ΑΠΟΧΗ. Είναι σωστή ή λάθος μια τέτοια επιλογή του λαού;

Αν είναι λάθος, γιατί την φοβάται τόσο πολύ η εξουσία;

Αν η αποχή δεν συμφέρει την δημοκρατία, γιατί ουρλιάζουν οι φασίστες;

Γιατί οι φασίστες δεν επιθυμούν τη Δημοκρατία; 

Γιατί οι δημοκράτες δεν επιθυμούν την αποχή; 

Αν καταλάβει ο αναγνώστης τις απαντήσεις σ' αυτά τα δύο διαφορετικά ερωτήματα, θα καταλάβει τα πάντα. 

Οι φασίστες δεν επιθυμούν τη Δημοκρατία, γιατί ακριβώς είναι φασίστες. Δεν θέλουν ο λαός να έχει επιλογές, γιατί οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ότι, ως πρόσωπα, δεν ανήκουν σ' αυτές τις επιλογές. Η Δημοκρατία τους απειλεί με καταστροφή, γιατί απλούστατα η Δημοκρατία έχει τη δυνατότητα ν' αναδεικνύει τους άριστους και οι άριστοι συνήθως δεν "βόσκουν" στα φασιστικά "χωράφια".

Από την άλλη πλευρά οι δημοκράτες αντιπαθούν με το ίδιο πάθος την αποχή. Την αντιπαθούν θανάσιμα, γιατί απλούστατα, εξαιτίας της αποχής εξανεμίζεται η "υπεροχή" της Δημοκρατίας έναντι του φασισμού …Έναντι της οποιασδήποτε μορφής του φασισμού. Η πλειοψηφία και άρα η μαζικότητα είναι αυτή, που δίνει το πλεονέκτημα στη Δημοκρατία. Όταν, μέσω της αποχής, αυτή η μαζικότητα μειώνεται, τότε αυτόματα η αποχή δίνει ισχύ στους εχθρούς της.

Οι φασίστες, εξαιτίας της αποχής των δημοκρατών, αυξάνουν τον "όγκο" τους και στο τέλος αλώνουν τη Δημοκρατία. Σε γενικές γραμμές θα πρέπει να θυμάται ο αναγνώστης το εξής απλό, το οποίο περιλαμβάνει τις απαντήσεις στα δύο αυτά ερωτήματα …Η δυνατότητα "επιλογής" των πολλών μειώνει την ισχύ των λίγων, ενώ η "αποχή" των πολλών ενισχύει την ισχύ των λίγων.

Άρα, για να έχουμε "συμφωνία" μεταξύ φασιστών και δημοκρατών στα θέματα της Δημοκρατίας, θα πρέπει να έχουμε "μίξη" καταστάσεων. Τι θα πει μίξη; Θα πει ότι, για να φτάσουμε στο σημείο οι φασίστες να υπερασπίζονται τη Δημοκρατία —και μάλιστα με τόσο πάθος— είναι απολύτως βέβαιο ότι βρήκαν κάποιον τρόπο να την ελέγχουν. 

Θα πρέπει να απέφυγαν αυτό που τους απειλούσε εξαιτίας της Δημοκρατίας και το οποίο ήταν ο κίνδυνος της επιλογής που προσφέρει στους πολίτες της. Θα πρέπει να αισθάνονται ότι δεν κινδυνεύουν από τις επιλογές των πολιτών και άρα στο γενικό επίπεδο αυτό, το οποίο τους ενδιαφέρει πλέον, είναι να συνεχίζεται απρόσκοπτα η "παράσταση" της ψευδοδημοκρατίας. Η ακριβής "παράσταση" και ό,τι προβλέπεται από το "τελετουργικό" της, για να μην προκαλούνται ερωτηματικά στους πολίτες ή ενστάσεις από τους επικριτές τους. Τους ενδιαφέρει να μην φαίνεται κανένα πρόβλημα σ' αυτήν την "παράσταση". Τους ενδιαφέρει να μην απειλείται το κατόρθωμά τους.

Απλά πράγματα. Όταν είσαι φασίστας, μισείς το τεράστιο "τραίνο" της Δημοκρατίας και ως εκ τούτου πάντα μιλάς και ενεργείς εναντίον της ως συνειδητοποιημένος "σαμποτέρ". Ανήκεις σε μια μειοψηφία, που έχει λόγο είτε να καταστρέψει ολοσχερώς είτε να εκτρέψει της πορείας του αυτό το "τραίνο". Αυτά όμως ισχύουν για όσο διάστημα είσαι εκτός εξουσίας. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο καταλάβεις το "τραίνο", όχι μόνον δεν μιλάς ως τέτοιος, αλλά μισείς όσους ακόμα και από άγνοια το απειλούν με "σαμποτάζ". Τότε το "τραίνο" είναι δικό σου και το τελευταίο πράγμα που σε συμφέρει είναι να κινδυνεύει με διάλυση ή με ακινητοποίηση και να ξαναβρεθείς απέναντι στους πολλούς να προσπαθείς να εξηγήσεις τ' ανεξήγητα.

Οι "δημοκράτες" του "μεροκάματου" του φασισμού,όλοι αυτοί φοβούνται την αποχή. Φοβούνται την αποχή, η οποία θα ακινητοποιήσει το "τραίνο" της Δημοκρατίας και θ' αποκαλύψει ότι στο "τιμόνι" της βρίσκονται "πειρατές" …Βρίσκονται έμμισθοι προδότες και χαφιέδες των Ναzi-μενς και των τοκογλύφων.

Αυτό ακριβώς κάνει η αποχή στο "τραίνο". Το ακινητοποιεί. 

Όταν κατεβαίνει ο κόσμος από αυτό, δεν μπορεί να συνεχίσει την πορεία του και αν τη συνεχίσει, θα είναι για λίγο, εφόσον, όπου βρίσκεται ο δήμος, εκεί βρίσκεται και το "τραίνο". Η Δημοκρατία ακολουθεί τον δήμο και όχι ένα "τραίνο" χωρίς νόημα ύπαρξης. 

Αυτό φοβούνται οι φασίστες. 

Φοβούνται ότι, αν ο λαός ανακαλύψει πως οι κομματάρχες έχουν φτιάξει "κλίκα" και μονοπωλούν την ιδιότητα του "μηχανοδηγού", θα κάνει το μόνο πράγμα που τον ευνοεί. Αν αντιληφθεί πως όλοι οι υποψήφιοι "μηχανοδηγοί" ανήκουν στην ίδια σπείρα "πειρατών", τι θα κάνει; Θα συνεχίσει να παίζει την κωμωδία της "δημοκρατίας"; Θα συνεχίσει να παριστάνει τον βλάκα, για να μην τον βρίσει ο κάθε...Πάγκαλος; 

Όχι βέβαια. Θα κατέβει από το "τραίνο". 

Αν κατέβουν όλοι οι πολίτες από αυτό, δεν μπορεί να συνεχίσει το τραίνο να τρέχει. 

Δεν μπορεί να λειτουργεί η Δημοκρατία, όταν οι "μηχανοδηγοί" Γιωργάκηδες, Κωστάκηδες και Ντορούλες ψηφίζονται από τους συγγενείς τους και μερικούς επιδοτούμενους οπαδούς τους.

Γι' αυτόν τον λόγο οι "πειρατές" του φασισμού τρέμουν την αποχή. 

Φοβούνται αυτό, το οποίο μπορεί να προκύψει αν η αποχή ξεφύγει από κάποια αριθμητικά όρια, τα οποία αποτελούν νόμιμα όρια για την ίδια τη Δημοκρατία.

 Όταν απέχει ο "Δήμος" από τις εκλογές, σε ποιων τα "χέρια" πηγαίνει το "κράτος", για να δικαιολογείται η Δημοκρατία; 

Όταν ο "Δήμος" έχει κατέβει από τον "συρμό", πού πηγαίνει το κρατικό "τραίνο" και ποιον εξυπηρετεί; 

Υπάρχει συνταγματικό πρόβλημα όταν η Δημοκρατία δεν υποστηρίζεται από την αρχή της πλειοψηφίας. Υπάρχει νομικό πρόβλημα, όταν η "αριθμητική" της Δημοκρατίας δεν υποστηρίζει με μαθηματική ακρίβεια την "θεωρία" της. 

Σήμερα, εξαιτίας της κολοσσιαίας αποχής, υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα, το οποίο τρομοκρατεί τους Γιωργάκηδες, τους Πάγκαλους και τους Μπομπολαίους με όλα τα πρετεντερικά "εξαπτέρυγα".


Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Κατάλαβε τον λόγο που παρομοιάσαμε τη Δημοκρατία με ένα "τραίνο", που μεταφέρει τους πολίτες; 

Η Δημοκρατία είναι ένα σύστημα, το οποίο υπάρχει μόνον αν εξυπηρετεί τους πολίτες. Αν οι πολίτες, μέσω της αποχής, κατέβουν από αυτό το "σύστημα-τραίνο", υπάρχει πρόβλημα.

 Ένα τραίνο αδειανό δεν μπορεί να κινηθεί, γιατί δεν υπάρχει λόγος να κινείται.

 Ένα τραίνο, το οποίο δεν εξυπηρετεί κανέναν πέρα από τα κόμματα, δεν έχει λόγο να υπάρχει. 

Όταν ο κόσμος απέχει από αυτές τις διαδικασίες, οι οποίες ενδιαφέρουν μόνον τους κομματάρχες και τα κομματόσκυλα, το "τραίνο" θα σταματήσει. Δεν έχει νόημα να κινείται, όταν οι επιβάτες του είναι εκτός. Πρέπει να σταματήσει και ν' ανοίξει η συζήτηση για το ίδιο το "τραίνο". Ν' ανοίξει η "συζήτηση" για το επιθυμητό σύστημα.


Για όσο διάστημα ο κόσμος —και άρα ο δήμος— συνεχίζει να "κατεβαίνει" από το τρένο, δεν κινδυνεύει ούτε ο δήμος ούτε η Δημοκρατία. Κινδυνεύουν αυτοί, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τη Δημοκρατία. 

Γιατί; 

Γιατί ο κόσμος ωφελείται από τη Δημοκρατία και θα συνεχίσει να λειτουργεί με βάση τις αρχές της, είτε βρίσκεται πάνω στο "τραίνο" της είτε όχι. Θα αρχίσει την εσωτερική "αναζήτηση" ηγετών, για να ξεπεράσει το πρόβλημα. Μπορεί για ένα διάστημα να φαίνεται αδύναμη, αλλά αυτό δεν ισχύει. Μπορεί για ένα διάστημα οι "πειρατές" να φαίνεται ότι ελέγχουν την κατάσταση, αλλά στην ουσία έχουν χάσει το παιχνίδι. Γιατί; 

Γιατί έχουν βγει από το "παιχνίδι" της διαλογής. Έχουν πάψει να είναι επιλογές. Ακόμα κι αν ελέγχουν τα ΜΜΕ, δεν έχουν ελπίδες να επιβιώσουν.

Όλοι βλέπουμε τις αγωνιώδεις προσπάθειες της Ντόρας να επιβιώσει. Ο λαός αποδοκιμάζει τα κόμματα και δεν της δίνει ούτε έναν πόντο. Δεν τον ενδιαφέρει καν να την ακούσει. Δεν τον ενδιαφέρει το "παλιό" που φόρεσε το "νέο" και μοιάζει με καρναβάλι ή τραβεστί. Ο λαός έχει μπει σε μια άλλη διαδικασία σκέψης. 

Ο λαός θα προσπαθήσει να βρει άλλους τρόπους και άλλα μέσα, για να εντοπίζει τους ηγέτες του και όταν θα έρθει η ώρα θα τους επιβάλει εύκολα στην εξουσία. 

Ο λαός θα ξανανέβει στο "τραίνο" και αλίμονο σ' αυτούς που θα πιαστούν ως "πειρατές". Θα ξανανέβει στο τραίνο, γιατί δεν έχει καλύτερη επιλογή …και επιπλέον αυτό το "τραίνο" του ανήκει.

 "Κατέβηκε" για να σκεφτεί και όχι για να το χαρίσει στους "πειρατές" της απάτης.

Η αποχή, δηλαδή, εκ των δεδομένων δεν μπορεί να είναι ΛΑΘΟΣ. 

Η αποχή αποτελεί δικαίωμα των πολιτών, προκειμένου να σταματήσει το "τρένο", για να επανεξεταστούν όλα τα δεδομένα που αφορούν τόσο το ίδιο όσο και τον προορισμό του. 

Απλά η αποχή δεν προσφέρει άμεσο κέρδος σ' αυτόν που την κάνει. Έτσι κι αλλιώς όμως αυτό δεν είναι κάτι το άγνωστο. Όπως είναι σχεδιασμένο το πολιτικό μας σύστημα, οι "ισχυροί" θα κάνουν τη δουλειά τους, είτε συμμετέχει ο λαός είτε όχι …Είτε ψηφίσουν μέσα από φασιστικές "μονοδρομήσεις" εκατομμύρια πολιτών είτε μερικές εκατοντάδες στελέχη, τα αποτελέσματα των εκλογών δεν αλλάζουν. Τριακόσια άτομα ν' απομείνουν να ψηφίσουν, τα κόμματα θα πάρουν τα "ποσοστά" τους. Μόνον οι βουλευτές να ψηφιστούν μεταξύ τους, η δημιουργική "λογιστική" του φασισμού θα τους δώσει την εξουσία.

Όμως, το πρόβλημα για το σύστημα είναι άλλο. 

Το πρόβλημα είναι ότι η δημιουργική "λογιστική" δεν φτάνει, όταν η "αριθμητική" δεν βγάζει τους σωστούς αριθμούς. Η αποχή μπορεί να μην αλλάζει σε τίποτε τα ποσοστά του φασισμού, αλλά του στερεί τη "βιτρίνα" της νομιμοποίησης …Του στερεί την άμυνα …Του στερεί τη δυνατότητα να εμφανίζει τον φασιστικό σχεδιασμό του σαν δημοκρατική λειτουργία …Του στερεί τη δυνατότητα να εμφανίζει τους φασίστες σαν ηγέτες μεγάλων μερίδων του ελληνικού λαού …Του στερεί τη δυνατότητα να εμφανίζει αυτούς τους φασίστες σαν επιλογές μεγάλων μερίδων του ελληνικού λαού. 

Αυτή είναι η άμυνά τους και γι' αυτόν τον λόγο "αγαπάνε" τη "δημοκρατία" την οποία σε άλλη περίπτωση θα έπρεπε να μισούν.

Όμως, όταν η αποχή γίνεται κυρίαρχη, καταρρέει η άμυνά τους. 

Οι φασίστες παύουν να εμφανίζονται σαν επιλογές του λαού και άρα η Δημοκρατία αρχίζει και τους απειλεί. Η Δημοκρατία πρέπει να νομιμοποιεί επιλογές του λαού και οι φασίστες δεν αποτελούν επιλογές κανενός σώφρονα ανθρώπου. Όταν λοιπόν αυτά, τα οποία εμφανίζει η δημιουργική "λογιστική" των ποσοστών δεν επιβεβαιώνονται από την "αριθμητική" του Συντάγματος, αυτό αναγκαστικά σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα. Πρόβλημα μεγάλο και αυτό πρέπει να "συζητήσουμε" …

Αυτό, δηλαδή, που φοβάται το σύστημα …Αυτό, δηλαδή, που είναι το ζητούμενο της ΑΠΟΧΗΣ.

Η σημερινή κολοσσιαία αποχή αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο αυτό, το οποίο είπαμε πιο πάνω. 

Ήδη ο λαός ξεκίνησε την εσωτερική αναζήτηση για τον εντοπισμό των νέων προσώπων, που θα τον οδηγήσουν στη νέα εποχή. Όσο κι αν τον υποτιμάνε οι φασίστες, δείχνει ότι έχει σαφή αντίληψη των πραγμάτων και βέβαια επίγνωση των δυνατοτήτων του. Αυτό το καταλαβαίνει κάποιος από τις αντιδράσεις του σε κάποιες πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις. 

Ενώ απέχει, δεν είναι αδιάφορος. 

Όταν βλέπει πως δεν έχει νόημα η συμμετοχή του, αδιαφορεί, αλλά ταυτόχρονα συμμετέχει μαζικά και με πάθος, όταν αντιλαμβάνεται ότι έχει δυνατότητα παρέμβασης με τη πράξη του. Αυτό το περίπλοκο πρόβλημα δείχνει να το αντιλαμβάνεται ο "αφελής" —όπως τον αντιλαμβάνονται οι φασίστες— λαός.

Ο λαός, ο οποίος συνειδητά απέχει, για να δημιουργήσει πρόβλημα στους φασίστες. Ο λαός, που, έστω και ενστικτωδώς, επιδιώκει ν' ανοίξει αυτήν τη "συζήτηση". Γιατί θεωρούμε ως δεδομένο ότι ο λαός αντιλαμβάνεται τα πάντα; Για να τον κολακέψουμε; Όχι βέβαια. Το λέμε, γιατί υπάρχουν τα δεδομένα. 

Οι Έλληνες είναι πονηροί και αλίμονο σε όποιον τους υποτιμά. Όπου η δημοκρατική λειτουργία έδινε στον λαό τη δυνατότητα να παρέμβει ουσιαστικά και ν' αλλάξει τα πράγματα και όχι απλά να επιλέξει ποιανού θύτη θα γίνει το "σφάγιο", το έκανε. 

Όπου υπήρχε σοβαρό "διακύβευμα" για τους φασίστες και ο λαός μπορούσε να τους επιφέρει σοβαρό χτύπημα, έτρεξε και εκμεταλλεύτηκε τη Δημοκρατία.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΡΘΡΟΥ 11/11/2010 - ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ / ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ : Α.Τ.