Όλοι θέτουν το ερώτημα: Γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν το
προφανές; Γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να πιστέψουν τι συμβαίνει και να
σηκωθούν και να κάνουν κάτι γι' αυτό; Και έχουμε ακούσει πολλές
πιθανότητες ως απάντηση, από τη μαζική ψύχωση μέχρι το 5G που επηρεάζει
τον εγκέφαλο, την ολοκληρωτική πλύση εγκεφάλου, τον ωμό φόβο του θανάτου
και της ασθένειας, την απώλεια της ικανότητας κριτικής σκέψης.
Όλα, ή τα περισσότερα από αυτά τα πράγματα σίγουρα υπάρχουν, αλλά
αυτό ενδεχομένως να μην είναι μια "μονοσήμαντη" απάντηση στο
ερώτημα. Εγώ πάντως έχω δει ανθρώπους απόλυτα τρομοκρατημένους από τον
"ιό", καθώς και ανθρώπους που δεν φοβούνται καθόλου την ασθένεια,
αλλά δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον να πάνε κόντρα στην εξουσία σε μια
σταθερή και δομημένη κουλτούρα.
Έχω δει ανθρώπους που δεν έχουν
ιδέα ότι υπάρχει αντίσταση στις κυβερνητικές εντολές και αν αποδεχτούν ότι
υπάρχει, θεωρούν ότι θα προέρχεται από "βλάχους" που ζουν εκτός
πραγματικότητας. Ακόμα και ο ορισμός του "Νέου Κόσμου" στο Google για την
"ψύχωση" περιλαμβάνει ένα παράδειγμα:
[οι ψυχωτικοί άνθρωποι] μπορεί να ανησυχούν ότι η κυβέρνηση προσπαθεί
να βλάψει αυτούς και τους αγαπημένους τους"
Αυτό περιλαμβάνει εσάς και εμένα, φίλοι μου. Καλώς ήρθατε στο
ψυχιατρείο.
Είδα μια ανάρτηση στο Facebook τις προάλλες: "Λοιπόν, τελικά με έπιασε, μετά από 3 χρόνια παραμονής σε εσωτερικούς
χώρους και μακριά από ανθρώπους, δύο εμβόλια Covid και τρεις αναμνηστικές
δόσεις, επιτέλους κόλλησα τον Covid. Είναι φρικτό! Δεν μπορώ να σταματήσω
να βήχω, έχω πυρετό και κάθε φορά που καταπίνω νιώθω σαν να καταπίνω
γυαλί".
Την ανάρτηση ακολουθούν δεκάδες συμπονετικές απαντήσεις: "Το κόλλησα κι εγώ! Κάνε κουράγιο!" "Προσευχές για σένα, πέντε ενέσεις
αργότερα έχω το ίδιο πράγμα!". Συνέχεια και συνέχεια...
Τι συμβαίνει με αυτούς τους ανθρώπους;
ΑΛΗΘΕΙΑ, δεν έχουν ακούσει τουλάχιστον μια φήμη ότι τα εμβόλια
ΜΠΟΡΕΙ να είναι ανασφαλή, ότι ΜΠΟΡΕΙ να μην είναι
αποτελεσματικά; Ειλικρινά δεν
μπορώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Ίσως όντως δεν έχουν ακούσει ούτε μια
φήμη για την αλήθεια, πράγμα που ανοίγει μια εντελώς νέα συζήτηση...
Και, αν έχουν ακούσει κάτι, γιατί αυτό δεν τους έχει κάνει τουλάχιστον
πιο περίεργους, ή επιφυλακτικούς, έστω και λίγο;..
Και θα περίμενε κανείς ότι αν αυτό το άτομο αναφωνούσε με
περηφάνια την ατυχία του να χτυπηθεί από το ανυπόστατο "μικρόβιο",
αφού τόσο προσεκτικά έκανε τα πάντα για να το αποφύγει,
δεν θα έπρεπε να ήταν τόσο περήφανο για την απερίγραπτη βλακεία
του...
Παραλίγο να δημοσιεύσω την επιπόλαιη απάντησή μου: "Ευτυχώς που είχατε κάνει όλα αυτά τα μπόλια!" Αλλά απέφυγα γιατί ήξερα ότι η ειρωνεία του σχολίου μου θα χανόταν,
προκαλώντας την απάντηση του τύπου : "Το ξέρω, ευτυχώς! Πιθανότατα θα ήμουν νεκρός αν δεν το είχα κάνει!!" ...ΠΑΝΤΑ το λένε αυτό, αγνοώντας εντελώς ότι όλοι τους σε εκείνη
την πλευρά της ιστορίας δέχτηκαν από την πρώτη μέρα το αμίμητο : "Δεν θα πάθεις κοροϊδοϊό αν κάνεις όλα αυτά τα εμβόλια".
"Ω, ω, ω... δεν πειράζει, το είπαν ότι απλώς δεν ήξεραν τα πάντα...
Ξέρετε, δεν ήξεραν ΤΑ ΠΑΝΤΑ για τα μπόλια, αλλά
..."έπρεπε οι μηχανισμοί να κινηθούν τόσο γρήγορα για να σώσουν την
ανθρωπότητα", λένε λοιπόν τα αρνάκια.
Πώς γίνεται, αφού με ευκολία προβάλλουν κάτι τέτοιο σαν δικαιολογία, όταν
πρόκειται για την αποτελεσματικότητα, να μην μπορούν να παρουσιάσουν την
ίδια εξήγηση όσον αφορά την υποτιθέμενη ασφάλεια του εμβολίου/βιολογικού
όπλου;
"Ω, ξέρω ότι χιλιάδες πεθαίνουν, αλλά, ξέρετε, δεν ήξεραν
ΤΑ ΠΑΝΤΑ για τα εμβόλια στην αρχή... μπλα, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα,
μπλα, μπλα, μπλα, μπλα". Επιλεκτική λογική...
Ίσως
επειδή δεν πέθαναν, ή δεν κινδύνεψαν φρικτά, εκτός από τα "άσχημα"
γυάλινα θραύσματα στο λαιμό τους και το να υποφέρουν με 40 πυρετό για μια
εβδομάδα, σκεπτόμενοι : "Τουλάχιστον δεν πέθανα"...
Αναρωτιέμαι αν, όταν πράγματι πεθαίνουν από την προκαλούμενη από
το εμβόλιο εξασθένηση του ανοσοποιητικού τους συστήματος, θα πουν, λίγο πριν
την τελευταία τους πνοή : "Λοιπόν, τουλάχιστον δεν πέθανα από κόβιντ!... Ο θάνατος από το εμβόλιο
είναι απλά το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για να μην πεθάνουμε από
αυτόν τον κακό ιό";;...
Συνάντησα έναν τύπο τις προάλλες που μου είπε ότι έπαθε
παράλυση Bell αμέσως μετά τη λήψη του τέταρτου εμβολίου. Το αντιμετώπισε
όπως θα αντιμετώπιζες ένα πονεμένο χέρι μετά από μια ένεση... "Δεν είναι τίποτα, τουλάχιστον δεν πέθανα." Αλήθεια;
Και γιατί αυτό να είναι μια αποδεκτή πιθανότητα μετά τη λήψη ενός
εμβολίου για κάτι (κόβιντ) που ...πιθανώς θα ήταν λιγότερο καταστροφικό
από την παράλυση του Bell;
Τι παράξενη συλλογιστική...
Το πιθανότερο είναι ότι αυτοί οι
άνθρωποι
ντρέπονται να παραδεχτούν ότι οι αποφάσεις τους ήταν εντελώς γελοίες και
παράλογες. Πρέπει να επινοήσουν κάποιο λόγο για τις πράξεις τους : "Ω, ήπια εκείνο το ποτήρι αρσενικό που έκαψε την επένδυση του στομαχιού
μου και με έβαλε στο νεκροκρέβατο (μόνο λίγες ώρες ζωής ακόμα!), επειδή
είχα κάποια παράσιτα στο στομάχι μου. Αυτά τα μπάσταρδα είναι σίγουρα
νεκρά! Τουλάχιστον εγώ δεν πέθανα από ΑΥΤΑ!"
Ποτέ δεν είχα την εντύπωση ότι ο εγωισμός των ανθρώπων είναι
τόσο μεγάλος που πρέπει να επινοήσουν συνειδητά μια ιστορία για να σώσουν τα
προσχήματα. Και όμως, μπορεί να φτάσει σε αυτό το σημείο για κάποιους
ανθρώπους. Αλλά αυτή τη στιγμή πραγματικά δεν νομίζω ότι η συνειδητοποίηση
ότι είναι ανόητοι είναι συνειδητή.
Οι άνθρωποι πάντα επινοούν
πράγματα για να εκλογικεύσουν τον παραλογισμό τους στη λήψη ηλίθιων
αποφάσεων. Πολλοί άνθρωποι επινοούν πράγματα για να μην φαίνονται ηλίθιοι ή
για να μην αισθάνονται ηλίθιοι. Το κλειδί εδώ είναι ότι αυτές οι
εκλογικεύσεις εξαναγκάζονται ασυνείδητα.
Διαφορετικά (όσοι από
εμάς το κάνουμε αυτό) θα ήμασταν ψεύτες. Και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν
είναι χρόνιοι ψεύτες (εγώ μπορεί να είμαι ασυνείδητος ψεύτης κατά καιρούς, αλλά δεν νομίζω ότι
είμαι πολύ συχνά συνειδητός). Όσον αφορά αυτό το θέμα του Coroidovid, ο ασυνείδητος λόγος για να
επινοούμε ιστορίες που ταιριάζουν στις πράξεις μας θα μπορούσε να είναι σε
μεγάλο βαθμό η αποφυγή μιας ταλαιπωρίας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι
που το κάνουν αυτό πιθανόν να είναι ταπεινωμένοι (ασυνείδητα αυτή τη στιγμή) διότι έκαναν κάτι τόσο εξωφρενικά ηλίθιο ώστε να επιτρέψουν μια ένεση στο
σώμα τους χωρίς σοβαρό λόγο (και ειλικρινά, δεν υπήρξε ποτέ σοβαρός λόγος). Νομίζω ότι όταν η αλήθεια φτάσει πραγματικά στην διάσταση που
δρομολογείται, θα θυμώσουν και θα κατηγορήσουν όλους όσους τους έλεγαν
ψέματα, ίσως πάλι και όχι, αλλά αν το κάνουν, αυτό θα είναι τρομερά άβολο
για τον εγωισμό τους.
Τότε θα πρέπει να ουρλιάξουν και να
φωνάξουν σε όλους τους υπεύθυνους, πολιτικούς, γιατρούς, φίλους και
συγγενείς κλπ. Αυτό έχει πολλή δουλειά και πολλή ενέργεια. Εφόσον αυτή η
επίγνωση δεν είναι ακόμη πλήρως συνειδητή, γιατί να μην συμφωνήσουν απλώς με
όλα αυτά; (την ψευδαίσθηση). Αποδέχτηκαν λοιπόν ΚΑΠΟΙΕΣ ταλαιπωρίες,
όπως μια άβολη περίπτωση από ΚΑΤΙ που προκαλεί συμπτώματα - αυτό που
βολικά αποκαλούν "κόβιντ", ή γρίπη, ή ό,τι άλλο μπορεί να είναι...
Μια
άλλη ενοχλητική αλήθεια που θα έπρεπε να αποδεχτούν είναι ότι όλοι εμείς οι
μισητοί τους "αντι-εμβολιαστές" είχαμε δίκιο, και όλοι οι ομόγνωμοί τους
πρόβατα είχαν άδικο. Αυτό τους είναι πολύ ενοχλητικό...
Όλος ο κόσμος τους θα καταρρεύσει, και αυτό είναι το πιο άβολο γεγονός που μπορεί να φανταστεί κανείς. Είναι
πολύ πιο εύκολο να συνεχίσουν να το παίζουν, μέχρι να μην υπάρχει άλλη
επιλογή από το να αποδεχτούν την αλήθεια, η οποία είναι ως επί το πλείστον
αρκετά σκοτεινή και, φυσικά, αρκετά άβολη.
Πηγή
- Απόδοση στα Ελληνικά/φώτο : Α.Τ.
