηλαδή σχεδιάστηκαν προσεκτικά, με τρόπο ώστε καμιά τρύπα να μην
μείνει ανοιχτή που να υπάρχει κίνδυνος να τις εκθέσουν μελλοντικά. Και
τούτο γιατί οι ιδιωτικοποιήσεις σε γενικές γραμμές είναι άρρηκτα
συνδεδεμένες με τη διαφθορά, γεγονός φυσιολογικό, μιας και τα χρήματα που
διακινούνται και τα συμβόλαια που διακυβεύονται είναι τεράστια. Όταν
πρόκειται δε για συμβόλαια που μεταβιβάζουν κρατικά μονοπώλια σε ιδιωτικά,
όπως για παράδειγμα το διαδικτυακό στοίχημα, ή το νερό, ή το φυσικό αέριο,
ή τον ηλεκτρισμό, τότε ο πειρασμός είναι ακόμα πιο μεγάλος.
Παρ’ όλα αυτά, τι θα εισπράξει κάποιος ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στη
σύντομη ιστορία του ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ; Απλά, ότι αποτελεί τόπο με μεγάλη,
σαφώς μεγαλύτερη του μέσου όρου, συγκέντρωση διεφθαρμένων ατόμων. Ας τα
θυμηθούμε και για του λόγου το αληθές, ας τα απαριθμήσουμε:
Anna Boubenikova, Σλοβάκα, τοποθετημένη εξ αρχής από την ΕΕ στο
ΤΑΙΠΕΔ. Εξαναγκάστηκε σε παραίτηση τον Αύγουστο του 2012, όταν έγινε
γνωστό στην Ελλάδα, διότι στην ΕΕ το γνώριζαν εξ αρχής, το μπλέξιμό της σε
δωροδοκία πολλών εκατομμυρίων ευρώ στο αντίστοιχο σλοβάκικο Ταμείο, για
την εξασφάλιση ζηλευτών κρατικών φιλέτων.
Ελένη Παπακωνσταντίνου, η γνωστή ξαδέλφη της λίστας Λαγκάρντ, και
των εξοπλιστικών συμβολαίων. Μετά το σάλο, υπέβαλε την παραίτησή της.
Τάκης Αθανασόπουλος, ο γνωστός πρόεδρος του ΔΣ, ο οποίος υποβάλει
και αυτός παραίτηση λόγω ποινικής δίωξής του για την υπογραφή ζημιογόνου
για τη ΔΕΗ που αντιπροσώπευε, σύμβασης με τη ΜΕΤΚΑ, στην οποία ουσιαστικά
χάριζε 100 εκ.
Στέλιος Σταυρίδης, νυν πρόεδρος, γνωστός για το ύποπτο ξεπούλημα
της ΑΓΕΤ στον αρχι-μαφιόζο Καλτσεστρούτσι. Ακόμα ελεύθερος, αλλά
στιγματισμένος.
Σαν πολλοί λοιπόν, δεν φαίνονται για ένα μικρό Ταμείο με μια τόσο σύντομη
ιστορία και με κανένα ακόμα σημαντικό χρηματικό αλισβερίσι;
Όσο για τους κανόνες διαφάνειας που υποτίθεται ότι το διέπουν, αυτοί είναι
μόνο για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια. Όσο υπάρχουν οι γνωστοί
αποθηκευτικοί χώροι της Ελβετίας, του Λουξεμβούργου, του Σίτι των Κέιμαν
κλπ, ο καθένας μπορεί να σκάει από όση διαφάνεια επιθυμεί.
Άλλωστε, όταν αυτά αποκαλυφθούν, εμείς θα είμαστε ήδη νεκροί.
Πηγή
