Ο Δ. Μπάτσης, η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και η… εκτέλεσή του! Επιστολή στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. 5,000 αυτοκτονίες έχουν κατεβάσει κατά πολύ το πήχυ της ανοχής κάθε Έλληνα...

Πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια για την παραγωγική ανασυγκρότηση που χρειάζεται ο τόπος, ώστε να εξέλθει από την οικονομική και όχι μόνο κρίση που τον μαστίζει. Και αυτό είναι μια αλήθεια που δε χρειάζεται απόδειξη.

Όταν όλες τις προηγούμενες δεκαετίες έκλεισαν εξ αιτίας της αντεθνικής/αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόστηκε οι όποιες βιομηχανίες διέθετε η χώρα, ξεπουλήθηκαν ή έμειναν στα συρτάρια των υπουργείων αναξιοποίητες οι μεταλλευτικές/βιομηχανικές δυνατότητες της πατρίδας μας, όταν σχεδόν όλα τα πρωτογενή υλικά/προϊόντα που παράγονται εδώ, μετασχηματίζονται αλλού σε τελικά προϊόντα και το όφελος της διαφοράς το καρπώνονται ξένες εταιρείες, όταν το μόνο που μάθαμε να δημιουργούμε είναι οι παρασιτικές δομές και οι επιδοτούμενες καλλιέργειες, όταν τα πανανθρώπινα ιδανικά που πρεσβεύει η λαϊκή μας παράδοση με όποια μορφή κι αν την αναγνώσει κάποιος, αντικαταστάθηκαν με τον απόμακρο και ξενόφερτο πολιτισμικό αχταρμά, τότε είναι φυσικό μια μέρα να βρεθούμε στο σημείο που και το ψωμί που τρώμε να είναι εισαγόμενο…

Κι όμως η ανάγκη για παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας, είχε απασχολήσει κάποιους πρωτοπόρους του πνεύματος και εραστές της πατρίδας πολλές δεκαετίες πριν. Στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια. Τότε, εν μέσω του εμφυλίου πολέμου, ο νομικός και οικονομολόγος Δημήτρης Μπάτσης, πολιτικά στρατευμένος κατά τη διάρκεια της Κατοχής ενάντια στον γερμανό κατακτητή, εκδίδει στην Αθήνα το 1947 το ογκώδες βιβλίο (500 σελ. και αμέτρητους πρόσθετους πίνακες) με τίτλο «Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα», ενώ την ίδια εποχή είναι η «ψυχή» του επιστημονικού περιοδικού «Ανταίος» που ασχολείται με θέματα σχετικά με την ανοικοδόμηση της χώρας.

Το βιβλίο προλογίζει ο Καθηγητής και Πρύτανης του Ε.Μ.Π., Ν. Κιτσίκης, ένας ακόμα σπουδαίος επιστήμονας που ονειρευόταν με τις μελέτες του κι εκείνος μια Ελλάδα χωρίς εξαρτήσεις, μια Ελλάδα με οικονομική άνθηση.

Ο Μπάτσης ξεδιπλώνει στις σελίδες του βιβλίου του, τον ανεκτίμητο, ογκώδη και σπάνιο ορυκτό και όχι μόνο πλούτο της χώρας, ενώ αναπτύσσει ένα πλήρες οικονομικό σχέδιο βιώσιμης εκβιομηχάνισης της κατεστραμμένης από τον πόλεμο Ελλάδας.

Βάζει τα θεωρητικά θεμέλια, με πλήρη στοιχεία, χρονοδιαγράμματα και αναλυτικούς, ανά μέταλλο, ορυκτό και παραγωγική μονάδα, πίνακες, για την ανάπτυξη της μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας στην χώρα. Η πρόταση του είναι κόλαφος σε όσους υποστηρίζουν, τότε και σήμερα, ότι η Ελλάδα δεν είναι ικανή να στηρίξει τη δημιουργία ισχυρής βιομηχανίας.

Ήδη από τότε ο Μπάτσης μιλά για τα αποθέματα της πατρίδας μας σε υδρογονάνθρακες, σε σπάνια «στρατηγικά ορυκτά», σε μεταλλεύματα. Κάνει λόγο για την πολυσύνθετη δυνατότητα της χώρας σε παραγωγή ενέργειας, αποδεσμεύοντας την πλήρως από την εξάρτηση από ξένες χώρες. Το σχέδιο που προτείνει ο Μπάτσης καλύπτει όλες τις πτυχές που θα μπορούσε να σκεφτεί σήμερα ένας υπουργός ανάπτυξης της βιομηχανικής δραστηριότητας και ενεργειακής αυτοτέλειας της χώρας.

Πέρα όμως από την εμπεριστατωμένη μελέτη πάνω στις δυνατότητες ανάπτυξης της ελληνικής βαρειάς βιομηχανίας και ενεργειακής αυτονομίας της χώρας, ο Μπάτσης με αρκετές αναφορές του, αποκαλύπτει την επαίσχυντη συμφωνία της μεταξικής δικτατορίας με ξένων συμφερόντων εταιρείες, με σκοπό κυρίως την εκμετάλλευση του Αχελώου, του δεύτερου σε μήκος ποταμού της Ελλάδας, αλλά όχι μόνον αυτού. Πρόκειται για την περίφημη Σύμβαση Cooper (Κούπερ) η οποία, όπως αποκαλύπτει ο Μπάτσης στο βιβλίο του «συνομολογήθηκε για διάρκεια 70 ετών ως το 2010 μ.Χ.!».

Η σύμβαση κυρώθηκε με τον «αναγκαστικό νόμο 2220/1940» και με τους «αποικιακούς της όρους», όπως χαρακτηριστικά λέει ο Μπάτσης, προέβλεπε «αποκλειστικό δικαίωμα εκμετάλλευσης» για τα νερά του ποταμού, δικαίωμα ίδρυσης υδροηλεκτρικών εργοστασίων και πολλά άλλα

(βλ. Μπάτσης, Η βαρειά…Ελλάδα, Εκδ. «Τα νέα βιβλία» Α.Ε., Αθήνα, 1947, σ. 3, 17, 28, 65-68 κ.α., Περιοδικό «Ανταίος» αριθμ. 8, «Η σύμβαση Κούπερ, έγκλημα κατά της χώρας», 1946).

Είναι εντυπωσιακό ότι ο Μπάτσης αποκαλύπτει επιπλέον, πως ήδη από το 1880 και για 60 χρόνια (1880-1940), οπότε υπογράφηκε η σύμβαση Κούπερ (1940-2010), γινόταν συστηματική λεηλασία μεταλλευμάτων και ορυκτών «από τα σπλάχνα της ελληνικής γης», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά (ο.π. Μπάτσης, 1946, σ. 7). Και φυσικά μετά από αυτά, το διάγγελμα του αξιοθρήνητου Γ. Α. Παπανδρέου το 2010 για σύναψη Μνημονίου, αποτελεί φυσική συνέχεια όλων των προηγούμενων.

Το βιβλίο του Δ. Μπάτση είναι ένα βιβλίο που αποπνέει την αγάπη του συγγραφέα για την πατρίδα του. Ένα βιβλίο που ενώ είναι επιστημονικά απόλυτα τεκμηριωμένο, τόσο που ακόμα και ένας ειδικευμένος μηχανικός δυσκολεύεται να το παρακολουθήσει, εν τούτοις και στον απλό αναγνώστη κάνει σαφές ένα πράγμα. Ότι ο πλούτος της πατρίδας μας είναι απέραντος, αλλά ξεπουλιέται αντί πινακίου φακής στις ξένες εταιρείες που εκμεταλλεύονται τα σπλάχνα της πατρίδας μας, 150 χρόνια τώρα.

Ίσως κάποιος που δε γνωρίζει, διαβάζοντας τα παραπάνω στοιχεία, να έχει πιστέψει ότι το βιβλίο του Μπάτση είχε γίνει η Χρυσή Βίβλος των χημικών μηχανικών και των εκάστοτε υπουργών βιομηχανίας. Ίσως να έχει σκεφτεί κιόλας ότι δίχως άλλο ο Μπάτσης θα είχε διατελέσει σύμβουλος υπουργών ή καθηγητής σε κάποιο πανεπιστήμιο της χώρας μας. Κι όμως! Τον επιστήμονα και πατριώτη Δημήτρη Μπάτση οι ξένες δυνάμεις που πάντα κυριαρχούν χωρίς αιδώ στα πολιτικά πράγματα της πατρίδας μας με τα εδώ τσιράκια τους (Ανάκτορα/Βασιλιάς, Γ. Παπανδρέου ο 1ος, Σοφ. Ελ. Βενιζέλος, παρακράτος), «εξανάγκασαν» τους δικαστές της δίκης Μπελογιάννη, 5 χρόνια μετά τη συγγραφή του βιβλίου του να τον εκτελέσουν! Είναι τραγικό το γεγονός ότι η εκτέλεση των τεσσάρων πατριωτών έλαβε χώρα, προτού ακόμα ξημερώσει, στις 4:12π.μ. και μάλιστα ημέρα Κυριακή, πράγμα που δε τόλμησαν να κάνουν ούτε τα ναζιστικά στρατεύματα στον πόλεμο, με τα φώτα από τα καμιόνια αναμμένα να τους φωτίζουν.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε εδώ έναν ακόμα ήρωα εκείνου του τραγικού ξημερώματος της Κυριακής 30 Μαρτίου 1952˙ τον στρατιώτη Θανάση Ροδόπουλο που αρνήθηκε να πυροβολήσει «ενάντια στον αδερφό μου», όπως είπε χαρακτηριστικά απευθυνόμενος στον έξαλλο Λοχαγό του. Και κάπως έτσι, η Ελλάδα μας προχωρά αγκομαχώντας…

Ηλίας Κοπανάκης

 ΠΗΓΗ

ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ:Α.Τ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ :

Η ΣΥΜΒΑΣΗ COOPER-Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΑΤΣΗ-ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ.

Επιστολή στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα 

 

Βιομηχανική πολιτική που θα οδηγεί σε παραγωγική ανασυγκρότηση ζητά ο ΣΒΒΕ

Aθήνα 27/1/2015

Την υλοποίηση βιομηχανικής πολιτικής με στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας ζήτησε σήμερα Τρίτη από τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, η Διοίκηση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδας (ΣΒΒΕ), με συγχαρητήρια επιστολή που του απέστειλε για την εκλογική του νίκη. Όπως υπογραμμίζεται στην επιστολή, αυτό το σχεδιασμό ο ΣΒΒΕ τον ζητά από τις εκάστοτε κυβερνήσεις της χώρας τα τελευταία δέκα χρόνια.

Σύμφωνα με τη διοίκηση του Συνδέσμου, τα θέματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν σε σύντομο χρονικό διάστημα για να ανατρέψουν τη μέχρι σήμερα κακή εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό και να αναμορφώσουν τη χώρα είναι:

• παροχή ρευστότητας στις επιχειρήσεις και στην πραγματική οικονομία,
• μέτρα υπέρ της αύξησης της ανταγωνιστικότητας,
• σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα,
• λήψη αναπτυξιακών μέτρων για την πραγματική οικονομία,
• μείωση του κόστους ενέργειας,
• αναμόρφωση της δημόσιας διοίκησης και εμπέδωση κλίματος ασφάλειας.

Τέλος, η Διοίκηση του ΣΒΒΕ διαβεβαιώνει τον πρωθυπουργό ότι θα είναι στη διάθεσή του για κάθε συνεργασία που θα συμβάλλει στην επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας και ανάπτυξης, στη δύσκολη περίοδο που διανύει η χώρα. [ΠΗΓΗ]

5,000 αυτοκτονίες έχουν κατεβάσει κατά πολύ τον πήχη της ανοχής κάθε Έλληνα, κάθε πραγματικού Διεθνιστή και κάθε Παγκόσμιου Πολίτη.

Το puzzle για το σχέδιο αυτής της σύντομης διακυβέρνησης έχει ήδη σχηματιστεί.

1. Κρατικοποίηση τραπεζών και μεταφορά των κόκκινων δανείων με τη μία στις πλάτες του Ελληνικού λαού αντί για bail-in.
2. Πληθωρισμό απο την υποτίμηση του ευρώ, αύξηση μισθών και τεχνητή ανάπτυξη
3. Επαναφορά της Ελλάδας στις Αγορές αφού φορτώσουν στη Γερμανία το Ελληνικό χρέος
4. Καταλήστευση Ταμείων ή ξέπλυμα ενόχων με μεταφορά χρημάτων των ταμείων σε μια επενδυτική τράπεζα, που δεν χρειάζεται.
5. Ρευστότητα μέσα απο επενδύσεις αντί μέσα απο αύξηση της παραγωγής και των εξαγωγών.
6. Επιβράδυνση της ανάπτυξης με προώθηση την αύξηση κοινωνικών παροχών και την απορρόφηση κονδυλίων σε κοινωφελείς σκοπούς και ιδρύματα αντί προσφοράς εργασίας σε παραγωγικές θέσεις
7. Συζήτηση για δείκτη ρευστότητας αντί για το δείκτη ανταγωνιστικότητας, που εμπεριέχει τη ρευστότητα, τη παραγωγή, τις εξαγωγές, τις καινοτομίες, τη διόρθωση των δημοσιονομικών, την εξασφάλιση βιώσιμων ισορροπιών, την οικονομία της ενέργειας και τη μοντέρνα γεωπολιτική αντίληψη της σημερινής παγκόσμιας κοινωνίας. Σε αυτό το μοντέλο υποτίθεται ότι κινήθηκε η Τρόικα αλλα και η προηγούμενη κυβέρνηση, μόνο που δεν το έκαναν σωστά.
8. Αύξηση της μετανάστευσης και επιβάρυνση της Ελληνικής οικονομίας με προβλεπόμενες συνέπειες για τη κοινωνική συνοχή του κράτους, ως δομή και ως συνέχεια.
9. Μη φορολόγηση των εφοπλιστών.
10. Ευνοϊκή μεταχείριση των καναλαρχών (επιπλέον δάνεια, δωρεάν συχνότητες, τα γνωστά).

Παράλληλα παρατηρείται :

1. Εισαγόμενη προπαγάνδα υπέρ ενός Πρωθυπουργού boy-toy των αγορών με την εμφάνιση και προώθηση για ενασχόληση απο τα ΜΜΕ ορολογιών, όπως “Πατριωτική Αριστερά” και “Κοσμοθεωρίες Ντούγκιν”. Αυτά αλλού.
2. Διεθνής προπαγάνδα πίεσης κατά της Γερμανίας, με σκοπό τη μείωση του Ελληνικού χρέους δήθεν για ανθρωπιστικούς λόγους αλλά βασικά με στόχο την επανείσοδο των αγορών στο παιγνίδι. Δεν θα πρέπει να ξεχνάει κανείς στις ΗΠΑ, ότι η Γερμανία λόγω της μεγάλης της ανταγωνιστικότητας μπορεί να έχει και άλλες λύσεις, Η Ρωσία έχει άπειρες πηγές ενέργειας και αγορές δισεκατομμυρίων να τις απορροφήσουν. Μεγάλη δουλειά το “design”.

Είτε εντός είτε εκτός της Ευρωζώνης, αν η Ελλάδα δεν αυξήσει τη παραγωγή της δεν θα μπορέσει να σταθεί ίση απέναντι σε κανένα ως εταίρος. Δραγασάκης, Βαρουφάκης, Στρατάκης και Τσακαλώτος δεν μπορούν σίγουρα να επιτύχουν κάτι τέτοιο, ότι και να προκύψει. Αυτό είναι η άκρη του δόρατος. Εκεί είμαι εγώ.

Το ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ζήσει το “τώρα” κοροιδεύοντας το “χρόνο”. Με παρατάσεις τα προβλήματα δεν λύνονται. H θεωρία παιγνίων δεν δίνει ρεαλιστικές λύσεις όταν υπάρχει διαρκής αλλαγή αρχικών συνθηκών πρίν τη ολοκλήρωση του κάθε παιγνίου.

Το άσχημο για το ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι θα πρέπει να τηρήσει όλες τις δεσμεύσεις του. Το ΣΥΡΙΖΑ έχει πέσει ήδη.

Yπάρχουν και άλλα πρακτικά θέματα:

1. Δεν μπορεί τα θέματα οικονομίας και οικονομικών στην Ελλάδα να αντιμετωπίζονται απο άτομα που απέκτησαν τα γαλόνια με ψεύτικες πλάτες είτε που δεν αντιλαμβάνονται τα χρηματοοικονομικά και το τρόπο λειτουργίας των τραπεζών. Εννοώ το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ
2. Δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει η Ελλάδα στο μέλλον στερώντας απο τις βιομηχανίες και τους επενδυτές τη σύζευξη με τη τεχνολογία και επιβάλλοντας στους νέους λύσεις για διανοητικά καθυστερημένους.
3. Είναι αδιανόητο το διπλωματικό σώμα να στερείται επιμόρφωσης σε τεχνολογικά θέματα και να περιορίζεται σε ρόλο πολιτικού κομπάρσου της εκάστοτε ανθελληνικής κυβέρνησης. Είναι λάθος το διπλωματικό σώμα να μη εντάσσεται λειτουργικά στο διαρκή επαναπροσανατολισμό της Ελληνικής Παιδείας, Οικονομίας και Ανάπτυξης. Στο μέλλον τους επιφυλάσσεται δυναμικός και παραγωγικός ρόλος.
4. Είναι ακατανόητο τα Ελληνικά ΑΕΙ και Ερευνητικά κέντρα να μη ακολουθούν τα διεθνή δρώμενα και να χρησιμοποιούνται για να δικαιολογούν τις αποφάσεις υπουργών.

His time is out...

ΠΗΓΗ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ/ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ/ΣΥΖΕΥΞΗ ΑΡΘΡΩΝ:Α.Τ.