Οι ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ συνεχίζονται και η συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων ΑΠΑΘΕΙΣ ΠΛΗΡΩΣ

 Κάποιοι τόσο καιρό που παρουσιάζαμε ΘΑΝΑΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ατόμων όλων των ηλικιών και κυριώς νέων από 30 έως 55 , μας έλεγαν πως μόλις πεθάνει το πρώτο ΠΑΙΔΙ , θα γίνει ΕΞΕΓΕΡΣΗ , λες και για τους άλλους συνανθρώπους μας , τους συγγενείς, τους φίλους , τους γνωστούς που χάσαμε και ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΦΡΙΛΑ που ζούμε , δεν αξίζει να ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΟΥΜΕ.

Ο Ηλίας Γεωργακόπουλος , 15-16 ετών εμβολιάστηκε Παρασκευή 10/9/2021 και την Κυριακή το βράδυ δύο ημέρες μετά έφυγε...

ΚΑΜΙΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ, ΚΑΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. ΟΙ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ, οι ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ μάλιστα έμμεσα και άμεσα ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ , οι ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ συνεχίζονται και η συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων ΑΠΑΘΕΙΣ 😡 ΠΛΗΡΩΣ. [Πηγή]

Περίμενα υπομονετικά λίγες ημέρες χωρίς να σχολιάσω για το θάνατο του 15χρονου στην Πελοπόννησο. Αρχικά δεν ήμουν βέβαιος αν είχε εμβολιαστεί. Επιβεβαιώθηκε ο εμβολιασμός.

Στη συνέχεια περίμενα το πόρισμα της ιατροδικαστικής εξέτασης. Αδιευκρίνιστα τα αίτια, σύμφωνα με την νεκροτομή. Έχουμε λοιπόν αιφνίδιο θάνατο παιδιού μετά τον εμβολιασμό, χωρίς να υπάρχει εμφανής μέχρι σήμερα αιτία.

Και ενώ αποφάσισα να σχολιάσω το θέμα, θέλω να πιστεύω με ακρίβεια και ψυχραιμία,

μένω έκπληκτος με σχόλια επιστημόνων σε Ελληνικά μέσα ενημέρωσης που προεξοφλούν με στόμφο και με έμφαση ότι δεν ευθύνεται το εμβόλιο για το θάνατο και ότι τα εμβόλια είναι απολύτως ασφαλή.

Τέτοιες αντιδράσεις σε κάνουν να αναρωτιέσαι:

Κίτρινη κάρτα έχει συμπληρωθεί άραγε για το παιδί; Ή επειδή «έτυχε» να πεθάνει αιφνιδίως ώρες μετά τον εμβολιασμό, δεν πρέπει να συμπληρωθεί κίτρινη κάρτα; Μήπως πέσαμε πάλι σε περίπτωση αλλεργικών αντιδράσεων απέναντι στο άκουσμα της λέξης φαρμακοεπαγρύπνηση;

Πάντως, όταν βλέπουμε να γίνεται είδηση το αυτονόητο, η συμπλήρωση κίτρινης κάρτας για παρενέργεια που είναι ΗΔΗ επίσημα καταγεγραμμένη (μυοκαρδίτιδα - ), τότε μάλλον πρέπει να ανησυχούμε. Κίτρινη κάρτα θέλουμε ακόμη περισσότερο για ανεπιθύμητες ενέργειες που δεν γνωρίζουμε μέχρι στιγμής ότι σχετίζονται αλλά «έτυχε» να συμβούν μετά τον εμβολιασμό.

Το κλίμα “ενημέρωσης» απέναντι στους γονείς (το οποίο είχα προεξοφλήσει εδώ και μήνες ότι θα συνέβαινε κοντά στο άνοιγμα των σχολείων), η "εκπαίδευση" επιστημονικών εταιρειών προς γιατρούς, η μετατροπή επιστημονικών συλλόγων σε φερέφωνα πολιτικών διώξεων και οι δηλώσεις άσχετων με την υπόθεση ότι με βεβαιότητα δεν ευθύνεται το εμβόλιο για το θάνατο του παιδιού (ενώ είναι ΞΕΚΑΘΑΡΗ η χρονολογική σχέση και δεν υπάρχει άλλη εμφανής αιτία θανάτου μέχρι στιγμής), ΔΕΝ εγείρουν το ερώτημα αν κάποιοι εσκεμμένα ψεύδονται, παραπληροφορούν και τρομοκρατούν.

Το μόνο ερώτημα που εγείρουν είναι αν ψεύδονται και τρομοκρατούν επειδή ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ γι’ αυτό, επειδή έχουν λάβει ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ γι’ αυτό, ή επειδή ανιδιοτελώς, αφελώς και για λόγους πολιτικής ορθότητας και δειλίας πιστεύουν ή κάνουν πως πιστεύουν σε αυτά που λένε και κάνουν. Ο καθένας θα το κρίνει με τα δικά του κριτήρια.

Από την αρχή της πανδημίας, κάποιοι βάφτισαν το πρόβλημα ως πόλεμο. Στον πόλεμο υπάρχουν θύματα. Θύματα όμως υπάρχουν και λόγω της τακτικής διαχείρισης του πολέμου. Πολλές φορές είναι η στρατηγική και η διαχείριση που προκαλεί περισσότερα θύματα. Στον πόλεμο, κάποιοι θυσιάζονται για να σώσουν άλλους. Κάποιοι κοιτάνε να σώσουν το τομάρι τους μόνο, και τίποτα άλλο. Κάποιοι θα πουλήσουν και τη συνείδηση και την ηθική τους γι’ αυτό. Έτσι γίνεται στον πόλεμο. Γιατί στον πόλεμο κυριαρχούν οι αδίστακτοι, αδίστακτοι απέναντι και στα παιδιά. Στον πόλεμο κάποια λερώνουν τα χέρια τους με αίμα, και λογοδοτούν γι'αυτό. Ας ψάξουμε στην ιστορία να βρούμε τη σχέση μεταξύ πολέμου και ηθικής, πολέμου και αλήθειας, πολέμου και προπαγάνδας, πολέμου και βρόμικων συμπεριφορών. Τότε θα καταλάβουμε τι είναι αυτό που ζούμε σήμερα, την ηθική αλητεία και ισοπέδωση του πολέμου που θέλησαν να κηρύξουν κάποιοι. Αν νομίζετε ότι αλλάζει κάτι επειδή ο πόλεμος είναι δήθεν «υγειονομικός», αναθεωρήστε και μείνετε μόνο στη λέξη πόλεμος, τη λέξη που οι ίδιοι χρησιμοποιούν.

Ο κάθε ελεύθερος, σκεπτόμενος, ψύχραιμος και αξιοπρεπής άνθρωπος, μπορεί να αντιληφθεί πότε του συμπεριφέρονται με σεβασμό και πότε σαν να είναι ένα πρόβατο σε κοπάδι ή ένα εκπαιδευμένο από τον Pavlov σκυλί. Αντιλαμβάνεται λοιπόν ποιον μπορεί να εμπιστευθεί.

Κρίνει, αποφασίζει και επιλέγει το σωστό, με βάση τα δικά του κριτήρια, είτε πρόκειται για τον εαυτό του είτε για τα παιδιά του.

Ζούμε εδώ και μήνες ιστορικά γεγονότα και ιστορικές στιγμές. Μπορεί η ποιότητα και η πνευματική αξία των πολιτών αλλά και των πολιτικών να φαίνεται από τον τρόπο που συμπεριφέρονται στους απόμαχους-μαχητές της ζωής, αλλά το μέλλον μιας κοινωνίας καθορίζεται από τη συμπεριφορά και το σεβασμό απέναντι στα παιδιά. [Κωνσταντίνος Φαρσαλινός]

Πηγή