Φέτος σηματοδοτείται μια σημαντική καμπή στην ανθρώπινη
ιστορία. Για πρώτη φορά από τότε που ξεκίνησε ο ανθρώπινος πολιτισμός, το
είδος μας τροποποιείται γενετικά. Οι κατασκευαστές εμβολίων
έκαναν τώρα δυνατή τη μόνιμη αλλαγή του ανθρώπινου γονιδιώματος -
και η σχέση της ανθρωπότητας με τη φύση άλλαξε για πάντα - μέσω μιας
πειραματικής φαρμακευτικής ένεσης που ψευδώς αναφέρεται ως
«εμβόλιο».
Υπό το φως αυτού του καθοριστικού γεγονότος, πιστεύω ότι πρέπει να ρίξουμε μια νηφάλια ματιά στα κίνητρα και τις πράξεις που ανανεώνουν την ανθρωπότητα όπως τη γνωρίζουμε. Ταυτόχρονα, πρέπει να εξετάσουμε την ολοένα και πιο καταστροφική μας αντιμετώπιση του φυσικού κόσμου.
Προκειμένου να διερευνηθούν οι πολλές μεταβλητές που επιταχύνουν τον αφανισμό της ανθρωπότητας και σαμποτάρουν τον μοναδικό μας ρόλο ως διαχειριστές της γης και τα δισεκατομμύρια είδη φυτών και ζώων της, χωρίζω αυτήν τη μελέτη σε τέσσερα κύρια μέρη, τα οποία θα εμφανιστούν ως ξεχωριστά άρθρα:
Στο Μέρος I: The Microbiome και The Virome , θα ανακαλύψουμε ότι κυριολεκτικά κολυμπάμε σε μια τεράστια θάλασσα γονιδιωματικών πληροφοριών που ήταν απαραίτητες για να ξεκινήσει και να ανθίσει η ζωή σε αυτήν την πολύτιμη γη και που προσπαθεί ακόμα να βοηθήσει όλα τα είδη να επιβιώσουν. Η μήτρα των οργανισμών που συνθέτουν το μικροβίωμα έχουν δημιουργήσει μια ιονομική ροή πληροφοριών που επέτρεψε την προσαρμογή και τη βιοποικιλότητα να συμβεί στον πλανήτη. Και το ίδιο ιογενές ρεύμα πληροφοριών είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία του ανθρώπινου είδους.
Στο Μέρος ΙΙ : Ο πόλεμός μας ενάντια στη φύση , θα διερευνήσουμε πώς η δική μας απερίσκεπτη συμπεριφορά καταστρέφει το περιβάλλον, οδηγώντας μας έτσι στην έκτη μαζική εξαφάνιση. Με αυτό εννοώ, θα καλύψω την πραγματική περιβαλλοντική καταστροφή, όχι την ψευδαίσθηση της «υπερθέρμανσης του πλανήτη/κλιματικής αλλαγής» που χρηματοδοτήθηκε από δισεκατομμυριούχους, που ξεκίνησε από το Club της Ρώμης και διαδόθηκε περαιτέρω από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF).
Στο Μέρος ΙΙΙ: Τι συνέβη το 2020 , θα εξετάσουμε πώς αυτή η πραγματική περιβαλλοντική καταστροφή συνέβαλε στην «πανδημία» που αναπτύχθηκε το 2020, που οδήγησε σε μαζικές πειραματικές ενέσεις άγνωστων ουσιών σε ανθρώπινα «υποκείμενα» το 2021, και που δεν έχει προβλέψιμο τέλος. (Έβαλα την "πανδημία" σε εισαγωγικά λόγω του δόλιου χαρακτήρα της. Πράγματι, περιγράφεται με μεγαλύτερη ακρίβεια και εύστοχα ως πλανδημία, απάτη, ψευδοπανδημία ή οποιοσδήποτε άλλος όρος που υποδηλώνει ψεύτικο.)
Στο Μέρος IV : Η απάντησή μας , θα αναλύσουμε την ανεύθυνη και παράλογη απάντηση των περισσότερων ανθρώπων στον πλανήτη σε αυτή τη λεγόμενη πανδημία.
Τα μέρη II, III και IV θα δημοσιευθούν αργότερα.
Το μικροβίωμα
Το μικροβίωμα (προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις micro , που σημαίνει
«μικρός» και βιοτικός , που σημαίνει «που σχετίζεται με τη ζωή»)
είναι ένα τεράστιο οικοσύστημα που αποτελείται από τρισεκατομμύρια
μικροοργανισμούς.
Απίστευτα, περίπου 40.000 είδη βακτηρίων , 300.000 είδη παρασίτων , 65.000 είδη πρωτόζωων και μεταξύ 3,5 εκατομμυρίων και 5 εκατομμυρίων ειδών μυκήτων κατοικούν στο περιβάλλον γύρω μας και ζουν μέσα ή πάνω στο ανθρώπινο σώμα. Αυτός ο περίπλοκος κόσμος μικροοργανισμών εκκρίνει συνεχώς μια θάλασσα ιών, οι οποίοι χρησιμοποιούν ως δίκτυο επικοινωνίας για τα βακτήρια, τα παράσιτα, τα πρωτόζωα και τους μύκητες. Και, όπως θα ανακαλύψουμε σύντομα, αυτοί οι ιοί ήταν πάντα εδώ για να μας βοηθήσουν και όχι να μας εμποδίσουν. Με άλλα λόγια, επιβεβαιώνουν τη ζωή και δεν προκαλούν τον θάνατο.
Ακολουθεί μια υπόδειξη της πολυπλοκότητας του μικροβιώματος, της απίστευτης ποικιλομορφίας και του απειροελάχιστου μεγέθους: Ο αριθμός των γονιδίων στο βασίλειο των μυκήτων είναι τουλάχιστον 125 τρισεκατομμύρια! Το ανθρώπινο γονιδίωμα , σε σύγκριση, αποτελείται από μόλις 20.000 γονίδια. Μια μύγα φρούτων έχει 13.000 γονίδια, ένας ψύλλος 31.000. Έτσι, όσον αφορά τη γενετική πολυπλοκότητα, το ανθρώπινο γονιδίωμα έχει μόνο ένα μικρό κομμάτι γενετικής πληροφορίας σε σύγκριση με τον τεράστιο κόσμο των γονιδιωματικών πληροφοριών που περιέχονται στο μικροβίωμα.
Μια συναρπαστική πτυχή του μικροβιώματος είναι το συμβιωτικό δίκτυο επικοινωνίας του, το οποίο μπορεί να μεταδώσει πρωτεϊνικά στοιχεία από έναν μικροοργανισμό στον άλλο. Για παράδειγμα, το μυκηλιακό δίκτυο (μήτρα λεπτών λευκών νημάτων) σε μύκητες που μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους σε αποστάσεις που δεν μπορούν να εκτείνονται σε μεγάλη χιλιόμετρα. Αυτές οι μυκηλιακές δομές είναι ικανές να μεταφέρουν πόρους ορυκτών και πρωτεϊνών περισσότερο από ένα χιλιόμετρο. Πως; Χρησιμοποιούν φωτεινή ενέργεια και ηλεκτρόνια που ρέουν μέσω των οδών μέσα στο εδαφικό σύστημα. Με αυτόν τον τρόπο, το μικροβίωμα βοηθά τα φυτά και άλλες πολυκυτταρικές μορφές ζωής να ανθίσουν.Δεν είναι υπερβολή να ονομάσουμε το μυκηλιακό δίκτυο στο μυκητιακό βασίλειο τον κυριολεκτικό «εγκέφαλο» του πλανήτη.
Όσο δύσκολο και αν είναι να το καταλάβεις, τουλάχιστον 1,4 τετρακις εκατομμύρια βακτήρια και 10 τετράδες εκατομμύρια μύκητες ζουν μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Μόνο στο ανθρώπινο παχύ έντερο υπάρχουν 3,8 x 10 13 κύτταρα βακτηρίων. Κάθε όργανο στο σώμα, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου, έχει το δικό του μικροβίωμα. Ο σκοπός των βακτηρίων και μυκήτων στο σώμα μας είναι να θρέψουν τα κύτταρά μας, διατηρώντας μας υγιείς και ισορροπημένους με το μεγαλύτερο μικρόβιο που μας περιβάλλει.
Το Virome
Το virome είναι ο απέραντος κόσμος στον οποίο υπάρχουν οι αγγελιοφόροι της
Μητέρας Φύσης. Αποτελείται από τρισεκατομμύρια τρισεκατομμύρια ιούς
που παράγονται από τα βακτήρια, τα παράσιτα, τα πρωτόζωα και τους μύκητες
του προαναφερθέντος μικροβιώματος.
Ο μέσος ενήλικος ανθρώπινος οργανισμός περιέχει 1 x 10 15 ιούς.
Αντίθετα, στον αέρα που περιβάλλει τη γη υπάρχουν 1 x 10 31 ιοί, στο έδαφος της γης υπάρχουν 2,5 x 10 31 ιοί, και στους ωκεανούς της γης υπάρχουν 1,2 x 10 30 ιοί. Για να δώσουμε προοπτική σε αυτούς τους αριθμούς που προκαλούν δέος, 1 x 10 31 είναι 10 φορές μεγαλύτερος από τον αριθμό των γνωστών άστρων σε ολόκληρο το σύμπαν.
Με απλά λόγια, ένας ιός είναι γονιδιωματική πληροφορία, είτε DNA είτε RNA, τυλιγμένη σε φάκελο πρωτεΐνης. Τα μικρά σκέλη πρωτεΐνης που προεξέχουν προς τα έξω από την εξωτερική επιφάνεια του περιβλήματος πρωτεΐνης ενός ιού ονομάζονται πρωτεΐνες ακίδων. Οι ιοί δεν είναι ζωντανοί οργανισμοί. Δεν παράγουν δικά τους καύσιμα. Δεν έχουν μεταβολισμό για την παραγωγή ενέργειας. Και δεν μπορούν να αναπαραχθούν.
Οι ιοί ταξιδεύουν παγκοσμίως, πάνω από το οριακό στρώμα της ατμόσφαιρας , για πολλά
χρόνια, πολύ πριν από τα εφημερεύοντα μηχανήματα για αεροπορικά
ταξίδια. Οι γενετικοί τους κώδικες έχουν καλύψει τη γη για
τους αιώνες, δημιουργώντας βιοποικιλότητα και επιτρέποντας την προσαρμογή σε
όλο το οικοσύστημα. Με τον όρο προσαρμογή, εννοώ ότι οι ιοί
προσπαθούν πάντα να προσαρμόσουν τους γενετικούς τους κώδικες με σκοπό τη
δημιουργία ανθεκτικής υγείας σε όλες τις μορφές ζωής του
πλανήτη. Είναι γελοίο να προτείνουμε ότι, για να ταξιδέψει
από μια περιοχή του πλανήτη σε μια άλλη, ένας πρέπει να πέσει πάνω σε ένα
αεροσκάφος, όπως θα μας έλεγε η Εθνική Διεύθυνση Ερευνών Εθνικής Ασφάλειας της RAND .
Επιπλέον, οι ιοί - συμπεριλαμβανομένων των κορωνοϊών - δεν έρχονται σε
κύματα και στη συνέχεια εξαφανίζονται χωρίς ίχνος, για να επανεμφανιστούν
ως εκ θαύματος αργότερα στο ίδιο σημείο ή σε διαφορετικό. Αντίθετα,
οι ιοί δεν φεύγουν ποτέ, ποτέ δεν λήγουν. Κατοικούν κάθε στοιχείο του
περιβάλλοντός μας. Με λίγα λόγια, είναι πανταχού παρόντες και πάντα
παρόντες.
Η σχέση μας με συγκεκριμένους ιούς μπορεί να αλλάξει ως συνέπεια των επιβλαβών ενεργειών μας απέναντι στη φύση. Κάθε φορά που οι άνθρωποι δηλητηριάζουν και μολύνουν τον αέρα, το έδαφος και το νερό, δημιουργούν μια ανισορροπία μεταξύ της ανθρωπότητας και του ιού - μια ανισορροπία που μπορεί να μας προκαλέσει έλλειψη ισορροπίας με έναν συγκεκριμένο ιό.
Δυστυχώς, το καθεστώς αλλοπαθητικής ιατρικής, το οποίο επέβαλαν οι πλουτοκράτες John D. Rockefeller και Andrew Carnegie στον περισσότερο κόσμο με την έκθεση Flexner του 1910, δεν πρέπει να έχει μεγάλο τμήμα της επιστημονικής κοινότητας που πιστεύει ότι τα βακτήρια, οι μύκητες και οι ιοί είναι εχθροί μας.
Το θεμέλιο του σχεδίου αλλοπαθητικής ιατρικής του Rockefeller είναι η εσφαλμένη «θεωρία μικροβίων» του Louis Pasteur , η οποία έχει ενισχυθεί ότι εξωτερικοί μικροοργανισμοί όπως βακτήρια και ιοί επιτίθενται, εισβάλλουν και μολύνουν το σώμα, προκαλώντας έτσι ασθένειες.
Ο περισσότερος δυτικός κόσμος αποδίδει στον Παστέρ (1822-1895) το θεμελιώδες ρόλο στην καθιέρωση αυτού που ονομάζει «σύγχρονη ιατρική» - ένα παράδειγμα που εντοπίζει την προέλευση κάθε ασθένειας σε ένα μικρόβιο.
Χωρίς τη θεωρία του Παστέρ, τα περισσότερα σύγχρονα φάρμακα δεν θα μπορούσαν
ποτέ να παραχθούν, να προωθηθούν ή να συνταγογραφηθούν - γεγονός που εξηγείται
γιατί το σημερινό ιατρικό ίδρυμα και η φαρμακοβιομηχανία που εξαρτάται από τον
ίδιο
αρνούνται να αναγνωρίσουν τα ελαττώματά τους ή να καταλάβουν την αναφορά
τους.
Αντίθετα, η
«θεωρία του εδάφους», η οποία ξεκίνησε από τον Κλοντ
Μπέρναρντ (1813–1878) και αργότερα βασίστηκε στον Αντουάν
Μπεσάμπ (1816–1908), ισχυρίζεται ότι το έδαφος - δηλαδή το εσωτερικό
περιβάλλον του σώματος - και όχι ένα εξωτερικό μικρόβιο καθορίζει την
υγεία ή την έλλειψή της.
Αυτό που ο Béchamp αναφέρει ως «έδαφος» είναι πολύ κοντά σε αυτό που η σύγχρονη ιατρική έχει πλέον ονομάσει έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα. Όπως θα δούμε στις επόμενες παραγράφους, ο Béchamp ήταν σίγουρα στο σωστό δρόμο για να ανακαλύψει πώς το ανθρώπινο σώμα πραγματικά αλληλεπιδρά με το εξωτερικό περιβάλλον.
Σε αντίθεση με τον Παστέρ, ο Μπεσάμπ είχε ακαδημαϊκό υπόβαθρο στην επιστήμη. Πίστεψε ότι η ασθένεια είναι ένα βιολογικό αποτέλεσμα των αλλαγών που συμβαίνουν στο σώμα όταν οι μεταβολικές διαδικασίες γίνονται ανισορροπίες. Όταν το σώμα βρίσκεται σε κατάσταση ανισορροπίας, υποστήριξε ο Béchamp, τα μικρόβια γίνονται συμπτώματα που με τη σειρά τους διεγείρουν περισσότερα συμπτώματα, τα οποία τελικά οδηγούν σε ασθένειες.
Παρόλο που ο Μπεσάμπ κινήθηκε προς τη σωστή κατεύθυνση με τη θεωρία του εδάφους, η φαρμακευτική τυραννία του Rockefeller έχει επικρατήσει, λόγω κυρίως των σημαντικών εγχύσεων χρημάτων, που οι Rockefeller και Carnegie προμηθεύτηκαν με χαρά με τη μορφή επιχορηγήσεων σε νοήματα, νοοτροπία Ε Ε, Η « φιλανθρωπική » τους μεγαλοπρέπεια, η οποία ξεπέρασε εύκολα τα 100 εκατομμύρια δολάρια, τους επέτρεψε να επηρεάσουν την πολιτική ολόκληρη του ιατρικού συστήματος των ΗΠΑ και τελικά των περισσότερων δυτικών χωρών, οδηγώντας τους σε ένα αλλοπαθητικό καθεστώς αποκλειστικά χημικής προέλευσης.
Υποστηρίζω σε αυτό το άρθρο ότι, σε αντίθεση με όσα μας διδάσκει η ιατρική του Rockefeller εδώ και εκατό χρόνια, οι ιοί δεν είναι εδώ για να επιτεθούν στα κύτταρά μας ή να μας βλάψουν με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Αντίθετα, οι γενετικές μοριακές πληροφορίες DNA και RNA που περιέχονται στους ιούς είναι κυριολεκτικά τα δομικά στοιχεία της ζωής στη γη .
Για να χρησιμοποιήσουμε μια σύγχρονη αναλογία, μπορούμε να σκεφτούμε τη ροή πληροφοριών ενός ιού ως μια ενημέρωση λογισμικού που μεταφέρει σημαντική μοριακή νοημοσύνη που μπορεί να μεταφορτωθεί, όταν απαιτείται, σε οποιοδήποτε κύτταρο ενός ζωντανού πολυκύτταρου οργανισμού - συμπεριλαμβανομένου οποιουδήποτε από τα 70 τρισεκατομμύρια κύτταρα που περιέχονται στο ανθρώπινο σώμα. Τα κύτταρά μας ρυθμίζουν ποιες νέες γονιδιωματικές πληροφορίες λαμβάνονται και ποιες πληροφορίες δεν λαμβάνονται. Οι ιοί απλά επιδιώκουν να προσαρμοστούν στα κύτταρα με σκοπό τη δημιουργία ανθεκτικής ανθρώπινης υγείας.
Λίγα λόγια για το ανοσοποιητικό σύστημα.
Υπάρχουν δύο είδη ανοσίας: η έμφυτη και η προσαρμοστική.
Το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα είναι το αρχικό και κύριο μέσο με το οποίο
το σώμα μας αλληλεπιδρά με έναν ιό. Το έμφυτο σύστημα βοηθά το σώμα να
βρει μια γενετική ισορροπία με κάθε νέα ιογενή ενημέρωση που του
παρουσιάζεται. Το σώμα δεν χρειάζεται να αναπαράξει τις νέες ιογενείς
πληροφορίες μετά από περισσότερες από 4 ή 5 ημέρες.
Το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα λειτουργεί σε υγιή όρια στο
ανθρώπινο σώμα, όπως
θέτει φυσικά εμπόδια μεταξύ του εντέρου και της κυκλοφορίας του αίματος ή
στα αιμοφόρα αγγεία που ρυθμίζουν την κίνηση των ιόντων, μορίων και κυττάρων
μεταξύ της κυκλοφορίας του αίματος και του εγκεφάλου (που ονομάζεται
αιματοεγκεφαλικό φράγμα), ή σε γενετικό επίπεδο στα κύτταρα μας (όπως οι
πρωτεΐνες μεταλλαξιογόνου στα κύτταρα μας). Επίσης, το έμφυτο
ανοσοποιητικό σύστημα λειτουργεί μέσω μιας ποικιλίας ενζύμων - όπως
το APOBec3A/3G και το CAS9 . Αυτά τα ένζυμα θεωρούνται πλέον κεντρικά
στην έμφυτη ανοσία.
Το προσαρμοστικό ανοσοποιητικό σύστημα είναι το δευτερεύον μέσο με το οποίο το σώμα μας αλληλεπιδρά με τους ιούς.
Το προσαρμοστικό σύστημα παρέχει μια ιδιαίτερα ειδική απάντηση σε έναν ιό χρησιμοποιώντας τα λευκά αιμοσφαίρια του σώματος, γνωστά ως λεμφοκύτταρα (Β κύτταρα και Τ κύτταρα). Τα Β κύτταρα είναι υπεύθυνα για την απελευθέρωση αντισωμάτων στην κυκλοφορία του αίματος. Τα αντισώματα είναι η δεύτερη - όχι η πρώτη - μέθοδος αλληλεπίδρασης του οργανισμού με έναν ιό αφού λάβει μια νέα ιογενή ενημέρωση ή αφού αναπτύξει ανισορροπία με έναν συγκεκριμένο ιό. Τα αντισώματα είναι συγκεκριμένες, στοχευμένες άμυνες. Συνήθως εμφανίζονται στη σκηνή 3 έως 6 εβδομάδες μετά την αρχική έκθεση του σώματος σε ιό. Με απλά λόγια, τα αντισώματα λειτουργούν σαν συνεργείο καθαρισμού, βοηθώντας το σώμα στον καθαρισμό ιών και βακτηρίων που δεν είναι πλέον απαραίτητα. Εν τω μεταξύ, τα Τ κύτταρα είναι υπεύθυνα για την διέγερση των Β κυττάρων να παράγουν αντισώματα.
Για να καταλάβετε πόσο γρήγορα προσαρμόζεται το ανθρώπινο σώμα όταν εκτίθεται
στον ιό, σκεφτείτε ένα βρέφος ηλικίας επτά ημερών . Έχει 1 x 10 8 σωματίδια ιού σε μόνο ένα γραμμάριο
περιττωμάτων. Παρόλο που αυτό το παιδί δεν έχει την ικανότητα να
αναπτύξει αντισώματα σε τόσο πρώτο στάδιο της ζωής του, ωστόσο προσαρμόζεται
αμέσως σε αυτούς τους σωματικούς ιούς, παραμένοντας απόλυτα
υγιές. Αντί να αναπτύξει πυρετό, παραμένει σε σταθερή
ισορροπία - ομοιόσταση - με το ίωμα, τόσο μικροβιακά όσο και γενετικά.
Αυτό το γεγονός από μόνο
του αποδεικνύει ότι δεν αλληλεπιδρούμε με το virome μέσω του
προσαρμοστικού ανοσοποιητικού μας συστήματος, αλλά, μάλλον,
αλληλεπιδράσαμε με αυτό μέσω του
έμφυτου ανοσοποιητικού μας συστήματος.
Ποιο είναι το βασικό συμπέρασμα από αυτά τα γεγονότα; Για μένα, είναι ότι η απόφαση του σώματος να λάβει γενετικές
πληροφορίες είναι μια πολύ περίπλοκη και ελεγχόμενη βιολογική
διαδικασία. Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους το σώμα μας
βρίσκεται σε ισορροπία με την τεράστια θάλασσα γενετικών πληροφοριών που
αναπνέουμε και ερχόμαστε σε επαφή με κάθε στιγμή της ζωής μας.
Δεδομένου ότι ένας ιός δεν είναι ζωντανός οργανισμός, το έμφυτο ανοσοποιητικό μας σύστημα δεν μπορεί να σκοτώσει τους ιούς - ούτε θα ήθελε. Αντίθετα, όπως προαναφέρθηκε, το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα απλώς έρχεται σε γενετική ισορροπία με έναν νέο ιό. Το κάνει αυτό αναπαράγοντας ή λαμβάνοντας νέες πληροφορίες από αυτόν τον ιό - και απαντώντας αμέσως σε αυτήν τη νέα ιογενή μεταφόρτωση. Μόλις επιτευχθεί γενετική ισορροπία, συνήθως 4 έως 5 ημέρες μετά την αρχική έκθεση στον ιό, το έμφυτο ανοσοποιητικό μας σύστημα αρνείται να λάβει περαιτέρω επεμβάσεις.
Από αυτά τα γεγονότα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να σταματήσουν την εμφάνιση μιας «επιδημίας» , ούτε μπορούν να αλλάξουν την τροχιά μιας επιδημίας. Με άλλα λόγια, είναι άχρηστο- στην πραγματικότητα, χειρότερο από άχρηστο: είναι επιβλαβές- να προσπαθείς να ελέγξεις έναν πάντα χρήσιμο ιό με την ανάπτυξη μιας μη εγκεκριμένης πειραματικής συσκευής γονιδιακής επεξεργασίας που έχει σχεδιαστεί για να προχωρήσει σε αντίσταση (άλλωστε γνωστή ως "προσαρμοστική ανταπόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος" που προκαλείται από την ένεση). Αυτό το απαρχαιωμένο επιστημονικό μοντέλο είναι βιολογικά παράλογο και δεν μπορεί ποτέ να λειτουργήσει. Τώρα γνωρίζουμε ότι παρεμβαίνει στο όμορφο σχεδιασμένο έμφυτο ανοσοποιητικό μας σύστημα, το οποίο είναι απόλυτα ικανό να χειριστεί οποιονδήποτε ιό με τον οποίο μπορεί να αναπτυχθεί μια προσωρινή ανισορροπία. (Το πώς ακριβώς αναπτύσσουμε ανισορροπία με έναν συγκεκριμένο ιό, όπως ο ιός HIV ή οποιοσδήποτε άλλος κορονοϊός, θα εξηγηθεί τώρα στο άρθρο).
Επιπλέον, σε αντίθεση με την επίσημη προπαγάνδα των κατασκευαστών εμβολίων από τις κυβερνητικές υπηρεσίες υγείας σε όλο τον κόσμο, το ανοσοποιητικό μας σύστημα δεν θα διατηρήδει μια μνήμη των ιών και ότι τα σώματά μας έχουν αλληλεπιδράσει με και από τα γονίδια που εισήχθησαν φυσικά με την λήψη μιας νέας ιογενούς ενημέρωσης - στα κύτταρά μας. Στο έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα, για παράδειγμα, το ένζυμο Cas9, το οποίο είναι υπεύθυνο για τη διάσπαση του πλεονάζοντος DNA όταν παρουσιάζεται ένα μεγάλο ιικό φορτίο σε ένα κύτταρο, είναι η φυσική τράπεζα δεδομένων μνήμης που θα θυμάται ποιο μοτίβο DNA συνάντησε.
Επιπλέον,
τα μόνιμα αρχεία που διατηρούνται από ένα έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα
περνούν στις επόμενες γενιές ανθρώπων, οι οποίοι έτσι δεν θα έχουν ποτέ μια
φλεγμονώδη αντίδραση που προκαλείται από έναν συγκεκριμένο ιό. Ακόμα και στο προσαρμοστικό ανοσοποιητικό σύστημα, τα Β κύτταρα (η πηγή
αντισωμάτων) και τα Τ κύτταρα (το ερέθισμα των Β κυττάρων) παρέχουν διαρκή
ανοσία.
Μια πολύπλευρη μελέτη NIH που παρουσιάστηκε από το Κέντρο Έρευνας και Πολιτικής Λοιμωδών Νοσημάτων (CIDRAP) το 2008 απέδειξε ότι η ανοσία αντισωμάτων μπορεί να διαρκέσει για μια ζωή. Σε εκείνη τη μελέτη, μια ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής τον Dr. Eric Altschuler, συνέλεξαν δείγματα αίματος από 32 επιζώντες - μεταξύ 91 και 101 ετών - από την πανδημία της Ισπανικής Γρίπης του 1918. (Στην πραγματικότητα, το σωστό όνομα για αυτήν την πανδημία είναι η γρίπη του Κάνσας - ο τόπος προέλευσής της.) Προς έκπληξή τους, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι, σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, όλοι οι συμμετέχοντες της μελέτης εξακολουθούσαν να φέρουν τα αντισώματα στο ίδιο στέλεχος γρίπης.
Με βάση τα ευρήματα εκείνης της 21χρονης μελέτης, μπορούμε να απορρίψουμε την προπαγάνδα που μας ασκούν τα κύρια μέσα ενημέρωσης και οι ιατρικοί οργανισμοί. Δεν είναι αλήθεια ότι η φυσική ανοσία στον ιό SARS-CoV-2 μπορεί να φτάσει τους έξι μήνες έως ένα χρόνο μετά την αρχική έκθεση. Και δεν είναι αλήθεια ότι η πειραματική έγχυση είναι ο μόνος τρόπος για να πετύχετε ανοσία. Τέτοιοι αβάσιμοι ισχυρισμοί είναι απλώς τέχνασμα που επινοήθηκε για να προωθηθεί η άπληστη ατζέντα της φαρμακοβιομηχανίας και των άλλων τεχνοκρατών που λειτουργούν στα παρασκήνια.
Κόκκινη γραμμή: Η δύναμη της φυσικής ανοσίας θα υπερισχύει πάντοτε της αντιληπτής ανοσίας έναντι ενός ιού που λέγεται ότι προκύπτει από μια ένεση, είτε πειραματική είτε εγκεκριμένη από την κυβέρνηση.
Βιολογικά,
όλη η ζωή στη γη είναι χτισμένη από μοριακές γενετικές αλληλουχίες RNA και
DNA που περιέχονται σε ιούς. Αυτοί οι ιοί είναι εξαιρετικά σχεδιασμένα συστήματα γενετικής παράδοσης απαραίτητα για την
έναρξη και τη διατήρηση της ζωής στη γη. Στην πραγματικότητα,
περισσότερο από το 50 τοις εκατό των 20.000 γονιδίων που κληρονόμησαν οι
σημερινοί άνθρωποι εισήχθησαν εκατομμύρια χρόνια πριν στο γονιδίωμα των
θηλαστικών από αυτά τα μικροσκοπικά θαύματα της φύσης. Τουλάχιστον
το 8 % αυτών των γονιδίων εισήχθησαν από ρετροϊούς RNA παρόμοιους με τον
ρετροϊό HIV. (Ο ρετροϊός είναι ένας ιός RNA που εισάγει ένα αντίγραφο
DNA του γονιδιώματός του στο κύτταρο ξενιστή προκειμένου να αναπαραχθεί.)
Εξίσου ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι πριν από εκατομμύρια χρόνια οι
ρετροϊικές ενημερώσεις έπαιξαν βασικό ρόλο στην εμφάνιση πλακουντικών θηλαστικών.
Είναι ενδιαφέρον ότι μια μελέτη του 2017 που δημοσιεύτηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας (NIH) καταδεικνύει ότι
πολλοί από εμάς μεταφέρουμε τον ρετροϊό του HIV χωρίς καν να το
γνωρίζουμε. Σε αυτή τη μελέτη, οι ερευνητές « διερεύνησαν δεδομένα μη ανθρώπινης αλληλουχίας από τον προσδιορισμό
αλληλουχίας ολόκληρου του γονιδιώματος » του αίματος 8.240 ενηλίκων που
ζούσαν στις ΗΠΑ και την Ευρώπη-κανένας από τους οποίους δεν διαπιστώθηκε ότι
έχει κάποια μολυσματική ασθένεια. Διαπίστωσαν ότι το 42 % των
συμμετεχόντων βρέθηκαν θετικοί για την παρουσία 94 γνωστών ιών. Αυτοί
οι ιοί περιελάμβαναν τον ιό HIV, τον ιό της ηπατίτιδας Β, τον ιό της
ηπατίτιδας C και τον ιό της γρίπης.
Έχουμε εκπαιδευτεί από την ιατρική κοινότητα και
τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης να πιστεύουμε ότι ο ιός HIV θα πρέπει να
κυριαρχεί σε άτομα που ζουν στην Υποσαχάρια Αφρική. Άλλωστε, μας λένε,
το 95 τοις εκατό όλων των κρουσμάτων «οροθετικών» προέρχονται από αυτήν την
περιοχή του πλανήτη. Αν ήταν έτσι, θα περιμέναμε να δούμε σε άλλες περιοχές πολύ μικρό HIV και
πολύ υψηλότερο επιπολασμό, ας πούμε, της ηπατίτιδας C ή της γρίπης. Όχι
έτσι:
Είναι ακριβώς το αντίστροφο! Στην πραγματικότητα, η μελέτη του 2017 διαπίστωσε έναν πενταπλάσιο επιπολασμό του ιού HIV από ό, τι της ηπατίτιδας C και της γρίπης σε αυτούς τους 8.240 ασυμπτωματικούς Αμερικανούς και Ευρωπαίους. Εκπληκτικά, το καθένα ήταν σε πλήρη ισορροπία με τον ιό HIV, παρόλο που κανένας από αυτούς δεν είχε ταξιδέψει ποτέ στην Αφρική.
Δεδομένου ότι πολλοί ισχυροί οργανισμοί, δημόσιοι και ιδιωτικοί, επωφελήθηκαν από τις τεράστιες επιχορηγήσεις και δωρεές που διαιωνίζουν το ατελείωτο κίνημα για το AIDS, δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι δεν έχει πραγματοποιηθεί επιστημονική μελέτη με αξιολόγηση από ομότιμους για την παροχή ορισμένων στοιχείων που αποδεικνύουν ότι ένας ιός που ονομάζεται HIV, προκαλεί μια ασθένεια που ονομάζεται AIDS. Αν πραγματοποιούνταν τέτοιες μελέτες, θα αποδεικνυόταν ότι η υπόθεση του HIV-που οδηγεί στο AIDS είναι αβάσιμη και, πιο συγκεκριμένα, δόλια.
Το ερώτημα στο οποίο πρέπει να επικεντρωθούν οι επιστήμονες είναι:
Τι συμβαίνει στην Υποσαχάρια Αφρική που δημιουργεί μια τόσο ιδιαίτερη σχέση
μεταξύ των ανθρώπων που ζουν σε αυτήν την περιοχή και του ρετροϊού HIV,
προκαλώντας το 95 % αυτών να είναι θετικοί στον HIV.
Για μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να εξετάσουμε το έδαφος όπου κατοικούν οι ιοί και να παραμένουν σε ισορροπία με το ανθρώπινο σώμα. (Με τον όρο «έδαφος» εννοώ μια γεωγραφική περιοχή με το σχετικό οικοσύστημα. Δεν αναφέρομαι εδώ στην προαναφερθείσα θεωρία εδάφους Bernard/Béchamp.) Όταν ένα έδαφος διαταράσσεται από οτιδήποτε αφύσικο γι 'αυτό - για παράδειγμα, δηλητηρίαση του περιβάλλοντος από ανεύθυνη ανθρώπινη συμπεριφορά - οι ιοί "υπερεκφράζονται" και η ισορροπία του σώματος με το ιονόμωμα χάνεται.
Λαμβάνοντας υπόψη το έδαφος, διαπιστώνουμε ότι ένας είναι ο κοινός παράγοντας για όλες τις λεγόμενες "επιδημίες μολυσματικών ασθενειών ή πανδημιών": είναι η καταστροφή του οικοσυστήματος.
Με άλλα λόγια, το φυσικό έδαφος έχει αλλάξει από ανεύθυνη ανθρώπινη συμπεριφορά σε τέτοιο βαθμό, που υπονομεύεται η έμφυτη προσαρμογή μας σε όλες τις γενετικές πληροφορίες που μας περιβάλλουν.
Δεν είναι ότι οι ιοί προκαλούν ασθένεια. Μάλλον, απλώς παρουσιάζουν στο σώμα μια νέα επιλογή γενετικής προσαρμογής. Το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος καθορίζει στη συνέχεια πόσες από αυτές τις νέες πληροφορίες θα απορροφήσει. Εάν τα κύτταρα έχουν άμεση ανάγκη επισκευής - ίσως ως αποτέλεσμα κακών διατροφικών επιλογών, καθιστικής ζωής ή τοξικότητας στο περιβάλλον - ο ιός θα δημιουργήσει ένα φλεγμονώδες γεγονός καθώς το σώμα περνάει από την αναγεννητική του διαδικασία. Αυτό συνήθως συνοδεύεται από πυρετό, απώλεια όρεξης και αυξημένο αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων. Ένα τέτοιο φλεγμονώδες γεγονός είναι αυτό που συνήθως αναφέρουμε ως «γρίπη».
Αυτό που κακώς ονομάζουμε φλεγμονώδες γεγονός - υπονοώντας ότι είναι κακό για το σώμα - είναι στην πραγματικότητα μέρος της διαδικασίας εποχής του σώματος. Η φλεγμονή είναι απαραίτητη για τη δημιουργία αναγέννησης στο σώμα. Δρα για λογαριασμό του σώματος και όχι εναντίον του. Αλλά αν το μικροβίωμα του σώματος είναι γεμάτο, δεν θα χρειαστεί ενημέρωση και επομένως δεν θα λάβει χώρα φλεγμονή.
Στην περίπτωση της Υποσαχάριας Αφρικής, το οικοσύστημα πεθαίνει. Η
κατάρρευση των εδαφικών συστημάτων πλούσιων σε θρεπτικά συστατικά, η κακή
υγιεινή του νερού, η έλλειψη βασικών κανόνων υγιεινής, ο χρόνια
υποσιτισμένος πληθυσμός και η πλήρης εξάλειψη της παραδοσιακής βιολογικής
γεωργίας-που ξεπεράστηκε από την οξύμωρη Πράσινη Επανάσταση,
βιομηχανική γεωργία- ένα
μεγάλο μέρος αυτού του πληθυσμού θα αναπτύξει ανισορροπία μεταξύ του έμφυτου
ανοσοποιητικού του συστήματος και του περιβάλλοντος.
Το σύνδρομο γνωστό ως «AIDS» είναι μια έκφραση αυτής της ανισορροπίας. Ο ιός HIV, ο οποίος ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά από τον Γάλλο ιολόγο Luc Montagnier, κατηγορήθηκε ψευδώς ότι είναι ο κύριος ένοχος που ευθύνεται για το AIDS - μια μορφή ενοχής από τη συνεργασία. Στην πραγματικότητα, ο ιός HIV είναι καλοήθης και δεν είναι προσπαθεί να αναλάβει τη μηχανική οποιουδήποτε κυττάρου.
Η πραγματική ρίζα του προβλήματος είναι ότι το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα των λαών της Υποσαχαρίας Αφρικής έχει υποβαθμιστεί από την έλλειψη διατροφής σε τέτοιο βαθμό που πέφτουν θύματα μυριάδων ασθενιών, οι οποίες έχουν ομαδοποιηθεί οποκληρωτικά με τον τίτλο «AIDS». Ωστόσο, αντί να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα για το τι προκαλεί η τρομερή οικολογική καταστροφή, οι «επιστήμονες» κατηγορούν τον ιό HIV ως κάλυμμα για να κρύψουν δεκαετίες κυβερνητικών και εταιρικών περιβαλλοντικών και οικονομικών εγκλημάτων.
Από τις πληροφορίες που επιμελώς καλύπτονται μέχρι τώρα, μπορεί σωστά να συμπεράνουμε ότι είναι αδύνατο για ιούς ή παθογόνους παράγοντες να δημιουργήσουν πανδημίες και επιδημίες μολυσματικών ασθενών - γιατί δενυπάρχει κάτι τέτοιοως μολυσματική ασθένεια με την παραδοσιακή έννοια του όρου - παραδείγματα «AIDS», «Έμπολα» και άλλες αβάσιμες «ιογενείς» πανδημίες.Ναι, η φαρμακευτική προπαγάνδα ωθεί το παράδειγμα της μολυσματικής νόσου στην παγκόσμια σκέψη εδώ και αιώνες.Αλλά η πεποίθηση ότι υπάρχουν τέτοιες ασθένειες δεν είναι παρά ένα αποτέλεσμα της θεωρίας του αποστειρωμένου μικροβίου του Παστέρ.Αυτό που συνήθως αναφέρουμε ως επιδημία ή πανδημία είναι απλώς το αποτέλεσμα ενός υποβαθμισμένου έμφυτου ανοσοποιητικού συστήματος να εμφανίζεται σε ένα τμήμα του πληθυσμού του πλανήτη.Οι λόγοι αυτής της υποβάθμισης μπορούν να συμπεριλάβουν χημική δηλητηρίαση από ζιζανιοκτόνα, φυτοφάρμακα ή γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, τα οποία θα εξετάσουμε λεπτομερώς παρακάτω.
Όπως μπορούμε να δούμε από την παραπάνω περιγραφή του virome, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το virome είναι η γλώσσα όλης της ζωής στη γη.
Κυριολεκτικά κολυμπάμε σε μια τεράστια θάλασσα γονιδιωμάτων που ήταν απαραίτητα για να ξεκινήσουν και να αντλήσουν τη ζωή τους σε αυτήν την πολύτιμη γη και που προσπαθούν ακόμα να βοηθήσουν όλα τα είδη αντί να τα επιβαρύνουν. Η μήτρα των οργανισμών που συνθέτουν το μικροβίωμα έχει δημιουργήσει μια ιονομική ροή πληροφοριών που επέτρεψε στην προσαρμογή και στη βιοποικιλότητα να συμβούν στον πλανήτη. Και το ίδιο ιογενές ρεύμα είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία του ανθρώπινου είδους.
Έτσι, οι άνθρωποι δεν διαχωρίζονται από το ίωμα και το μικρόβιο αλλά είναι, μάλλον, αναπόσπαστο μέρος του τεράστιου, πολύπλοκου οικοσυστήματος του ιώματος και του μικροβιώματος. Ωστόσο, βρισκόμαστε όλο και περισσότερο σε άμεση αντίθεση με το ίδιο το ζωντανό σύστημα του οποίου είμαστε ένα εγγενές μέρος: τη φύση.
18.8.2021
ΠΗΓΕΣ
Global Research, 15 Αυγούστου 2021
ΕΠΙΣΗΣ : https://www.mikrometoxos.gr/pasteur-enantion-bechamp-i-krisi-toy-koronoioy/
ΠΗΓΗ - ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ/ΦΩΤΟ : Α.Τ.
