Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ στήν εν λόγω ''κυρία'' γιά τά απαξιωτικά καί αποπροσανατολιστικά σχόλιά της περί Ελληνισμού έχει δοθεί και απο τη
σελίδα μας στο F/B καί ελθέτω τώ χρόνω άς τήν λάβει καί από εδώ,έτσι ώστε να μήν εξακολουθούν οι ΑΜΕΤΟΧΟΙ Έλληνες να τήν θεωρούν ως ''τέρας μορφώσεως'',σημαντική μορφή τών γραμμάτων καί άφταστη Βυζαντινολόγο αλλά κυρίως να μήν τήν θεωρούν Ελληνίδα και σάν άτομο πού προάγει τα εθνικά συμφέροντα καί επιδιώξεις...
Σήμερα, παιδιά, θα ασχοληθούμε με τη μαντάμ Αρβελέρ.Δεν έχει άμεση σχέση με το ΕΛΙΑΜΕΠ, αλλά κάνει κι αυτή ό,τι μπορεί, για να διαβρωθεί το Εθνικό Κράτος των Ελλήνων. Έτσι βγάζουμε τη δράση της σε «Παράρτημα».
-Άς ξεκινήσουμε λοιπόν σάν αφορμή, όχι μοναδική αλλά ενδεικτική,με τήν επίμαχη συνέντευξή της,τίς 25 Μαρτίου τού 2011 (τυχαίο ;) στήν ''Ελληνική'' τηλεόραση -σχήμα οξύμ(ω)ρο-τού MEGA καί με οικοδεσπότες ποιούς άλλους από τούς συνήθεις υπόπτους ;...τούς Καμπουράκη & Οικονομέα...: Η πρώην Πρύτανις της Σορβόννης, 85χρονη ''Βυζαντινολόγος'' Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ δηλώνει πως εμείς οι Νεοέλληνες δεν έχουμε την παραμικρή Φυλετική σχέση με τους Αρχαίους Έλληνες και στην πραγματικότητα είμαστε απόγονοι Αλβανών, Σλάβων, Βλάχων και λοιπών Φυλών του Ισραήλ!
Η επιδίωξις λοιπόν και το τέχνασμα είναι ένα :
Η κ. ΑΡΒΕΛΕΡ μας λέει ότι εφόσον δεν είμαστε απόγονοι των ελλήνων,και ηρθαμε απο αλλού,δεν έχουμε το δικαίωμα της αποκλειστικής κυριαρχίας επι της ΕΛΛΑΔΟς,και έτσι και αυτοί που η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ μας κουβαλά ,θα γίνουν και αυτοί έλληνες,και έτσι και οι νυν πακιστανοαφγανοαφρικανοι,θα έχουν δικαίωμα επί της γης μας.....
Μπορείτε να διαβάσετε αξιόλογες απαντήσεις
εδώ καθώς κι
εδώ κι
εδώ .ΦΥΣΙΚΑ,ΩΣ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ ΚΑΙ ΤΟ U-TUBE...
Λοιπόν, η εν λόγω μαντάμ είναι από τη Μικρά Ασία και –όπως κάνουνε ορισμένοι Μικρασιάτες- θεωρεί τους Παλιοελλαδίτες υπεύθυνους για τον ξεριζωμό της κ.λ.π. Τώρα βέβαια, αν της έλεγε κανείς να φύγει από τα Παρίσια όπου κατοικοεδρεύει και να επιστρέψει στο Εσκί Σεχίρ ή το Αφιόν Καραχισάρ ή, έστω, το Τομλού Μπουνάρ από όπου κατάγεται η οικογένειά της, δεν ξέρω κατά πόσον θα έδειχνε προθυμία να επιστρέψει στη «γενέτειρά» της. (Όπως και πολλοί άλλοι, επαγγελματίες Μικρασιάτες, οι οποίοι κλαίγονται, στα υπερπολυτελή διαμερίσματά τους της Πολιτείας και της Κηφισιάς για τις χαμένες πατρίδες τού Μπουρντούρ, τού Καραχάν και τού Αντάπαζαρ, μα αν τους έλεγε κανείς «φύγε ρε, οι Τούρκοι σε αφήνουν να γυρίσεις πίσω και χωρίς βίζα μάλιστα» θα έκανε τον χαζό, πως τάχαμου δεν καταλαβαίνει τι του λένε και άλλα τέτοια – συνήθη και γνωστά).
Λοιπόν η μαντάμ Αρβελέρ, λεγόταν, προτού παντρευτεί, Γλύκατζη. Στη Γαλλία βρέθηκε
λόγω των γεγονότων της δεκαετίας του 1940.
Ήταν προοδευτικών αντιλήψεων άτομον, με μαρξιστική θεώρηση του κόσμου αλλά και κορίτσι της Εκκλησίας. Α, όλα κι όλα! Μαρξίστρια-μαρξίστρια αλλά και ευσεβής-ευσεβής! Στην Καισαριανή όπου έμενε προπολεμικώς είχανε να το λένε: δεν έχανε εσπερινό για εσπερινό και κυριακάτικη λειτουργία για κυριακάτικη λειτουργία! Και τα υπόλοιπα τα ξέρετε: νά σαρανταήμερες νηστείες μετά τις απόκρεω, νά τη Μεγάλη Εβδομάδα να τρώει μόνο κανα παξιμαδάκι το 24ωρο κ.τ.λ., κ.τ.λ. Πάνω σε αυτά, τα ευλαβή και τα νηστίσιμα όμως ήλθε ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος και τα μετέπειτα και... γενικώς τής έφεξε! Διότι οι κομμουνιστές, λεβέντες μου, δεν είχανε υποστήριξη, όπως ακόμα φαντάζονται οι αφελείς και ανόητοι, από τη Σοβιετική Ρωσία αλλά από τις Δυτικές χώρες και ιδίως τη Γαλλία και την... Αμερική. Ναι, ρε παιδιά! Τις ΗΠΑ! Οι οποίες ΗΠΑ από τη μια βαράγανε τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού και από την άλλη κρατάγανε νόμιμο το ΚΚΕ στην Αθήνα. Κι όταν πια δεν μπορούσανε να το κρατήσουνε άλλο νόμιμο, γιατί θα τους έκραζαν και οι πέτρες, διασφάλισαν την επιβίωσή του μέσω υποκατάστατων όπως η ΕΔΑ π.χ. και άλλα. Επιπλέον, παρενέβαιναν διακριτικώς και στα στρατοδικεία, ώστε να μην επιβάλλονται βαριές ποινές στους αντάρτες που αιχμαλωτίζονταν ή παραδίδονταν και γενικώς συλλαμβάνονταν.
Ο ανεφοδιασμός του Δημοκρατικού Στρατού γινόταν από το Παρίσι. Εκεί μαζεύονταν τα λεφτά και τα εφόδια, περνάγανε στην Τσεχοσλοβακία και τελικώς, μέσω Γιουγκοσλαβίας, φτάνανε στους αντάρτες. (Εξ ου και μόλις ο Τίτο τα έσπασε με τον Στάλιν κι έκλεισε τα σύνορα, ο Δημοκρατικός Στρατός κατέρρευσε). Σε κάποια στιγμή όμως, οι Γάλλοι δημοκράτες σκεφτήκανε ότι έπρεπε να εξασφαλίσουν και ευπρεπές μέλλον σε «διανοούμενους» οι οποίοι, λόγω των προοδευτικών, μαρξιστικών, κομμουνιστικών κ.λ.π. φρονημάτων τους, δεν θα μπορούσαν να «σταδιοδρομήσουν» στην Ελλάδα και χορήγησαν μαζικώς εκατό (100) υποτροφίες σε εκλεκτά, νεαρά μέλη της ελληνικής Αριστεράς. Τους μαζέψανε λοιπόν, ήρθε ένα καράβι στον Πειραιά και τους φορτώσανε, τους ξεμπαρκάρανε στη Μασσαλία και από εκεί τους προώθησαν στο Παρίσι. Ο πιο γνωστός από αυτούς ήτανε ο Νικόλαος Σβορώνος. Μεταξύ τους ή δίπλα τους ή λίγο μετά από αυτούς και το κορίτσι μας, η Ελένη Γλύκατζη.
Παιδί της Εκκλησίας η Ελενίτσα μας, στο φτερό το έπιασε το θέμα στο Παρίσι: Βυζάντιο! Άρχισε να σπουδάζει λοιπόν βυζαντινά κ.λ.π., καλά τα πήγε, θα γινόταν μια καθηγητριούλα σε κάνα γαλλικό λύκειο ή, τελοσπάντων, ερευνήτρια σε κάποιο από τα πάμπολλα γαλλικά ερευνητικά κέντρα, αλλά εδώ είναι που της έφεξε για δεύτερη φορά: Παντρεύτηκε τον κ. Αρβελέρ και έτσι από τις εκκλησούλες τής Καισαριανής βρέθηκε στην πρυτανεία της Σορβόννης!
Τώρα αυτό το Αρβελέρ, παιδιά, προσέξτε το: είναι η γαλλική προφορά γερμανικού ονόματος. Και το γερμανικό όνομα είναι Ahrweiler (Αρβάϊλερ). Αρβάϊλερ είναι τοπωνύμιο μιας μικρής περιοχής κάπου στη Ρηνανία, την περιοχή δηλαδή του Ρήνου, όπου πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο υπήρχε εβραϊκή κοινότητα κ.λ.π. (Σημαίνει κατά την επικρατέστερη ετυμολογία: «χωριό με στάρια»). Τι σημασία έχει; θα μου πείτε. Αυτήν σας απαντάω εγώ: οι Εβραίοι αποφεύγουνε να παίρνουν επίθετα και όποτε παίρνουν (για να μην ξεχωρίζουνε από τους Χριστιανούς) συχνά παίρνουνε ως επίθετο τον τόπο της καταγωγής τους. Deutscher , να πούμε, Berliner, Warszawski αλλά και Athens, Αθηναίος, Σαλονίκογλου όσον αφορά τα καθ’ημάς. Έτσι κι ο κ. Αρβελέρ: ρίχνει τον τόνο στη λήγουσα, σου λέει «Γάλλος είμαι» κι άντε μετά εσύ να εξηγείς στους «ενημερωμένους» που διαβάζουνε ανελλιπώς την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και παρακολουθούν τα «ανατρεπτικά» κι «επαναστατικά» δελτία της ΕΤ και της ΝΕΤ ότι το όνομα είναι Αρβάϊλερ αλλά επειδή οι Γάλλοι τονίζουνε μόνο στη λήγουσα προφέρεται Αρβελέρ.
Τώρα αυτά δεν μας ενδιαφέρουν και πολύ. Μπράβο στη μαντάμ, κολοπετσωμένη ήτανε, τα κατάφερε, εκλεκτόν μέλος της ομογένειας έγινε, διαμάντι στον Ελλήνων τον γαλαξία που λέει κι ο Σαββόπουλος (άλλος αυτός!) τι μας νιάζει εμάς; Μας νιάζει, όμως, παλληκάρια μου γιατί η μαντάμ Αρβελέρ, αντί να κάτσει φρόνιμα στα ωραία της στο Παρίσι, έρχεται κι ανακατεύεται στα δικά μας. Κι έχει και άποψη !!!!
Η ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ...ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ''ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ''ΜΟΝΤΙ ΚΑΙ...Η ΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΙΚΗ...ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑ ΟΛΑ...
- Οι Γάλλοι είναι τόσο σίγουροι ότι μπορούν να κάνουν αυτό που κάνουν μόνοι τους, που αδιαφορούν αν τους αγαπούν ή αν τους μισούν. Οι Γάλλοι έχουν τόση εμπιστοσύνη στον εαυτό τους που δεν έχουν ανάγκη τον άλλον.
- Το λέμε και υπεροψία...
- Ναι. «Υπεροψίαν και μέθην» θα ένιωθε ο Δαρείος... Οι Γάλλοι έχουν την υπεροψία και οι Ελληνες τη μέθη. Εχουμε ανάγκη να μας επιβεβαιώσουν οι άλλοι...
- Θέμα παιδείας;
- Ξεχάσαμε αυτό που λέει ο Ελύτης... Οτι η Ελλάδα είναι μια τοιχογραφία με πολλές επιστρώσεις. Βλαχική, φραγκική, τουρκική, σλαβική, αλβανική, που αν βαλθείς και τις ξύσεις... πηγαίνεις φυλακή. Αυτό το ξεχάσαμε και νομίζαμε ότι είμαστε η συνέχεια της αρχαίας Ελλάδος, χωρίς καμία διακοπή, σαν να είναι σχεδόν βιολογικό το θέμα. Και γιατί; Είμαστε ο μόνος Βαλκάνιος λαός που δεν απελευθέρωσε την κοιτίδα του γένους του, δηλαδή την Πόλη. Δεν απελευθερώσαμε την Κωνσταντινούπολη...
Επιλέξαμε το λασποχώρι
- Εύκολα παρερμηνεύεται αυτό που λέτε...
- Δεν με νοιάζει. Η κοιτίδα του γένους δεν είναι πια ελληνική και ούτε θα είναι πια ελληνική. Ψυχαναλυτικά σχεδόν, διαλέξαμε το 1830 την Αθήνα ως πρωτεύουσα. Ενα λασποχώρι, με 8.000 σπίτια εκ των οποίων τα μισά ήταν γκρεμισμένα, χωρίς στέγη. Και τη διαλέξαμε για να θεωρήσουμε τον εαυτό μας απόγονο του Περικλή και βάλαμε σε παρένθεση 1.000 χρόνια μεγαλείου. Η Ιστορία του Βυζαντίου είναι 1.000 χρόνια μεγαλείου, με την Κωνσταντινούπολη αναφορά αυτού του μεγαλείου και χαμένη πατρίδα στη συνείδηση των Νεοελλήνων. Αυτό κάνει τον Μαρκορά να γράφει «η γη του πόθου μου», αυτό κάνει τον Ελύτη να λέει ότι μόλις μπαίνω σε ένα εξωκλήσι είναι σα να κατεβαίνω απευθείας από το σόι μου, τους Βυζαντινούς, αυτό κάνει τον Παλαμά να λέει των Ελλάδων μια η ρωμιοσύνη...
- Πάνω σε αυτήν την ιδέα χτίστηκαν εθνικισμοί.(...)
ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΣ ΠΕΙ ΟΤΙ ΕΛΛΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ !!
- Κυρία Αρβελέρ, γιατί μας ενδιαφέρει σήμερα τόσο πολύ το Βυζάντιο;
«Γιατί το "Βυζάντιο" είναι η ελληνική γλώσσα και η ορθοδοξία, δηλαδή τα δύο βασικά συστατικά της ελληνοσύνης. Βέβαια το Βυζάντιο ήταν μια πολυεθνική αυτοκρατορία, αλλά ήταν μια αυτοκρατορία ελληνόφωνη. Το ότι το Βυζάντιο ήταν ελληνόφωνο έσωσε όλον τον ελληνικό πολιτισμό. Οταν ο μεγάλος γάλλος ιστορικός Φερνάν Μπροντέλ έγραφε ότι δεν υπάρχουν Γάλλοι, υπάρχουν μόνο γαλλόφωνοι, και όποιος μιλάει γαλλικά είναι Γάλλος εννοούσε ότι η γλώσσα είναι η σύμπτυξη όλου του πολιτισμού και όλης της παράδοσης. Και το Βυζάντιο είναι ελληνόφωνο από τον 7ο αιώνα».
- Και γιατί επί δύο αιώνες στο σύγχρονο ελληνικό κράτος απωθήσαμε εντελώς το Βυζάντιο;
«Είμαστε οι μόνοι που δεν ελευθερώσαμε την κοιτίδα του γένους, την Κωνσταντινούπολη, και κάναμε πρωτεύουσα ένα λασποχώρι, όπως ήταν το 1830 η Αθήνα, ένα λασποχώρι με μερικές χιλιάδες σπίτια, από τα οποία πάρα πολλά ήταν χωρίς στέγη. Για να μην πούμε ότι η Αθήνα ήταν τότε αλβανοκρατούμενη, πράγμα που δεν έχει καμία σημασία, αλλά το λέω επίτηδες για τους εθνικίζοντες. Το ότι από μια ελληνόφωνη αυτοκρατορία φτάσαμε ύστερα από 400 χρόνια σκλαβιάς σε ένα πολιτικό μόρφωμα, το ελληνικό κράτος, το οποίο είναι "δευτερεύον", για να μην πω τίποτε χειρότερο, αυτό δημιουργεί ένα είδος συμπλέγματος».
- Δηλαδή απωθήσαμε το Βυζάντιο ψυχαναλυτικά;
«Αμα θέλετε, το λέτε κι έτσι. Σημασία έχει ότι από το λασποχώρι φτάσαμε απευθείας στον Περικλή, βάζοντας σε παρένθεση χίλια χρόνια της μόνης ελληνόφωνης αυτοκρατορίας».
''Η χριστιανοκυράτσα πρύτανις του ανθελληνισμού ξεστομίζει γελώντας, βλακείες, κακίες, ανακρίβειες, ψέματα και μισές αλήθειες, όλα φύρδην-μίγδην. Αυτοί που την αντάμειψαν με τίτλους και που την προβάλλουν συνεχώς κάποιο λόγο είχαν. Δικαίωμά της να λέει ό,τι θέλει χωρίς αντίλογο, και δικαίωμά μου να ρωτάω: γιατί μόνο αυτή η κάστα των φανατικών και των πουλημένων συνειδήσεων έχει το προνόμιο να εκφέρει τις απόψεις της στα ΜΜΕ; Γιατί όλοι οι υπόλοιποι είναι μόνιμα φιμωμένοι;
Πάρτε και την δρακονιανή (Dragona) σταφιδιασμένη μασονο-οχιά του νέου Πλαστόκ. Κι αυτή εκσφενδονίζει το δηλητήριό της γελώντας, σαν την προηγούμενη'' (μαύρη φατρία):
Αν υπάρχει ένα διαχρονικό πολιτιστικό χαρακτηριστικό που μας διαφοροποιεί από όλους τους άλλους λαούς αυτό αναμφισβήτητα είναι η γλώσσα μας. Αν χαθεί η γλώσσα μας, τότε σύντομα θα χαθούμε κι εμείς, όπως είπε ο μεγάλος Έλληνας συγγραφέας. Το μέγα χωνευτήρι των λαών που λέγεται παγκοσμιοποίηση, δεν αστειεύεται. Αν λοιπόν είσαι το Ελληνικό Κράτος οφείλεις να προστατεύσεις την Ελληνικότητα του Ελληνικού έθνος. Η προστασία της Ελληνικότητας απαιτεί την προστασία της Ελληνικής γλώσσας. Αντί όμως η Ελληνική γλώσσα να προστατεύεται ως βασική προϋπόθεση για την διατήρηση του ελληνικού στοιχείου μας, γινόμαστε μάρτυρες μίας πρωτοφανούς επίθεσης του ίδιου του Ελληνικού Κράτους απέναντι στην Ελληνική γλώσσα, που όμοιά της μόνο εχθρός θα μπορούσε να εξαπολύσει. Η επίθεση αυτή δεν είναι φανερή αλλά μυστική. Δεν ανακοινώνεται από τους πολιτικούς, αλλά κρύβεται μέσα στις πράξεις και τις αποφάσεις τους. Δεν θα σταματήσει, αν εμείς οι ίδιοι δεν αντιληφούμε τι συμβαίνει και δεν τους σταματήσουμε εγκαίρως. Ο τελικός στόχος τους είναι πλέον ολοφάνερος. Η εξόντωση της Ελληνικής γλώσσας. Η μέθοδος τους είναι αργή αλλά αποτελεσματική, αποκοιμίζει δεν αφυπνίζει, σφίγγει ασφυκτικά τον κλοιό και πριν καλά καλά το καταλάβει ο εχθρός έχει ήδη παραδοθεί. Το σχέδιο τους, όπως το ξετυλίγω σε αυτό το άρθρο, είναι η αμφισβήτηση της συνέχειας της γλώσσας μας, η διαίρεσή της σε 'Αρχαία' και 'Νέα' Ελληνικά, ο στιγματισμός της ως 'νεκρή' και 'μικρή' γλώσσα αντίστοιχα, η κυριαρχία των γραικοαγγλικών (greeklish), η απλοποίηση της ελληνικής γραφής, η γλωσσική ένδεια των Ελλήνων, η υιοθέτηση της Αγγλικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας και τελικά η μετάβαση σε Λατινικό αλφάβητο. Αυτή μάλιστα, η μετάβαση στο λατινικό αλφάβητο φαίνεται ότι θα είναι μία από τις τελευταίες πράξεις, αν όχι η τελευταία, στην προσπάθεια ολοκληρωτικής εξόντωσης της ελληνικής γλώσσας. Στο χέρι μας είναι να την σταματήσουμε.
