"Ένας άνθρωπος που σταματά να λέει ψέματα μπορεί να ρίξει μια
τυραννία". ~Aleksandr Solzhenitsyn
Όλοι οι λάτρεις των σημαιών έχουν την ίδια ανθυγιεινή θρησκεία: τον κρατισμό.
Η λατρεία της σημαίας είναι το ψεύτικο είδωλο του εθνικιστή. Δεν έχει σημασία
αν είσαι ένας Ναζί που πολιορκεί ή ένα μικρό παιδί που τραγουδάει τον όρκο
υποταγής. Όλα είναι ένας τοπικιστικός συμβολισμός που σκάβει τα πλοκάμια του
στα σύγχρονα ιδανικά. Οδηγεί στην τυφλή συμμόρφωση, στον κατηχητικό
εφησυχασμό, στη διογκωμένη υπερηφάνεια, στον πόλεμο και σε ανθρώπους που πολύ
ευχαρίστως πνίγονται από το μπλε χάπι της τυφλής υπακοής σε μια
ξεπερασμένη αλυσίδα διοίκησης.
Η λατρεία της σημαίας είναι
ένα ψυχοκοινωνικό κόλλημα. Λειτουργεί επειδή είμαστε κοινωνικά πλάσματα. Αλλά
αυτό που ξεκινά ως σύμβολο που ενώνει τους ανθρώπους γίνεται σύμβολο που
διχάζει τους ανθρώπους όταν το παίρνουν πολύ σοβαρά ή πολύ υπερήφανα.
Σε
έναν κόσμο 195 εθνικών κρατών, όλα με τις δικές τους σημαίες, οφείλουμε να
χρησιμοποιήσουμε την ίδια λογική που χρησιμοποίησε ο Αριστοτέλης όταν είπε:
"Είναι γνώρισμα μορφωμένου πνεύματος να μπορεί να διασκεδάζει μια σκέψη
χωρίς να την αποδέχεται", και στη συνέχεια να την εφαρμόσουμε στην έννοια των σημαιών. Καλύτερα να
διασκεδάζεις με μια σημαία χωρίς να αποδέχεσαι την εξουσία της. Αυτό κάνουν οι
αντικρατιστές. Και έτσι, οι αντικρατιστές είναι ελεύθεροι κάτω από όλες τις
σημαίες.
Ο κρατισμός κρατά τον κόσμο διαιρεμένο. Οι διαιρεμένοι
άνθρωποι είναι πιο εύκολο να ελεγχθούν. Όπως υπέθεσε ο Μαξιμιλιέν Ροβεσπιέρος,
"Το μυστικό της ελευθερίας έγκειται στην εκπαίδευση των ανθρώπων, ενώ το
μυστικό της τυραννίας έγκειται στο να τους κρατάει αδαείς". Οι αντικρατιστές μας διδάσκουν πώς να μην είμαστε αδαείς κρατιστές. Μας
διδάσκουν πώς να ανυψωθούμε πάνω από τις πολιτισμικές μας εξαρτήσεις και πώς
να γίνουμε αντ' αυτού καλά πληροφορημένοι άνθρωποι ελεύθερης βοσκής.
Όπως
εξήγησε περίφημα ο Νίτσε: "Κράτος είναι το όνομα του πιο ψυχρού από όλα τα ψυχρά τέρατα. Ψυχρά λέει
ψέματα- και αυτό το ψέμα ξεγλιστρά από το στόμα του: "Εγώ, το κράτος, είμαι
ο λαός"". Οι αντικρατιστές είναι εδώ για να μας υπενθυμίσουν ότι ΔΕΝ είμαστε το
κράτος. Είμαστε ελεύθερα άτομα που απαιτούν από τους άλλους να είναι
ελεύθεροι, ώστε να μπορούμε να παραμείνουμε εμείς ελεύθεροι. Είναι πραγματικά
τόσο απλό. Όπως είπε ο Αλμπέρ Καμύ, "επαναστατώ, άρα υπάρχουμε".
Ο κρατισμός λειτουργεί μόνο όταν τα ανθυγιεινά, διχασμένα άτομα δημιουργούν
μια νοοτροπία "εμείς εναντίον αυτών". Δεν μπορεί να συνεχιστεί αν οι άνθρωποι είναι υγιείς και συνδεδεμένοι. Δεν
μπορεί να συνεχιστεί αν οι άνθρωποι συνειδητοποιήσουν ότι η ελευθερία είναι
πρωταρχικής σημασίας. Εν ολίγοις: ο κρατισμός αποτυγχάνει όταν αρκετοί
άνθρωποι επιτύχουν μια αίσθηση ελευθερίας και ευημερίας παρά το κράτος.
Πώς
μπορείτε λοιπόν να ξέρετε αν είστε κρατιστής ή όχι;
Ακολουθούν επτά σημάδια που μαρτυρούν ότι μπορεί να είστε
κρατιστής:
1.) Είστε κρατιστής αν πιστεύετε ότι χρειάζεστε έναν
κυβερνήτη για να σας εξουσιάζει.
2.) Είστε κρατιστής αν πιστεύετε ότι
χρειάζεστε άδεια για να είστε ελεύθεροι.
3.) Είστε κρατιστής αν
λατρεύετε τυφλά μια σημαία.
4.) Είσαι κρατιστής αν πιστεύεις ότι η
βία είναι η λύση στα προβλήματα.
5.) Είσαι κρατιστής αν πιστεύεις ότι
οι άνθρωποι πρέπει να εξαναγκάζονται να κάνουν πράγματα χωρίς τη συγκατάθεσή
τους.
6.) Είστε κρατιστής αν πιστεύετε ότι μια αρχή θα πρέπει να
λαμβάνει αποφάσεις για εσάς.
7.) Είστε κρατιστής αν πιστεύετε στην
άνετη υπακοή έναντι της άβολης ελευθερίας.
Ο αντικρατισμός είναι μια
ξένη έννοια στον κόσμο μας, παρόλο που η απάτρια φύση μπορεί να επεκταθεί σε όλα
τα έμβια όντα "κατ' αρχήν" και "θεωρητικά", στην αναπόσπαστη θεμελιώδη φύση της,
είναι εξαιρετικά δύσκολο να είσαι κυρίαρχος και άπατρις. Αυτό οφείλεται στο
γεγονός ότι ολόκληρος ο κόσμος μαστίζεται από την ασθένεια του κρατισμού. Ο
κρατισμός είναι τόσο δεύτερη φύση της ύπαρξής μας, ώστε ποτέ δεν τον
αμφισβητούμε.
Θα μπορούσαμε κάλλιστα να είμαστε ψάρια που αμφισβητούν
το νερό. Αλλά ΔΕΝ είμαστε ψάρια. Είμαστε ανθρώπινα όντα με την ικανότητα
για βαθιά λογική, ανώτερο συλλογισμό και βασική κοινή λογική. Όπως αστειεύτηκε ο
Άλβαρο Κόπλοβιτς, "Ένας άνθρωπος χωρίς κυβέρνηση είναι σαν ένα ψάρι χωρίς ποδήλατο". Τα ψάρια δεν χρειάζονται ποδήλατα. Ακριβώς όπως ο άνθρωπος δεν χρειάζεται
κυβέρνηση, παρόλο που είναι μαθημένος να πιστεύει ότι χρειάζεται.
Οι
άνθρωποι είναι απίθανο να αμφισβητήσουν ένα σύστημα στο οποίο έχουν γαλουχηθεί,
ακόμη και αν αυτό το σύστημα αντιβαίνει στην κοινή λογική, τον χρυσό κανόνα και
την αρχή της μη επίθεσης. Οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να επιμείνουν σε αυτό που
έχουν μάθει να πιστεύουν, είτε αυτή η πίστη είναι δικαστική, πολιτική,
θρησκευτική ή και τα τρία (κρατισμός).
Η υπέρβαση του κρατισμού
απαιτεί μια ιδιαίτερη γεύση θάρρους που δεν υπάρχει εύκολα στον μέσο άνθρωπο.
Είναι ένα είδος θάρρους που πρέπει να γεννηθεί μέσα από μεγάλες ψυχολογικές
αναταραχές και το θάνατο της πολιτισμικής προετοιμασίας του ατόμου. Πρέπει να
περιθάλπεται και να καλλιεργείται καθημερινά, για να μην γλιστρήσει πίσω στην
παθητικότητα ή σε τυπικούς, αναποτελεσματικούς και ξεπερασμένους τρόπους
θάρρους.
Πρέπει να καθοδηγείται από μια μοναδική και τολμηρή γεύση ηγεσίας: μια
ριζοσπαστική ηγεσία που ελέγχει και εξισορροπεί τις δομές εξουσίας και
διδάσκει στους άλλους πώς να κάνουν το ίδιο. Αυτός είναι ο αντικρατισμός.
Η ελευθερία αρχίζει με την υπέρβαση των ψευδών αληθειών. Ψευδής
αλήθεια είναι κάθε πεποίθηση που θεωρείται άκυρη σύμφωνα με τους συμπαντικούς
νόμους. Είναι δική μας ευθύνη και μόνο να το καταλάβουμε αυτό. Κανείς άλλος δεν
μπορεί να το κάνει για εμάς. Είναι δική μας ευθύνη και μόνο να αμφισβητήσουμε
αυτά που μας έχουν διδάξει.
Αυτό που είναι ζωτικής σημασίας να
κατανοήσουμε είναι ότι η έννοια της ελευθερίας είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου
ψυχολογικής φύσης. Στη σημερινή εποχή, πρόκειται λιγότερο για την απελευθέρωση
σωματικά (από τη σκληρή φανερή σκλαβιά) και περισσότερο για την απελευθέρωση
ψυχολογικά (από την βολική κρυφή σκλαβιά). Το να απελευθερωθούμε ψυχολογικά
σημαίνει να ανυψωθούμε πάνω από την πολιτισμική συνθήκη και να
επαναπροσδιορίσουμε την κατάστασή μας.
Ο αντικρατιστής το κάνει αυτό
με τόλμη και αυτοπεποίθηση, λειτουργώντας τόσο ως φάρος φωτός για όσους έχουν
κολλήσει στο σκοτάδι (μπερδεμένοι και αποπροσανατολισμένοι) ΚΑΙ ως φάρος
σκότους για όσους τυφλώνονται από το φως (πολιτισμικά εξαρτημένοι).
Οι
αντικρατιστές μας αναγκάζουν να κοιτάξουμε στον πολιτισμικό καθρέφτη. Μας
διδάσκουν πώς να ρίχνουμε το κρατικιστικό Kool Aid στον νεροχύτη. Μας διδάσκουν
πώς και γιατί να αρνούμαστε κάθε εξουσία που ισχυρίζεται ότι χρειαζόμαστε άδεια
για να είμαστε ελεύθεροι. Μας διδάσκουν πώς να μην υπακούμε στην μη αυθεντική
ηγεσία και πώς να αγκαλιάζουμε την αυθεντική ηγεσία αντ' αυτής. Μας διδάσκουν
πώς να γίνουμε ηγέτες που διδάσκουν στους άλλους
ΠΩΣ να σκέφτονται και όχι ΤΙ να
σκέφτονται.
Εκεί που ο κρατισμός είναι βολική δουλεία, ο αντικρατισμός είναι άβολη
ελευθερία. Ο αντικρατιστής είναι ελεύθερος και χρησιμοποιεί αυτή την ελευθερία
με την πρόθεση της ψυχής να ελευθερώσει τους άλλους. Ξεφεύγουν από την τυραννία
απελευθερώνοντας τους άλλους μέσω του συμβόλου της δικής τους ελευθερίας. Έτσι,
η ελευθερία γεννά περισσότερη ελευθερία.
Όπως είπαν οι άνθρωποι της
Ακαδημίας Ιδεών: "Σε αντίθεση με ό,τι διδάσκει η κρατικιστική προπαγάνδα, η ελευθερία δεν
μπορεί να μας επιβληθεί από πάνω, ούτε δημιουργείται ή καταστρέφεται στην
κάλπη. Η ελευθερία αναδύεται σε κοινωνικό επίπεδο όταν αρκετοί από εμάς
αναγνωρίζουν την αξία της και διαμορφώνουν τη ζωή τους ανάλογα".
Η ελευθερία πρέπει να βρει το όριό της στη δικαιοσύνη και η
δικαιοσύνη πρέπει να βρει το όριό της στην ελευθερία. Διαφορετικά, είτε
βρισκόμαστε να ζούμε σε μια κατάσταση ελεύθερου χάους όπου ο καθένας μπορεί να
κάνει τα πάντα χωρίς συνέπειες, είτε ζούμε σε ένα βίαιο αυταρχικό κράτος με
καταπιεστικούς νόμους και την ψευδαίσθηση της ελευθερίας (όπως ο κρατισμός).
Ιδανικά, η ελευθερία ισορροπημένη με τη δικαιοσύνη και η δικαιοσύνη
ισορροπημένη με την ελευθερία είναι ο πιο υγιής τρόπος.
Ακολουθούν πέντε αντικρατικές τακτικές για να ξεπεράσετε τον
κρατισμό:
1.) Μη ζητάτε άδεια για να είστε ελεύθεροι.
2.)
Μην πληρώνετε για τους φρουρούς που σας φυλάνε.
3.) Μάθετε να
αυτοπροστατεύεστε και να τιμάτε την αρχή της μη επίθεσης.
4.) Ψηφίστε
με τα πόδια σας: Μην ψηφίζετε μέσα, ψηφίστε έξω.
5.) Μην βασίζεστε
στην κυβέρνηση- κυβερνήστε τον εαυτό σας.
(Περαιτέρω ανάγνωση:
Ο καλύτερος τρόπος για να διαχειριστείτε τους σκλάβους (και πώς να αποφύγετε
να γίνετε ένας από αυτούς).
Αν και οι αντικρατιστές γεννιούνται σε μια βαθιά άρρωστη
κοινωνία, αποφασίζουν να μην είναι μέρος της. Αποφασίζουν να ζήσουν στον
"πραγματικό" κόσμο, έναν κόσμο που δεν είναι μολυσμένος από την ανθυγιεινή
κουλτούρα που έχει δημιουργήσει το ψευδές σύστημα. Αν και η ανθυγιεινή κουλτούρα
είναι κάτι που οι αντικρατιστές πρέπει να αντιμετωπίσουν, δεν είναι κάτι στο
οποίο πρέπει να γίνουν μέρος, εκτός αν το επιλέξουν.
Ο αντικρατιστής
αναλαμβάνει τον μανδύα της ελευθερίας παρά την εξουσία, έτσι ώστε εσείς, η
μητέρα σας, οι κόρες σας και ακόμη και οι εγγονές σας να μπορέσετε μια μέρα να
είστε ελεύθεροι από τις εξουσίες των ψευδών ανθρώπων. Αισθάνονται ότι
είναι δική τους ευθύνη, ως πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι, να κάνουν κάτι για την
ανθυγιεινή κατάσταση των πραγμάτων, επειδή κανείς άλλος δεν θα το κάνει.
Κανείς άλλος δεν φαίνεται να έχει την ικανότητα να κάνει αυτό που μπορεί να
κάνει ο αντικρατιστής.
Ένας σοφός άνθρωπος είπε κάποτε: "Το μόνο που χρειάζεται για να θριαμβεύσουν οι δυνάμεις του κακού είναι να μην
κάνουν τίποτα οι καλοί άνδρες και γυναίκες". Έτσι, οι αντικρατιστές αρνούνται να μην κάνουν τίποτα. Δεν χάνουν χρόνο
μιλώντας για το ότι είναι καλοί άνθρωποι. ΕΙΝΑΙ καλοί άνθρωποι. Δεν θα
επιτρέψουν στο κακό να θριαμβεύσει. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να
κάνουν τους καλοκάγαθους και τις νεράιδες του κόσμου να νιώθουν άβολα. Ακόμα κι
αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είναι ανήθικοι μπροστά στην κοντόφθαλμη ηθική και
την τυφλή ανηθικότητα.
Όταν οι νόμοι ενός έθνους-κράτους είναι ηθικοί
και δίκαιοι, ο αντικρατιστής τους ακολουθεί. Όταν είναι ανήθικοι και άδικοι, ο
αντικρατιστής τους παραβιάζει. Αυτό συμβαίνει επειδή ο αντικρατιστής έχει γίνει
ένας αυτοκυβερνώμενος, αυτοεξουδετερωμένος, ανήθικος παράγοντας του εαυτού του.
Μπορεί να δει μέσα από τον εθνικισμό που τυφλώνει τον κρατιστή και, γι'
αυτό το λόγο, είναι ένας πρόδρομος όσον αφορά την υγιή και προοδευτική εξέλιξη
του είδους.
Εκεί που οι κρατιστές πιστεύουν ότι χρειάζεσαι άδεια για
να είσαι ελεύθερος, οι αντικρατιστές καταλαβαίνουν ότι είσαι υποχρεωμένος να
είσαι ελεύθερος. Εκεί που ο κρατιστής πιστεύει ότι μόνο το κράτος μπορεί να
παρέχει και να προστατεύει την ελευθερία κάποιου, ο αντικρατιστής καταλαβαίνει
ότι είναι αποκλειστική ευθύνη του κάθε ατόμου να παρέχει και να προστατεύει τη
δική του ελευθερία και συχνά πρέπει να την αφαιρέσει από το κράτος. Όπως είπε ο
William Blake, "πρέπει να δημιουργήσω ένα σύστημα ή να υποδουλωθώ από το σύστημα ενός άλλου
ανθρώπου".
Στο τέλος του σκεπτικού, καταλήγουμε στην ανάληψη προσωπικής
ευθύνης. Ο αντικρατιστής διδάσκει σε όλους μας ότι
είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη να συνειδητοποιήσουμε πώς έχουμε
παγιδευτεί στο τραγούδι και το χορό μιας εξαιρετικά επικίνδυνης θρησκείας,
γνωστής ως κρατισμός. Ο κρατισμός είναι μια χιονοστιβάδα ξεπερασμένων
πολιτισμικών εξαρτήσεων που έχει διχάσει τον κόσμο για πάρα πολύ καιρό. Είναι
καιρός να σπάσουμε τον καταιγισμό του διχασμού.
Αν, όπως
προειδοποίησε ο Βολταίρος,
"Καμία νιφάδα χιονιού σε μια χιονοστιβάδα δεν αισθάνεται ποτέ υπεύθυνη", τότε ο αντίλογος του αντικρατιστή είναι:
αν αρκετές νιφάδες χιονιού αναλάβουν την ευθύνη να αποστασιοποιηθούν από τη
χιονοστιβάδα, τότε δεν υπάρχει χιονοστιβάδα.
Πηγή
- Απόδοση στα Ελληνικά/διαμόρφωση/προσθήκες : Α.Τ.
Όταν όλο αυτό θα έχει περάσει και ο κόσμος μας δεν θα είναι πια ο ίδιος θα πρέπει να αναρωτηθούμε από την αρχή τι θέλουμε να πάρουμε μαζί μας και τι να αφήσουμε πίσω μας...
Καθώς τα παραδείγματα συνεχίζουν να καταρρέουν και οι αφηγήσεις δεν μπορούν πλέον να διατηρηθούν και εκατομμύρια άλλοι ξυπνούν από το κώμα τους, θα υπάρχουν πολλά να συζητήσουμε για το πώς θα ξαναχτίσουμε τον κατεστραμμένο κόσμο μας και πού θα κρεμάσουμε τους υπεύθυνους για την καταστροφή του, το τελευταίο ζωτικό μας μήνυμα και την τρομερή προειδοποίηση προς οποιονδήποτε τολμήσει να επιχειρήσει ξανά φρικαλεότητες που κάποτε θεωρούσαμε αδιανόητες.
Μέχρι τότε πρέπει να καλέσουμε τους περιπλανώμενους, τους παραπλανημένους, τους εξαπατημένους, τους σκεπτικιστές που δεν έχουν ακόμη ξεκινήσει το ταξίδι τους προς τις κορυφές των βουνών. Σύντομα θα φτάσουν κατά δεκάδες εκατομμύρια και πρέπει να προετοιμαστούμε για την άφιξή τους. Όταν θα είμαστε αρκετοί από εμάς εδώ πάνω για να φτάσουμε σε μια κρίσιμη μάζα, από την κορυφή ενός παγκόσμιου σωρού στάχτης αποτεφρωμένων φιλελεύθερων δημοκρατιών και όλων των κάποτε ευγενών αλλά τυφλά λατρευόμενων θεσμών της, τότε και μόνο τότε μπορούμε να αρχίσουμε να ξαναχτίζουμε εκ νέου.
Μέχρι να έρθει αυτή η μέρα, πηγαίνετε στην κορυφή του βουνού και όλη η τρέλα και η τυραννία και τα ψυχολογικά βασανιστήρια που έχετε προετοιμαστεί να υποστείτε, η εγκληματική κακοποίηση που έχουν υποστεί τα παιδιά σας, όλα τα πειράματα ευγονικής που έχουν επιβληθεί με κυβερνητική απόφαση για το κέρδος των εταιρειών, όλες οι γενοκτονικές επιταγές αποανάπτυξης που σοκάρουν την ψυχή σας και σας αναγκάζουν να αποσυρθείτε στην ασφάλεια των παρηγορητικών ψευδαισθήσεων.
Όλα αυτά θα είναι ορατά προς όλες τις κατευθύνσεις. Δεν θα είναι εύκολο να τα επεξεργαστείτε, αλλά θα απαιτήσει να έρθετε να τα δείτε όλα αυτά κοντά και μακριά, νωρίτερα από ό,τι αργότερα. Η επιβίωση όλων όσων κάποτε αγαπήσατε, όλων όσων κάποτε πιστέψατε, όλων όσων σας ενδιαφέρουν και του μέλλοντος που τους περιμένει απαιτεί τη βαθιά και άμεση εξέταση αυτής της μίας απλής εντολής: Πηγαίνετε στην κορυφή του βουνού! Όλα είναι ξεκάθαρα από εδώ πάνω!
💥 {Σημειώσεις για την επιβίωση και την αναδιαμόρφωση του μέλλοντος από την κορυφή ενός βουνού.}
