"Αυτό που οι άνθρωποι της πέμπτης μετα-ατλαντικής εποχής πρέπει να μάθουν να αναγνωρίζουν είναι ο πλήρως συνειδητός αγώνας ενάντια στο κακό που αναδύεται επιτιθέμενο στην εξέλιξη της ανθρωπότητας". ~ Rudolf Steiner, 18 Νοεμβρίου 1917
Σύμφωνα με τον Αυστριακό μεταφυσικό Ρούντολφ Στάινερ, το καθήκον της ανθρωπότητας σε αυτή την εποχή είναι να κατανοήσει τη σχέση του καλού και του κακού- ιδιαίτερα, την ανθρώπινη επιλογή μεταξύ καλού και κακού και την πρόκληση του κακού να κάνει την ανθρωπότητα να αποκτήσει μεγαλύτερη επίγνωση της πνευματικής συνείδησης. Στην παρούσα εποχή μας, πρέπει να βιώσουμε τις αρνητικές αντίρροπες δυνάμεις προκειμένου να προχωρήσουμε σε μεγαλύτερη ανάπτυξη. Ο Στάινερ δήλωσε ότι οι "δυνάμεις του κακού" υπάρχουν στον κόσμο, ώστε η ανθρωπότητα να μπορέσει, την κατάλληλη στιγμή, να ξεφύγει προς μια "ζωή του πνεύματος"[1].
Η παρουσία των αντίρροπων δυνάμεων δίνει στην ανθρωπότητα την ευκαιρία να αποκτήσει γνώση της ανθρώπινης κατάστασης, καθώς και των συνθηκών ζωής σε αυτό το γήινο πεδίο. Έχοντας κάποια κατανόηση της πρόθεσης των αντίρροπων δυνάμεων, το άτομο είναι καλύτερα προετοιμασμένο για τη συνέχιση του δικού του ταξιδιού. Δηλαδή, ο καθένας μας μπορεί να μάθει από τις συναντήσεις του με τις αρνητικές δυνάμεις- μπορεί να εκλάβει αυτές τις συναντήσεις ως ευκαιρία για να συνδεθεί ισχυρότερα με τη δική του δύναμη της θέλησης.
Σύμφωνα με τα λόγια του φιλοσόφου Sergei O. Prokofieff : Εκτός από την εντατική εργασία στον εαυτό μας, ιδίως όσον αφορά την εξάλειψη του ψεύδους κάθε είδους και όλων των πτυχών του φόβου, μαζί με όλες τις φανερές και κρυφές τάσεις προς τον υλισμό - απαιτείται κάτι διαφορετικό, δηλαδή μια συνεργασία των ανθρώπων στο κοινωνικό πεδίο που βασίζεται σε πνευματικές αρχές[2].
Υποστηρίζοντας τη συνάντηση πνευματικά σκεπτόμενων ανθρώπων, δεν είναι δική μας ευθύνη να ασχοληθούμε με εκείνους που ο Στάινερ αποκαλούσε "άψυχους". Αντί να παρασυρθεί στην επιρροή τέτοιων ανθρώπων (με τις χαμηλότερες δονητικές τους ενέργειες), είναι πιο ωφέλιμο για ένα άτομο να μετασχηματίσει το άμεσο περιβάλλον του σε μια πιο αρμονική ενέργεια. Ένας άλλος τρόπος να το πούμε αυτό είναι ότι η παρουσία της αρνητικότητας πρέπει να μετασχηματίζεται σε κάτι που δεν είναι αρνητικό ή αντιπαραγωγικό. Αυτό μοιάζει με μια αλχημική διαδικασία.
Ο 21ος αιώνας είναι μια μετασχηματιστική εποχή, όπου θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις σκιές μας και να τις αντιμετωπίσουμε. Χωρίς αυτή την αναγνώριση και τον καθαρισμό, θα κυριαρχήσουν οι δυνάμεις της στασιμότητας. Αργότερα, όταν επιτευχθεί αυτή η κάθαρση ή ο "καθαρισμός", μπορούμε συλλογικά να περάσουμε σε ένα στάδιο μετουσίωσης, όπου το αρνητικό μετασχηματίζεται σε εποικοδομητικές δυνάμεις. Το πνεύμα της εποχής μας, επομένως, είναι αυτό της μετουσίωσης και του μετασχηματισμού. Και έως ότου οι αντίρροπες δυνάμεις μετουσιωθούν, δεν υπάρχει πραγματικός ή διαρκής μετασχηματισμός. Αυτή η "μετουσίωση του αρνητικού/σκιών" είναι το κύριο μοτίβο της εποχής μας, και δεν μπορεί να γίνει χωρίς να περάσουμε από την "κοιλάδα της σκιάς του θανάτου"-[3] βιώνοντας και, κυρίως, κατανοώντας τόσο τις δυνάμεις της άρνησης όσο και εκείνες της ανάπτυξης.
Όπως γράφει ο συγγραφέας Terry Broadman : Λέγοντας αυτό, συναντάμε αμέσως ένα παράδοξο, γιατί πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι χωρίς την αντίσταση που προβάλλουν στην ανάπτυξή μας αυτές οι αντίρροπες δυνάμεις, δεν θα ήταν δυνατή η ανθρώπινη ελευθερία και, επομένως, τελικά, ούτε η δυνατότητα για αγάπη. Κανένα μεγάλο δράμα, ειδικά το μεγάλο δράμα της ιστορίας της ανθρωπότητας, δεν είναι δυνατό χωρίς την πρόκληση από τις δυνάμεις του σκότους μέσα μας[4].
Ρίχνοντας φως σε αυτές τις δυνάμεις που αντιτίθενται στην ανθρώπινη ελευθερία, μπορούμε επίσης να δούμε ότι, κάπως παράδοξα, είναι οι ίδιες αυτές δυνάμεις που καθιστούν δυνατή την ελευθερία. Και όμως, πρέπει να αποκτήσουμε αυτή τη συνειδητοποίηση, ώστε να ξέρουμε τι αντιμετωπίζουμε.
Οι δυστοπικές αντίρροπες δυνάμεις προσπαθούν να ελέγξουν και να διαχειριστούν την ανθρώπινη σκέψη και τις πολιτισμικές αφηγήσεις μέσω του άνυδρου υλισμού - οι δυνάμεις του περιορισμού, της αδιαφορίας, της ορθολογικής λογικής και της κατανάλωσης, για παράδειγμα. Τέτοιες άνυδρες δυνάμεις προσπαθούν να περιορίσουν και να αφορίσουν την ανθρώπινη σκέψη περιορίζοντάς την στο φυσικό πεδίο. Δηλαδή, με την άρνηση του μεταφυσικού υπόβαθρου της ζωής- μια κοσμοθεωρία που δεν αναγνωρίζει καμία πνευματική συνείδηση ή γνήσια έμπνευση πέρα από την υλική σφαίρα. Μπορούμε να πούμε ότι αυτές οι αντεξελικτικές δυνάμεις επιθυμούν να διασφαλίσουν ότι η ανθρωπότητα θα παραμείνει στο επίπεδο του "κατώτερου εγώ"- δηλαδή, του βασικού επιπέδου του "καθημερινού" εαυτού μας, που κυβερνάται από τα πάθη, τις κτήσεις, τις υποσχέσεις και τις ψευδοαλήθειες. Έχουμε ήδη δει πώς η σύγχρονη ζωή βρίθει από εγωκεντρικούς υλιστές που ενδιαφέρονται μόνο για τις φυσικές τους απολαύσεις και κέρδη.
Αυτό είναι το ψευτο-γυαλισμένο υπογάστριο μιας παγκοσμιοποιημένης ατζέντας που τροφοδοτείται από τους γκλομπαλιστές. Αυτή είναι η σφαίρα όπου η αυστηρά ελεγχόμενη πολιτιστική βιομηχανία παρέχει την απόλυτη ασυμφωνία μέσω της γοητείας και της απόσπασης της προσοχής. Η κακόφωνη μουσική, οι τρανταχτοί ρυθμοί και οι δυσαρμονικοί στίχοι απευθύνονται στις κατώτερες παρορμήσεις του σύγχρονου ακροατή. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που υπάρχει αντίσταση σε εκείνους τους ανθρώπους που επιθυμούν να αναπτύξουν τις εσωτερικές τους αισθήσεις και τους τρόπους αντίληψης. Το καθημερινό περιβάλλον δεν ευνοεί την ανάπτυξη της πνευματικής συνείδησης. Και όμως, είναι ο ρόλος των αφυπνισμένων ατόμων να βοηθήσουν το ασυνείδητο να γίνει συνειδητό.
Οι δυστοπικές δυνάμεις μπορούν να θεωρηθούν ως δυνάμεις παρεμπόδισης. Για διάφορους λόγους, δεν έχουν εκπληρώσει τις αναπτυξιακές τους δυνατότητες- έχουν παραπέσει στην πορεία τους και έτσι "πέφτουν στο περιθώριο". Και ως πλάσματα στην άκρη του δρόμου, εμποδίζουν και διαταράσσουν όλους τους άλλους περιπλανώμενους και βαδιστές στο μονοπάτι. Μπορούμε να πούμε ότι ανήκουν στο βασίλειό μας, αλλά δεν βρίσκονται πλέον στο αναπτυξιακό μας μονοπάτι. Τέτοιες αντίρροπες δυνάμεις δεν είναι δημιουργικές- δηλαδή, δεν αποτελούν δημιουργική αρχή στο σύμπαν, και γι' αυτό πρέπει να κάνουν χρήση -ή να σφετεριστούν- υπάρχουσες παρορμήσεις για να μπορέσουν να δράσουν στον φυσικό κόσμο. Τέτοιες δυνάμεις λειτουργούν διαστρεβλώνοντας και δαιμονοποιώντας άλλες διαδικασίες προκειμένου να λειτουργήσουν.
Πρέπει να έχουμε επίγνωση εκείνων των πεποιθήσεων, ιδεαλισμών, οργανώσεων, ομαδοποιήσεων κ.λπ. που επιδεικνύουν σκόπιμη αντιπάθεια και εχθρότητα προς τις πτυχές της πνευματικής συνείδησης και του μεταφυσικού.
Αυτές μπορεί να είναι συλλογικές ή/και κρυφές δυνάμεις που στοχεύουν να εκτρέψουν την πορεία ανάπτυξης της ανθρωπότητας. Η υλιστική διαδρομή είναι μια καρικατούρα "αυτού που πρέπει τώρα να είναι" η σημερινή κατάσταση του ανθρώπου. Η απόλυτη υλιστικοποίηση, συμπεριλαμβανομένων των ψηφιακών-εικονικών πεδίων (όπως το Metaverse), αντιπροσωπεύει μια παράλυση της ανάπτυξης της πνευματικής συνείδησης. Μια ολική υλοποίηση της ανθρώπινης συνείδησης λαμβάνει χώρα σε όλο τον κόσμο και είναι ιδιαίτερα κυρίαρχη μέσα στα τεχνολογικά προηγμένα έθνη.
Η σύγχρονη ζωή έχει στραφεί προς τον εαυτό της για να γίνει μια παρωδία. Τίποτα δεν μπορεί να ληφθεί στην ονομαστική του αξία, διότι οι εξωτερικές εκφράσεις έχουν αλλοιωθεί. Οι ψευδοαλήθειες είναι η καρικατούρα των σχετικών αληθειών- οι βαθιές απομιμήσεις είναι η παρωδία των γνήσιων εαυτών- και οι γραμμές μεταξύ γνώσης και αγνώστου έχουν σκόπιμα αλλοιωθεί. Η εξωτερική ζωή, από μόνη της, υπάρχει ως ένα αμαυρωμένο βασίλειο. Το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνει κανείς είναι να βγάλει τον εαυτό του από αυτή τη μολυσματική σφαίρα και να επανασυνδέσει τις ευθυγραμμίσεις, τις προσκολλήσεις και τις υποταγές του. Σε προηγούμενες εποχές, η εσωτερική εξουσία του ανθρώπου υπονομευόταν με την υποταγή του σε εξωτερικά σώματα εξουσίας - όπως οι θεσμοθετημένες θρησκείες.
Όταν οι μάζες βγήκαν από τον αναλφαβητισμό και μορφώθηκαν αρκετά ώστε να διαβάζουν, να ερευνούν και να μαθαίνουν μόνοι τους, οι εξωτερικές μορφές εξουσίας μετατοπίστηκαν από τις ιερές στις κοσμικές. Οι κοσμικοί θεσμοί ήρθαν να ρυθμίσουν τους κοινωνικούς κανόνες, τα πρότυπα σκέψης και τους τρόπους αποδεκτής συμπεριφοράς. Στη σημερινή εποχή, καθώς η συνειδητή επίγνωση και η αντιληπτική κατανόηση επεκτείνονται ραγδαία, τα εξωτερικά σώματα εξουσίας προσπαθούν να αποκτήσουν επιρροή αποκτώντας εσωτερική πρόσβαση στα σώματα και το μυαλό μας - αυτό που έχω αναφέρει ως τις νέες μορφές βιοεξουσίας. Αυτές οι παρεμβάσεις στη φυσική ακεραιότητα του ανθρώπου έχουν σοβαρές συνέπειες για τη φυσική έκφραση της πνευματικής συνείδησης. Αν το ανθρώπινο δοχείο είναι ανισόρροπο ή αν υπάρχει βιοχημική - ή ακόμη και γενετική - παρέμβαση, τότε η ενσαρκωμένη πνευματική συνείδηση θα δυσκολευτεί να εκδηλωθεί μέσα στο φυσικό.
Αυτή η παρέμβαση μπορεί να φτάσει στα άκρα μέσω των εξελίξεων στις βιολογικές-γενετικές επιστήμες. Η διαδικασία της κλωνοποίησης του ανθρώπου είναι ένα ακόμη βήμα σε αυτόν τον τομέα. Αν ένα φυσικό σώμα κλωνοποιηθεί, τότε είναι ουσιαστικά κατασκευασμένο - δεν έχει έρθει στη ζωή μέσω μιας οργανικής διαδικασίας γέννησης (ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο το γονιμοποιημένο ωάριο παραδόθηκε στο γυναικείο σώμα). Με μια μεταφυσική έννοια, μπορεί να ειπωθεί ότι το φυσικό σώμα δεν θα είναι ικανό να λάβει πνευματική συνείδηση, διότι δεν θα είναι δονητικά ευθυγραμμισμένο. Είναι ένα άδειο δοχείο, με την πνευματική έννοια. Από αυτό μπορεί να συναχθεί ότι άλλες οντότητες ή δυνάμεις θα μπορούσαν να κατοικούν σε ένα τέτοιο φυσικό δοχείο. Γιατί η ανθρώπινη επιστήμη κινείται ολοένα και περισσότερο προς την αυτοματοποίηση, το τεχνο-υβρίδιο, το τεμαχισμό του DNA και της ανθρώπινης γενετικής; Σε αυτό, υπάρχει μια μετατόπιση προς την αποκοπή του ανθρώπινου όντος από τις μεταφυσικές του καταβολές και από την περιοχή του πνεύματος. Αν μη τι άλλο, αυτός είναι ο ορισμός του κακού - η απομόνωση του φυσικού από τη μεταφυσική του πηγή.
Οι αντιαναπτυξιακές δυνάμεις δρουν εναντίον του ανθρώπινου νου (ψυχή), της καρδιάς (συναισθήματα) και του σώματος (θέληση). Αυτές οι τρεις πτυχές μπορούν να συσχετιστούν με τη φαντασία, την έμπνευση και τη διαίσθηση. Και αυτές οι τρεις πτυχές αποτελούν στόχους χειραγώγησης εδώ και αρκετό καιρό. Στη σημερινή εποχή μας, η φαντασία αποτελεί στόχο μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης, των βιντεοπαιχνιδιών, της προπαγάνδας, της ψηφιακής ζωής και της επαυξημένης πραγματικότητας, για παράδειγμα. Οι ικανότητες της έμπνευσης διαστρεβλώνονται μέσω μιας ελεγχόμενης κουλτούρας-βιομηχανίας (μουσική, λογοτεχνία, τέχνη). Και η διαίσθηση αποδυναμώνεται μέσω της αποδυνάμωσης της ανθρώπινης βούλησης καθώς και των παρεμβάσεων και παραβιάσεων κατά του φυσικού σώματος.
Όλες αυτές οι δυνάμεις στοχεύουν να πιέσουν το ανθρώπινο ον με τρόπο που να αυξάνει την εμβάπτισή του στην υλικότητα, ενώ παράλληλα αναδεικνύει πιο ζωώδεις ή πρωτόγονες ορμές. Πόσο πιο δύσκολο είναι για την πνευματική συνείδηση να έρθει σε μια εμπειρία ζωής, μόνο και μόνο για να διαπιστώσει ότι τα πάντα είναι υποταγμένα σε μια υλική προοπτική - έναν κόσμο που αγνοεί την πραγματικότητα του πνεύματος. Όσο περισσότερο ένα άτομο έρχεται κάτω από τις δυνάμεις αυτού του κόσμου, κάτω από τους νόμους που τίθενται μέσα σε αυτή την υλικότητα, τόσο λιγότερο μπορεί να δράσει από έναν εσωτερικό τόπο προσωπικής και πνευματικής βούλησης. Ένα ανθρώπινο ον δεν μπορεί πλέον να γίνει αληθινά ο ουσιαστικός του εαυτός, αν επενδύει εξ ολοκλήρου σε μια συναινετική πραγματικότητα που αποστρέφεται τις μεταφυσικές αλήθειες.
Η έκφραση της πνευματικής συνείδησης είναι μια συγχώνευση - και το ανθρώπινο ον είναι το δοχείο (ο δέκτης καθώς και ο φορέας). Το να είναι ο φορέας αυτού που είναι επίσης πέρα από το φυσικό, σημαίνει επίσης ότι το άτομο χρειάζεται να ενισχύσει τον εσωτερικό του κόσμο - το εσωτερικό του περιβάλλον. Ένα πλήρως εξωτερικευμένο άτομο είναι υπερβολικά συνδεδεμένο με τα γεγονότα και τις επιρροές του υλικού κόσμου, και αυτό μπορεί να γίνει εμπόδιο. Χρειάζεται να υπάρχει αρκετή ικανότητα μέσα σε κάθε άτομο να ασκεί την εσωτερική δημιουργική φαντασία, έτσι ώστε οι λαμβανόμενες εμπνεύσεις να έχουν ένα δοχείο, έναν προστατευμένο χώρο, μέσα στον οποίο να κυοφορούνται πριν από την εξωτερική έκφραση. Ένας "νέος κόσμος" μπορεί να προκύψει, αλλά πρέπει να έρθει μέσα από το ανθρώπινο ον και όχι να του επιβληθεί με το ζόρι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λέγεται ότι ένας νέος κόσμος γεννιέται παρά χτίζεται. Οι εξωτερικές ενέργειες μπορεί να είναι αυτές της οικοδόμησης, ωστόσο οι αρχικές παρορμήσεις γεννιούνται από μέσα. Με αυτόν τον τρόπο οι μεταφυσικές επιρροές μπορούν να εισέλθουν στον τομέα του φυσικού - μέσω δεκτικών ατόμων.
Η πράξη της μετατροπής των αντιδραστικών δυνάμεων σε εποικοδομητικές προϋποθέτει ότι η ανθρωπότητα μετατοπίζεται από μια θέση εξωτερικής κυριαρχίας, υπό την κυριαρχία εξωτερικών επιρροών, σε χώρους εσωτερικής δεκτικότητας σε εμπνευσμένες παρορμήσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, μπορεί να ειπωθεί ότι η μετασχηματιστική διαδικασία είναι μια διαδικασία κατά την οποία το ασυνείδητο γίνεται συνειδητό.
Σχετικά με τον συγγραφέα
Ο Kingsley L. Dennis είναι ο συγγραφέας του βιβλίου Η γενιά του Φοίνικα: A New Era of Connection, Compassion, and Consciousness, και The Sacred Revival: Magic, Mind & Meaning in a Technological Age, διαθέσιμα στο Amazon.
Παραπομπές:
[1] Αναφέρεται σε διάλεξη που δόθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1918 (GA 185).
[2] Sergei O. Prokofieff, The Encounter with Evil (Temple Lodge, 2001), σ. 62.
[3] Φράση που αφορά μια εκδοχή του Ψαλμού 23 στη Βίβλο του Βασιλιά Τζέιμς.
[4] http://threeman.org/?p=3040
Πηγή - Απόδοση στα Ελληνικά/κεφαλίδα/φώτο : Α.Τ.
