Το Ψεύδος για τον Εωσφόρο
Όποιος δεν ξέρει και δεν ξέρει πως δεν ξέρει, είναι τρελός, απόφυγε
τον.
Όποιος δεν ξέρει και ξέρει πως δεν ξέρει, είναι παιδί, μ ό ρ φ ω σ
έ τ ο.
Όποιος ξέρει και δεν ξέρει πως ξέρει , κ ο ι μ ά τ α ι , ξ ύ π ν
α τ ο ν.
Όποιος ξέρει και ξέρει πως ξέρει, είναι σοφός, α κ ο λ ο ύ θ η σ
ε τ ο ν.
Χαλίλ Γκιμπράν
Εωσφόρος είναι σύνθετη, εκ του Έως = Αυγή και του Φέρω, σημαίνει δε
«Ο φέρων την αυγή», δηλαδή ο προάγγελος της Αυγής.
Αστρονομικά, ο Εωσφόρος είναι ο πιο λαμπρός πλανήτης του
ηλιακού μας συστήματος, ο πλανήτης Αφροδίτη, με τις δύο διαφορετικές
εκφάνσεις του: δηλ. ως Εωσφόρος κατά το χάραμα της ημέρας (προαναγγέλλοντας της αυγή) και ως Έσπερος κατά το σούρουπο.
Σε ό,τι αφορά την
πρωινή έκφανση του πλανήτη Αφροδίτη, απαντάται σε όλα τα διεθνή και εν
Ελλάδι επιστημονικά αστρονομικά εγχειρίδια με την ίδια ακριβώς ονομασία:
ως Εωσφόρος.
Μυθολογικά, ο Εωσφόρος (ο φέρων την Ηώ / αυγή), είναι η θεότης που προηγείτο του άρματος του Ηλίου, φέρων το πρωινό
φως (αυγή) πριν ακόμη ανατείλει ο ήλιος.
Ο Εωσφόρος
ήταν υιός της Ηούς (Αυγής) και του Αστραίου, αδερφός του Έσπερου,
πατέρας της Τηλαύγης και του Κήυκος και φωτεινός προάγγελος του ηλιακού
φωτός.
Συμβόλιζε αφενός την λαμπρότητα του πλανήτη Αφροδίτη
και αφετέρου την εσώτερη ομορφιά της πλατωνικής Ουράνιας Αφροδίτης.
Εωσφόρος
επίσης ονομάζετε και ο Προμηθέας ο οποίος έδωσε το ΕΩς/ΦΩς της γνώσης στον
άνθρωπο.
Φιλολογικά (σε σχέση με την αρχαία ελληνική γραμματεία), το όνομα Εωσφόρος απαντάται αποκλειστικά και μόνον με τις ανωτέρω
έννοιες που προανέφερα – δηλ. ως προάγγελος της αυγής και του ηλιακού
φωτός – σε πλείστα συγγράμματα των αρχαίων προγόνων μας αλλά και της
ρωμαϊκής γραμματείας. Επιγραμματικά αναφέρω τον Ησίοδο (Θεογονία 378
κ.α.), τον Όμηρο (Ιλιάδα 23.226, 22.317 κ.α.), τον Απολλόδωρο (1.52 κ.α.),
τον Καλλίμαχο (Ύμνος 4 στη Δήλο, 303), τον Πίνδαρο (Ίσθμια Ωδή 4.43), τον
Νόννο (Διονυσιακά 6.44, 38.136 κ.α.), τον ποιητή Ίβυκο (Fragment 331), τον
Ίωνα τον Χίο (Fragment 745), αλλά και τον Οβίδιο (Μεταμορφώσεις11. 270 ff,
11. 560 ff κ.α.), τον Σενέκα (Hercules Furens 125 ff , Oedipus 504 ff
κ.α.), τον Βιργίλιο (Roman bucolic Georgics 1. 288 ff, 3. 324 ff κ.α.),
τον Κικέρωνα (De Natura Deorum 2. 20 κ.α.), τον Γάιο Ιούλιο Υγίνο
(Astronomica 2. 42, Fabulae 65 κ.α.), τον Κουίντο Σμυρνέα (Fall of Troy 2.
182 ff), τον Βαλέριο Φλάκκο (Argonautica 6. 527 ff) και πλείστους άλλους
αρχαίους συγγραφείς.
Εικαστικά, ο Εωσφόρος αναπαρίστατο
πάντοτε ως έφηβος απαράμιλλης ομορφιάς σε όσα αγάλματα και αγγεία έχουν
διασωθεί με την μορφή του. Άλλοτε συνοδεύοντας την Αφροδίτη, άλλοτε την
Σελήνη, άλλοτε προπορευόμενος του άρματος του Ηλίου για να φέρει το αχνό
φέγγος του χαράματος που περίμεναν οι αγρότες για να ξυπνήσουν (προαναγγέλλοντας έτσι την αυγή που αποτελούσε την έναρξη για τις
αγροτικές εργασίες), άλλοτε ως βρέφος στην αγκαλιά της Ηούς κλπ.
Έχει διασωθεί
και βρέθηκε σε ανασκαφές ένα εκπληκτικό ανάγλυφο του Εωσφόρου και του
αδερφού του, του Έσπερου, που πλαισιώνουν την μορφή της Σελάνας
(Σελήνης). Δύο ωραιότατων νέων που συνοδεύουν το σβήσιμο κάθε πρωί
και την εμφάνιση κάθε σούρουπου του φεγγαριού. Το ανάγλυφο βρίσκεται στο
Μουσείο του Λούβρου. Σε ενδεχόμενη αίτηση μας για επιστροφή των ελληνικών
θησαυρών του Λούβρου,
μήπως θα πρέπει να εξαιρέσουμε απ’ τον κατάλογο το ανάγλυφο αυτό διότι
τον ταύτισε η “εκκλησία του Χριστού” με τον σατανά της ;
Λαογραφικά, η κατοπινή δημώδης ονομασία του Εωσφόρου είναι
Αυγερινός (διότι κατάφεραν μεν οι σκοταδιστές ν’ απαγορεύσουν αμαυρώνοντας τελείως
το όνομα του Εωσφόρου, δεν κατάφεραν όμως, δυστυχώς γι αυτούς, ν’
απαγορεύσουν και το χάραμα της ημέρας!)
Τέτοιες συμπεριφορές υποδηλώνουν υποτίμηση του μεγαλείου
της μυθολογίας μας αλλά και του γλωσσικού πλούτου των αρχαίων προγόνων
μας.
Κι όμως, οι πατέρες του σκοταδισμού, μας έπεισαν ότι
πρόκειται για το εξάμβλωμα με τα κέρατα και το μοχθηρό βλέμμα που
κατασκεύασε η νοσηρή φαντασία τους, και του οποίου η μόνη του έγνοια είναι
η καταστροφή της ανθρωπότητας!
Ένα εξάμβλωμα που γέννησε η
τρομολαγνεία τους και η απέχθεια τους για κάθε τι ωραίο και ελληνικό.
Θεωρώ ότι αποτελεί ντροπή για έναν Έλληνα να ανέχεται να
συκοφαντούνται και να καθυβρίζονται οι πανάρχαιες, ιερές και πανέμορφες
παραδόσεις του από τους απολογητές των διαφόρων εκπροσώπων του γεσούα.
Θα έλεγα μάλιστα ότι αποτελεί όχι μόνο δικαίωμα αλλά και
υποχρέωση ημών των
νεοελλήνων, όσων τέλος πάντων από εμάς αφενός μεν κατορθώσαμε ν’
απαλλαγούμε από την ιδεολογική νοσηρότητα των σκοταδιστών, αφετέρου δε,
γνωρίσαμε και εκτιμήσαμε το αρχαίο προγονικό πνεύμα ώστε να αναδείξουμε με
κάθε τρόπο το όνομα της ωραίας και ευγενικής αυτής ελληνικής θεότητας.
Για να μπορεί να έχει ο οποιοσδήποτε Έλληνας το δικαίωμα να αναφέρεται
ελεύθερα και ανεμπόδιστα στον μυθικό προάγγελο του άρματος του Ηλίου,
στον Υιό της Ηούς Εωσφόρο, δίχως να κινδυνεύει να του κολλήσουν οι
διάφοροι μαυροφορεμένοι καταληστευτές δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων γης
και τα τσιράκια τους, τη ρετσινιά του «σατανιστή».
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ΕΝΑ …
Ο ΕωςΦόρος είναι αυτός που
φέρει το Έως, δλδ το ΦΩΣ
Οποιαδήποτε άλλη έννοια-ερμηνεία είναι
μεταχριστιανική, και άρα Διαστρεβλωμένη-παραποιημένη και μη αποδεκτή από τον ΕΛΛΗΝΑ ΣΤΟ
ΠΝΕΥΜΑ. (Συνέχεια
εδώ)
