80 χρόνια από το 'Έπος του 1940, το ιστορικό OΧΙ και τις 14.000 πεσόντων
Ελλήνων στρατιωτών στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, το
ε λ ά χ ι σ τ ο που οφείλουμε είναι να μην ξεχνάμε την
ένδοξη ιστορία μας.
27 Απριλίου 1941
«Εδώ ελεύθεραι ακόμα Αθήναι. Έλληνες, οι Γερμανοί εισβολείς ευρίσκονται εις τα πρόθυρα των Αθηνών. Αδέλφια! Κρατείστε καλά μέσα στην ψυχή σας το πνεύμα του Μετώπου! Ο εισβολεύς εισέρχεται με όλας τας προφυλάξεις εις την έρημον πόλιν με τα κατάκλειστα σπίτια. Έλληνες! Ψηλά τις καρδιές! Προσοχή! Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών ύστερα από λίγο δεν θα είναι ελληνικός. Θα είναι γερμανικός και θα μεταδίδει ψέμματα! Έλληνες, μην τον ακούτε! Ο πόλεμός μας συνεχίζεται και θα συνεχιστεί μέχρι της τελικής νίκης. Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!».
«Εδώ ελεύθεραι ακόμα Αθήναι. Έλληνες, οι Γερμανοί εισβολείς ευρίσκονται εις τα πρόθυρα των Αθηνών. Αδέλφια! Κρατείστε καλά μέσα στην ψυχή σας το πνεύμα του Μετώπου! Ο εισβολεύς εισέρχεται με όλας τας προφυλάξεις εις την έρημον πόλιν με τα κατάκλειστα σπίτια. Έλληνες! Ψηλά τις καρδιές! Προσοχή! Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών ύστερα από λίγο δεν θα είναι ελληνικός. Θα είναι γερμανικός και θα μεταδίδει ψέμματα! Έλληνες, μην τον ακούτε! Ο πόλεμός μας συνεχίζεται και θα συνεχιστεί μέχρι της τελικής νίκης. Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!».
“Δε θα μου πήγαινε αυτό το ντουφέκι αν δεν ήσουν εσύ,γλυκό χώμα
που νιώθεις σαν άνθρωπος,αν δεν ήτανε πίσω μας λίκνα και τάφοι που μουρμουρίζουν,αν δεν
ήτανε άνθρωποι κι αν δεν ήταν βουνά με περήφανα μέτωπα, κομμένα
θαρρείς απ' το χέρι του θεού να ταιριάζουν στον τόπο, στο φως και
το πνεύμα του.” [Nικηφόρου Βρεττάκου, «Ένας στρατιώτης μουρμουρίζει στο αλβανικό
μέτωπο»]
Στη φωτογραφία εικονίζεται ο στρατιώτης πεζικού Κωνσταντίνος Νικολάου, 35 ετών. Έπεσε μαχόμενος την 27η ημέρα του πολεμου ... |
«Φύγατε χωρίς να βρεθούν στο πλάι σας, την στερνή σας ώρα, η μάνα, η αδελφή, ή
η καλή σας, χωρίς να σας μοιρολογήσουν και χωρίς να σας αλλάξουν με τα καλά
σας για το μεγάλο σας ταξίδι... Δεν χτύπησε για σας λυπητερά η καμπάνα του
χωριού σας, δεν κηδευτήκατε σε φέρετρο με λουλούδια, καθώς συνηθίζεται για
όσους πεθαίνουν στα χέρια των δικών τους, δεν διαβαστήκατε στην εκκλησία, δεν
αξιωθήκατε τον «τελευταίον ασπασμόν» των συγγενών και φίλων σας και δεν
τιμηθήκατε με τη συντροφιά τους στην τελευταία σας κατοικία, δεν χύθηκαν
δάκρυα πάνω στο μνήμα σας, δεν ανάφτηκαν κεριά...» [Απόσπασμα από το πολεμικό ημερολόγιο «Υπέρ βωμών και εστιών» του
δασκάλου, εφέδρου ανθυπολοχαγού στον πόλεμο του '40, Νίκου Παπαβασιλείου.] Πηγή
- Φωτογραφίες Ηλίας Περγαντής.
Επιμέλεια/επιλογές/διαμόρφωση:Α.Τ. Συνέχεια : ΕΔΩ και ΕΔΩ
Επιμέλεια/επιλογές/διαμόρφωση:Α.Τ. Συνέχεια : ΕΔΩ και ΕΔΩ