Η έκδοση δικαστικών αποφάσεων που ΟΡΘΟΤΑΤΑ κρίνουν ότι κατασχέσεις
και πλειστηριασμοί δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν από εταιρίες
διαχείρισης των δανείων που αγόρασαν τα funds επιχειρείται να
σταματήσει μέσω μιας ιδιωτικής γνωμοδότης που προσκομίζεται στα
Δικαστήρια.
Μερικές πρώτες σκέψεις επ΄ αυτής :
1. Η γνωμοδότηση
συντάχθηκε από δύο πρόσωπα, την κα
Απαλαγάκη και τον κ.
Κιτσαρά.
Η πρώτη εξ αυτών, τυγχάνει και γραμματέας της
Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών. Η ιδιότητα της αυτή θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά
υπόψιν και να προβληματίσει κατά πόσον θα μπορούσε λόγω της ιδιότητας της
να αντιπαρατεθεί με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των τραπεζών, οι
οποίες μάλιστα, προκειμένου να αποφύγουν τις αυστηρές διατάξεις του ν.
4354/2015 κατά την μεταβίβαση των δανείων, επέλεξαν τις διατάξεις του
«χαλαρού» πλαισίου μεταβιβάσεων απαιτήσεων του 3156/2003, όπως
αναλυτικότατα θα παραθέσουμε κατωτέρω. Ο δεύτερος εξ αυτών, κ. Κιτσαράς
υποστηρίζει αντίθετες απόψεις, από αυτές που υποστηρίζει στην εν λόγω
κοινή γνωμοδότηση, όπως ρητώς τούτες οι αντίθετες απόψεις του
καταγράφονται και στην υπ΄αριθμόν 1858/2022 ΜΕφΑθ ( φύλλο 10, σελίδα
όπισθεν) και επί λέξει : “δοθέντος ότι η κατ’ εξαίρεση νομιμοποίηση των
διαχειριστικών εταιρειών αντλείται απ’ ευθείας από τον νόμο, εφόσον έχει
συναφθεί η προβλεπόμενη από τον Ν.4354/2015 σύμβαση (βλ. Κιτσαρά, Η
περαιτέρω μεταβίβαση απαιτήσεως από δάνεια και πιστώσεις μετά την αρχική
απόκτησή της από «εταιρεία αποκτήσεως» του Ν. 4354/2015, σε ΧρΙΔ
2019.305).
2. Αναφέρεται σκανδαλωδώς στο περιεχόμενο της
γνωμοδότησης ότι μόνο μία μικρή μερίδα της νομολογίας πρωτοβαθμίων
δικαστηρίων;!, έχουν αντίθετη γνώμη από την αυτήν που καταγράφεται στην εν
λόγω γνωμοδότηση. Κατ αυτόν τον τρόπο, αποκρύπτονται (σκοπίμως?) η απόφαση
του Αρείου Πάγου 909/2021, ως προς την παραδοχή, ότι οι εταιρίες
διαχείρισης που αναλαμβάνουν την διαχείριση βάσει του ν. 3156/2003 δεν
έχουν την ιδιότητα του μη δικαιούχου διαδίκου, καθώς και οι σχετικές
αποφάσεις Εφετείων της χώρας (Αθηνών 3 αποφάσεις, Θεσσαλονίκης 1 απόφαση,
Πειραιά 1 απόφαση, Λάρισας, 1 απόφαση, ΜΕφΑθ 1858/2022, ΜΕφΑθ 3577/2022,
ΜΕφΑθ 4547/2022, ΜΕφΛάρισας 250/2022 και ΜΕφΠειραιά 467/2022 ΜΕφΘεσσαλ
494/2022) που έκριναν, αφενός ότι οι εταιρίες διαχείρισης απαιτήσεων που
αναλαμβάνουν την διαχείριση βάσει του ν. 3156/2003 δεν έχουν την ιδιότητα
του μη δικαιούχου διαδίκου και αφετέρου ότι φέροντας την ιδιότητα του
αντιπροσώπου δεν δύνανται να προβούν νομίμως σε διαδικασίες αναγκαστικής
εκτέλεσης. Σημειωτέον ότι, καμία απολύτως εφετειακή απόφαση μέχρι σήμερα
δεν έχει εκδοθεί με αντίθετες παραδοχές. Οι ανωτέρω αποφάσεις στο
περιεχόμενο της γνωμοδότησης αναφέρονται ως αποφάσεις μίας μικρής μερίδας
της νομολογίας πρωτοβαθμίων δικαστηρίων?!!, την στιγμή που όλες είναι ad
hoc, ενώ δεν υφίσταται δικαστική απόφαση ανωτέρου δικαστηρίου με αντίθετη
νομολογιακή κατεύθυνση για το ζήτημα της αυτοτελούς ή συνδυαστικής
εφαρμογής του πλαισίου των διαφορετικών νομοθετικών ρυθμίσεων, άποψη που
υποστηρίζεται στην γνωμοδότηση.
3. Στο περιεχόμενο της
γνωμοδότησης επιμελώς επιχειρείται να δημιουργηθεί μια άνευ προηγουμένου
νομική σύγχυση, η οποία, θα μπορούσε να υποστηριχθεί, ότι φτάνει στα όρια
της απόπειρας νομικής παραπλάνησης των Δικαστηρίων. Η σύγχυση αυτή έχει
στόχο να αναγνωριστούν δικαιώματα και ιδιότητες που ο ίδιος ο νομοθέτης
στον ν. 3156/2003 δεν είχε την βούληση και δεν επέλεξε να προσδώσει στις
εταιρίες που αναλαμβάνουν την διαχείριση των τιτλοποιημένων δανείων, ήτοι
των δανείων που μεταβιβάστηκαν με βάση τις διατάξεις του ν. 3156/2003, η
οποία είναι και προαιρετική. Ειδικότερα, επιχειρείται η σύζευξη
διαφορετικών και αυτοτελών νομοθετημάτων, που αφορούν την μεταβίβαση των
απαιτήσεων των δανείων, σε μία συνδυαστική, χωρίς κανένα απολύτως νομικό
έρεισμα, εφαρμογή καθώς και ερμηνευτικοί ακροβατισμοί μέσα σ’ ένα πλαίσιο
που αγγίζει τον νομικό παραλογισμό. Ο νομοθέτης, εντούτοις, ήταν απόλυτα
σαφής. Προέκρινε την αυτοτέλεια των διατάξεων κάθε θεσμικού πλαισίου
μεταβίβασης απαιτήσεων δανείων, ορίζοντας μάλιστα ρητώς το δικαίωμα
επιλογής ως προς την εφαρμογή των διατάξεων εκάστου εξ΄αυτών χωρίς
ν΄αφήνει κανένα απολύτως περιθώριο για ερμηνευτικές προσεγγίσεις περί
συνδυαστικής εφαρμογής ή αναλογικής εφαρμογής ή οτιδήποτε άλλο συναφές.
Μάλιστα, στην εν λόγω γνωμοδότηση, προκειμένου να στηριχθεί το ως άνω
«νομικό αφήγημα» παρατηρείται και μία αδικαιολόγητη «επίθεση» στο πρόσωπο
του Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου κ. Αποστολάκη για την σχετική αναλυτική
και εκτενή αρθρογραφία του, που δεν αποτελεί ιδιωτική γνωμοδότηση κατ’
εντολή τρίτων, αλλά καθαρά και απόλυτα τεκμηριωμένη επιστημονική
προσέγγιση με πρωτοβουλία του ιδίου, αναφέροντας επί λέξει (σχόλιο 22 της
γνωμοδότησης) «δεν είναι πειστικός ο γενικευμένος αντίλογος του κ.
Αποστολάκη».
4. Στο περιεχόμενο της γνωμοδότησης γίνεται
επίκληση του προγράμματος «ΗΡΑΚΛΗΣ», δηλαδή το πρόγραμμα παροχής
εγγυοδοσίας του Δημοσίου για την μεταβίβαση ενός μικρού τμήματος των
«κόκκινων» δανείων. Επισημαίνεται, σχετικά με το πρόγραμμα «ΗΡΑΚΛΗΣ», ότι
ολοκληρώνεται τον Οκτώβριο 2022 μετά την τελευταία παράταση που δόθηκε τον
Απρίλιο του 2021 και ως εκ τούτου η ισχύς του σχετικού νόμου (ν 4649/2019)
παύει, γεγονός το οποίο ουδόλως αναφέρεται στην γνωμοδότηση. Επιπρόσθετα,
αξίζει να σημειωθεί ότι, παρά το γεγονός, ότι δημιουργείται η αίσθηση, ότι
η επίκληση του εν λόγω προγράμματος λαμβάνει χώρα με την επιθυμία ή την
στόχευση για την «ενεργοποίηση συγκεκριμένων αντανακλαστικών», διότι
επρόκειτο για την εγγυητική ευθύνη του Δημοσίου, σε κάθε περίπτωση η
άντληση επιχειρημάτων από τον νόμο 4649/2019 που διέπει το πρόγραμμα
«Ηρακλής» λαμβάνει χώρα όλως παρελκυστικά, διότι ουδείς (νομολογιακά ή
θεωρητικά) δεν υποστηρίζει ότι οι εταιρίες διαχείρισης του ν. 4654/2015
δεν μπορούν ν’ αναλάβουν την διαχείριση απαιτήσεων που μεταβιβάζονται
βάσει διατάξεων άλλων νόμων πέρα από τον ν. 4354/2015. Αυτό που
υποστηρίζεται είναι, ότι εάν η μεταβίβαση των απαιτήσεων των δανείων δεν
λαμβάνει χώρα βάσει του ν. 4354/2015, τότε οι εξουσίες και οι ιδιότητες
που αναγνωρίζονται στις εταιρίες διαχείρισης βάσει του νόμου τούτου
αυτονοήτως δεν ισχύουν. Σε κάθε περίπτωση, ούτε ο νομοθέτης του
προγράμματος «Ηρακλής» (ν. 4649/2019) είχε βούληση ν΄ αναγνωρίσει και δεν
αναγνώρισε στις εταιρίες διαχείρισης, ούτε την ιδιότητα του μη δικαιούχου
διαδίκου, ούτε την νομιμοποίηση να διενεργούν πράξεις αναγκαστικής
εκτέλεσης, ως μη δικαιούχοι της απαίτησης. Εξάλλου, ο νομοθέτης, όπου είχε
βούληση να αναγνωρίσει περαιτέρω εξουσίες στις εταιρίες διαχείρισης το
έπραξε , όπως στον ν. 4799/2021 (άρθρο 108) , βάση του οποίου οι εταιρίες
διαχείρισης του 4354/2015 μπορούν να ορίζονται εκπρόσωποι των
ομολογιούχων. Επομένως αλυσιτελώς επιχειρείται στην γνωμοδότηση να
αντληθεί επιχείρημα από τον νόμο 4799/2021 υπέρ της υποστήριζόμενης άποψης
των υπογραφόντων την γνωμοδότηση.
5. Υποστηρίζεται στην
γνωμοδότηση ότι η ερμηνευτική προσέγγιση που επιχειρείται στο περιεχόμενο
της οφελεί και τους δανειολήπτες . Όμως στην ίδια την γνωμοδότηση
αναφέρεται ότι οι τράπεζες επέλεξαν να μεταβιβάσουν τις απαιτήσεις από τα
δάνεια βάσει του ν. 3156/2003 προκειμένου ν΄ αποφύγουν τις αυστηρές
προϋποθέσεις του ν. 4354/2015 και να διευκολυνθούν οι μεταβιβάσεις των
απαιτήσεων των δανείων. Οι αυστηρές προϋποθέσεις αφορούν κυρίως την
αυξημένη προστασία των δανειοληπτών, οι οποίες και παρακάμφθηκαν κατά την
μεταβίβαση των απαιτήσεων των δανείων διότι αυτές έλαβαν χώρα με τον ν.
3156/2003. Επομένως όχι μόνο η διευκόλυνση των δανειοληπτών δεν προάγεται
με την ως άνω ερμηνευτική προσέγγιση αλλά είναι πασιφανής η δυσχέρανση της
θέσεως τους λόγω της επιλογής του «χαλαρού» πλαισίου του ν. 3156/2003.
Τέλος
επισημαίνεται ότι μετά την σύνταξη της γνωμοδότησης δημοσιοποιήθηκε και η
822/2022 απόφαση του Αρείου Πάγου που λύνει όλα τα σχετικά ζητήματα .
Επίσης εκδόθηκε και νέα εφετειακή απόφαση από το Εφετείο Δυτικής
Μακεδονίας (109/2022)
Η δικαστική εξουσία σε ανώτερο και
ανώτατο δικαστικό επίπεδο, φαίνεται ότι αναγνωρίζει τις πλημμέλειες των
μεταβιβάσεων των απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις και την ακυρότητα των
δικαστικών ενεργειών , που έχουν διενεργηθεί απ' τις εταιρείες διαχείρισης
απαιτήσεως , στα πλαίσια του Ν.3156/2003 .
Είθε η νομοθετική εξουσία να νομοθετήσει σύμφωνα με το πνεύμα και την
ουσία της αποφάσεως αυτής του Ανώτατου Ακυρωτικού , αλλά και να
θεσμοθετήσει τον τρόπο λειτουργίας των εν λόγω εταιρειών.
Είθε
οι Εισαγγελείς της χώρας να διερευνήσουν την νομιμότητα της σύστασης των
εν λόγω εταιρειών, αλλά και τις πηγές άντλησης των κεφαλαίων με τα οποία
αγοράστηκαν τα κόκκινα δάνεια των Ελλήνων Πολιτών.
Είθε οι
δικαστές που θέλουν να δικαιοδοτήσουν να αντλήσουν δύναμη και κουράγιο
αλλά και τα δικονομικά όπλα δια να αποδώσουν δικαιοσύνη.
Είθε
να αποκτήσουμε οι δικηγόροι που μαχόμαστε το τραπεζο-fundικό κτήνος
περισσότερο σθένος δια να πολεμήσουμε δια τα αυτονόητα που είναι η
εφαρμογή του Ευρωπαϊκού και Ελληνικού Δικαίου σε συνδυασμό με τις επιταγές
του ισχύοντα Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
Είθε να σταματήσει
η δημευτική και γενοκτονική λαίλαπα
, προκειμένου η ελληνική κοινωνία να ισορροπήσει δια να ευημερήσει
ξανά.
Επειδή πολλά ακούγονται δια νομοθετική παρέμβαση
αναφορικά με τις τιτλοποιήσεις του Ν. 3156/2003 και το πρόβλημα της μη
νομιμοποίησης των εταιρειών διαχείρισης, που έχει πλέον αναγνωριστεί σε
επίπεδο Ανωτάτου Ακυρωτικού, λεκτέα τα εξής ,ήτοι :
H μόνη
παρέμβαση που οφείλει να κάνει η κυβέρνηση είναι να νομοθετήσει την
δυνατότητα των δανειοληπτών να αγοράζουν οι ίδιοι τα δάνειά τους,
επιδοτώντας τους με δημόσιο χρήμα, με τον ίδιο τρόπο που επιδότησε τα
funds του εξωτερικού , κι αυτό αφού πρώτα διερευνηθεί το εάν το κάθε
δάνειο ήταν εγγεγραμμένο στο ενεργητικό της εκάστοτε τραπέζης, πριν την
δήθεν τιτλοποίησή του...
Επίσης να νομοθετήσει το κούρεμα των
δανείων σε ελβετικό φράγγο μετά την κατάπτυστη 4.2019 απόφαση του Α.Π. κι
αυτό αφού αποδειχθεί ότι τα δάνεια σε ελβετικό φράγγο , που στην
πλειονότητά τους τιτλοποιήθηκαν σε εταιρείες της αλλοδαπής εμφαίνονταν στο
ενεργητικό του ισολογισμού των Τραπεζών...
Κάθε άλλη νομοθετική
παρέμβαση θα είναι εχθρική προς την ελληνική κοινωνία πράξη και λόγος
δικαιολογημένης αντίστασης της στην μεθοδευμένη και γενικευμένη γενοκτονία
της ...
Έχει εξαντληθεί η υπομονή μας με τις κυβερνήσεις
εντολοδόχους των τραπεζοfund-ασμάτων σε μια συνεχή προσπάθεια δήμευσης
κάθε παραγωγικής ικμάδας αυτού του τόπου !!
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ :
Λογικό ήταν οι τραπεζίτες να επιστρατεύουν κάθε μέσο που διαθέτουν,
μετά τις πρόσφατες αποφάσεις των δικαστηρίων που απορρίπτουν την
νομιμοποίηση των εταιρειών διαχείρισης να παρίστανται ως μη δικαιούχοι
διάδικοι, σε μεταβιβάσεις και διαχείριση απαιτήσεων εκ δανείων που
διέπονται από τις διατάξεις του ν .3156/2003, ενώπιον των δικαστηρίων και
να επισπεύδουν εκτελεστικές διαδικασίες κατά των δανειοληπτών.
Δεν
μου προξένησε καμία έκπληξη η εμφάνιση της κ Απαλλαγάκη που
χρησιμοποιώντας την ιδιότητα της ως ακαδημαϊκού, ενεργώντας όμως για το
συμφέρον των τραπεζών όντας γενικη γραμματέας της ένωσης τους, να
προσπαθεί απεγνωσμένα να βαφτίσει το ψάρι κρέας.
Μια κ.
Απαλλαγάκη η οποία
προσπαθεί να επιβάλλει την υπέρ των συμφερόντων των εντολέων της άποψη
της σε αντίθεση με αποφάσεις των Δικαστηρίων ακόμα και του ανώτατου
ακυρωτικού
(ενδ; ΜΕφΑθ 1858/2022, ΜΕφΑθ 3577/2022, ΜΕφΑθ 4547/2022, ΜΕφΛάρισας
250/2022 και ΜΕφΠειραιά 467/2022 ΜΕφΘεσσαλ 494/2022. ΕφΔυτΜακ 109/2022 ΑΠ
909/2021 ΑΠ 822/2022)
Δεν θα με εκπλήξει επίσης να
ενεργοποιηθούν τα εκτελεστικά και νομοθετικά όργανα των τραπεζιτών, οι
πολιτικοί δλδ, και να παρέμβουν νομοθετικά και μάλιστα σύντομα ώστε να
'τακτοποιήσουν' το ζήτημα και να συνεχιστεί απρόσκοπτα το πλιάτσικο
στην ελληνική ιδιωτική περιουσία, μέχρι την στιγμή που όλο αυτό το σαθρό
και διεφθαρμένο οικοδόμημα που έστησαν να καταρρεύσει σαν πύργος από
τραπουλόχαρτα και οι στάχτες του να θάψουν τους πάντες, θύματα και
θύτες.
Κυρία Απαλλαγάκη, ενημερωτικά μόνο εκτός από την
νομολογία ακόμα και το Υπουργείο διευκρινίζει
αντίθετα από ότι εσείς λέτε
, εκτός του ιδίου το νόμου, για όσα αφορούν την μη εφαρμογή του άρθ 2 του
ν 4354.2015 στις μεταβιβάσεις και διαχείριση των απαιτήσεων προς και από
τις μονοπρόσωπες συνήθως ΕΕΣ τύπου DAC (funds) ούτε καν ανώνυμη και ούτε
καν εταιρεία ειδικού σκοπού κατά τις προϋποθέσεις του νόμου δλδ SPV
Special Purpose Vehicle Company που με μετοχικά κεφάλαια μόνο μερικών
χιλιάδων ευρώ φαίνεται ότι μπορούν και αγοράζουν χαρτοφυλάκια απαιτήσεων
πολλών δις (τίνος είναι τραπεζίτη τα λεφτά;) και που διέπονται από τις διατάξεις του ν 3156/2003.
Αιδώς
πλέον !!
