Σε όλο και περισσότερες περιπτώσεις, οι κυβερνήσεις κηρύσσουν τον πόλεμο σε αυτό που θα έπρεπε να είναι προστατευόμενος πολιτικός λόγος, κάθε που αμφισβητεί την εξουσία της κυβέρνησης, αποκαλύπτει τη διαφθορά της, αποκαλύπτει τα ψέματά της και ενθαρρύνει τους πολίτες να αντιδράσουν στις πολλές εγκληματικές αδικίες της.
Πράγματι, υπάρχει ένας μακρύς και αυξανόμενος κατάλογος με τα είδη λόγου που οι φιλελεύθερες κυβερνήσεις της Δύσης θεωρούν αρκετά επικίνδυνα ώστε να τα επισημαίνουν και να τα υποβάλουν σε λογοκρισία, παρακολούθηση, έρευνα και δίωξη: ρητορική μίσους, συνωμοσιολογία, προδοτικός λόγος, απειλητικός λόγος, εμπρηστικός λόγος, ριζοσπαστικός λόγος, αντικυβερνητικός λόγος, εξτρεμιστικός λόγος κ.λπ.
Τα πράγματα πρόκειται να γίνουν ακόμη πιο επικίνδυνα για όσους πιστεύουν στην πλήρη άσκηση του δικαιώματός τους στην πολιτική έκφραση. Όλοι μας βρισκόμαστε σε κίνδυνο.
Πλέον, οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τη φράση "εγχώριος τρομοκράτης" εναλλακτικά μετις λέξεις "αντικυβερνητικός", "εξτρεμιστής" και "τρομοκράτης" για να περιγράψουν οποιονδήποτε μπορεί να εμπίπτει κάπου, ανάμεσα σε ένα πολύ ευρύ φάσμα απόψεων, που θα μπορούσαν να θεωρηθούν "επικίνδυνες" για τις ίδιες.
Οι προεκτάσεις είναι τόσο εκτεταμένες που καθιστούν σχεδόν κάθε πολίτη -που έχει άποψη για την κυβέρνηση ή που γνωρίζει κάποιον που έχει άποψη για την κυβέρνηση -εξτρεμιστή με λόγια, πράξεις, σκέψεις ή συσχετισμούς.
Βλέπετε, η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται αν εσείς ή κάποιος που γνωρίζετε έχει ένα νόμιμο παράπονο. Δεν τη νοιάζει αν οι επικρίσεις σας είναι βάσιμες. Και σίγουρα δεν τη νοιάζει αν έχετε το δικαίωμα (έστω) - του κουρελιασμένου Συντάγματος που οι ίδιοι δημιούργησαν μονόπλευρα -να λέτε την αλήθεια στην εξουσία.
Αυτό που ενδιαφέρει τις "κυβερνήσεις" είναι αν αυτό που σκέφτεστε ή λέτε ή μοιράζεστε ή καταναλώνετε ως πληροφορία, έχει τη δυνατότητα να αμφισβητήσει τον ασφυκτικό έλεγχο της εξουσίας τους.
Γιατί αλλιώς το FBI, η CIA, η NSA και άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες να επενδύουν σε εταιρικές τεχνολογίες παρακολούθησης που μπορούν να διαχειριστούν ή να λογοκρίνουν συνταγματικά προστατευόμενη ομιλία και γραφή, σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook, το Twitter και το Instagram;
Γιατί αλλιώς οι κυβερνήσεις θα παρομοίαζαν με τρομοκράτες εκείνους που μοιράζονται "ψευδείς ή παραπλανητικές αφηγήσεις και θεωρίες συνωμοσίας και άλλες μορφές παραπληροφόρησης και κακής πληροφόρησης";
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διαθέτουμε, όσον αφορά τα δελτία τύπου, με αναφορά στις υπηρεσίες εσωτερικής ασφάλειας, οι αντιδρώντες χαρακτηρίζονται ως "φορείς απειλής" που επιδιώκουν να επιδεινώσουν τις κοινωνικές προστριβές για να σπείρουν τη διχόνοια και να υπονομεύσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στους κυβερνητικούς θεσμούς, ώστε να ενθαρρύνουν την αναταραχή, η οποία θα μπορούσε ενδεχομένως να εμπνεύσει πράξεις τρομοκρατίας και βίας! ...
Με βάση τον ίδιο τον ορισμό των εταιρικών κυβερνήσεων οι, μετά από ηρωικές επαναστάσεις, απελευθερωτές των χωρών, θα θεωρούνταν εγχώριοι εξτρεμιστές για τη βαριά φορτισμένη ρητορική που χρησιμοποίησαν για να αναγεννήσουν τα έθνη τους από τη σκλαβιά και την ξένη κατοχή!
Ο Ρήγας Φεραίος π.χ. ή ο Θ.Κολοκοτρώνης θα μπορούσαν σίγουρα να μπουν σε λίστα παρακολούθησης τρομοκρατών επειδή πρότειναν στους ομοεθνείς τους όχι μόνο να πάρουν τα όπλα αλλά και να είναι έτοιμοι να χύσουν το αίμα τους για να προστατεύσουν τις ελευθερίες τους και να πατάξουν τον Τουρκικό ζυγό!
Διεξάγετε το δικό σας πείραμα σχετικά με την ανοχή της κυβέρνησης στον λόγο που αμφισβητεί την εξουσία της και δείτε το μόνοι σας : σταθείτε σε μια γωνία του δρόμου -ή σε μια αίθουσα δικαστηρίου, σε μια συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου ή σε μια πανεπιστημιούπολη- και προσπαθήστε να καταγγείλετε την κυβέρνηση με κάποια από τις ρητορικές των επαναστατών ηρώων.
Η εκτίμησή είναι ότι δεν θα αντέξετε πολύ πριν σας πετάξουν έξω, σας κλείσουν το στόμα, σας απειλήσουν με σύλληψη ή τουλάχιστον σας κατηγορήσουν ότι είστε ριζοσπάστης, ταραξίας, συνωμοσιολόγος ή εξτρεμιστής. Ή ίσως σας κτυπήσουν σας συλλάβουν ή σας επιβάλουν πρόστιμο.
Αυτό συμβαίνει σε όλες τις χώρες της Δύσης τουλάχιστον και όχι μόνο. Βλέπετε, το δικαίωμα της πολιτικής ελευθερίας του λόγου είναι η βάση κάθε ελευθερίας.
Ανεξάρτητα από τις πολιτικές πεποιθήσεις κάποιου, κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να διαμαρτύρεται για κυβερνητικά προγράμματα ή πολιτικές με τις οποίες μπορεί να διαφωνεί. Το δικαίωμα να διαφωνεί κανείς με την κυβέρνηση και να εκφράζεται εναντίον της είναι η πεμπτουσία της ελευθερίας. Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα να λέει την αλήθεια στην εξουσία χρησιμοποιώντας κάθε διαθέσιμο μη βίαιο μέσο ή και ακόμα να προσφεύγει στη βία σε περίπτωση που η "κυβέρνηση" γελοιοποιεί και προσβάλλει λαό και πολίτευμα...
Οι πολίτες όλων των χώρων καλό θα ήταν να θυμούνται ότι όσοι αμφισβητούν τα κίνητρα της κυβέρνησης αποτελούν τον απαραίτητο αντίποδα σε εκείνους που ακολουθούν τυφλά, εκεί που οι πολιτικοί επιλέγουν να τις οδηγήσουν.
Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε με κάθε κριτική της κυβέρνησης, αλλά πρέπει να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα όλων των ατόμων να μιλούν ελεύθερα χωρίς το φόβο της τιμωρίας ή την απειλή της.
Έτσι ανεβαίνει ή πέφτει η ελευθερία.
Αυτό με το οποίο έχουμε να κάνουμε σήμερα είναι εξαρτώμενες, από ξένα σκιώδη κέντρα αποφάσεων, ψευτοκυβερνήσεις που θέλουν να καταστείλουν επικίνδυνες γι'αυτές εκφράσεις - λέξεις για την μυθοπλαστική, απολυταρχική τους, επιθετική προς τους πολίτες αυτοκρατορία, λέξεις για τις αρπαγές γης, λέξεις για τη στρατιωτικοποιημένη αστυνομία, λέξεις για τους μαζικές δολοφονίες, την διαπλοκή, τα σκάνδαλα, τις εν κρυπτώ συνωμοσίες και τη διαφθορά τους - προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία μέσα από τα ψέματα και την αχαλίνωτη προπαγάνδα τους.
Αυτό που βλέπουμε είναι Έθνη που υφίστανται νευρικό κλονισμό εξαιτίας αυτής της αυξανόμενης έντασης μεταξύ της ολοένα και πιο αφόρητης πραγματικότητάς μας και των ψεμάτων που διαπράττουν οι κυβερνήσεις, που έχουν γίνει υπερβολικά πεινασμένες για εγωιστική, μιλιταριστική εξουσία και πλήρως αποσυνδεδεμένες από το αναφαίρετο επαναστατικό, κυριαρχικό τους, κληρονομικό δικαίωμα.
Η μόνη θεραπεία είναι η αλήθεια και μόνο η αλήθεια.
Αν οι κυβερνητικοί λογοκριτές αφεθούν να κάνουν το δικό τους, δεν θα υπάρχουν πια Διακηρύξεις των Δικαιωμάτων και ανθρωπιά στις κοινωνίες και τις κοινότητές μας.
Η ουσία της προπαγάνδας συνίσταται στο να κερδίζεις τους ανθρώπους από μια ιδέα τόσο ειλικρινή, τόσο ζωτικής σημασίας, ώστε στο τέλος να υποκύπτουν ολοκληρωτικά σε αυτήν και να μην μπορούν ποτέ να ξεφύγουν από αυτήν. (Βλ. κλιματική αλλαγή, υποχρεωτική κυβερνητική σχολική "εκπαίδευση", μανία με το shutdown και ο κατάλογος συνεχίζεται...)
Η προπαγάνδα πρέπει να διευκολύνει την εκτόπιση της επιθετικότητας προσδιορίζοντας τους στόχους του μίσους. (Βλ. Υποστηρικτές της ελευθερίας, "ψεκασμένοι", "θεωρητικοί συνωμοσίας", "αρνητές" των εμβολίων κ.λπ.)
Και τελικά, δεν είχε νόημα να προσπαθήσουμε να προσηλυτίσουμε τους διανοούμενους, διότι οι διανοούμενοι δεν θα μπορούσαν ποτέ να προσηλυτιστούν και ούτως ή άλλως θα υποχωρούσαν πάντα στον δυνάστη που τους ταΐζει και τους βραβεύει χτίζοντας, έντεχνα, το "κύρος" τους στη συνείδηση του κοινού.
Ο ισχυρός όμως, θα είναι πάντα "ο άνθρωπος του δρόμου", ο καθημερινός άνθρωπος. Επομένως, τα επιχειρήματα πρέπει να είναι ωμά, σαφή και ισχυρά και να απευθύνονται στα συναισθήματα και τα ένστικτα, όχι στη διάνοια. Η αλήθεια, μέχρι πρότινος, ήταν ασήμαντη και εντελώς υποταγμένη στην τακτική και την ψυχολογία. Πολλοί που θεωρούνται "διανοούμενοι" στη σημερινή κοινωνία φαίνεται ότι στην πραγματικότητα είναι πιο επιρρεπείς στην προπαγάνδα από ό,τι η εργατική τάξη. Οι αληθινοί διανοούμενοι είναι εκείνοι που είναι σε θέση να απομακρυνθούν από τον ωκεανό της προπαγάνδας, ώστε να είναι σε θέση να δουν πιο καθαρά την όλη παρωδία και να προειδοποιήσουν τους παραστρατημένους...
Αν επαναλαμβάνεις ένα ψέμα αρκετά συχνά, ο κόσμος θα το πιστέψει, και θα φτάσεις να το πιστέψεις και εσύ ο ίδιος. Ένα ψέμα που λέγεται μία φορά παραμένει ψέμα, αλλά ένα ψέμα που λέγεται χίλιες φορές γίνεται αλήθεια... Η επανάληψη είναι η πιο ισχυρή μορφή κατήχησης. Χιλιάδες ώρες ακρόασης στην τηλεόραση, για παράδειγμα, φαίνεται να καθιστούν ένα μυαλό τόσο απελπιστικά χαμένο στην προπαγάνδα που είναι σχεδόν αδύνατο να σωθεί.
Η προπαγάνδα λειτουργεί καλύτερα όταν αυτοί που χειραγωγούνται είναι σίγουροι ότι ενεργούν με τη δική τους ελεύθερη βούληση. Σκεφτείτε τον Τύπο ως ένα μεγάλο πληκτρολόγιο στο οποίο η κυβέρνηση μπορεί να παίξει. Ένα σύστημα μέσων ενημέρωσης θέλει φαινομενική ποικιλομορφία που κρύβει μια πραγματική ομοιομορφία. Η προσεκτική εξέταση του σύγχρονου μιντιακού-βιομηχανικού συμπλέγματος. (M.Μ.Ε., Social Media - Κυβέρνηση/Πολιτικές φράξιες & διαπλοκή) αποκαλύπτει πώς συμβαίνει αυτό. Χιλιάδες δήθεν ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης ανήκουν σε μια χούφτα συμφερόντων και ως τέτοια μπορούν να παραταχθούν σαν καλειδοσκόπιο, ώστε να παρουσιάσουν πολλές φαινομενικά διαφορετικές απόψεις, που παίζουν η μία με την άλλη, για να παρακινήσουν τον πληθυσμό-στόχο να καταλήξει στο επιθυμητό για τις ίδιες αποτέλεσμα...
Η μόνη θεραπεία είναι η αλήθεια και μόνο η αλήθεια. Αν οι κυβερνητικοί λογοκριτές αφεθούν να κάνουν το δικό τους, δεν θα υπάρχουν πια Διακηρύξεις των Δικαιωμάτων και ανθρωπιά στις κοινωνίες και τις κοινότητές μας.
✌
