Ο φίλος Jacopo Brogi, μαχόμενος δημοσιογράφος και δημιουργός της ταινίας Laboratorio Grecia (Εργαστήριο Ελλάδα) που με πρωτοβουλία του ΕΠΑΜ **προβλήθηκε στον κιν/φο Ααβόρα στις 8/12/2019, μας έστειλε το πιο κάτω άρθρο. Η υποκατάσταση των κρατικών οντοτήτων απο τις πολυεθνικές είναι ένα σενάριο που κάποτε ακουγόταν ευφάνταστο και τώρα το βλέπουμε να σχηματοποιείται μπροστά στα μάτια μας. Τα όσα καταγράφει για τη χώρα του, την Ιταλία, είναι μια αντανάκλαση των όσων βιώνουμε κι εμείς στην Ελλάδα και η προέκταση που κάνει στο κοντινό μέλλον, είναι κάτι που ήδη νιώθουμε να χτυπάει την πόρτα μας.
Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στο δημοσιογραφικό όργανο εναλλακτικής πληρφόρησης ComeDonChisciotte.org με τον τίτλο Le Multinazionali si preparano a farsi statο.
Ενώ δεκατρείς χιλιάδες εμπορικές επιχειρήσεις στην επαρχία της Πίζας έκλεισαν υποχρεωτικά εξ’ αιτίας του ιού, ένα εργοτάξιο δεν σταμάτησε ποτέ: Εκείνο για το νέο κέντρο διαλογής της Amazon που θα ανοίξει το φθινόπωρο ακριβώς στην πρωτεύουσα της Τοσκάνης. Για χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα χαθούν παρασυρόμενες από τον χαλασμό που προκάλεσε το lock down, θα έρθουν μόλις καμιά εκατοστή προσλήψεις μισθωτών χαμηλού κόστους για να στέλνουν δέματα που παραγγέλονται online .
Το συμπέρασμα από το πεδίο της μάχης: Ενώ ένας καπιταλισμός που χάνει, γλείφει τις πληγές του και προσπαθεί να επανακινήσει ανάμεσα σε χίλιους δυο παράλογους κανονισμούς και κανονιστικές ρυθμίσεις, ο νικητής καπιταλισμός κονιορτοποιεί ανεμπόδιστα κέρδη και αναστατώνει την αγορά, λαμβάνοντας -ίσως οριστικά- τα ηνία της.
Η «Η απρόσωπη εξουσία»(1) που καταγγέλθηκε πριν από σαράντα έξι χρόνια από τον Pier Paolo Pasolini φαίνεται τώρα να έχει ρίξει τη μάσκα, έτσι ακριβώς, όπως αντιθέτως την επιβάλλει μέσω των Μ.Μ.Ε στους απλούς πολίτες που, φοβούμενοι τον θάνατο, την φορούν οπουδήποτε.
Η κοινωνική αποστασιοποίηση εξαναγκάζει σε “έξυπνη από απόσταση εργασία” και με την ψηφιοποίηση ακόμα και οι δημόσιες υπηρεσίες αδειάζουν: Το δημοτολόγιο ενός δήμου μεταβαίνει στο ιδιωτικό σαλόνι ενός αξιωματούχου ή στην τραπεζαρία ενός απλού υπαλλήλου.
Η Google γίνεται σχολείο και πανεπιστήμιο για όλους τους Ιταλούς μαθητές, η Airbnb καταβάλλει το ενοίκιο στους πρόσφατα προσληφθέντες γιατρούς και νοσοκόμες για να αντιμετωπίσει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η ίδια η Amazon χρηματοδοτεί την Πολιτική Προστασία. Ακόμη και οι Apple, Gsk, Carrefour, Edison και πολλοί άλλοι γίγαντες παίζουν το ρόλο τους: Οι πολυεθνικές ετοιμάζονται να μετατραπούν σε κράτος .
Η υπουργός Δημόσιας Διοίκησης Fabiana Dadone προβλέπει την ταχεία μετατροπή του 40% των δημοσίων υπαλλήλων σε εργαζόμενους από απόσταση. Και όλοι οι διαγωνισμοί για τη δημόσια διοίκηση θα είναι σύντομα ψηφιακοί. Η “ευέλικτη εργασία”, τόσο δυναμική στην αντιμετώπιση της έκτακτης ανάγκης, γίνεται τώρα μόνιμη. Ακριβώς όπως θέλει ο Vittorio Colao, πρώην διευθύνων σύμβουλος της Vodafone UK, ο οποίος από το Λονδίνο διευθύνει την επιτροπή εμπειρογνωμόνων,που εκδίδει οδηγίες για την κυβέρνησή μας, η οποία εδρεύει στη Ρώμη.
Ένα κράτος που ετοιμάζεται για τη φυσική εξαφάνιση των θεσμών του, και που πιθανώς σύντομα θα αυτοανατεθεί εργολαβικά σε ιδιωτικές εταιρείες, ίσως ξένες, σε εργασιακές ζώνες όπου το κόστος εργασίας θα είναι πολύ χαμηλότερο και όπου επιτέλους δεν θα υπάρχουν καρτέλες για επικόλληση ενσήμων.
Επικοινωνώντας με οποιοδήποτε τηλεφωνικό κέντρο, θα βρισκόμαστε μπροστά σε έναν Αλβανό ή Βούλγαρο τηλεματικό συνομιλητή, ο οποίος σε σπαστά Ιταλικά θα μας ενημερώνει για την εικονική εργασία μας που σταμάτησε στο γραφείο με το λογότυπο “Catasto di Lodi”, αλλά στην πραγματικότητα μεταφέρθηκε σε ένα cloud με διακομιστή στο Μπαγκλαντές που διαχειρίζεται φορητός υπολογιστής στη Σόφια.
Ένα κράτος το οποίο, εάν κατέφευγε στον MES (σημ.: Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας) δεν θα είχε πλέον κυριαρχία επιλογών οικονομικής πολιτικής και το οποίο, σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες του Colao, θα έπρεπε να εγκαταλείψει τα πολύτιμα περιουσιακά του στοιχεία για τη μείωση του δημόσιου χρέους, ακριβώς όπως έκανε η Ανατολική Γερμανία(2) και όπως έκανε η Ελλάδα. Το τελικό αποτέλεσμα; Το χρέος παρ’ όλα αυτά να έχει εκραγεί και αυτή η χώρα να έχει γίνει πολύ πιο φτωχή, ενώ ορισμένες χρηματοοικονομικές ομάδες να έχουν γίνει πολύ πιο πλούσιες.
Ένας διάσημος -και πολύ πεπειραμένος- συνάδελφος του Colao στη συνάντηση του Τορίνο της ομάδας Bilderberg 2018, ο δημοσιογράφος και ακαδημαϊκός Lucio Caracciolo, είχε δει καλά: “κάποια στιγμή -που δεν είναι κοντά- θα υπάρξει ένα μέρος αυτής της χώρας που θα βρει την δύναμη -επειδή την έχει αυτή η χώρα- για να ξεκινήσει η κατασκευή ενός κοινού έργου. Το πρόβλημα είναι ότι για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, πιθανότατα θα περάσουμε από τραγωδίες, θα περάσουμε από πολύ βαριές κρίσεις, επειδή η Ιταλία δεν είναι σε θέση να βρει αυθόρμητα τους λόγους για ένα κοινό πρόγραμμα μέσα της“(3).
Αυτό το «κοινό πρόγραμμα», αντικατοπτρίζει την υπερεθνική ατζέντα τουλάχιστον των τελευταίων τριάντα ετών, από τότε που δια μέσου μιας κρίσης, μια συγκεκριμένη ελίτ μας επέβαλε την παγκοσμιοποίηση: Φτωχοποίηση των πολλών, κέρδη για τους λίγους. Αυτήν τη φορά η επιτάχυνση είναι επική και κινδυνεύει πραγματικά να εξαφανίσει τη μεσαία τάξη. Όχι μόνο οικονομικά: Η κοινωνική αποστασιοποίηση διαιρεί τις οικογένειες και τις φιλίες, υπονομεύει τις ανθρώπινες σχέσεις και θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξη της ίδιας της κοινωνίας.
Στο πεδίο της μάχης όπου ακόμα συγκρούονται ο καπιταλισμός που χάνει και ο καπιταλισμός που νικάει, ακριβώς εκεί που οι πολυεθνικές προετοιμάζονται να αντικαταστήσουν το κράτος, αντικρίζουμε και ζούμε εκατομμύρια και εκατομμύρια μάσκες: Απλούς πολίτες που, υπό τον φόβο του θανάτου, έχουν μετατραπεί σε πειθαρχημένες τάξεις υπάκουων στρατιωτών. Και συνειδητοποιούμε έτσι την πραγματική και υπαρκτή δύναμη αυτής της «απρόσωπης εξουσίας» που καταγγέλθηκε πριν από σαράντα έξι χρόνια από τον Pier Paolo Pasolini: «μια ολοκληρωτική μορφή φασισμού» που “σκοπός του είναι η ολοκληρωτική και βίαιη αναδιοργάνωση και ομολογοποίηση του κόσμου”(4).
Σημειώσεις:
(1) Pier Paolo Pasolini, Η απρόσωπη εξουσια, Corriere della Sera, 24 Ιουνίου 1974.
(2) Η Treuhandanstalt ήταν μια εταιρεία χαρτοφυλακίου που δημιουργήθηκε το 1990 για την εκποίηση και την ταυτόχρονη ιδιωτικοποίηση των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων της Ανατολικής Γερμανίας, που τώρα προσαρτήθηκε στη Δύση, μέσω της νομισματικής ένωσης. Μια συνολική πώληση αποφασίστηκε από την κυβέρνηση των Helmut Kohl και Wolfgang Schäuble.
(3) Ομιλία του Lucio Caracciolo στην τηλεοπτική εκπομπή Piazzapulita, επεισόδιο “Αυτός επέστρεψε”, Λα7 08.02.2018. https://www.youtube.com/watch?v=FrO28akOmzA&feature=youtu.be&t=6218
(4) Pier Paolo Pasolini, Η απρόσωπη εξουσία Corriere della Sera, 24 Ιουνίου 1974,
Ενώ δεκατρείς χιλιάδες εμπορικές επιχειρήσεις στην επαρχία της Πίζας έκλεισαν υποχρεωτικά εξ’ αιτίας του ιού, ένα εργοτάξιο δεν σταμάτησε ποτέ: Εκείνο για το νέο κέντρο διαλογής της Amazon που θα ανοίξει το φθινόπωρο ακριβώς στην πρωτεύουσα της Τοσκάνης. Για χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα χαθούν παρασυρόμενες από τον χαλασμό που προκάλεσε το lock down, θα έρθουν μόλις καμιά εκατοστή προσλήψεις μισθωτών χαμηλού κόστους για να στέλνουν δέματα που παραγγέλονται online .
Το συμπέρασμα από το πεδίο της μάχης: Ενώ ένας καπιταλισμός που χάνει, γλείφει τις πληγές του και προσπαθεί να επανακινήσει ανάμεσα σε χίλιους δυο παράλογους κανονισμούς και κανονιστικές ρυθμίσεις, ο νικητής καπιταλισμός κονιορτοποιεί ανεμπόδιστα κέρδη και αναστατώνει την αγορά, λαμβάνοντας -ίσως οριστικά- τα ηνία της.
Η «Η απρόσωπη εξουσία»(1) που καταγγέλθηκε πριν από σαράντα έξι χρόνια από τον Pier Paolo Pasolini φαίνεται τώρα να έχει ρίξει τη μάσκα, έτσι ακριβώς, όπως αντιθέτως την επιβάλλει μέσω των Μ.Μ.Ε στους απλούς πολίτες που, φοβούμενοι τον θάνατο, την φορούν οπουδήποτε.
Η κοινωνική αποστασιοποίηση εξαναγκάζει σε “έξυπνη από απόσταση εργασία” και με την ψηφιοποίηση ακόμα και οι δημόσιες υπηρεσίες αδειάζουν: Το δημοτολόγιο ενός δήμου μεταβαίνει στο ιδιωτικό σαλόνι ενός αξιωματούχου ή στην τραπεζαρία ενός απλού υπαλλήλου.
Η Google γίνεται σχολείο και πανεπιστήμιο για όλους τους Ιταλούς μαθητές, η Airbnb καταβάλλει το ενοίκιο στους πρόσφατα προσληφθέντες γιατρούς και νοσοκόμες για να αντιμετωπίσει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η ίδια η Amazon χρηματοδοτεί την Πολιτική Προστασία. Ακόμη και οι Apple, Gsk, Carrefour, Edison και πολλοί άλλοι γίγαντες παίζουν το ρόλο τους: Οι πολυεθνικές ετοιμάζονται να μετατραπούν σε κράτος .
Ένα κράτος που ετοιμάζεται για τη φυσική εξαφάνιση των θεσμών του, και που πιθανώς σύντομα θα αυτοανατεθεί εργολαβικά σε ιδιωτικές εταιρείες, ίσως ξένες, σε εργασιακές ζώνες όπου το κόστος εργασίας θα είναι πολύ χαμηλότερο και όπου επιτέλους δεν θα υπάρχουν καρτέλες για επικόλληση ενσήμων.
Επικοινωνώντας με οποιοδήποτε τηλεφωνικό κέντρο, θα βρισκόμαστε μπροστά σε έναν Αλβανό ή Βούλγαρο τηλεματικό συνομιλητή, ο οποίος σε σπαστά Ιταλικά θα μας ενημερώνει για την εικονική εργασία μας που σταμάτησε στο γραφείο με το λογότυπο “Catasto di Lodi”, αλλά στην πραγματικότητα μεταφέρθηκε σε ένα cloud με διακομιστή στο Μπαγκλαντές που διαχειρίζεται φορητός υπολογιστής στη Σόφια.
Ένα κράτος το οποίο, εάν κατέφευγε στον MES (σημ.: Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας) δεν θα είχε πλέον κυριαρχία επιλογών οικονομικής πολιτικής και το οποίο, σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες του Colao, θα έπρεπε να εγκαταλείψει τα πολύτιμα περιουσιακά του στοιχεία για τη μείωση του δημόσιου χρέους, ακριβώς όπως έκανε η Ανατολική Γερμανία(2) και όπως έκανε η Ελλάδα. Το τελικό αποτέλεσμα; Το χρέος παρ’ όλα αυτά να έχει εκραγεί και αυτή η χώρα να έχει γίνει πολύ πιο φτωχή, ενώ ορισμένες χρηματοοικονομικές ομάδες να έχουν γίνει πολύ πιο πλούσιες.
Ένας διάσημος -και πολύ πεπειραμένος- συνάδελφος του Colao στη συνάντηση του Τορίνο της ομάδας Bilderberg 2018, ο δημοσιογράφος και ακαδημαϊκός Lucio Caracciolo, είχε δει καλά: “κάποια στιγμή -που δεν είναι κοντά- θα υπάρξει ένα μέρος αυτής της χώρας που θα βρει την δύναμη -επειδή την έχει αυτή η χώρα- για να ξεκινήσει η κατασκευή ενός κοινού έργου. Το πρόβλημα είναι ότι για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, πιθανότατα θα περάσουμε από τραγωδίες, θα περάσουμε από πολύ βαριές κρίσεις, επειδή η Ιταλία δεν είναι σε θέση να βρει αυθόρμητα τους λόγους για ένα κοινό πρόγραμμα μέσα της“(3).
Αυτό το «κοινό πρόγραμμα», αντικατοπτρίζει την υπερεθνική ατζέντα τουλάχιστον των τελευταίων τριάντα ετών, από τότε που δια μέσου μιας κρίσης, μια συγκεκριμένη ελίτ μας επέβαλε την παγκοσμιοποίηση: Φτωχοποίηση των πολλών, κέρδη για τους λίγους. Αυτήν τη φορά η επιτάχυνση είναι επική και κινδυνεύει πραγματικά να εξαφανίσει τη μεσαία τάξη. Όχι μόνο οικονομικά: Η κοινωνική αποστασιοποίηση διαιρεί τις οικογένειες και τις φιλίες, υπονομεύει τις ανθρώπινες σχέσεις και θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξη της ίδιας της κοινωνίας.
Στο πεδίο της μάχης όπου ακόμα συγκρούονται ο καπιταλισμός που χάνει και ο καπιταλισμός που νικάει, ακριβώς εκεί που οι πολυεθνικές προετοιμάζονται να αντικαταστήσουν το κράτος, αντικρίζουμε και ζούμε εκατομμύρια και εκατομμύρια μάσκες: Απλούς πολίτες που, υπό τον φόβο του θανάτου, έχουν μετατραπεί σε πειθαρχημένες τάξεις υπάκουων στρατιωτών. Και συνειδητοποιούμε έτσι την πραγματική και υπαρκτή δύναμη αυτής της «απρόσωπης εξουσίας» που καταγγέλθηκε πριν από σαράντα έξι χρόνια από τον Pier Paolo Pasolini: «μια ολοκληρωτική μορφή φασισμού» που “σκοπός του είναι η ολοκληρωτική και βίαιη αναδιοργάνωση και ομολογοποίηση του κόσμου”(4).
Σημειώσεις:
(1) Pier Paolo Pasolini, Η απρόσωπη εξουσια, Corriere della Sera, 24 Ιουνίου 1974.
(2) Η Treuhandanstalt ήταν μια εταιρεία χαρτοφυλακίου που δημιουργήθηκε το 1990 για την εκποίηση και την ταυτόχρονη ιδιωτικοποίηση των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων της Ανατολικής Γερμανίας, που τώρα προσαρτήθηκε στη Δύση, μέσω της νομισματικής ένωσης. Μια συνολική πώληση αποφασίστηκε από την κυβέρνηση των Helmut Kohl και Wolfgang Schäuble.
(3) Ομιλία του Lucio Caracciolo στην τηλεοπτική εκπομπή Piazzapulita, επεισόδιο “Αυτός επέστρεψε”, Λα7 08.02.2018. https://www.youtube.com/watch?v=FrO28akOmzA&feature=youtu.be&t=6218
(4) Pier Paolo Pasolini, Η απρόσωπη εξουσία Corriere della Sera, 24 Ιουνίου 1974,
**Μια ταινία για το λίκνο της Δημοκρατίας, την Ελλάδα, που μετατράπηκε σε εργαστήριο πειραμάτων της “νέας τάξης πραγμάτων”. Μια ταινία/καταγγελία για το χρέος, για την εξαθλίωση των πολιτών, για την εξαχρείωση και τη διαφθορά των πολιτικών και των συστημικών κομμάτων στη σημερινή Ελλάδα. Ένα road movie στους δρόμους, τα στενά και τις γειτονιές της Αθηνας.
Μια ταινία για το επίκεντρο του εφαρμοσμένου φιλελευθερισμού, την Ελλάδα, την πρώτη δυτική χώρα όπου η φτώχεια και η λεηλασία της, επιβλήθηκαν ξεδιάντροπα και στεγνά από τις Βρυξέλλες, καλυπτόμενες από το φύλλο συκής των «ανθρωπιστικών ιδεωδών» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Μια ταινία για το πρώτο προτεκτοράτο στην καρδιά της Ευρώπης.
Δείτε το Trailer
Σενάριο- σκηνοθεσία: Γιάκομπο Μπρότζι
Κάμερα: Ρουτζέρο Αρενέλα, Γιάκομπο Μπρότζι,
Ντάβιντ Μιτράνι Αρενάλ
Μουσική: Dance with Invisible Partners
Μοντάζ και Animation: ΝτάβιντΜιτράνιΑρενάλ
Μελέτη τεκμηρίωσης και έρευνα: Γιάκομπο Μπρότζι
Συνεντεύξεις: Γιάκομπο ΜπρVOXPOPULI.XYZότζι,
Ρουτζέρο Αρενέλα, Ουμπέρτο Ντελ Νότσε, Ρικάρντο Ντόνατ-Κατίν
Παραγωγή: VOXPOPULI.XYZ, 2019
[ Πηγή ] - Διαμόρφωση/Φωτογραφίες:Α.Τ.
