Η ευθύνη βαραίνει τον καθένα μας ξεχωριστά και
όλους μαζί. Είναι κατανοητό ότι ο φόβος του θανάτου παραλύει τον άνθρωπο.
Κανείς μας δεν είναι ή δεν αισθάνεται άτρωτος. Όμως, έχουν περάσει δύο
χρόνια! Και η πραγματικότητα στέκεται απέναντί μας γυμνή και μας κοιτάει
στα μάτια. Δεν έχει τίποτε πια να κρύψει!
Η ασυμφωνία μεταξύ
της υστερικής υπεραντίδρασης σε έναν ιό και της αδιαφορίας με την οποία οι
άνθρωποι σήμερα αποδέχονται ένα υπερβολικό ποσοστό θνησιμότητας της τάξης
του 20%, θα πρέπει να προβληματίσει όλους για τις πιθανές αιτίες αυτής της
κατάστασης...
