Η Κωνσταντινούπολη έπεσε γιατί είχε πνιγεί μέσα στην ελεεινότητα του κλήρου
και του εκφυλισμού της αυτοκρατορίας, ενώ ο γιαχβεδισμός επεδίωκε την
επικράτησή του με τα μαυροφορεμένα και φανατισμένα τέρατα της νέας θρησκείας.
Στις 15 Φεβρουαρίου 1365 μ.Χ. ο Έλληνας αρματολός της Μάνης Ράλλης μαζί με 300 σκληροτράχηλους οπλαρχηγούς, ταξίδεψαν στην Κωνσταντινούπολη, παρουσιάστηκαν στον συμπατριώτη τους αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγο και έθεσαν τους εαυτούς τους στη διάθεσή του, για την οριστική εξόντωση των Τούρκων. Ο πατριάρχης Φιλόθεος Κόκκινος και ο πρωθυπουργός Ιωάννης Απόκαυκος, επιτέθηκαν με σφοδρότητα στον αυτοκράτορα γιατί δέχθηκε στην Πόλη τους αιρετικούς ειδωλολάτρες (Δωδεκαθεϊστές) και τους αφόρισαν όλους, όπως αναφέρει ο Γρηγοράς-Δούκας-Μετοχίτης. Την εποχή αυτή οι Μανιάτες δεν είχαν γίνει ακόμη χριστιανοί.
Ο πρωθυπουργός Ιωάννης Απόκαυκος διατάζει τη σύλληψή τους και τον πνιγμό τους στον Βόσπορο. Στη συμπλοκή που επακολούθησε, σκοτώθηκε ο πρωθυπουργός. Οι οπλαρχηγοί κατέφυγαν στην εκκλησία των ανακτόρων, γιατί πίστευαν ότι το άγιο κτήνος που λεγόταν Πατριάρχης θα σεβόταν την ιερότητα του χώρου, όπως έκαναν οι ιδεολάτρες Έλληνες. Αυτός αντίθετα, διέταξε την παραβίαση του εκκλησιαστικού ασύλου και οι οπλαρχηγοί θανατώθηκαν όλοι, από το ευσεβέστατο ποίμνιο της "αγίας του Χριστού εκκλησίας". (Β. Μισύρης - Μετοχίτης - Δούκας - Γρηγοράς).
Στις 15 Φεβρουαρίου 1365 μ.Χ. ο Έλληνας αρματολός της Μάνης Ράλλης μαζί με 300 σκληροτράχηλους οπλαρχηγούς, ταξίδεψαν στην Κωνσταντινούπολη, παρουσιάστηκαν στον συμπατριώτη τους αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγο και έθεσαν τους εαυτούς τους στη διάθεσή του, για την οριστική εξόντωση των Τούρκων. Ο πατριάρχης Φιλόθεος Κόκκινος και ο πρωθυπουργός Ιωάννης Απόκαυκος, επιτέθηκαν με σφοδρότητα στον αυτοκράτορα γιατί δέχθηκε στην Πόλη τους αιρετικούς ειδωλολάτρες (Δωδεκαθεϊστές) και τους αφόρισαν όλους, όπως αναφέρει ο Γρηγοράς-Δούκας-Μετοχίτης. Την εποχή αυτή οι Μανιάτες δεν είχαν γίνει ακόμη χριστιανοί.
Ο πρωθυπουργός Ιωάννης Απόκαυκος διατάζει τη σύλληψή τους και τον πνιγμό τους στον Βόσπορο. Στη συμπλοκή που επακολούθησε, σκοτώθηκε ο πρωθυπουργός. Οι οπλαρχηγοί κατέφυγαν στην εκκλησία των ανακτόρων, γιατί πίστευαν ότι το άγιο κτήνος που λεγόταν Πατριάρχης θα σεβόταν την ιερότητα του χώρου, όπως έκαναν οι ιδεολάτρες Έλληνες. Αυτός αντίθετα, διέταξε την παραβίαση του εκκλησιαστικού ασύλου και οι οπλαρχηγοί θανατώθηκαν όλοι, από το ευσεβέστατο ποίμνιο της "αγίας του Χριστού εκκλησίας". (Β. Μισύρης - Μετοχίτης - Δούκας - Γρηγοράς).
Μετά τη σφαγή του Ράλλη και των οπλαρχηγών από τον πατριάρχη, διακόπηκαν οριστικά οι σχέσεις Αθηνών – Κωνσταντινουπόλεως και εφεξής οι Έλληνες θεωρούσαν εχθρική την Κωνσταντινούπολη.
Αυτό συνέβη διότι ο καταγέλαστος Ιουστινιάνειος Κώδικας που βελτίωνε τον Θεοδοσιανό, αποσκοπούσε στον απόλυτο αφανισμό των Ελλήνων, κυκλοφόρησε στις 7/4/529 μ.Χ. και μετά από πέντε χρόνια κυκλοφόρησε δίτομος, στις 16/11/534 μ.Χ.
Έτσι γίναμε καλοί χριστιανοί και σωθήκανε οι ψυχές .
Η Κωνσταντινούπολη όμως δεν έπεσε γιατί ήταν οι Τούρκοι καλοί πολεμιστές, αλλά γιατί είχε πνιγεί μέσα στην ελεεινότητα των φαιοχιτόνων και του εκφυλισμού της αυτοκρατορίας .
Μέσα στην πόλη υπήρχαν 70.000 - 80.000 "μισθοφόροι στρατιώτες κατά το πλείστον βάρβαροι", που δεν πολέμησαν στην πολιορκία αλλά εκχυδαΐζανε την κοινωνική ζωή της πόλεως. Κατά την πολιορκία ή εγκατέλειψαν την πόλη ή προσχώρησαν στους Τούρκους. Οι καλόγεροι παραδόθηκαν στους Τούρκους και μέσα στην πόλη υπήρχαν 5.000 Έλληνες και Γενουάτες γράφουν οι ιστορικοί με τον βασιλιά Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και τον Γενουάτη Ιουστινιάνη, τον οποίον δολοφόνησαν πισώπλατα οι φαιοχίτονες όταν πολεμούσε στα τείχη.
Ο Τούρκος ιστορικός Σακάϊκ Ουλ Νοομανί αναφέρει "την λιποταξία και παράδοση στους Τούρκους 40 καλόγερων της αγίας Σοφίας, οι οποίοι και ασπάστηκαν τον μωαμεθανισμό". Αυτή και αν είναι πίστη!
"Οι ανθενωτικοί τις 29.5.1453 άνοιξαν την Κερκόπορτα, ή κατά τον Κριτόβουλο την Πυλίδα του Ιουστίνου ή Πύλη του Ρωμανού (είναι η ίδια πύλη) και ειδοποίησαν τον σουλτάνο ότι ίσχυε η συμφωνία που είχαν κάνει με τον μέγα Δούκα Νοταρά" (Καρολίδης, Φραντζής, Δούκας και ο Τούρκος ιστορικός Σάυαντ Δουν Ντιν).
Λίγο πριν την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως σύμφωνα με τον Τούρκο ιστορικό Εβλιγιά Τσελεπή "ένας καλόγερος, ο Πέτρος, μαζί με άλλους τριακόσιους καλόγερους, παραδόθηκαν και αλλαξοπίστησαν. Ο Πέτρος ονομάστηκε Μεχμέτ και έγινε αξιωματικός και οι τριακόσιοι, στρατιώτες, μπήκαν στην Πόλη μαζί με τους Τούρκους στρατιώτες σαν κατακτητές".
Σύμφωνα με τις βεβαιώσεις του χριστιανικού ιερατείου "ο Χριστός και η Παναγία
εγκατέλειψαν την Πόλη γιατί οι άνθρωποι ήταν αμαρτωλοί", δηλαδή λιποτάκτησαν
από το θλιβερό Βυζάντιο. Αυτό θα πει να είσαι γιος του Θεού, δηλαδή μόλις
ιδείς τα σκούρα να το βάζεις στα πόδια.
Ο χριστιανολόγος Ιωσήφ Βριένιος (1480) γράφει: "Η ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν τόπος φαυλόβιος και θρησκοφλυαρίας, όπου ανθούσε η πορνεία μικρών και μεγάλων γυναικών και κυρίως πλουσίων. Ήταν βουτηγμένη στη διαφθορά, στα σεξουαλικά όργια, διαφθορά στη δικαιοσύνη, τον κλήρο, στην ιατρική. Επιβίωναν οι προδότες, οι απατεώνες, οι τυχοδιώκτες• η γενική σαπίλα".
"Δολοπλόκοι ιερωμένοι με αιματοβαμμένα χέρια. Ευνούχοι εξουσιαστές. Άτομα απόλυτης αγνωμοσύνης, αδίστακτοι δολοφόνοι που χρηματίζονταν για να δολοφονούν αδίστακτα για λόγους εξουσιασμού και κέρδους ή για δογματικές διαφορές και θρησκευτικές τιμωρίες. Δολοφόνοι γονείς σκοτώνουν τα παιδιά τους και παιδιά σκοτώνουν τους γονείς τους για να καταλάβουν την εξουσία" (Γιάννης Κορδάτος).
Το χρονικό της προδοσίας περιγράφεται από τον Θεοδώρα Φραντζή, κόρη του χρονικογράφου της άλωσης Γεωργίου Φραντζή που ήταν πρωτοβεστιάριος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. (Το βιβλίο της Θεοδώρας Φραντζή, βρίσκεται σε μετάφραση στην Εθνική βιβλιοθήκη και περιγράφει όλες τις λεπτομέρειες προδοσίας της Κωνσταντινούπολης από τους ιερωμένους). Η Θεοδώρα ήταν παντρεμένη με τον Εδουάρδο Ντε Ρυστόν, Γάλλο ιππότη και στρατιωτικό σύμβουλο του αυτοκράτορα.
Ο χριστιανολόγος Ιωσήφ Βριένιος (1480) γράφει: "Η ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν τόπος φαυλόβιος και θρησκοφλυαρίας, όπου ανθούσε η πορνεία μικρών και μεγάλων γυναικών και κυρίως πλουσίων. Ήταν βουτηγμένη στη διαφθορά, στα σεξουαλικά όργια, διαφθορά στη δικαιοσύνη, τον κλήρο, στην ιατρική. Επιβίωναν οι προδότες, οι απατεώνες, οι τυχοδιώκτες• η γενική σαπίλα".
"Δολοπλόκοι ιερωμένοι με αιματοβαμμένα χέρια. Ευνούχοι εξουσιαστές. Άτομα απόλυτης αγνωμοσύνης, αδίστακτοι δολοφόνοι που χρηματίζονταν για να δολοφονούν αδίστακτα για λόγους εξουσιασμού και κέρδους ή για δογματικές διαφορές και θρησκευτικές τιμωρίες. Δολοφόνοι γονείς σκοτώνουν τα παιδιά τους και παιδιά σκοτώνουν τους γονείς τους για να καταλάβουν την εξουσία" (Γιάννης Κορδάτος).
Το χρονικό της προδοσίας περιγράφεται από τον Θεοδώρα Φραντζή, κόρη του χρονικογράφου της άλωσης Γεωργίου Φραντζή που ήταν πρωτοβεστιάριος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. (Το βιβλίο της Θεοδώρας Φραντζή, βρίσκεται σε μετάφραση στην Εθνική βιβλιοθήκη και περιγράφει όλες τις λεπτομέρειες προδοσίας της Κωνσταντινούπολης από τους ιερωμένους). Η Θεοδώρα ήταν παντρεμένη με τον Εδουάρδο Ντε Ρυστόν, Γάλλο ιππότη και στρατιωτικό σύμβουλο του αυτοκράτορα.
Η επιτροπή που θα διαπραγματευόταν την παράδοση της πόλης στον σουλτάνο, ήταν εξαμελής και αποτελείτο από τον ιεροκήρυκα Ιωάσαφ (Ιωσήφ) Κόκα, τον Μέγα Δούκα Λεόντιο και άλλα τέσσερα άτομα.
Ο Γάλλος ιστορικός Γουσταύος Σλουμπερζέ, στο βιβλίο του με τίτλο : "Κωνσταντίνος Παλαιολόγος - Πολιορκία και Άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως υπό των Τούρκων το 1453". (Μετάφραση Σπυρίδωνος Λάμπρου, Εκδόσεις Β. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1991), γράφει:
"Ο Γεώργιος Φραντζής, αξιωματούχος στην αυλή υπολογίζει τους πολιορκητές σε 258.000, από τους οποίους "70.000 Τούρκοι πολεμιστές, 41.000 ζητιάνοι, ληστές, λαφυραγωγοί, δουλέμποροι, κακοί χριστιανοί για να εκδικηθούν τον πατριάρχη".
Οι υπόλοιποι 147.000 πολιορκητές ήταν ΕΛΛΗΝΕΣ και προέρχονται σύμφωνα με τον Παρισινό Κώδικα, "Θρήνος της Κωνσταντινουπόλεως" (Γουσταύος Σλουμβερζέ) που τον κυκλοφόρησε το "EL – LISSEN":
- Η Αδριανούπολη και τα περίχωρα έστειλαν: 35.000 πολεμιστές, 15.000 γενίτσαρους και 30.000 κακούς χριστιανούς.
- Η Καλλίπολη έστειλε: 3.000 ιππείς.
- Η Νικόπολη και το Δεμότειχον έστειλαν: 12.000 ιππείς.
- Σέρρες - Βέργια - Σκόπια έστειλαν: 15.000 πολεμιστές.
- Η Οχρίδα - Καστοριά έστειλαν: 7.000 πολεμιστές.
- Αυλές - Ραδοβίζιο - Γρεβενά - Στήπη έστειλαν: 4.000 πολεμιστές.
- Άρτα - Γιάννενα έστειλαν: 1.000 πολεμιστές.
- Τρίκαλα - Λάρισα - Φάρσαλα - Φανάρι - Ζητούνι - Δομοκός - Σάλωνα - Λειβαδιά - Αττική (Ελλάδα) - Πάτρα - Άγραφα - Βελούχι - Πρωτόλιο έστειλαν: 25.000 πολεμιστές.
Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος όταν έγινε αυτοκράτορας δέχτηκε επίσκεψη από Ευρωπαίους αντιπροσώπους για συγχαρητήρια και όταν μερικοί τον αποκάλεσαν "Έλληνα Αυτοκράτορα" τους φυλάκισε λέγοντας ότι "είναι Αυτοκράτορας της Ρώμης και όχι της Ελλάδος".
Το μόνο βέβαιο είναι ότι όλη η Ελλάδα θεωρούσε την ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία εχθρικό κράτος.
- Έτσι έπεσε η Κωνσταντινούπολη κύριε πρόεδρε της Τουρκικής Δημοκρατίας και όχι από την παλικαριά των Τούρκων που τόσο πολύ καυχιέσαι!
Φοίβος - Αναδιαμόρφωση/προσθήκη φώτο : Α.Τ.
